Πίσω πάντα όλα τ' αφήνεις
κι ειν' το βήμα σου ταχύ
να βρεθείς με ποζιτρόνιο
είν' η κάθε σου ευχή.
Τριγυρνάς και σε σκοτάδια
και σε φώτα δυνατά
το καμτσίκι της ακτίνας
νοιώθεις να σε τυραννά.
Η αθάνατη ορμή σου
σ' οδηγεί προς τα βαθιά
μα η ενέργεια που κρύβεις
σ' επιστρέφει στα ρηχά.
Δημιουργείς παντού ιόντα
θετικά κι αρνητικά
θέλεις να σε συντροφεύουν
δεν μπορείς τη μοναξιά.
Μύρια χρόνια φέρνεις σβούρες
μα ποτέ δεν έχεις δει
του πρωτόνιου την όψη
του πυρήνα την τομή.
Του υδρογόνου το τσαρδάκι
δεν σε θέλει, σε πετά
και στου άνθρακα το σπίτι
πας να βρεις παρηγοριά.
Τ' άζωτο σ' αποκοιμίζει
τ' οξυγόνο σε μεθά
μα η στοιβάδα του νατρίου
σε προδίδει, σε πουλά.
Χρόνια αμέτρητα γυρίζεις
μεσ' το σύμπαν το αχανές
σε φοβίζει η μαύρη τρύπα
και του κβάζαρ οι κραυγές.
Τ' όραμά σου σχηματίζεις
πα' στ' αχνάρια μιας ευχής
να βρεθείς με ποζιτρόνιο
και για πάντα να χαθείς...
Πετράν που το βρήκες τούτο?
(ως χημικός μηχανικός με σύζυγο χημικό, που εκτιμά την σωστά στοχευμένη ποίηση δηλώνω ότι είναι πετυχημένο, θα μου επιτρέπψεις να το κυκλοφορήσω στην ευρύτερη παρέα....ε?)
αλήθεια πολύ ωραία ποίηση
Πέτρο, σκαλίζοντας κάποιες παλιές μου σημειώσεις από την εποχή του Λυκείου (και μην νομίζεις ότι απέχει πάρα πολύ... Το '97 έβγαλα το Λύκειο) βρήκα διάφορα κειμενάκια και ποιήματα... Ήταν η εποχή που δεν βαριόμουνα να γράφω...
Το συγκεκριμένο γράφτηκε σε μια περίοδο που είχα ερωτευτεί τις θετικές επιστήμες (Φυσική, Χημεία, Βιολογία) και ένοιωθα ότι η κβαντομηχανική και τα μικροσωματίδια έχουν αδικηθεί όταν ο πολύς κόσμος δεν έχει ασχοληθεί όσο θα 'πρεπε μ' αυτά, από πλευράς λογοτεχνίας. Αυτή η θεώρηση μου έδωσε το έναυσμα τότε να γράψω αυτό το ποίημα για το βασικότερο* σωματίδιο, κατά τη γνώμη μου, σε ότι αφορά την ύπαρξη του σύμπαντος και κυρίως της ζωής...
(*) Βεβαίως, με την "άγνοια" που μπορεί να διαθέτει ένα ανθρώπινο πλάσμα, το αποκαλώ "βασικότερο" αν και θα μπορούσε και το πιο "ασήμαντο" σωματίδιο δια της απουσίας του να προκαλέσει γενική κατάρρευση του συστήματος.
χαχαχα...
Το προώθησα και μπορώ να σου πω ότι οι απαντήσεις ήταν:
- πολύ καλό,
- τι μου θύμισες
- που τα θυμήθηκες
- συγχαρητήρια στον ποιητή
.....
Ευχαριστώ, Πέτρο και σένα και την Κωνστάνζα για τα καλά σας λόγια!