Τα ξωκκλήσια του νησιού μου.
Άσπρο που τυφλώνει στον ήλιο,
μέσα δροσερό ημίφως
και αρχαία ξύλινα τέμπλα.
Μια Παναγία σχεδόν χαμογελάει.
Το χέρι ανάβει δυο κεράκια
αγκαλιασμένα.
Πάντα η ίδια ευχή.
[Αύγουστος 2012]
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Χωρίς ενδοιασμούς όπως πάντα, 5 στα 5.
Ελένη...έγραψες!
Καλές Συφνιώτικες εμπνεύσεις.
Πριν 25 χρόνια την είχα επισκεφτεί και είχα γράψει κατεβατά ολόκληρα.
Να περνάς καλά και να μας...γράψεις!
Παρ' ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός λόγω θέματος και τόπου, εξαιρετικό!
Τόσες όμορφες και γνώριμες εικόνες....
Ο τελευταίος στίχος είναι πολύ δυνατός, μπράβο
Χαίρομαι να μοιράζομαι όμορφες εικόνες και εμπειρίες με άλλους ανθρώπους, γνωστούς, φίλους ή αγνώστους.
Ο τελευταίος στίχος είναι αληθινός, όπως κάθε τι που γράφω.
Το ποιηματάκι ανέβηκε και σαν απάντηση στους φίλους που με πείραξαν καλόκαρδα, ότι θα ανάψω πολλά κεράκια στα ξωκκλήσια, για ν ανέβω τις ανηφόρες.
Έλενα, φαίνεται μου ησυχάς τη νοσταλγία μου για την Ελλάδα· σευχαριστώ πολύ