Αντ' αυτής

Η καλή μας φίλη Κωστάνζα μου έστειλε από το schwerin της Γερμανίας το παρακάτω κείμενο.
Δεν μπόρεσε να το ανεβάσει στο δικό της blog, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα με το captcha και το πληκτρολόγιό της. Ελπίζω αυτά σύντομα να λυθούν και να διαβάσουμε τα επόμενα κειμενά αλλά και σχόλιά της κανονικά. Ακολουθεί το κείμενο:

Παιδιά καλησπέρα,

σήμερα είχαμε πολύ ωραία μέρα• λιακάδα και ζέστη. Πήγαμε μαζί εκδρομή
κοντά στη Βαλτική Θάλασσα, όπου μια γραμμή ατμομηχανής μεταφέρει
τουριστές γύρω στα κέντρα κατανάλωσης.
Στον δρόμο κατά τις 10 η ώρα, ο φίλος μας γκρίνιασε: «25 βαθμούς τόσο
νωρίς, θέεε μου», κι άναψε τον κλιματισμό αμαξιού. «Θα βάλω πουλόβερ»,
απάντησα και χαρόμουν.
Τι θέα όταν η ατμομηχανή έστρεψε για να τραβάει το τρένο στην αντίθετη
εύθυνση. Οι περισσότεροι παχύσαρκοι, δεν ξέρανε να χαρούνται, φλυαρούσαν
ανοησίες.

Εμείς απολαύσαμε το σίδερο και τον ατμό, όταν κατεβήκαμε σε μια
μικρόπολη, τα παιδιά ψώνισαν φτηνοπράγματα σε φούρνο. Όταν ξεκινήσανε
για να επσκεφτούν την ντόπια μητρώπολη, θυμήθηκα το εστιατόριο
Το Μεσόγειο, όπου με χαιρετούσανε καρδιακά: «Καθίστε
όπου θέλετε, τι γίνεται» κλπ. Με σκουριασμένη γλώσσα απάντησα, επίπονα
βγήκανε οι συλλαβείς, σα να ξέχασε πως να μιλάει τη γλώσσα της καρδιάς μου.

Ενώ οι τουριστές είχαν έρθει για να φάνε, εγώ απόλαυσα τα πάντα: τη
λιακάδα που μου θύμιζε την Ελλάδα, τη μουσική, τις κουβεντούλες και τον
ωραίο καφέ σκέτο.
Αισθανόμουν μια απερίγραπτη ευτυχὶα, η καρδιά μου άνοιγε, και σας
σκεφτόμουν. Με πήρανε στο κινητό, «Που να είμαι, στο Μεσόγειο, βέβαια,
το θυμάσαι;» Ήρθανε τα παιδιά, παραγγείλαμε μεζέδες και τα είπαμε για
την αξέχαστη ποδηλατοπορεία Πρωτομαγιάς του 2009. Περάσαμε μια χαρά, κι
όταν ο εστιατοριούχος μας ρώτησε άν πίνουμε ένα ούζο, άκουσε «Ναί.»
Στα γερμανικά, σημαίνει «όχι», διασκέδασα σιωπιλά.

Τέσπα, ήταν η ωραιότερη μου μέρα τούτου του χρόνο.
Θα πέσω στην αγκαλιά του Μορφέα ευτυχισμένα,

σας εύχομαι καληνύτα και κάθε καλό