Αντιγράφω εδώ από το blog, γιατί πιστεύω ότι όσοι σκαμπάζουμε από ποδήλατο μπορούμε και πρέπει να δίνουμε ιδέες στους λιγότερο έμπειρους. ;-)
Το πρώην καθημερινό ποδήλατό μου είχε παλιώσει και εδώ και καιρό σκεφτόμουνα να αγοράσω ένα καινούργιο. Μετά από μπόλικα χρόνια σκληρής χρήσης "τα είχε φάει τα ψωμιά του" το καημένο και είχε αποσβεστεί ήδη κάμποσες φορές... όμως θες από "βίτσιο" θες έτσι για πλάκα... αποφάσισα να επενδύσω λίγα χρήματα (όπως υπολόγισα όχι περισσότερα από 150Ε) για να το αναβαθμίσω, περισσότερο περίεργος να δω ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα παρά για να γλιτώσω τα επιπλέον χρήματα του καινούργιου.
Πήρε μια εβδομάδα δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο στα απογεύματα. Και ιδού το αποτέλεσμα.
Το αναμορφωμένο "καινούργιο" ποδήλατο.
Πεταλιά την πεταλιά κάνεις χιλιόμετρα
Το πρώτο πράγμα με το οποίο ασχολήθηκα ήταν οι ρόδες. Αγόρασα δυο ζάντες, που θεώρησα ικανοποιητικές. Ικανοποιητική ζάντα δεν σημαίνει ακριβή ζάντα: επειδή σκέφτομαι με κριτήριο την ασφάλεια πρώτα απ΄ όλα η ζάντα δεν πρέπει να είναι "γερή", γιατί η ρόδα του ποδηλάτου παίζει σε ένα πιθανό ατύχημα το ρόλο που παίζει στο αυτοκίνητο το μπροστινό μέρος, δηλ. θα παραμορφωθεί απορροφώντας αυτή το σοκ της σύγκρουσης, γιατί βέβαια η ζάντα κοστίζει πολύ λιγότερο από τον σκελετό και αντικαθιστάται εύκολα. Τα κέντρα δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά επειδή οι φωλιές ήταν εντάξει τα κράτησα. Στο πίσω αντικατέστησα άξονα και κώνους. Άξονα (με βίδα, όχι μπλοκάζ, για έξτρα αντοχή) βρήκα σε ποδηλατά από χρωμιομολυβδαίνιο μαζί με τους κώνους, χρησιμοποίησα τον άξονα αλλά κώνους προτίμησα κάποιους που είχα ήδη της shimano και χάρηκα που ταίριαξαν (πράγμα όχι συνηθισμένο). Στο μπροστινό κέντρο άλλαξα επίσης κώνους, και ο άξονας ήταν χτυπημένος και στραβός όμως με λίγο κόντρα χτύπημα με ξύλινο τάκο ήρθε εντάξει. Φυσικά μπήκαν καινούργιες μπίλλιες παντού, και μετά από γρασάρισμα και ρεγουλάρισμα τα κέντρα δούλεψαν καλά. Ακτίνες αγοράστηκαν επίσης καινούργιες, και οι 36άρες ρόδες πλέχτηκαν κανονικά.
Το σύστημα μετάδοσης δεν σήκωνε αστεία: μπήκε όλο καινούργιο (δισκομανιβέλα, κασέτα, αλυσίδα, ντεραγιέ). Επιλέχτηκαν προσεκτικά, ούτε ακριβά ούτε φτηνιάρικα. Η μεσαία τριβή δεν είχε μεγάλη φθορά, χρειάστηκε μόνο συντήρηση.
Τα ποτήρια τιμονιού δεν ήταν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση, ωστόσο άφησα τα ίδια (μόνο έγινε συντήρηση) γιατί αυτό δεν είναι ένα μέρος του ποδηλάτου που χρειάζεται πολλή σημασία, ακόμα και με φθορά δουλεύουν καλά.
Στις μεγάλες διαδρομές έχει σημασία η δυνατότητα να κουβάλάς μπόλικο νερό. Αντικατέστησα τις δύο παγουροθήκες με δύο αυτοσχέδιες, που κατασκεύασα από απλή αλουμινόλαμα 20άρα και απλά πριτσίνια και χωράνε μεγάλο μπουκάλι του 1,5 λίτρου. Έτσι μπορώ πλέον να κουβαλάω 3 κιλά χωρίς να απασχολώ χώρο πουθενά αλλού.
Αυτό που απέμενε, μιας και το ήθελα για τουριστικό ποδήλατο, ήταν η δυνατότητα να κουβαλάω αποσκευές. Μπόλικες αποσκευές. Η αρχική σκέψη ήταν λοιπόν, εάν θα μπορούσα να κουβαλώ στο μπροστινό μέρος του ποδηλάτου ότι και στο πισινό. Και αποφάσισα να κάνω κάτι γι΄ αυτό.
Πρώτα για το πίσω σύστημα, βρήκα μια φτηνή αλλά καλά σχεδιασμένη σχάρα 4 σημείων, την οποία θα τροποποιούσα στο κάτω μέρος ώστε να μην δένει σε braze-ons στο σκελετό αλλά στη βίδα του άξονα (αυτό φυσικά για μεγάλο βάρος). Πέταξα τα λαμάκια που είχε η σχάρα, και τα αντικατέστησα με δυο σιδερένια αυτοσχέδια, στο άνω μέρος με δυο τρύπες για τις κάθετες μπάρες της σχάρας και στο κάτω μέρος μια τρύπα για τον άξονα. Η σχάρα δοκιμάστηκε, ακλόνητη.
Για το μπροστινό σύστημα χρειάστηκε λίγος αυτοσχεδιασμός. Τροποποίησα μια παλιά αυτοσχέδια σχάρα, ώστε να μπορούν να δέσουν επάνω κανονικοί ποδηλατικοί σάκκοι με τα clips της Ortlieb. Το καταλληλότερο ελαφρύ και φτηνό μέταλλο είναι φυσικά το αλουμίνιο, όμως ήθελα να αποφύγω τις κολλήσεις, γιατί με την υψηλή θερμοκρασία το αλουμίνιο υποβαθμίζεται σημαντικά (πράγμα που θα σήμαινε πρόβλημα αντοχής σε μεγάλα βάρη), εφαρμόζοντας δέσιμο με βίδα όπου ήταν εύκολο και όχι με αλουμινοκόλληση. Κόβοντας μια παλιά σχάρα 3 σημείων (όχι τεσσάρων γιατί ήθελα δέσιμο στην κεντρική βίδα του τιμονιού) και με 4 μπάρες, την φόρεσα στο άνω μέρος και στηρίχτηκε καλά. Έτσι το ποδήλατο απέκτησε και στο μπροστινό του μέρος ένα σύστημα στήριξης ισάξιο με το πισινό. Βέβαια ο σχεδιασμός έγινε με τα σακκίδια να έρχονται στη χαμηλή θέση (lowriders) και το σύστημα στήριξης αποδείχτηκε πολύ δυνατό, αλλά το πόσο συνολικό βάρος τελικά θα μπει μπροστά θα κριθεί από τη θέση των σάκκων (έχουν δυνατότητα ρύθμισης μπρος-πίσω) και την συμπεριφορά του τιμονιού στην οδήγηση - πράγμα που από ότι φαίνεται δεν θα είναι ιδιαίτερο πρόβλημα.
Το μπροστινό σύστημα στήριξης, για 2 σάκκους χαμηλής στήριξης + σχάρα κορυφής.
Μπροστινός σάκκος, ίδιος με πισινό.
Συμπέρασμα
Φτερά μπρος και πίσω συμπλήρωσαν το "νέο λουκ" του ποδηλάτου. Το ποδήλατο τσουλάει πολύ ωραία, δεν ακούγεται κανένας θόρυβος, σταθερότατο, έχει άψογη συμπεριφορά και σού δίνει την αίσθηση της σιγουριάς και ότι θα πάει οπουδήποτε εσύ θελήσεις να το πάς.
Χωρίς να αγοράσω καινούργιο ποδήλατο, αξιοποιώντας παλιά υλικά και με λιγότερο από 150 ευρώ απέκτησα ένα ποδήλατο που για τα επόμενα τουλάχιστον 4 χρόνια θα με υπηρετήσει πιστά και με ασφάλεια.
Με λίγη φαντασία και προσωπικό χρόνο και προσπάθεια μπορούμε να βελτιώσουμε ένα παλιό ποδήλατο
• χωρίς να ξεπαραδιαστούμε
• κάνοντάς το όπως το θέλουμε
• απολαμβάνοντας τη δημιουργικότητά μας
• και σε τελική ανάλυση χωρίς άγχος να μη μας το κλέψουνε, αφού ακόμα και αν γίνει αυτό (χτύπα ξύλο!) εύκολα θα μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε.
Χαίρομαι να σε διαβάζω ρε φίλε! Από το trailer που είχες φτιάξει, μέχρι τις φωτογραφίες από τους Ορίζοντες... και τώρα αυτό. Inspiring.
όσους φτιάχνετε τα ποδήλατά σας οι ίδιοι, όσους ταξιδεύετε στη φύση μ'αυτά. Πεθαίνω από ζήλεια. Ίσως στην άλλη ζωή μου ξεκινήσω νωρίτερα αυτό που ξαναάρχισα, αλλά μάλλον αργά, για να το κάνω τόσο τέλεια όσο εσείς...
Μου αρεσει πολυ το στυλ σου, του: "do it yourself"..και της πατεντας.. ;)
τα πλαστικα μπουκαλια βεβαια,πιστευω θα ειναι λιγο ψιλοχαλια,αν τα βαραει ο ηλιος ολη μερα σε ταξιδι το καλοκαιρι...αλλα πρεπει να το τεσταρεις για να δεις κιολας...
Καλη προετοιμασια, και δυναμη για το ταξιδακι που ετοιμαζετε για το καλοκαιρι... :)
Εγώ το διάβασα στο blog και χαίρομαι που το βλέπω και εδώ. Συμφωνώ ότι τα μπουκάλια είναι λίγο fault - pas αλλά κατά τα άλλα το ποδηλατάκι σκίζει. Με αυτό έχεις κάνει τις διαδρομές που περιγράφεις στο blog, γιατί το έχεις στη φωτογραφία του banner.
Θήκες θερμομονωτικές, μαλακές, για μπουκάλες 1.5lit, θα βρείς στο Μοναστηράκι και μάλιστα στην ανηφορίτσα μετά το τζαμί. Έχω αγοράσει μία για το ποδήλατο. Ελπίζω να χωράει στις θήκες του ποδηλάτου σου το μπουκάλι+θήκη. Είναι και σχετικά φτηνές. Στην αρχή βρωμάνε πλαστικούρα, αλλά με ένα καλό πλύσιμο γίνονται θαύμα. Καλά ταξίδια!
αλλά το ότι δεν έχω πρόσβαση στο Μοναστηράκι (λόγω του ότι δεν κατοικοεδρεύω στο λεκανοπέδιο) είναι από τα κρυφά ατού, και ο νοών νοείτω. Για τα μπουκάλια, αν μυρίζουν πλαστικούρα είναι προς αποφυγήν! Προτιμώ τα κλασικά γιατί είναι τα πιο αθώα και στο κάτω κάτω όποτε χαλάει βάζεις άλλο αμέσως nomoney. Η πείρα λέει ότι και να το βαράει ο ντάλα ήλιος κρατάει ίσως και μήνα χωρίς να αλοιώνεται και χωρίς να βγάζει μυρωδιές, γιατί το πλαστικό είναι από τη μάνα του ανθεκτικό στο ηλιακό φως (για να κρατάει το προϊόν βέβαια). Όσο για τη θερμομόνωση περιττή η πολυτέλεια, καθώς το μικρό μπουκάλι ζεσταίνεται γρήγορα αλλά όχι το μεγάλο - για να ζετσαθεί το εναμισόλιτρο θέλει 2 ώρες και μέχρι τότε ξαναβρίσκεις νερό. ;-) Άσε που η θερμομόνωση κλέβει ωφέλιμο χώρο.
δεν το είχα καταλάβει ότι δεν ζεις στην ωραία Αθήνα. Τυχερέ δυό φορές τότε...Δεν είπα για μπουκάλια αλλά για θήκες. Εκεί όμως που κινείσαι εσύ όπως λες θέλει πιό πολύ ώρα να ζεσταθεί το νερό. Δεν ισχύει το ίδιο και για μας στους 38-40 βαθμούς ειδικά. Όλα καλά.
Και εγώ συγνώμη για το σχόλια για τα μπουκάλια. Ο φίλος i.alli.ellada νεφέλη έχει το μπλογκ που μου κρατάει παρέα τα τελευταία βράδια. Έχω λίγο κουραστικές μέρες τελευταία και διαβάζω τα κείμενά του πριν κοιμηθώ στο PDA ... και ταξιδεύω.
εγώ είμαι η Βαγγελιώ κι όχι η Νεφέλη, που ίσως γνωρίζεις, μια και μένετε και οι δύο στα Βόρεια. Δεν έχει τύχει να γνωριστούμε ακόμα.
Συγνώμη Βαγγελιώ. Είμαι λόγω κούρασης σε κάποια μορφή ... αφασίας οπότε ξεχνάω ακόμα και ό,τι διαβάζω πριν από 2 λεπτά!
Καλή ξεκούραση και καλές γιορτές με την οικογένειά σου.
Δεν είπατε τίποτα περίεργο. Απλά νιώθω λίγο χαζός γιατί παρότι επαρχιώτης τελευταία τα έχω παίξει και γω. Πώς διάβολο ρε παιδιά μας κάνουνε και τρέχουμε σαν κερατάδες; Τουλάχιστον έχουμε το ποδήλατό μας να μας ταξιδεύει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το χρησιμοποιώ στις καθημερινές μετακινήσεις σαν φάρμακο, και έχω καταλήξει σε αυτή την άποψη.
Εγώ πάντως αν δεν χρησιμοποιούσα φέτος για τις καθημερινές μου μετακινήσεις το ποδήλατο θα είχα τρελαθεί και αρρωστήσει. Αντιθέτως πήγαινα γρήγορα κι ευχάριστα στη δουλειά μου, είδα σωματική βελτίωση χωρίς γυμναστήριο, αύξηση αντοχής σε ιώσεις κτλ (ούτε μια μέρα στο κρεββάτι!), σχεδόν εξαφανίστηκε μια αλλεργία που με ταλαιπωρούσε τα τελευταία 5 χρόνια, χώρια η μόνιμα καλή ψυχική διάθεση. Ούτε το κρύο με πείραξε ούτε η βροχή, τίποτα, και έβγαλα το χειμώνα με βαμβακερή μπλούζα και ψιλό αντιανεμικό! Κι όλα αυτά μέσα στη μπόχα της Αθήνας!
Με γειά το ποδήλατο με τις ισχυρές σχάρες!!
Καλό Πάσχα και καλό πετάλι!
Πες το ξανά. Και εγώ από τα ίδια. Φέτος ούτε πυρετός, ούτε αντιβιώσεις. Και καλή διάθεση (σε γενικές γραμμές...)
Έχεις ταλέντο στο να ζεις!
Είσαι πράγματι Ποιητής.
@i.alli.ellada:
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις σκέψεις και την άποψη-θέση ζωής μαζί μας.
Να΄σαι καλά, καλές βόλτες με το όχημα!
.