Πάγος με χιόνι και θαύμα γιατρικής

Γειά χαρά,

εδώ και πέντε μέρες έχουμε γερό κρύο, ή ας το πουμε πάγος. Το χιόνι αντικλά το λίγο φῶς που υπάρχει και μας γλυκαίνει τις ημέρες. Πηγαίνουμε με συγκοινωνία, εννοείται, αφού οι περισσότεροι τενεκεδούχοι δεν ξέρουν να διευθύνουν τα τενεκεδάκια τους σωστά.
Το ΣΚ, όμως, πήγαμε στα πεθερά με το αμάξι, για να κάνουμε τα ψώνια με την πεθερά. Ο πεθερός στο νοσοκομείο βρισκόταν, επειδή είχε σπάσει ένα σπόνδυλο κάποτε και πονούσε συνέχεια.
Λοιπόν, ο ραδιολόγος είδε το σπάσμα, τηλεφώνησε τον ειδευτικό χειρουργό αμέσως για να γίνει η εγχείρηση αμέσως. Άκουγα το επεισόδιο με ανοιχτό στόμα.
Την Παρασκευή, χώνευε την αναισθησία, το Σάββατο ντύθηκε και μας περίμενε στέκοντας με παραπονεμένα μάτια: «Επιτέλους ήρθατε! Θέλω να περπατώ!» Ξεκίνησε με το δεξί χέρι στα κάγκελα, με τ´αριστερό στη μπράτσα του Αντρέα βήμα με βήμα να περπατάει, τι γλυκιά εικόνα...
Η πεθερά μας είπε ότι είχε μικρό δεσμό στην πλάτη του, άρα τον είχαν εγχειρήσει με ελάχιστη επέμβαση. «Μου λένε να κινηθώ», μας έλεγε. «Θέλω να μιλήσω με το χειρουργό για να μάθω πότε θα φύγω αποδώ!» Του εξηγάσαμε ότι το ΣΚ δεν έχει ώρες λειτουργείας, να κάνει υπομονή.
Απίστευτο ότι στα 80 του χρόνια επιμένει να κινιέται συνεχώς.
Σώματι υγείς, τον αφήσανε να φύγει σήμερα, ήρθε η κουνιάδα μου νοσοκόμα να τον πάει σπίτι.

Μου φαίνεται ο άνθρωπος παράξενο ζώο· ιδιαίτερα με την ηλικία, διαφέρει το σώμα από την ψυχή ως αφορά την υγεία. Θα ξαναπάμε ξανά το ΣΚ, για να δουμε πως προχωράνε τα πράματα.
Το αμάξι, ένα Όπελ Αστράκι πολυτέλειας της περασμένης χιλιετίας, θα μας φέρνει μπρος και πίσω
με ασφάλεια, κι ο Αντρέας οδηγεί προσεκτικά και καλά.

Πρίν ξεκινώ, θα βάλω το γούνινο παλτό, χοντρές μάλλινες κάλτσες και τις χειμερινές μπότες για ν´αντέχω το πάγος.

Σας ευχαριστώ πολύ, μου βοηθάτε να μένουν τα ελληνικά μου ζωντανά.
Να περάστε τις δυσκολίες, σας σκεύτομαι και σας εύχομαι κάθε καλό