Το γενάρη τα 'λεγα με το παλιό μου φίλο το Βασίλη. Ο πιτσιρικάς του θα 'χε γενέθλια το Φλεβάρη και σκεφτόταν να του πάρει ένα ποδηλατάκι. Αλλά η κρίση μας έχει γονατίσει όλους. Και το σκεφτόταν να δώσει μια κατοστάρα στα τζάμπο για ένα ποδήλατο που θα χρησιμοποιούνταν για ένα δυό χρόνια. Έτσι του πρότεινα να βρούμε κατι μεταχειρισμένο.
Ένα βροχερό βράδυ βρεθήκαμε στους ΦτΠ όπου και τσιμπήσαμε ένα ποδηλατάκι. Λίγο μετά την είχαμε αράξει σ' ένα καφενείο πίνοντας ρακόμελα και χαζεύοντάς το.
Σκεφτόμαστε πως τελικά δεν ήταν σε καλή κατάσταση και πως έπρεπε κάτι να κάνουμε (εγώ βασικά επέμενα πως τα 25 ευρώ έπρεπε να τα πιούμε ρακόμελα αντί να γοράζουμε μεταχειρισμένα παιδικά ποδηλατάκια). Κάπου στο τρίτο καραφακι αποφασίσαμε να φύγουμε έχοντας πάρει την απόφαση να το φτιάξουμε ώστε να εντυπωσιάσουμε τον πιτσιρικά και ν' αξίζει για πρώτο πραγματικό ποδήλατο σ' ένα παιδί.
Το πήρα σπίτι μου μιας και ανέλαβα το λυσιμο/δέσιμο και το παρατηρησα. Ξανααποφάσισα να μην παίρνω αποφάσεις στη ζωή μου πίνοντας ρακόμελα! Μετά βέβαια αναρωτήθηκα πόσο δύσκολο είναι να λύσεις ένα παιδικό ποδήλατο. Τελικά όχι όσο νόμιζα. Λίγο μετά το πλαίσιο ήταν έτοιμο για παράδοση σ' έναν άλλο φίλο.
Ένα περίπου μήνα μετά ξαναβρεθήκαμε. Διχρωμία στο πλαίσιο, ασημί και μαύρο με πιστόλι και σπρέυ. Καθόλου κακό το αποτέλεσμα.
Τα εξαρτήματα καθαρίστηκαν με μπολικο τρύλετ κι άρχισε σιγά σιγά το δέσιμο. Τουλάχιστον εμφανισιακά το ποδηλατάκι έδειχνε σούπερ.
Έλειπαν όμως κάποιες "πινελιές", το μαύρο είναι ωραίο χρώμα αλλά τα παιδιά δεν το θέλουν έτσι σκέτο. Τη κατάσταση βέβαια σώζουν οι κίτρινες δαγκάνες αλλά αποφασίστηκε να αγοραστούν μερικά αυτοκόλητα όπως ο εντυπωσιακός τίγρης στον οριζόντιο...
...και οι χουλιγκάνικες καρώ σημαίες μπροστά!
Κουδουνάκι καινούργιο, μαύρα γκριπ μικρά, φωτάκια σούπερ λεντ μπρος πίσω κι έτοιμο το bike για το άγριο νιάτο!
Τώρα θα αναρωτηθείς γιατί τα γράφω εδώ που είμαστε σοβαροί άνθρωποι και μιλάμε για τα ποδήλατα των μεγάλων. Και θα σ' απαντήσω πως είμαστε όλοι πολύ μικροί μπροστά στο βλέμμα ενός παιδιού, όταν του δίνεις το δικό του ποδήλατο!
αφιερωμένο στον strouf 
Μπράβο σας, πολύ ωραίο το ποδηλατάκι. Συνήθως τα πρώτα μας ποδήλατα τα θυμόμαστε και αυτό θα έχει την ιστορία της εποχής που το παιδί μεγαλώνει.
Μετά από χρόνια πιθανά να λέει: «το αγόρασαν (πατέρας και φίλος ) μεταχειρισμένο και αντί να πιούν παραπάνω ρακόμελα μου το έβαψαν,.........
Ξέρεις τότε ήταν η οικονομική κρίση στην Ελλάδα.»
special edition..... τελικά με ρακόμελα παίρνονται οι καλύτερες αποφάσεις. Εύχομαι ο πιτσιρικάς να το χορτάσει και να είναι η αφορμή που θα τον φέρει κοντά στο μέσο ..... όσο και αν μεγαλώσαμε ποιος από εμάς δεν θυμάται το πρώτο του ποδήλατο.
Το πιο πιθανό φίλτατοι είναι πως ο πιτσιρικάς σε λίγα χρόνια ούτε που θα το θυμάται. Αλλά πολλά χρόνια μετά εγώ και το φιλαράκι μου, θα ξαναπίνουμε ρακόμελα κάπου αλλού, θα κοιτάζουμε τα παιδιά και θα λέμε "ρε θυμάσαι τότε που..."
να ναι καλά τα ρακόμελα !
Επιασε τοπο τελικα!
Υ.Γ.:Πριν το δωσετε στον πιτσιρικα, και μια δευτερη ματια στα Cantilever, και μια ρυθμισουλα στις μανεττες (αν δεν τα εχετε κανει ηδη), ωστε να μπορει να φρεναρει αποτελεσματικα με τα χερακια του.
Και παλι καλοταξιδο..