[στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τον σκοτωμένο στις 9 Οκτώβρη, πίσω στο σκοτεινό 1967]
Οκτώβρη μου,
γλυκέ σαν σταφίδα που ξεραίνεται στον ήλιο,
πόσα σοκάκια στήθηκαν για τα κουρασμένα μας πόδια;
Το είδα το ολόγιομο φεγγάρι σου
δεν είδα την έκλειψή του...
Ήρθε καντάδα το φως του χτες αργά το βράδυ.
Του έριξα ένα μπουγέλο νερό
του φάλτσου φεγγαριού.
Ούτ’ ένα τραγούδι δεν μ’ αφιέρωσε
το Οκτωβριανό φεγγάρι...
Πώς διάβηκε ετούτη η Πανσέληνος χωρίς φιλιά...
δυό τρείς αναστεναγμοί
την ώρα που σβήσανε όλα τα φώτα στην πολιτεία
κι ύστερα τίποτα...
τίποτα....
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
πέρνα το γρηγορότερο, αρπάζεις τα φύλλα των δέντρων,
κάνεις τον ήλιο να σβήσει στον μαύρο ουρανό,
μας στείλνεις βροχές κι άγριο κρύο.
Πέρνα εσύ κι ο Νοέμβριος,
για να ξαναδουμε το φώς.
Άφησέ μας ήρεμα.
...Κωστάνζα πολύ όμορφο!
Να μια μνήμη διαβάζοντάς σε. Τέλη Οκτώβρη, αρχές Νοέμβρη. Λονδίνο. Καιρός βαρύς. Νυχτώνει κατά τις 4.00μμ. Βρίσκομαι στην περιοχής της Blackfriar’s Bridge. Στην αρχή της Fleet Street αριστερά βρίσκεται μια ιστορική βιβλιοθήκη, η βιβλιοθήκη των Τυπογράφων. St. Bride’s Printing Library. Ένα μικρό Μουσείο της Λονδρέζικης Τυπογραφίας που ανθούσε στην περιοχή. Γίνονταν οι ετήσιες εκθέσεις βιβλιοδεσίας εκεί. Είχα τη χαρά και την τιμή να μετέχω. Εκείνο τ’ απόγευμα πήγαινα να κάνω βάρδια ξεναγού στην έκθεση. Τα σύννεφα μολύβια κατέβαιναν στο μέτωπό μου. Κεφάλι βαρύ. Σώμα σαν να το διαπερνούν όχι μόνο η υγρασία, αλλά και κάμποσα Αμπέρ ηλεκτρισμού...ούτε μισή στάλα βροχής δε. Όλο συσσωρευμένο από πάνω μας. Χάλια...ο Jack the ripper δε παραμόνευε παντού...
Καλημέρα!!!
Well,...
I liked that.
Καλή σου μέρα. Did you read my memory after Costanza’s little poem? Η Σόφη λείπει. Sof! Oh! Sof!
Τον Οκτώβριο, συνήθως δεν βλέπουμε και τόσον ήλιο. Πέφτουνε τα φύλλα,
μας δείχνουν τις αηδίες κτιρίων, ανάβουμε τα φώτα κατά τις πεντέμιση.
Σήμερα όμως ζούσαμε εξαίρηση: περπατούσαμε στην πόλη, ψωνίζαμε και μετά καθόμασταν έξω σε παγωτοτζίδικο με γυαλιά ηλίου, με άλλα λόγια: απολαύσαμε την καλοκαιριανή μέρα.
Περάσανε τα μπάνια, βεβαίως, αφού οι δυο θάλασσες κοντά μας έχουν 15 βαθμούς, μπρρρ!
Σας εύχομαι ωραίο ΣΚ
...καλή μου Κωστάνζα,
ένα όμορφο Σαββατοκύριακο,
και το χειμώνα που έρχεται,
να έχετε υγεία και να μην ξεχνά τον τόπο σας ο ήλιος.
Ελένη μου, σ´ευχαριστώ πάρα πολύ, συγκινήθηκα...
Μεσημέρι στις 9 του Οκτώβρη άρχισε το ταξίδι σου προς την αιωνιότητα
το αίμα σου ποτίζει τους σπόρους της επανάστασης
πολέμησες και έπεσες σε ξένη γη
υπερασπιζόμενος την υπόθεση των φτωχών των δικών σου ανθρώπων
ιδεολόγε γιατρέ κομμουνιστή οραματιστή.
Αντιγράφω το ποίημα σου που έγραψες
όταν χρειάστηκε να θεραπεύσεις την ταλαιπωρημένη φτωχή γυναίκα στο Μεξικό
«Γριά Μαρία, πρόκειται να πεθάνεις ,
θέλω να σου μιλήσω σοβαρά,
η ζωή σου ήταν γεμάτη αγωνίες,
δεν είχες εραστή, ούτε υγεία ούτε χρήματα
μόνο την πείνα είχες να μοιραστείς...».
Τώρα αγκαλιάζεις τ΄αστέρια
εις την αιωνιότητα.. Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα.
...
Εγραψα στην δική σου ανάρτηση πιστεύοντας ότι αφιερώνεις το θέμα σου στον Τσε όπως γράφεις..
[στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τον σκοτωμένο στις 9 Οκτώβρη, πίσω στο σκοτεινό 1967]
Στην αρχή σκεφτόμουν να το αναρτήσω ξεχωριστά, αλλά μετά διάβασα τον Οκτώβρη σου και φαντάστηκα ότι θα ταίριζε. Μάλλον δεν ταιριάζει στο δικό σου χώρο, σου ζητώ συγνώμη και μπορώ να το αποσύρω. Πίστεψα ότι θα μπορούσα να συνεισφέρω γράφοντας δυο λέξεις για τον Τσε. Προφανώς έκανα λάθος..
...εκπροσωπώντας τον εαυτό μου.
Σε μένα άρεσε πολύ και μην το αποσύρεις,
αν και λίγα ξέρω μόνο για τον Τσε.
Η φίλη που ξεκίνησε το νήμα
μπορεί να μας πει
πώς το νιώθει.
Εμένα μου φάνηκε ότι ο Τσε
ήταν μονάχα η αφορμή,
να μιλήσει για τον δικό της Οκτώβρη.
Μπορεί, πάλι, να κάνω και λάθος.
Γιατί το γράφεις αυτό ξυπόλιτε; Ταιριάζει γιατί είναι η δική σου συμμετοχή όπως τη θες. Φυσικά και τον δικό μου Οκτώβρη τον αφιερώνω σ’ εκείνον.
Αν και το δικό μου κείμενο δεν είναι άμεσα επαναστατικό όπως ίσως θα το ήθελε εκείνος.
Υπάρχει ένας θάνατος φόβητρο αυτό το μήνα του ’67. Είναι ο δικός του θάνατος. Τον σήκωσαν παντιέρα τα γεράκια για να φοβηθούν οι όπου γης σύντροφοί του. Να τι παθαίνουν οι ενοχλητικοί. Υπάρχει ένα βίντεο που κάθε φορά που το βλέπω με πληγώνει το ίδιο. Δυό βίντεο υπάρχουν για την ακρίβεια. Το ένα είναι η ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη σαν εκπροσώπου της Κούβας. Το άλλο είναι κινηματογραφικό ντοκουμέντο και με φωτογραφικό υλικό του διασυρμού της σωρού του μετά τη δολοφονία του.
Είπα να μην τα παραθέσω εδώ, αφού είναι δικός μου πόνος και ίσως ένα ποδηλατικό σάϊτ δεν πολυαντέχει κάτι τέτοιο.
Το δικό μου κείμενο είναι βαθιά προσωπικό. Δεν ξέρω άλλο τρόπο. Πιστεύω πολύ στο ξεκαθάρισμα της ψυχής μας με κάποιο τρόπο έμμεσο και δημιουργικό. Πιστεύω πως δεν είναι εγωκεντρικό να ασχολούμαστε με το μέσα μας. Εκεί ξεκινάει η αλλαγή του κόσμου να είσαστε σίγουροι. Κι εγώ που λέω αυτό δεν τα καταφέρνω πολύ καλά. Αλλά πιστεύω σ’ αυτό. Αγωνίζομαι γι’ αυτό.
Θα πώ τώρα κάτι παλιό που όμως είναι πάντα επίκαιρο. Ο ρόλος της γυναίκας στην αλλαγή του κόσμου. Αν νομίζετε πως είναι να βρεθεί σε αντρικά πόστα μόνο είσαστε βαθιά γελασμένοι, Η γυναίκα μέσα απ’ τη γυναικεία φύση της και το ρόλο της μέσα στην ερωτική σχέση με τους συντρόφους της, αλλά και μέσα στη διαμόρφωση του βασικού κοινωνικού κυττάρου είναι αυτή που θα καθορίσει τις ανατροπές σε παλιές κακοδαιμονίες και τα ανοίγματα στην καινούργια δίκαιη κοινωνία ανάμεσα στα μέλη της...
Εύλογα λοιπόν θα αναρωτηθεί κανείς γιατί η Royal Oak εφιερώνει ένα προσωπικό της βιωματικό δημιούργημα στον σκοτωμένο Τσε Γκεβάρα...Η Βελανιδιά εδώ και καιρό καταθέτει το μέτρημα της ψυχής της και των συναισθημάτων της σαν ένα μηχανισμό αυτοκάθαρσης που μπορεί να αφορά κι άλλους γύρω της. Αυτό που λέμε κοινή εμπειρία, κοινό συναίσθημα, άλλοι τρόποι αντιμετώπισης κτλ, κτλ μακριά κουβέντα.
Αυτό που κάνανε οι επαναστάτριες γυναίκες επί χρόνια, να μοιράζονται την βιωματική τους εμπειρία, εγώ το έχω κάνει πράξη μαζί σας. Τότε ήταν οι κλειστές γυναικείες ομάδες. Τώρα είμαστε άτομα μέσα σ’ ένα σύνολο χωρίς δεσμούς. Αυτόνομα, αλλά και μαζί. Για μένα αυτό είναι επαναστατικό. Είναι το αντίθετο της ατομικής αντιμετώπισης. Είναι το σημείο που το ατομικό τέμνεται με το συλλογικό μ’ έναν τρόπο που δεν εκθέτει λεπτομέρειες και πραγματικές καταστάσεις. Εκθέτει όμως τον αφρό όλων αυτών που είναι το συναίσθημα που παράγει και το συναίσθημα εκφρασμένο με έναν αφαιρετικό και δημιουργικό τρόπο.
Μπορεί να είναι ένα ποίημα. Μπορεί να είναι ένα τραγούδι. Μπορεί να είναι μια στάση του σώματος ή μια έκφραση του προσώπου σε μια δεδομένη στιγμή.
Με έχεις καταλάβει πολύ καλά Ελένη. Γράφαμε ταυτόχρονα. Εσύ με πρόλαβες. Εγώ λόγω σεντονακίου έρχομαι μετά από σένα και λέμε τα ίδια, μόνο που εγώ εξηγώ γιατί δένω την αφιέρωσή μου στον Τσε σαν ένα είδος μνημόσυνου με το βιωματικό μου Οκτώβρη...Να είσαστε καλά πάντως. Ωραία συντροφιά κάνετε στον δικό μου Οκτώβρη. Με τιμάτε.
Με συγχωρείς Royal Oak νόμιζα οτι οι τρείς τελείες (...) που ανάρτησες κάτω απο το κείμενο μου σήμαιναν οτι ή το κείμενο ήταν εκτός του θέματος ή οτι δεν το αποδέχεσαι ή ακόμη και αμηχανία. Δικό μου το λάθος και θα επανορθώσω αύριο με ενα ποίημα ή κάπποιο κείμενο.
Οι τρείς τελείες μου στο χώρο που μπαίνουν τα κείμενα δηλώνουν διάθεση σιωπής και κρύβουν ένα βίντεο με ένα ωραίο τραγούδι. Κλικ και θα το ακούσεις! Οι τρεις τελείες μου στον τίτλο = δεν θέλω να βάλω τίτλο και βάζω αποσιωποιητικά...
Περιμένουμε το ποίημά σου ή το κείμενό σου.
Απο τα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα ξεχύθηκε η ορμή και η μαχητικότητα σου. Αφησες τη χώρα που γεννήθηκες για να πολεμήσεις για την κοινωνική ισότητα σε άλλο τόπο σ΄ άλλη γη. Μετά απο την επανάσταση, αντι να επαναπαυτείς στην υπουργική θέση, ξεκινάς με το πάθος και τις ιδέες σου για μακρυνά μέρη για καινούργιους αγώνες, μέχρι να σταματήσει η εκμετάλευση ανθρώπου απο άνθρωπο, και να ανατείλει το φως της αταξικής κοινωνίας. Ενας σύγχρονος Εφιάλτης προδίδει τις θέσεις σου και οδηγεί τους μισθοφόρους διώκτες σου στα λημέρια σου, Πολέμησες γενναία και μόνο όταν σε τραυμάτησαν και καταστράφηκε το όπλο σου κατάφεραν να σε συλλάβουν. Σε φοβότουσαν ακόμα και νεκρό, πυροβόλησαν να θανατώσουν τις ιδέες σου, μα πως γίνεται να θανατώσουν την δύναμη του άυλου ιδεώδους που διαπερνά το χώρο και το χρόνο.. Δεν χωρούσε ο κόσμος σου στο δικό τους κόσμο φυλακή, ο δικός τους κόσμος είναι κόσμος σκοτεινός, απάνθρωπος, θλιβερός, ανήθικος και προπαντός επικίνδυνος. Σε εκτέλεσαν εν ψυχρώ για να παραδειγματίσουν όποιον θα ξανατολμούσε να σηκώσει τη γροθιά του απέναντι στην εκμετάλευση και την αδικία. Οι ιδέες σου απλώθηκαν σαν φωτιά στα πέρατα του κόσμου, όπου υφίσταται η λεηλασία τόπων και ανθρώπων. Αγκαλιάστηκαν και ανθίζουν μέσα στις καρδιές αυτών που ποθούν την συντριβή του παλιού σκοτεινού κόσμου, και την άνοιξη του καινούργιου φωτεινού και δίκαιου.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα φωτεινό αστέρι
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
HASTA LA VICTORIA SIEMPRE !
...από το παλιό,
χαλασμένο,
μοναδικό mp3
που είχα ποτέ στη ζωή μου.
https://www.youtube.com/watch?v=eQlFWidNFWw
Ελπίζω να μη χαλάει το κλίμα του ωραίου κειμένου
που διάβασα παραπάνω.
>Roul Venceremos !
>BookLuv Σ΄ευχαριστώ, οχι μόνο δεν χαλάς το κλίμα αντιθέτως το φτειάχεις!
Μια φωτογραφία
Μαρία Δημητριάδη
ήρθε πάλι στη μνήμη με μια μέρα καθυστέρηση...Αχ, Οκτώβρη πολυσήμαντε!
για να δει κανείς πώς μιλάει ο λαϊκός αγωνιστής στους θεσμούς, έχοντας πίσω του τους συναγωνιστές του κι όλους τους λαούς που πόθησε να ελευθερώσει...
patria o muerte
Υπάρχει πληθώρα εκτελέσεων αυτού του τραγουδιού...εμένα μ’ αρέσουν οι κλασσικές με το ρυθμό και την έκφραση των Κουβανέζων...
hasta siempre