Γλυκιά σελήνη,
σε προσκυνώ όπως πάντα,
καθώς απόψε πάλι διάσταλτη, σχεδόν εγγυμονούσα,
θα σταθείς στου ουρανού το άπειρο
κοντά στους ορκισμένους τρελούς σου.
Μάκρυνε, Καλή, την παρουσία της γλυκιάς σου λάμψης σήμερα,
κάντο για τους απέλπιδες τρελούς σου, Γλυκιά,
ν’ απλώσουν το χέρι ν’ αγγίξουν τις σκοτεινιές των όγκων σου,
να σου ψιθυρίσουν τα μυστικά τους τα ανείπωτα,
να λούσουν τα σεντόνια τους στη ζάχαρη των ορισμών σου...
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
...πολλά όμορφα φεγγάρια,
γεμάτα μέλι,
όχι μόνο καλοκαιρινά,
σαν αυτά που περιγράφεις παραπάνω.
Εγώ για μένα κρατάω την τελευταία αράδα.
Χαίρομαι για σένα Ε. μου όσο δεν λέγεται!
Κι εγώ απόλαυσα το φεγγάρι αυτό με καλή παρέα, αγγλοθρεμένη κι αυτή...δεν χορταίνουμε να μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες. Ως αργά...ήταν όμορφα κι αεράτα, περιέργως με φουσκοθαλασσιά και κολυμπούσε κόσμος...δροσιά υπέροχη έως ζακέτας που δεν είχαμε μαζί μας...πάμε τώρα για το Αυγουστιάτικο με προσμονή...
Για τους συνποδηλάτες που πέρσι είχαμε μοιραστεί το ίδιο φεγγάρι, είχε και φέτος αέρα, αλλά όχι όσο πέρσι...
Καλημέρα σε όλους ανεξαιρέτως!
...κι άλλα μεγάλα φεγγάρια...στις 10 Αυγούστου και στις 9 Σεπτεμβρίου...
Η σελήνη της 12ης Ιουλίου 2014 στο Σούνιο...Ρώϋτερς..
Κυρίες και κύριοι μια διανυκτέρευση στο Σούνιο μας πρέπει, για να συλλέξουμε ενέργεια για τον δύσκολο χειμώνα πού έρχεται...Εκεί να δω τους πραγματικούς παγανιστές...Εγώ δεν το αρνιέμαι. Με όλο μου το είναι αγαπώ κάθε ενεργειακή στιγμή και υπόσταση μέσα μου και γύρω μου. Ό,τι όνομα κι αν έχει αυτή. Κάθε καλό και κακό που μας οδηγεί σε ισορροπία όλους στο Σύμπαν το ορατό και το αόρατο.
Σ’ αυτά που μας χάρισαν τη γνώση τους κι αυτά που δεν γνωρίζουμε ακόμα και είναι κι αυτά να μας γνωρίσουν...σε όλα τα εν σοφία ποιημένα!
Ας στήσουμε την κατανυκτική διανυκτέρευση...Προτείνω διάφορα εκτός των μεζεδακίων. Αναγνώσεις κειμένων, όπως ό,τι ο καθένας μας αγαπάει πολύ, να μας το διαβάσει με την αγάπη του. Κι ένα τραγούδι θα πει ο καθένας κοιτώντας το πέλαγο και το φεγγάρι. Επίσης ο καθένας θα πει μιαν αλήθεια που τον βασανίζει καιρό και δεν την έχει πει σε κανέναν. Ως τότε θα μαζέψει κάτι τι, να το δωρίσει σ’ όσους είναι μαζί μας. Μια πετρούλα ας πούμε, ένα ξερό λουλούδι, ένα χάρτινο βαποράκι...κάτι ευτελές που η σελήνη θα κάνει χρυσό κι αιώνιο...
Προτείνετε κι εσείς...
Φυσικά όλοι με ποδήλατα. Να είμαστε εκεί με την ανατολή του Φεγγαριού και να φύγουμε με τη δύση του και την ανατολή του ήλιου, αφού κολυμπήσουμε όμως...
Αν έχει αέρα και δη Βορριά, να μην λακίσουμε. Το Σούνιο φουρτουνιασμένο είναι ό,τι επιβλητικότερο...προβλέπω ανάσταση του Αιγέα από συγκίνηση (τον αρχαίο εννοώ κι όχι τον συμποδηλάτη μας)...