Με το ποδήλατο στη Τζια

Έχω μια κούρσα trek 1.1, την οποία αγόρασα φέτος το Πάσχα, αντικαθιστώντας ένα trekking GT Nomad. Το προηγούμενο Σ/Κ ήμουν στη Τζια με το ποδήλατο και με σκοπό να το απολαύσω και να δοκιμάσω τις αντοχές μου. Ξεκινώντας από το λιμάνι, την Κορρησία, η Τζια έχει 18 χιλιόμετρα σχετικά επίπεδων διαδρομών. Μετά αρχίζουν οι ανηφόρες που καταλήγουν στη χώρα, την Ιουλίδα. Από εκεί, ο δρόμος είναι κατηφορικός προς τα νότια και υπάρχουν διακλαδώσεις για τις παραλίες. Ο δικός μου σκοπός είναι να κάνω την κυκλική διαδρομή Κορρησία-Ιουλίδα μέσω Οτζιά, την οποία έχω ήδη δει με το αυτοκίνητο και ξέρω ότι έχει πολλές ανηφόρες.

Το απόγευμα, λοιπόν, έφυγα από την Κορρησία προς το Βουρκάρι. Στη διαδρομή συναντάω το Γυαλισκάρι, μια παραλία με ευκαλύπτους, λίγες ξαπλώστρες και ένα μπαράκι. Η θάλασσα είναι συνεχώς στα αριστερά μου, ενώ το τοπίο λούζεται από τον ήλιο του απογεύματος. Μετά από λίγο, ο δρόμος στρίβει προς τα δεξιά με κατεύθυνση τον Οτζιά. Διασχίζω έναν μικρό κάμπο με δέντρα και μικρές καλλιέργειες. Αυτό που είναι αξιοπρόσεκτο στη Τζια είναι ότι – σχεδόν – όλα τα σπίτια είναι πολύ περιποιημένα και έχουν το ίδιο στυλ αρχιτεκτονικής. Οι παραφωνίες είναι ελάχιστες και μάλλον έγιναν πριν από αρκετά χρόνια. Ανεβαίνω ένα μικρό λόφο και μετά κατηφορίζω προς την παραλία του Οτζιά. Ο βοριάς λυσσομανάει και η θάλασσα δεν πλησιάζεται από τα κύματα. Υπάρχουν ενοικιαζόμενα και ταβέρνες, και μερικά σπίτια. Από εδώ και πέρα αρχίζει η ανηφόρα.

Όση φόρα και να πάρω, δεν με πάει μακριά. Κατεβάζω ταχύτητα αλλά μικρή διαφορά. Κάνω ποδήλατο τόσο αργά που βλέπω την σκιά της κάθε ακτίνας στην άσφαλτο. Επειδή φυσούσε όταν έφυγα από την Κορρησία νόμιζα ότι θα κρύωνα αλλά με τις ανηφόρες αυτό το πρόβλημα λύθηκε!

Η κίνηση των αυτοκινήτων είναι μηδενική, άλλο ένα φοβερό πλεονέκτημα της βόλτας μου. Αν πλησιάζει αυτοκίνητο, το ακούω από μακριά και κάνω πιο γρήγορα πετάλι για να δείξω ότι είμαι ακμαία. Φτάνω κούτσα-κούτσα στην κορυφή και ρίχνω μια ματιά στον κόλπο. Η θέα είναι μαγευτική, είναι σα να βρίσκομαι σε αεροπλάνο. Τα κύματα σκάνε στα βράχια και κάνουν φοβερό θόρυβο. Αξίζει το σκαρφάλωμα, σκέφτομαι, και συνεχίζω. Σε κάποιο σημείο δεν αντέχω άλλο και κατεβαίνω. Αρχίζω το σπρώξιμο και αναλογίζομαι αν θα ήταν καλύτερα να είχα κρατήσει το Nomad, με το οποίο είχα ανεβεί τις ανηφόρες της Κύθνου πριν από δύο χρόνια χωρίς να σπτρώξω. Φτάνω στην κορυφή του βουνού και βρίσκομαι πια στη βόρεια πλευρά του νησιού. Βλέπω τη Γυάρο, την Τήνο, την Άνδρο, δύο μεγάλα καράβια που ταξιδεύουν και τα άσπρα κύματα. Ο αέρας με δροσίζει, ο ήλιος χρυσίζει τις πλαγιές των βουνών και κάνει τις ξερολιθιές να μοιάζουν με κερκίδες αρχαίου θεάτρου. Φοβερή αίσθηση ελευθερίας…Ξαποσταίνω, βγάζω μερικές φωτογραφίες και συνεχίζω στην ωραία ευθεία μέχρι τη διασταύρωση της Καστριανής και τις μεγάλες ανηφόρες. Η Καστριανή είναι ένα μοναστήρι, χτισμένο σε ένα λόφο με εξίσου ωραία θέα. Όμως εγώ κάνω δεξιά στη διασταύρωση που λέει «Ιουλίδα 9 χλμ». Κατεβαίνω ξανά, και αρχίζω το σπρώξιμο για λίγο. Για αρκετή απόσταση κάνω το ίδιο, σπρώχνω και ξεκουράζομαι, ποδηλατώ για όσο αντέξω και μετά κατεβαίνω. Περνάω δίπλα από μια μάντρα με κατσικάκια, τα οποία με κοιτάζουν με το ίδιο ενδιαφέρον που τα κοιτάω και εγώ. Ανηφόρα, λίγο ίσιωμα, ανηφόρα, πάλι ίσιωμα και έτσι φτάνω σε μια περιοχή με δέντρα που νομίζω ότι είναι βελανιδιές. Ο αέρας είναι από πίσω και δε με ενοχλεί. Ο ήλιος πέφτει σιγά – σιγά και φτάνω στο τέλος της ανηφόρας. Ο δρόμος τρίβει δεξιά προς Ιουλίδα και είναι όλο κατηφόρα. Το μόνο που με κάνει να φρενάρω λίγο είναι η σκέψη ότι στην ηλικία που είμαι, αν πέσω, θα κάνουν καιρό να κολλήσουν τα κόκκαλά μου. Ο κόκκινος ήλιος χάνεται στα σύννεφα όσο απολαμβάνω τις στροφές. Άξιζε το σκαρφάλωμα. Την επόμενη φορά, όμως, θα κάνω τη διαδρομή ανάποδα!

Η βόλτα κράτησε περίπου 2 ώρες. Δεν έχω κοντέρ αλλά υπολόγισα ότι έκανα ~ 22 χιλιόμετρα. Το νησί είναι πανέμορφο και προσφέρεται για ασφάλτινες και χωμάτινες διαδρομές.

Να πω ότι κάνω ποδήλατο μια στο τόσο εντελώς ερασιτεχνικά, και ότι, αν σας τρομάζουν οι ανηφόρες, τολμήστε να τις ανεβείτε και μέχρι όπου φτάσετε. Θυμηθείτε πως, ό, τι ανεβαίνει, κατεβαίνει, οπότε σίγουρα σας περιμένει η κατηφόρα και η παραλία!