Οδός Ονείρων: για μια Dream Team, για ένα Team Dream

Ενδιαφέροντα πράγματα έρχονται, και θα έρθουν σιγά σιγά. Στην αρχή τώρα είναι φυσικό να εκφράζουμε απλές σκέψεις, και αυτές στη συνέχεια θα δένουν και θα γίνονται πιο συγκεκριμένες.

Αρχικά νομίζω πρέπει να σκεφτούμε εποχή και διάρκεια. Χειμώνας αποκλείεται, όχι γιατί δε γίνεται αλλά λόγω δυσκολίας είναι για άτομα μεμονωμένα και όχι για παρέα. Οπότε πάμε από άνοιξη που γλυκαίνει ο καιρός, και η φύση είναι σούπερ. Θα έλεγα Μάιο και μετά, θα έλεγα Μάιο, είναι σούπερ. Για τη διάρκεια, νομίζω δυο βδομάδες είναι το ελάχιστο για να απολαύσει κάποιος μια ποδηλατική διαδρομή για τα καλά, δηλαδή όχι ξεπέτα δουλειά αλλά να προλάβεις να "στρώσεις" στυλ διαβίωσης και να γυρίσεις πίσω ανανεωμένος. Γίνεται φυσικά και λιγότερο, αλλά θέλω να πω ότι από 2 βδομάδες και μετά το πράγμα δείχνει όλη του τη δόξα, όλα εκείνα που κάνουν το γεγονός να βγάζει και να προσφέρει τα χαρακτηριστικά του πλεονεκτήματα. Αυτή η λογική αφορά εκείνους που θέλουν να κάνουν μια διαδρομή ολόκληρη, αν ακολουθήσουμε την κομματιαστή λογική εκεί γίνεται και αλλιώς δηλαδή η διαδρομή να είναι μεγάλη (π.χ. λέω τώρα, σε όλη την Ελλάδα) αλλά τα άτομα ή ομάδες να κάνουν κομμάτια και μια βδομάδα για την κάθε συμμετοχή γίνεται. Σε αυτή την περίπτωση όμως πρέπει να φροντίσουμε να "δέσουμε" με έναν τρόπο τα επιμέρους κομμάτια σε ένα ενιαίο σύνολο, για να έχει το πρότζεκτ συγκεκριμένο χαρακτήρα.

Η δεύτερη κομματιαστή λογική έχει το πλεονέκτημα της "αποδέσμευσης από το χώρο". Και ένα σχόλιο για τις λίμνες όπως ειπώθηκε: ναι, έχει νόημα αυτό που λες, και έχει σχέση με αυτό που θα λέγαμε "ψυχολογία του τοπίου": η Ελλάδα σαν χώρος έχει αυτό το απίθανο πλεονέκτημα ότι συναντάς όλες τις μορφές τοπίου συνεχώς σε μικρό διάστημα. Το μόνο τοπίο που δεν υπάρχει στην ελληνική φύση είναι η έρημος πραγματικά, "το τοπίο του τίποτα", από κει και πέρα υπάρχουν όλα, τα πάντα, και στην κυριολεξία μπορείς σε μία ποδηλατική μέρα μέσα να τα βιώσεις όλα, από την κορυφή του βουνού μέχρι την παραλία. Όλα τα στοιχεία φτιάχνουν αλεπάλληλα τοπία, γη, νερό, αέρας, ουρανός, όλα εναλλάσονται ταχύτατα και αυτό κάνει την Ελλάδα μοναδική για ποδηλατοτουρισμό, καθώς ο ποδηλάτης μετακινείται αργά και σε άμεση επαφή με τη φύση βιώνει αυτό το μοναδικό πράγμα, και θέλω να πω ότι μια διαδρομή 15 ημερών π.χ. σίγουρα θα τα έχει όλα μέσα, ή μπορεί να τα έχει όλα μέσα, και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για αυτό. Και λίμνες έχει πολλές, σε διάφορα σημεία της χώρας, και άνετα θα μπορούσε, λέμε τώρα, να γίνει μια μεγάλη διαδρομή που να συνδέει πολλές λίμνες, και όχι μόνο.

Αγαπητέ φίλε, έχεις δίκιο σ'  αυτά που λες, πράγματι το βλέπω "φιλόδοξα" γιατί έμαθα εκ πείρας ότι τα καλά πράγματα πρέπει να ξεκινάνε και καλά. Έχουμε το πλεονέκτημα του χρόνου μπροστά μας, και μπορούμε να ανοίξουμε την κουβέντα, χαλαρά, όπως ταιριάζει σε κάποιους που πργματικά ξέρουν πρώτα απ΄ όλα να περνάνε καλά! Ναι, η ιδέα μου ήταν να το ξεκινήσουν κάποιοι έμπειροι, αλλά όχι να αποκλειστεί κανένας αλλά για να βγουν προς τα έξω όλα τα ωραία και προς εκείνους που δεν το έκαναν ποτέ, ώστε να παρακινηθούν να το κάνουν. Εξ ου και η φράση του dream team. Αν ένας που δεν τυο χει κάνει δει πόσο καλά περνάνε και πόσο το ευχαριστιούνται κάποιοι, θα το κάνει κι αυτός... Σκέφτηκα λοιπόν έτσι, η ομάδα να χτιστεί από έμπειρους, για να φτιαχτεί ωραία και κομπλέ η ιστορία του πράγματος... κι από κει και πέρα εδώ είναι όλοι, έμπειροι και άπειροι, γνώστες και λιγότερο γνώστες, και το μέλλον μπροστά είναι.

Δυο παρατηρήσεις, πρώτο δεν χρειάζεται τίποτα "επαγγελματικό", τα ωραιότερα πράγματα που έχω δει ήταν από ερασιτέχνες -με την αληθινή έννοια- και δεύτερο η ταλαιπωρία δεν είναι αποδεκτή στο ελάχιστο! Άσχετα με το χρόνο που ο καθένας θα διαθέσει, πρώτα περνάμε καλά, και επειδή φυσικά δεν έχουν όλοι άφθονο χρόνο γι΄  αυτό άφησα ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνει μια διαδρομή όχι αναγκαστική για όλους από την αρχή ως το τέλος. Bicycle camp είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να κάνω με φίλους, αλλά νομίζω δεν ταιριάζει στο στυλ του Έλληνα, για διάφορους λόγους. Πιο εύκολο βλέπω μια ομάδα σχετικά ολιγομελή να συντονιστεί και να κάνει κάτι, καλά ελεγχόμενα και οργανωμένα, το στυλ αυτό είναι πιο αποδοτικό σε μας, που είμαστε σχετικά ανάρχες, ο ένας από δω ο άλλος από κει, δεν συμμαζευόμαστε εύκολα, η στοχευμένη ομάδα είναι κάτι πιο προσιτό στην ψυχολογία μας.

Pandoheas wrote:

Ειδικά από την στιγμή που διοργανώνεται για πρώτη φορά. Αν πάρει μπροστά, μπορεί να γίνουν αντίστοιχα 'open' που λένε και στα αθλητικά τουρνουά.

Περιέγραψες ωραία αυτό που ήθελα να πω, γιατί επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα κοινό δεν πάει η λογική του event (ακόμα, όπως ελπίζουμε...)

Και μένα μου αρέσει η περίοδος του πάσχα, υπάρχει μια χαλαρή διάθεση για ταξίδια, και τότε έχω κάνει υπέροχα ταξιδάκια. Και μια σημείωση για τη (μεγάλη) διάρκεια: όποτε και να γίνει θα είναι δύσκολο γιατί κακά τα ψέματα όλοι έχουμε υποχρεώσεις, αλλά στην περίπτωσή μας παίζει ρόλο η προσωπική διάθεση και το τσαγανό στην τελική, το πόσο το θέλεις δηλαδή, αν το θέλεις πολύ θα βρεις το χρόνο, θα αλλάξεις κάποιες προτεραιότητες, είναι βρε παιδί μου κάτι σαν το άλλο που λένε ότι και το χ3σιμο είναι δύσκολο αλλά κάθε μέρα το κάνεις, ε λοιπόν πόσο μάλλον εάν αυτό που θέλεις είναι πολύ πιο ευχάριστο και εύκολο και όχι δηλαδή σαν το χ...  Καλά σόρυ αν το τράβηξα λίγο αλλά καμιά φορά τα πράγματα φωνάζουν από μόνα τους... στην πράξη όταν γουστάρεις τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και έρχονται μόνα τους.

Pandoheas wrote:

Πάντως ένας φίλος και συνταξιδιώτης είναι μέσα, οπότε θα είμαστε τουλάχιστον 3 :)

Μού ΄φτιαξες τη μέρα!

Κι εσύ μου έφτιαξες τη νύχτα!

Έτσι μπράβο, άντε να μαζευόμαστε, να φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσαλάκι, κι αλουμινάκι κι απ΄ όλα, χε χε

Ωραία ιδέα κι αυτή!

Νομίζω έξη μαζευτήκαμε, καλά πάμε.

Λοιπόν, ο χειμώνας επελαύνει ρε παίδες, κι εγώ τι έπαθα, ονειρεύομαι ταξίδια. Καλά καλά, θα πάω στον ποδηλατογιατρό.

Μόλις έρθει η άνοιξη, είστε για Πελοπόννησο; Πολύ την έχω πεθυμήσει. Θα είναι μούρλια!

Ομαδάρα, είμαστε για Πελοπόννησο; Η Πελοπόννησος κρύβει μέσα της την αυθεντική παλιά Ελλάδα με μια έννοια, τον χρόνο, το παρελθόν. Θα συμφωνήσουμε νομίζω ότι είναι ο ιδανικότερος χώρος για ποδηλατοτουρισμό στην Ελλάδα, τα έχει όλα και δεν της λείπει τίποτα. Όμως κρύβει στην καρδιά της κάτι παραπάνω από ό,τι ο ταξιδιώτης θα μπορούσε να περιμένει, κρύβει το αρκαδικό πνεύμα. Ας το εξηγήσουμε λίγο αυτό:

Όταν πλάκωσε το ρεύμα της Καθόδου των Δωριέων όπως το λένε, πολύ πολύ πολύ παλιά πίσω στο χρόνο, οι παλιοί κάτοικοι έφυγαν στα βουνά μακριά από τις εύφορες πεδιάδες που είχαν καταληφθεί από τους εισβολείς. Εκεί σταδιακά υπήρξε ένας φυσικός τρόπος ζωής, στο μύθο τουλάχιστον, που καταγράφηκε στην ιστορία ως "αρκαδικό πνεύμα", κυρίως βέβαια στη λογοτεχνία και την τέχνη την εποχή του ευρωπαϊκού διαφωτισμού αν δεν κάνω λάθος και μετά, από τους ρομαντικούς νοσταλγούς του φυσικού τρόπου ζωής μακριά από την αστική κουλτούρα κλπ. Το περίεργο όμως είναι ότι μια ανάλογη ιδέα υπήρχε και στους αρχαίους, όχι βέβαια με το ίδιο όνομα η μορφή, χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μύθος του Αγλαού από την Ψωφίδα. Ένας σύγχρονος εκφραστής του αρκαδικού πνεύματος είναι ο Ολάγια.

Σήμερα λοιπόν, δηλαδή το 2018... θα άξιζε μια προσπάθεια αναβίωσης, ή μάλλον βίωσης, της αρκαδικής Ελλάδας, της παλιάς Ελλάδας, της διαχρονικής Ελλάδας, της μυθικής, της φυσικής, της αγνής, όσο υπάρχει ακόμα, μια βουτιά στο χρόνο, μέσα από τη φύση, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία, τους χώρους των μύθων - σημειωτέον το έργο του Ολάγια "Μυθολογικός χάρτης της Ελλάδας" για όσους δεν το ξέρουν, ψάξτε το, μη τεμπελιάζετε, και αποκτήστε το είναι καταπληκτικό - και όλα αυτά με τον ιδανικότερο τρόπο, με το ιδανικότερο μέσον, το ποδήλατο. Αυτό που προσφέρει την απόλυτη εμπειρία επαφής με τη φύση, τον πολιτισμό, τους ανθρώπους, το περιβάλλον, το χώρο, το χρόνο. Και θα είναι τέλειο και την κατάλληλη εποχή, την άνοιξη, που η φύση είναι στη δύναμή της σε αντίθεση με τα πέτρινα απομεινάρια του μύθου και της ιστορίας. Η Πελοπόννησος είναι γεμάτη από αυτά τα δυο, και όχι τυχαίο βέβαια, γιατί αυτά είναι που κρύβει μέσα της, και είναι αυτά που αναζητάμε. Κι ακόμα παραπάνω, όταν αυτό γίνεται όχι μεμονωμένα αλλά από μια ομάδα που ξέρει τι θέλει, τι αναζητά, που έχει γνώση του μέσου της (ποδήλατο), οπότε μπορεί, και πρέπει, να προκύψει μια ομαδική δουλειά, ομαδικό πνεύμα, κάτι που θα μείνει σαν ενθύμιο από την ιστορία αυτή τη σύγχρονη, κι αυτό να είναι ένα ρεπορτάζ, ντοκιμαντέρ, ένα βίντεο που μπορεί να γίνει από το υλικό που ο καθένας θα φτιάξει, από τη δική του άποψη και ματιά, αλλά στο τέλος όλο θα δεθεί σε ένα λειτουργικό σύνολο, μια συλλογική εμπειρία που θα έχει μεγάλη δύναμη γιατί θα πείθει χωρίς προσπάθεια, θα δείχνει πόσο απλό, εύκολο, οικονομικό, απόλυτα εφικτό και υπέροχο, είναι σήμερα εδώ και τώρα ο Έλληνας να απολαμβάνει στο έπακρο αυτά που έχει, είναι έξω από την πόρτα του και κάτω από τη μύτη του. Δεν προσπαθούμε για τίποτα, δεν επινοούμε έναν μύθο, ο μύθος υπάρχει εμείς απλά τον ανακαλύπτουμε, χαλαρώνουμε, δεν τρέχουμε για χιλιόμετρα, απολαμβάνουμε, ευχαριστιόμαστε, γελάμε, παίζουμε, επικοινωνούμε, κι όλα αυτά με απλά μέσα, οικονομικά, απολαυστικά, δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό της ζωής, ο μύθος υπάρχει ζωντανός και είναι στο χέρι μας να τον φορέσουμε στην εποχή μας εδώ και τώρα, με τον τρόπο που αρμόζει, τόσο απλά, με ένα ποδήλατο.

Μπορούμε να φτιάξουμε μια διαδρομή και δεν είναι απαραίτητο όλοι να την κάνουν όλη αν δε μπορούμε, γιατί υπάρχουν και πρακτικά θέματα, μπορεί να γίνει κομματιαστά και δένουμε το υλικό μετά, απλά το απαραίτητο βέβαια είναι η συνοχή του θέματος. Αυτά τα λίγα σαν ιδέα στο τραπέζι.

Σγα σγα, μερικοί χάρτες, για γενική κατεύθυνση, κάτι σαν μια πρώτη άποψη της αρκαδικής Πελοποννήσου, με πιθανά σημεία ενδιαφέροντος.
http://www.mediafire.com/file/rwpfnx4ndsj5xwl/2018_peloponnisos_xartes%2...
(υπόδειξη: unicode filenames, ξεζιπάρισε με 7zip)

Τι σγα σγα, μέχρι πάσχα ούτε δυο μήνες δεν είναι, αν δεν το πήρατε χαμπάρι ε;

Όσοι είστε Αθήνα βρεθείτε και οργανωθείτε αν γίνεται, άιντε.

===========================

[ Ξέχασα, υπάρχει βέβαια και το https://appear.in/ ]

Τα γνωστά, η κυρά μου π.χ. για τις μέρες του πάσχα βάζει ισχυρό βέτο! δηλ. από Τρίτη και μετά το συζητάω.

Να προτείνω κάτι; Μπορούμε να το προσπαθήσουμε; Ίσως να μην έχει ξαναγίνει αλλά θα το πω. Να είμαστε όλοι μαζί θα ήταν το καλύτερο αλλά αν δεν γίνεται, να το κάνουμε σε "τεύχη"; Δηλαδή ο καθένας ένα κομμάτι από μια βδομάδα, και μετά να πάρουμε το υλικό (κείμενα, φωτο, βίντεο) και να τα συρράψουμε; Υπάρχει νεδιαφέρον για κάτι τέτοιο; Ρίχνω την κουφή ιδέα. Δεν τόχω ξανακάνει, και μού αρέσουν οι προκλήσεις! Να το σχεδιάσουμε όμως, δηλαδή ποιος θα κάνει τι και πότε να είναι σχεδιασμένο.