ασε μας κάτου ρε, με τα βλαμμένα.....

Έλα, Μιχάλη, πούσαι...κάτσε ακινητος κάπου ρε, δεν έχει σήμα...έλα, ναι, τώρα σ' ακούω.
Άκου, μ@λ@κ@, γιατί σε πήρα και μετά θα πείς ότι είμαι και η πρώτη μούρη!
Λοιπόν, άκου άκρη που βρήκε ο παληός! Τί ήθελες να πάρεις του μικρού;.. Έλα μ΄ακούς; τί ήθελες να πάρεις του μικρού λέω, που πέρασε τάξη, ποδήλατο δεν ήθελες; ...
Μ@λ@κ@ μου, θα σε φτιάξω αγρίως !...ακούς, ρε, ή μιλάω στον αέρα...ααα, εντάξει!
Είναι εδώ στην ΕΒΓΑ που λές, ένα παλλικαράκι, ελαφρώς μούτρο, άνθρωπος που γυρνάει στην αγορά και ξέρει, λέμε καμμιά κουβεντούλα, πίνουμε και καμμιά μπυρίτσα στο πόδι και τί μου ξεφούρνισε, ρε μ@λ@κ@ !
Πιάσε γωνία , κάτσε κι ' άκου: υπάρχει στέκι, και γ@μώ τα στέκια , στο κέντρο της Αθήνας, που πάς και παίρνεις ό,τι ποδήλατο θες κοψοχρονιά ! έλα, μ' ακούς ... κάτσε ρε μ@λ@κ@ ακίνητος μη χέσω !... δεν έχει σήμα σου λέω !...δε φτάνει που σου βρήκα άκρη θα τα πω και δέκα φορές !
Το λοιπόν πάς από ' κει μιά Κυριακή πρωί και βολεύεσαι λουκουμάκι, με πόσα λες;....πες , ρε μ@λ@κ@, με πόσα κάνεις καρδιά να πεις ότι 'κονομάς ποδηλατάκι σένιο με τα φωτάκια του, τα καλαθάκια του, τα σέα και τα μέα του;....πόσα;;;;;.... τι, λε ρε μ@λ@κ@!!! ...έτσι θα έφτιαχνε ο παληός τον κολλητό του;;;...άκου, μ@λ@κ@ μου, άκου να φύγεις από τη μπαλκονόπορτα: με πενήντα, εβδομήντα άντε ογδόντα το πολύ ευρώπουλα έχεις γίνει!!!...ναι, ρε μ@λ@κ@, τι σου λέω τώρα!.... ποιός;...μαγαζί;....τι μαγαζί ρε Νιόνιο;;....καλά είσαι τελείως μ@λ@κ@ς ρε μ@λ@κ@;;;......στο δρόμο τα πουλάνε κάτι σκούροι όπως πουλάνε και τα σιντιά και τις τσάντες και τα βραχιόλια....ναι, ρε κλεψιμέϊκα είναι, τι ήθελες νάναι, με εγγύηση αντιπροσωπείας!... όχι ρε, τι ρημάδια λες, μιά χαρά είναι.......φρεσκοκλεμμένα.......ρε, σου λέω αγρατσούνιστα, πως λέμε αβάδιστα, ξέρεις εσύ, τόπιασες το υπονοούμενο, χαχαχαχα!!!
Και πούσαι, σούχω και το σενάριο, γιατί ο μικρός θα θέλει να πάει να διαλέξει μόνος του και θα σε τραβολογάει και σένα μαζί και ' δω που τα λέμε δεν είναι μέρος για το παιδί εκεί χάμω......γιατί;........τι θες τώρα, ρε Μιχάλη, κλεφτρόνια είναι, κόλαση σκέτη, πρεζόνια και τέτοια, πας, βλέπεις, παίζεις την τιμή, το παίρνεις, και μη τον είδατε και μη τον απαντήσατε!.....στα γρήγορα, γιατί είναι και κάτι μ@λ@κισμέν@ που γυρνάνε με τα κινητά και με κάτι δικά τους ποδήλατα και στην πέφτουν γιατί ψωνίζεις απο' κει και σε φωνάζουν κλεπταποδόχο και σκατά στα μούτρα τους τα μ@λ@κιστρα, μου τη σπάνε, δεν αφήνουν έναν άθρωπο να κάνει δουλειά του, τέλος πάντων........Αλλά, άκου τώρα!... με πενήντα ευρουδάκια ποδήλατο και πας έξω και σε γδύνουν οι αλήτες στα μαγαζά, διακόσα-τρακόσα λέει και κάτι τέτοια και κράνος και γάντια και σιγά μη πάει να τρέξει σε αγώνες ο μικρός!.....ένα ποδηλατάκι ' κει χάμου μέχρι να του περάσει να το απαρατήσει και να ησυχάσουμε.
Ναι, ρε μ@λ@κ@ σου λέω αφού σε ξέρω, δε βγαίνεις και 'συ, μεροκαματιάρης άθρωπος, όλη μέρα στο δρόμο, γι' αυτό σε σκέφτηκα να βολευτείς να πάει στο διάολο 'κει πέρα...έλα μου;...τι;....δε σ' ακούω γ@μώ τη βόνταφον μέσα...κάνει διακοπές...............τι; ποιός το κλαίει το ποδηλατάκι;....καλά, μ@λ@κ@ς είσαι ρε μ@λ@κ@;; ...να πα' να γ@μη8εί να προσέχει και να το κλειδώνει , που μούχουν κάνει μάγκες τους πακιστανούς και τα πρεζόνια και τους τρώμε στη μάπα οι υπόλοιποι!!! .......γιατί σε ρωτάω, άμα δε πουλήσει το κλεμμένο ποδήλατο να 'κονομήσει δε θα πάει στο διάολο να ξεκουμπιστεί ο βρωμιάρης ο πακιστανός να μη τονε βλέπω και μου γυρίζουν τα συκώτια;;;....θα πάει! ε, να πα' να χεστούν τα βλαμμένα που μου θέλουν και ποδήλατο! ..τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι' επιδέξιους κώλους, έλεγε η γιαγιάκα μου, θεός σχωρέστην.....
Ακου, Μιχάλη, άμα θες την κάνω κοπάνα απ' τη δουλειά και πάμε και παρέα αύριο το πρωί........έλα μου....τί;....πας για τη ΣΟΝΥ τη ΜΠΡΑΒΙΑ;;...την παράγγειλες, ρε θηρίο;;;....άντε, καλορίζικη, ρε μ@λ@κ@!!!!....να χαρείς και 'συ κάτι, μεροκαματιάρης άθρωπος....

(αφιερωμένο στην psipsinel και στην maria-mtb κι' ας μην τις ξέρω)

Αξιολόγηση: 
0
Η αξιολόγηση σας: Κανένα
0
0 ψήφοι
stef
Απών/απούσα

nice filaraki! polu mauro, alla nice!

Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
contact