Τατόι - Αναγνωριστική βόλτα

Όπως το είχα υποσχεθεί (στον εαυτό μου και στους φίλους μου που με συμβούλεψαν αναλόγως από αυτό το site), επισκέφθηκα σήμερα το χώρο των (πρώην) βασιλικών κτημάτων στο Τατόι, με σκοπό να ευχαριστηθώ ποδήλατο στη φύση.

Εύκολη και γρήγορη μετάβαση (λόγω εποχής, άδειοι οι δρόμοι της Αθήνας). Ξεφόρτωμα των ποδηλάτων στην "κίτρινη" πύλη και ... ξεκινάμε!

Για αρχή, παρέμεινα στα ασφαλτοστρωμένα (λέμε τώρα) κομμάτια. Σα βομβαρδισμένος είναι ο δρόμος σε αρκετά κομμάτια, αλλά για TOR ποδήλατα μια χαρά είναι! Η παγίδα είναι ότι ξεκινώντας (από την κίτρινη πύλη) ο δρόμος είναι κατηφορικός και ... παρασύρεσαι! Αν προχωρήσεις αρκετά, μετά έχεις μπόλικη, ανηφορική επιστροφή. Επειδή ήταν πρώτη φορά και δεν είχα παρέα κάποιον που να ξέρει τα κατατόπια, δεν επεκτάθηκα σε πολλές χωμάτινες διαδρομές. Είδα όμως πολλά μονοπάτια που μου κίνησαν την περιέργεια και που σκοπεύω να εξερευνήσω τις επόμενες φορές. Γιατί σίγουρα θα υπάρξουν επόμενες φορές!

Ακολούθησα κάποιες παρακάμψεις, κυρίως για να δω κτίρια (και να τα φωτογραφίσω). Η αλήθεια είναι ότι η συμβία μου αποδείχτηκε αγύμναστη και "φούσκωσε" γρήγορα. Είπα να μην απομακρυνθώ μόνος μου (παρόλο που εκείνη επέμενε). Έτσι περιορίστηκε κάπως η ακτίνα δράσης! Ήταν και η ζέστη που άρχισε να αυξάνεται και είπα να το πάρω με το μαλακό...

Ο χώρος είναι σαφώς από τις καλύτερες επιλογές στην Αθήνα για ποδήλατο στη φύση (ψυχαγωγία / άθληση). Έχει πράσινο, έχει ενδιαφέρουσες εναλλαγές και τα διάσπαρτα κτίρια δίνουν μια διαφορετική νότα. Βέβαια, όπως σχεδόν πάντα συμβαίνει στην Ελλάδα, η εγκατάλειψη είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πραγματικά εξοργίζομαι όταν κάνω τις συγκρίσεις με άλλες χώρες. Εκεί που αντίστοιχα πάρκα υπάρχουν ΜΕΣΑ στην πόλη και σφύζουν από ζωή, δίνοντας την ευκαιρία στους κατοίκους να έρθουν σε επαφή με τη φύση σε καθημερινή βάση. Εκεί όπου ένα σωρό δραστηριότητες οργανώνονται και τα Σαββατοκύριακα χιλιάδες πολίτες κάνουν τη βόλτα τους, τη γυμναστική τους, το πικ-νικ τους ή ό,τι άλλο (στο Μόναχο είδα να κάνουν surf (!) σε ένα σημείο που η ροή του ποταμού μέσα στο English Garden γίνονταν ορμητική!).

Εμείς εδώ, τα αγνοούμε επιδεικτικά αυτά τα κομμάτια γης. Και αν ανακαλύψουμε κανένα τέτοιο μέσα στην πόλη (λέγε με Ελληνικό - πρώην αεροδρόμιο) κοιτάζουμε πόσο μπετόν μπορούμε να προσθέσουμε για να πλουτίσουμε (κάμποσο ακόμα) τους μεγαλοκαρχαρίες του real estate.

Ελπίζω ότι το Τατόι δεν κινδυνεύει τόσο άμεσα από ένα τέτοιο σενάριο (σαν του Ελληνικού). Επειδή όμως "ποτέ μη λες ποτέ" και επειδή όσοι κάνουμε ποδήλατο έχουμε μια ευαισθησία παραπάνω για τη φύση και το περιβάλλον γύρω μας, προτείνω να φροντίζουμε - με τη συχνή παρουσία μας σε τέτοιους χώρους - να μένουν "ζωντανοί", να δημιουργούμε θύλακες άθλησης και αναψυχής, να τους "διαφημίζουμε" στους γνωστούς και φίλους μας και να τους καλούμε να έρθουν μαζί μας σε μια βόλτα. Αν μάλιστα μπορέσουμε κατά τη διάρκεια αυτής της βόλτας να τους δείξουμε τι σημαίνει σεβασμός στο περιβάλλον (όχι σκουπίδια, όχι σπάσιμο κλαδιών, όχι πέρασμα από σημεία που δεν έχει μονοπάτια, κλπ.) ακόμα καλύτερα!

Θα ξαναπάω στο Τατόι και θα επανέλθω με περισσότερα σχόλια. Μέχρι τότε, σχόλια για προτεινόμενες διαδρομές, για "προωθητικές ενέργειες" ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, είναι ευπρόσδεκτα.