Αντοχή υλικών

Ολα τα λεφτα ο τιτλος που δεν σε προμηνυει με τιποτα για ποιημα, αλλα δενει τοσο τελεια στο τελος!

Ποιοι θεοί, ωρέ ποιητά, κάνουν τέτοιο πράμα να τους στείλουμε στο διάολο;

Αν οι θεοί έφτιαχναν ανθρώπινα δοκίμια για μέτρηση της αντοχής στην θλίψη, θα ήταν σαδισμός εκ μέρους τους, πράγμα ασύμβατο με τον ορισμό του «θεϊκού» και άρα η υπόθεση απορρίπτεται.

Αν οι άνθρωποι, άσχετα από τις συνθήκες/περιβάλλον, τελικά όμως από μόνοι τους, περιέλθουν σε αναζητητές της θλίψης μέσω της αυτοηττώμενης προσωπικότητάς τους, τα πράγματα (η υπόθεση δηλαδή) είναι εξόχως ρεαλιστικά και επώδυνα, όχι μόνο γι’ αυτούς δυστυχώς:

"Ο τρόπος που βιώνει τον εαυτό του ένας μαζοχιστής είναι ως ένα άτομο ανάξιο, ένοχο, απορριπτέο, που του αξίζει να τιμωρηθεί. Καθώς επίσης κι ως ένα άτομο ανολοκλήρωτο, καταδικασμένο να το παρεξηγούν, να μην το σέβονται και να μην το εκτιμούν. Συχνά μοιάζουν να περιφρονούν όλους τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς οι οποίοι δεν μπορούν να υπομείνουν τα βάσανά τους με τον τρόπο που μπορούν εκείνα. Παρότι δεν απολαμβάνουν την οδύνη που καλούνται να αντέξουν, κατά μία έννοια αυτή η καρτερικότητα αποτελεί και τη βάση της αυτοεκτίμισής τους. Όσα πιο πολλά υπομένουν τόσο αυξάνεται η αυτοεκτίμησή τους γι αυτό και όταν απαιτείται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους (π.χ. λέω εγώ: να στείλουν στο διάβολο τους κυβερνώντες τους) το μεταφράζουν ως «εγωιστικό» ή «συγκαταβατικό ως προς τον εαυτό τους» και το αποφεύγουν συστηματικά"

http://e-psychology.gr/personality/354----

Υπόψη και για να μην παρεξηγηθώ: αναφέρομαι στην «θλίψη» που νομίζω ότι υπονοεί το ποίημα. Στην ακραία δηλαδή θλίψη που έχει δημιουργήσει σε κάποιους, ένα από Εμάς κατασκευασμένο περιβάλλον, τις συνέπειες της οποίας, αυτοί οι κάποιοι αλλά (συν)δημιουργοί αυτού του περιβάλλοντος, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν.
Δεν αναφέρομαι στην θλίψη που δημιουργεί το οποιασδήποτε μορφής πένθος.

Πολύ όμορφο ποίημα, Μορφέα

να ζήσεις