Όλοι τον έχουμε συναντήσει.
Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης, μουσικός, ποιητής, συγγραφέας...Είναι καταξιωμένος επιστήμονας, τον εκτιμά η διεθνής κοινότητα, ώσπου μια μέρα βγαίνει στο φως μια σκοτεινή πλευρά του. μαζί με τα λαμπερά χαρίσματα συχνά συνυπάρχουν και ταπεινά, ειδεχθή ελαττώματα.
Εδώ χωρούν και αυτοί οι παράφοροι τύποι που κατοικούν στις σελίδες των βιβλίων, αλλά περπατούν και στο δρόμο δίπλα μας.Μέσα τους χαρίσματα και κουσούρια είναι άτσαλα ανακατωμένα, ένα φαγητό καμωμένο από μάγειρα ατζαμή. Η μια κουταλιά πεντανόστιμη, ευφραντική, στην άλλη ξέφυγε το κοκκινοπίπερο, καίει.
Έτσι κι ο Μίτια Καραμάζοβ, ερωτευόταν μέχρι τον ουρανό και την άλλη στιγμή βουτούσε με το κεφάλι μέσα στη διαφθορά. Ξεκινάει να σκοτώσει τον άθλιο πατέρα του, μα ποτέ δεν σκοτώνει, ποιός να τον πιστέψει:Έχει ράψει τα χίλια πεντακόσια ρούβλια στη φόδρα του ρούχου του, τα σέρνει πάνω του με σκοπό να τα επιστρέψει, μα στο δρόμο τον αρπάζουν χίλιοι διάβολοι και τον παίρνουν μαζί τους.
Πολλή μιζέρια και μελόδραμα, θα μου πεις, ίσως κάπου εδώ να βρεις και τη δικιά μου διαστροφή. Μήπως μια τέτοια παρδαλή κουρελού δεν είναι ο καθένας από μας;
Δύσκολο ν αγαπήσεις τον Καραμάζοβ, μα, αν σου λάχει αυτός ο κλήρος, τον αγαπάς παράφορα, καταπώς του ταιριάζει. Όπως αγάπησε η Γκρούσενκα τον Ντιμίτρι, έτοιμη να τον ακολουθήσει μέχρι το κάτεργο. Άνθρωποι της ίδιας ράτσας, από τον ίδιο πηλό καμωμένοι.
Σημείωση.Ο τομέας ''Λογοτεχνία'' επιλέχθηκε ελλείψει άλλου, πιο πρόσφορου, π.χ. ''Κοινωνία''.Δεν παρουσιάζονται ως λογοτεχνικό κείμενο τούτες οι προσωπικές σκέψεις, που στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου εδώ και πολύν καιρό.
Η χώρα που πράγματι τα ήθη έχουν προ πολλού πάει στα σκουπίδια. Ο Καραμαζώφ είναι μια λογοτεχνική προσωπικότητα και όχι τυχαία έρχεται απ’ τον κόσμο του Ντοστογιέφσκι. Στις κοινωνίες που σαπίζουν δεν σώζει κανέναν η επιστήμη του, η Τέχνη του ή ό,τι άλλο έχουμε μάθει ότι παράγει υψηλό έργο. Όπου σταθώ ακουμπάω σε ράκη. Και οι πετυχημένοι κι αυτοί δεν ξέρω πόσο πετυχημένοι είναι. Φορώ ένα χαμόγελο σαν αντίσταση κατά των όσων είναι πια καθεστώς. Δεν έχω κανέναν λόγο να χαμογελώ. Όλα μου λένε να μορφάζω από πόνο. Κι ο έρωτας όπου ζει βουτηγμένος σ’ αυτό είναι. Η αγάπη το ίδιο. Ο ρόλος μιας γυναίκας είναι πάντα αυτός να κρατάει τις συνοχές. Και είναι πικρή η στιγμή που η προσπάθειές της αποδεικνύονται μάταιες...Εύχομαι να μην φτάνει καμμιά σ’ αυτή τη στιγμή, ακόμα κι αν χρειαστεί να υπομένει, να υποκρίνεται πως αυτό θα κρατήσει ακόμα κι όταν ο “άλλος” θα βρίσκεται κάπου σε μια φυλακή...Τι να πω.
Θα ήθελα να μη βλέπω τόσες μωλωπισμένες ψυχές γύρω μου. Πολύς πόνος.
Στα παιδικά μου χρόνια πήγαινα συχνά σε διάφορα μαγαζιά που αν και δεν ήταν βιβλιοπωλεία, εν τούτοις πουλούσαν βιβλία! Όπως κάτι μικρά «ψιλικατζίδικα». Εκεί αγόραζα όποτε μπορούσα βιβλία με χοντρά πολύχρωμα εξώφυλλα που έκλειναν πολλές πυκνοτυπωμένες σελίδες σε φτηνό χαρτί.
Καταπληκτικοί τίτλοι όπως «Οι αδελφοί Καραμαζώφ», «Τάρας Μπούμλπα» και άλλα παρόμοια. Βιβλία που τα διάβαζες κι ας ήσουν 10! Βιβλία που δύσκολα ξεχνιούνται. Κάπου εκεί «κολλάς το μικρόβιο» και συνεχίζεις στην κλασική λογοτεχνία. Ή έστω την εκτιμάς ακόμα και στην εποχή της τρισδιάστατης τηλεόρασης.
Ο ''Τάρας Μπούλμπα'' μου έχει ξεφύγει!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μυηθεί κανείς στη λογοτεχνία. Πολλές φορές είναι και θέμα συγκυρίας, άλλοτε υπάρχει ''στοχευμένη'' δράση των γονιών.
Πριν ακόμα παρουσιαστούν οι βιβλιοπαρουσιάσεις και τα βιωματικά εργαστήρια για παιδιά, ξεκίνησα πολύ απλά βραδυνή ανάγνωση σε συνέχειες, λίγες σελίδες κάθε βράδυ.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα με το γιο μου, πριν φύγει πια από την παιδική ηλικία, ο ''Μιχαήλ Στρογκώφ''.
Τώρα έχουν άλλους ήρωες, που κινούνται σε κόσμους έξω από τη γη μας. δεν το κρίνω. Με τις ώρες μου εξηγούν την υπόθεση ενός τέτοιου βιβλίου ή μιας σειράς, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω μέσα στο κεφάλι μου. Κάτι φταίει και οι ιστορίες αυτές δε με αγγίζουν.
[Γεράσαμε, φίλε;] Δε νομίζω.
Από τα πέντε παιδιά μου οι τέσσερις έγιναν αναγνώστες.
Υ.Γ. Υπάρχουν παιδιά που αντιστέκονται στο βιβλίο και κάθε είδους εκτεταμένο κείμενο. Γι αυτούς υπάρχει το κόμικ, που θέλει λίγο ψάξιμο ως προς την αισθητική του.Φίλοι μεγαλύτεροι από μένα μου έχουν διηγηθεί πώς αγάπησαν τη λογοτεχνία μέσα από τα Κλασικά Εικονογραφημένα .Δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά να το ευεργετικό έργο του ψιλικατζίδικου, που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.
Προχτές πήρα σε κόμικ τον "Δον Κιχώτη'', με αξιοπρεπή εικονογράφηση [εκδ. πεδίο], Θερβάντες με 1.90 από το περίπτερο !
Υ.Γ.2. Όταν είπα στα μικρά στο σχολείο ότι σπίτι δεν έχω τηλεόραση, μου λέει μια μαθήτρια κατάπληκτη ''κυρία, πώς ζείτε;''
Θύμισέ μου...ο Μιχαήλ Στρογκώφ είναι ο ήρωας εκείνος που όλοι νομίζουν πως τυφλώθηκε, ενώ εκείνος βλέπει;
Βρίσκεται σε μυστική αποστολή, μεταφέρει ένα πολύ σημαντικό γράμμα...
¨ηρωες ενός άλλου καιρού. Το έργο ανήκει, κατά τη γνώμη μου στην περίοδο του ρομαντισμού, οι ήρωες είναι κάπως εξιδανικευμένοι, δεν παύει όμως να περνάει κάποιες αξίες στους μικρούς αναγνώστες, όπως το θάρρος, η τιμιότητα, κλπ., που είναι ζητούμενα σε όλους τους καιρούς.
Bookluv καλησπέρα,
με το πρώτο διάβασμα ήθελα να σχολιάσω την ωραία σου διμοσίευση· μου αρέσει πολύ.
(Δυστυχώς, όμως, έβρεξε το πλητρολόγιο του συντρόφου μου, ώστε δεν ήμουν σε θέση να συνδεθώ για να σου γράψω.)
Τώρα, με την πρώτη ευκαιρία σου ευχαριστώ.
Σε σένα και σε όλους εύχομαι κάθε καλό
Σ ευχαριστώ για το σχόλιο.
Μερικές φορές θέλουμε να επικοινωνήσουμε, αλλά τεχνικοί λόγοι δεν μας επιτρέπουν.
Εγώ, για παράδειγμα, δεν έχω υπολογιστή, και μπαίνω στων παιδιών μου, πάντα βιαστικά...
Σας εύχομαι, ένα όμορφο καλοκαίρι, με υγεία και ταξίδια μακρινά ή κοντινά,
ακόμα κι αυτά που ονειρευόμαστε μετράνε!
Δίκιο έχεις, τις περισσότερες φορές οι τεχνικές, οι οποίες κυριολεκτικά θα έπρεπε να μας υποστηρίξουν, αποτυγχαίνουν.
Επειδή δεν υπάρχει γραμμή περιστέριων για Αθήνα, βάζω την τηλεπάθεια, για να σου δείξη τη χαρά που ένιωθα για το κοίμενό σου.
Τούτες τις μέρες, οι περισσότεροι συνάθρωποι βιάζονται για να καταφέρουν όλα τα καθήκοντά τους. «Με τον υπολογιστή, θα τα καταφέρεις σε πέντε λεπτά το πολύ...»
Μερικές φορές αναρωτιέμαι: Μήπως ο υπολογιστής μας έφερε προβλήματα, τα οποία πρίν δεν είχαμε;
Με πολλή αγάπη