ΛΑΜΠΡΗ ΤΟΥ '78

Σκάλισα παλιές φωτογραφίες στο πατρικό μου - πίσω στο '78, στις μέρες της Λαμπρής /  ποδηλατάδικο στην Πατησίων , εκεί που σήμερα είναι κάτι ΙΕΚ  /  ο πατέρας  μου  μ' έχει πάει να διαλέξω το πρώτο μου ποδήλατο,  παζαρεύει την τιμή συνεσταλμένος, διστακτικός / ο πωλητής παντοδύναμος, το ποδηλατάδικο κολοσσιαίων διαστάσεων για τα μάτια μου / ούτε ξέρω τί να διαλέξω, όλα ωραία μου φαίνονται / μάλλον διαλέγω αυτό που θέλει ο πωλητής, ένα πορτοκαλί με μιά τεράστια βίδα στη μέση του σκελετού , σπαστό, για να μεταφέρεται εύκολα με τ' αυτοκίνητό μας , ένα SKODA κεραμιδί  / τόχω, επιτέλους, στα χέρια μου στο πεζοδρόμιο της Πατησίων  και δεν ξέρω πώς να το κουμαντάρω, ακόμη δεν τόχω καβαλήσει, μου φεύγει μιά δεξιά, μιά αριστερά  / βρίσκουμε ένα ταξί , το φορτώνουμε με προσοχή / καθισμένος στο πίσω κάθισμα δεν ακούω καμμία συζήτηση, είμαι σ' ένα όνειρο, κατά βάθος πιό πολύ φοβάμαι τον νέο μου φίλο, δέος, είναι σήμερα η λέξη /  με βρίσκω στη μέση του αδιέξοδου που μέναμε, στην οδό Ευρώπης στο Κουκάκι, να το περιεργάζομαι / ντρέπομαι να κάνω ποδήλατο μπροστά στους γονείς μου, μην πουν πως δεν ξέρω / ά, ναί...το ποδήλατο έχει βοηθητικές... /  κυττάζω για πρώτη φορά τα γράμματά του /  "CONSTANT" , λευκά γράμματα με μαύρο περιθώριο πάνω στο πορτοκαλί , που μου φαίνεται πως το βλέπω σαν χρώμα πρώτη φορά στην ζωή μου / περνάω τις ώρες μου πάνω-κάτω στο ήσυχο αδιέξοδο, διασχίζοντας μυρωδιές από σουτζουκάκια με κίμινο, αγκινάρες με μπόλικο άνιθο, φακές με δαφνόφυλλα, Κυριακάτικο ψητό, Δευτεριάτικη ομελέτα / το σπίτι μας ένα ημι-υπόγειο με αυλή και παράθυρο απ' όπου βλέπω το ποδήλατό μου όταν το αφήνω στο ποδαράκι του / μετά από πολλά πάνω-κάτω , μιά μέρα ισορροπώ χωρίς να ακουμπάω πάνω στις βοηθητικές, τρέλλα, επιτέλους φεύγει το σωσίβιο / διασταυρώνω και την Αγλαύρου, ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά μου / ο Λούκυ-Λούκ και η Ντόλυ στο τελευταίο τετραγωνάκι του κόμικ να φεύγουν στο ηλιοβασίλεμα /  ξανοίγομαι, περνάω την Συγγρού και ταξιδεύω ανάμεσα στα συνεργεία του Νέου Κόσμου και εκεί ανακαλύπτω ένα ποδηλατάδικο / ένας φαλακρός γκριζομάλλης με στρογγυλά γυαλιά στην άκρη της μύτης του  σφίγγει τα φρένα μου  και γρασσάρει την αλυσσίδα μου ( "μου" , έχω δικό "μου" ποδήλατο και είμαι εγώ...) / ανακαλύπτω αυτά που σήμερα λέμε gadgets / καθρέφτης, πίσω φως, σχάρα, φτερά, παγούρι / μετά μια μέρα που δυναμώνω στρίβω κατά του Φιλοπάππου, μέχρι τότε πήγαινα μόνο περπατητά / γίνεται ο μόνιμος προορισμός μου / σπάω το τιμόνι κάποια φορά και περνάω μπροστά από τους προσκόπους με το τιμόνι να κρέμεται από τις ντίζες των φρένων, μου δίνουν συμβουλές πώς να το κουβαλήσω πιό εύκολα / περνάει καιρός / περνάει καιρός / περνάει καιρός / σταματάω να ποδηλατώ μόλις η αλογοουρά της Σωτηρίας, η πρώτη αλογοουρά της ζωής μου, μου φαίνεται πίο ενδιαφέρουσα από το πορτοκαλί μου ποδήλατο / ο πατέρας μου δίνει το ποδήλατο σ' έναν γνωστό του που δουλεύει στο υγραέριο και που έκτοτε, και μέχρι την σύνταξή του, κάνει την διαδρομή Περιστέρι-Ασπρόπυργος με το πορτοκαλί CONSTANT / περνάει καιρός / 1996 / IDEAL HILLMASTER / Φιλοπάππου / ξανά... / τρεις έρωτες δεν με άφησαν ποτέ / το Κουκάκι, του Φιλοπάππου και το πορτοκαλί χρώμα.