
κάθε που θα σου πω μισή λέξη
γιατί την άλλη μισή θα την αφήσω να χαθεί
ένα μειδίαμα διαβάζω στο θολό μυαλό σου
εσύ που χάνεσαι και κοκκαλώνεις με μάτια κέρινα στο βάθος ξεχυμένα
τα πράγματα ποτέ δεν ήρθαν στο δέμα τυλιγμένα
ο ίσκιος τους ήταν κάτω απ’ το δέμα
ο αγγελιαφόρος που το’φερε
ήπιε αργά το νερό να ξεδιψάσει
κι έφυγε βιαστικός
δεν ήθελε κουβέντες
δεν έμαθα ποιός και πού το έστειλε το δέμα
με τις λέξεις τις μισερές
νύχτα η ώρα...
θυμήσου το άλλο μισό των λέξεων...
πες το μου...
τώρα...
ψιθύριζε επίμονα το δέμα με το στρατσόχαρτο τσαλακωμένο
μύριζε κατράμι ο ίσκιος των πραγμάτων...
*φάσμα: κάθε τι που φαίνεται...στην οπτική ωστόσο, ως φάσμα ορίζεται το αποτέλεσμα της ανάλυσης μιας ακτίνας φωτός στα επι μέρους μήκη κυμάτων που την συνθέτουν...γνωστά και ως χρώματα...
το κείμενό σου, ω Βασιλική Βαλανιδιά!
Να ζήσεις
Γλυκόλαλη Κωστάνζα! Για όλους πάντα γλυκόλαλη...σ’ ευχαριστούμε!