Οικονομία του ποδηλάτου - πενία τέχνας κατεργάζεται

Μια μέρα πιάνουμε κουβέντα με ένα φίλο, καιρό είχαμε να τα πούμε.
-Σε βλέπω συνέχεια με ποδήλατο στους δρόμους. Πρέπει να είσαι πολύ φανατικός ποδηλάτης!
-Όχι, είμαι πρακτικός και συγκεκριμένος. Κάθε μέρα που με βλέπεις, κερδίζω λεφτά.
-Πώς κερδίζεις; Κι εγώ θέλω να κερδίσω...
-Κοίτα, αν μού πεις συγκεκριμένα πόσο χρησιμοποιείς αμάξι και μέσα μεταφοράς, θα σού βγάλω με νούμερο πόσα κι εσύ μπορείς να κερδίσεις. Κάθε μέρα πάς στη δουλειά με λεωφορείο λοιπόν, έχουμε και λέμε, 2 δρομολόγια τη μέρα επί 5 μέρες τη βδομάδα βάλε 50 εισιτήρια το μήνα, χώρια τις άλλες μετακινήσεις έτσι δεν είναι, μη μου πεις ότι πετάς. Έτσι στα σβέλτα τα νούμερα βγαίνανε κοντά στο 100άρικο το μήνα.
Μού ανέθεσε την αποστολή να τού βρω μεταχειρισμένο ποδήλατο. Ρωτώντας γνωστούς ποδηλατάδες, σε δυο μέρες του σφύριξα μία περίπτωση που βρήκα με 150 ευρώ. Μέσα σε δύο ώρες με είχε πάρει στο κινητό για να με ευχαριστήσει. Δανείστηκε αμέσως λεφτά (δεν τα είχε ούτε αυτά! ούτε αμάξι είχε, το πούλησε λόγω κρίσης) και έσκασε αμέσως τα 150, γιατί μέσα σε δύο μήνες θα τα έδινε πίσω έχοντας αποσβέσει το ποδήλατο από την εξοικονόμηση στο κόστος καθημερινής μεταφοράς με τα ΜΜΜ.

Υπάρχει κανείς τόσο βλάκας, που δεν μπορεί να καταλάβει το ηθικό δίδαγμα αυτής της πραγματικής ιστορίας;

Υπολογίζοντας τα νούμερα για τη δική μου περίπτωση, για τις καθημερινές μετακινήσεις, λαμβάνοντας υπόψιν
τ

• ην εξοικονόμηση λόγω μη-χρήσης ΜΜΜ και ΙΧ για τις περιπτώσεις όπου μπορώ να κάνω τη δουλειά μου με ποδήλατο, και
• τ

α συνολικά έξοδα χρήσης και συντήρησης του ποδηλάτου (τεχνικά, ρουχισμός, εξοπλισμός),
προέκυψε ένα οικονομικό όφελος στην οικογένεια περισσότερο από 250 ευρώ το μήνα με τους ηπιότερους υπολογισμούς.
Αυτά, μόνο για τις πρακτικές δουλειές και ανάγκες στη διάρκεια ενός μήνα, δηλ. δουλειά, σπίτι, ψώνια, ανάγκες οικογένειας. Όχι οι έξοδοι για άσκηση, για διασκέδαση φίλους, αυτά άλλη ιστορία.

Αυτά, μόνο για την καθημερινή χρήση εντός πόλης. Υπάρχει και η αναψυχή, όπου και εκεί τα νούμερα θα βγουν συντριπτικά. Ζώντας σε τέτοια χώρα με ιδανικό περιβάλλον, είναι αδύνατο κάποια στιγμή να μη βγεις εκτός των τειχών κι εκεί πλέον αρχίζουν άλλα θαύματα, οικονομικά και μη.

Το ποδήλατο έχει πολλαπλά οφέλη - οικονομία, ευκολία, υγεία, κοινωνία. Το οικονομικό σκέλος είναι μόνο το ένα από αυτά.
Ένα χαρακτηριστικό της οικονομικής μεθοδολογίας είναι ότι δεν έχει όρια, με την έννοια ότι μπορείς να εκφράσεις ποσοτικά οτιδήποτε. Για παράδειγμα την υγεία: κάποιος που πάει στο γυμναστήριο για λόγους υγείας θα μπορούσε να σκεφτεί: "με την καθημερινή χρήση του ποδηλάτου σε όλες τις μετακινήσεις μου, καταργώ το γυμναστήριο, άρα υπολογίζω πόσα χρήματα εξοικονομώ από αυτό".
Δηλ. ο τρόπος που σκεφτόμαστε επηρεάζει πολύ το αποτέλεσμα, ανάλογα με το πόσους παράγοντες βάζουμε εμείς στη μεθοδολογία. Με αυτή την έννοια η βαλίτσα μπορεί να πάει πολύ μακριά, εάν πέρα από το επίπεδο της προσωπικής οικονομίας αναλύσει κανείς και τις επιπτώσεις στην συλλογική οικονομία π.χ. της πόλης: το κόστος χρήσης των μηχανοκίνητων, υποδομές, έργα, επιπτώσεις στο περιβάλλον, και δε συμμαζεύεται. Αυτό θα είχε ενδιαφέρον για κάποιον οικονομολόγο που θα είχε όρεξη - πολλή όρεξη μιας και θα πρέπει θα εσωτερικευθούν κόστη τα οποία η κλασική οικονομία διαγράφει μετά βδελυγμίας.

Αυτές είναι μερικές αρχικές σκέψεις για μια πλευρά του ποδηλάτου που θα άξιζε να συζητηθεί. Ας βάλει ο καθένας παράδειγμα τον εαυτό του.
Δεν υπάρχει καλύτερο επιχείρημα από τα πραγματικά δεδομένα. Ένα καλό επιχείρημα, μπας και ξαναγυρίσει κανένα χαμόγελο στα πρόσωπα του κοσμάκη που ολημερίς κι ολονυχτίς αυτομαστιγώνεται.

Κι εδώ που τα λέμε, κακά τα ψέματα, λεφτά ποτέ δεν υπήρχαν. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η "κρίση" τα οικονομικά δεδομένα μάλλον δε θα ήταν και πολύ διαφορετικά, αφού η δήθεν κρίση αυτή δεν προέκυψε από την πραγματική οικονομία αλλά από κερδοσκοπία απατεώνων.