Από δω από κει απέκτησα ένα πανέμορφο σπαστό ποδήλατο.
Αρχικά νόμιζα πως ήταν Bianchi, είναι τα φρένα και βρήκα ένα ολόιδιο στο γούγλη, αλλά τελικά με πολύ κόπο αποκρυπτογράφησα τα τελείως ξεθωριασμένα αυτοκόλητα που έγραφαν Dino στο κέντρο και Aurelia δεξιά αριστερά. Βρήκα και μια φώτο στο γούγλη και οπ, ταυτοποιήθηκε.
Έτσι πρέπει να ήταν τα αυτοκόλητα, είναι το ίδιο ποδήλατο
Το θέμα μου αρχικά, αφού το έκανα με πολύ κόπο βίδες, είναι το μέγεθος της σκουριάς στον σκελετό - πιρούνι. Το παλεύω μέρες να βγάλω προσεκτικά τη σκουριά χωρίς να φυγεί πολύ χρώμα αλλά είναι τόσο σκουριασμένο που τελικά θα μέινει περισσότερο γυμνό μέταλλο παρά χρώμα.
Μερικές φωτό.
Το ερώτημα είναι τί κάνω...... εκτώς από αμοβολή - βάψιμο δλδ.
1) Τρίβω τα πάντα και περνάω μπαλώματα νέο χρώμα φτιαχτό σε χρωματοπωλείο?
2) Συνεχίζω να τρίβω πιο μαλακά να βγάλω όση σκουριά μπορέσω και περνάω βερνίκι όλο το ποδήλατο?
3) Απλά το λαδώνω και το μοντάρω όπως είναι?
4) Καμιά άλλη ιδέα?
Και δεύτερο..... ξέρει κανείς εκτώς από ιντερνέ που μπορώ να βρω 22χ 1 3/8 λάστιχα να του βάλω?
Ευχαριστώ.
όμορφα το καθάρισες, μπράβο σου!
κατά τη γνώμη μου ωραίο είνε, μοντάρε το όπως είναι
καλή δουλειά
Χμμμμ … αρχαία άλυτα ερωτήματα….. σαν να ακούω των εαυτό μου, κάθε φορά που βρίσκω ένα ποδήλατο. Αυτό είναι και το φάσμα που πρέπει να κινηθείς σαν συλλέκτης, οπότε διάλεξε τι σε ικανοποίει περισσότερο και προχώρα, όλα αυτά που αναφέρεις είναι σωστά ….. Αν και μάλλον- από αυτά που γράφεις - χρειάζεσαι την πρώτη λύση. Πρέπει να είναι μεγάλο σπαστό αν κρίνω από το νούμερο στα λάστιχα που ζητάς, θα ρίξω μια ματιά στον Ραφαηλίδη μπας και έχει κρατήσει κάνα παλιό στοκ.
Και όσο τρίβω υπομονετικά τον σκελετό είπα να ασχοληθώ με τα περιφεριακά.
Δισκοβραχίωνας πριν.....
και μετά!!
Χοντροέτριψα ποτήρια.... είναι γαλβανισμένα και όχι χρώμιο, οπότε θα τα γυαλίσω σαν χρώμιο και βερνικάκι.
Έλυσα και χοντροέτριψα τον μπροστινό τροχό. 6 Ακτίνες μας άφησαν χρόνους και τα καψούλια είναι για πέταμα. Θα βάλω ανοξείδωτες ακτίνες και καινούργια καψούλια.
Το στεφάνι όμως σώζεται και είναι σούπερ.
Και το χιλιοταλαιποριμένο κέντρο.
Τέλος τα προβλήματα....
Από το ζόρι να ξεκωλήσει ο λαιμός και τη βέβαιη πρότερη κακοποίηση για τον ίδιο λόγο (πάρα πολλά σημάδια από εργαλέια βαρειάς κακοποίησης - παπαγάλλοι κτλ) πχ
είναι στραβός και ο λαιμός και το τιμόνι και το χειρώτερο έχει ανοίξει από κάτω η γέφυρα του πιρουνιού.
Επισκευάζονται νομίζω χωρίς πρόβλημα.... προσθέτουν όμως έναν έξτρα κόπο έτσι για να γουστάρουμε.
Ε, βεβαια, με τετοιο ονομα...(Maccari...).
Οσο για το πηρουνι, κολλιεται σχετικα ευκολα με πολλους τροπους.
Νομιζω ομως, πως θα καταπονηθει λιγοτερο (θερμοκρασιακα και απο αποψη καταστροφης αρχικου χρωματος) αν κολληθει με Tig.
Καλη δυναμη, και καλα τελειωματα. Α, και καλη χρονια!