[ΠΡΟΣΟΧΗ: η βόλτα έγινε Σα-Κυ 29-30 Μαίου, γράφω για φίλους που θέλουν να κάνουν κάτι αντίστοιχο]
Άλλη μια διήμερη εκδρομή πραγματοποιήθηκε, με πολλά χλμ αυτή τη φορά, ευτυχώς καλό καιρό και ωραία διαμονή.
Ο σχεδιασμός έλεγε πάλι Στ Λαρίσης Σάββατο πρωί στις 8.00, μετάβαση μέχρι Κιάτο και από εκεί 90 χορταστικά χλμ μέχρι τον Λόγγο, λίγο μετά το Αίγιο.
Ο καιρός με λιακάδα και δυστυχώς κόντρα αέρα. Ξεκινήσαμε ξεκούραστοι και πολύ ορεξάτοι. Την διαδρομή μέχρι Δερβένι την είχαμε ξανακάνει, απλά τώρα βγήκε πολύ πιο γρήγορα και άνετα.
Ο κόντρα αέρας μας ανάγκαζε να κάνουμε στάσεις κάθε σχεδόν 1 ώρα, για να ξεπιαστούμε και να βγάλουμε και καμιά φωτο.
Γενικά τα χλμ μέχρι Διακοφτό βγήκαν όμορφα, με «κάποια» κίνηση από ΙΧ και άλλα οχήματα, χωρίς πολλά υψομετρικά, με όμορφες εικόνες και πολλά χαμόγελα από όπου περνούσαμε (ο κόσμος χαμογελάει και δείχνει όταν περνάει το tandem, … κάτι που μας αρέσει πολύ και χαιρετίζουμε με τη σειρά μας με τα κουδουνάκια μας…).
Μετά το Διακοφτό, η διαρομή έχει «κάποιες» ανηφόρες που σε συνδυασμό με τον δυνατό ήλιο, τον κόντρα αέρα και τα προηγούμενα χλμ μας ψιλο-δυσκόλεψαν.
Πόδια / χέρια / πνευμόνια αντέχουν, αλλά οι κ*λ*ι μας «την άκουσαν».
Ειδικά σε ένα σημείο που περάσαμε στην παλιά Ε.Ο. μακριά από τη θάλασσα (ανάμεσά μας είχαμε και την άσφαλτο της Νέας Ε.Ο.) τσουρουφλιστήκαμε λιγάκι.
Φτάσαμε Σελιανίτικα / Άκολη και τελικά στο Λόγγο και στο ξενοδοχείο Long Beach (είχαμε ξαναμείνει και δεν δυσκολευτήκαμε να το βρούμε στα στενά σοκάκια του παραθαλάσσιου οικισμού). Η υποδομή του ξενοδοχείου περιλάμβανε ελεγχόμενο χώρο με βάσεις για να κλειδώσεις ποδήλατα (είχε αρκετά ποδήλατα εργαζομένων και άλλα που μάλλον τα διαθέτουν στους πελάτες)
Η παραλία και η πισίνα μας περίμεναν (σημείωση: οι θάλασσες εκεί είναι ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ) αλλά και πολλά ταβερνάκια με λαχταριστούς μεζέδες και αρκετό κόσμο.
[συνεχίζεται]
Το βραδάκι είχε Eurovision, πανηγύρι κανονικό στα διάφορα τοπικά clubs και café. Γενικά πολύ τζερτζελές και κέφι, αλλά για εμάς έληξε μάλλον νωρίς λόγω επικείμενου ταξιδιού της επιστροφής την Κυριακή.
Κυριακή λοιπόν ξεκινήσαμε 12.00 από το ξενοδοχείο και ΕΥΤΥΧΩΣ ο αέρας είχε πέσει και ελαφριά συννεφιά μας συντρόφευε μέχρι και την Αθήνα. Πιστέψτε με, στην κατάσταση που βρισκόμασταν ήταν βάλσαμο.
Πάλι πόδια / χέρια / πνευμόνια ήταν ΟΚ αλλά οι πισινοί δεν άντεχαν πάνω από 30 λεπτά στη σέλα χωρίς μια ελάχιστη στάση.
Η επιστροφή ήταν πάνω – κάτω από τον ίδιο δρόμο, μόνο που εδώ ξεκινάς ξεκούραστος και παρατηρείς καλύτερα πράγματα που στο «πήγαινε» μάλλον μας «ξέφυγαν» λόγω κούρασης….
Επίσης στο Διακοφτό συναντήσαμε Γερμανό ποδηλάτη, άνω των 50 ετών, με κούρσα σιδερένια και συρόμενο δίκυκλο. Έκανε τον γύρο της Ευρώπης, του άρεσε η Ελλάδα και πιάσαμε κουβέντα. Έχει γράψει σε ένα έτος όσα χλμ έχω κάνει αθροιστικά από τότε που γεννήθηκα…..!!!!!!
Στην επιστροφή γενικά ο κόσμος που συναντήσαμε ήταν ελάχιστος και τα ΙΧ εξαφανισμένα. Που πήγε ο κόσμος? Μόνο στο Ξυλόκαστρο είδαμε κάτι λίγους και στο Κιάτο. Ακόμα και τα ταβερνάκια της διαδρομής ήταν ΑΔΕΙΑ.
Όλα καλά λοιπόν μέχρι που φτάσαμε στον Προαστιακό.
Μπήκαμε κακήν – κακώς στο τελευταίο συρμό (καρβουνιάρης παλαιού τύπου) και άρχισαν τα παρατράγουδα. Σε κάθε στάση είχαμε ένα τσούρμο που ΟΛΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΑΓΟΝΙ. Η καλή διάθεση έφυγε και άρχισαν τα σπρωξίματα και οι απειλές… «έχεις πάρει άδεια?» …. «που πας με τέτοιο ποδήλατο»… «να φύγετε εσείς να μπούμε εμείς»… και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν, Προαστιακός για επιστροφή Κυριακής ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ, υποθέτω μέχρι τον Σεπτέμβρη… που σταματάνε τα μπάνια του λαού.
Το αποκορύφωμα ήταν ένα τρελό τσούρμο Ινδών / Πακιστανών που μπούκαραν και σφηνώθηκαν ανάμεσα στις πόρτες κουβαλώντας κάτι χαρτόνια με γυαλιά / ρολόγια και άλλα συμπράγκαλα. Σκηνές απείρου κάλους…
Η άφιξη στο Στ. Λαρίσης ήταν βάλσαμο, μετά από πολλά χλμ, μεγάλη κούραση, ορθοστασία στον Προαστιακό, στριμωξίδι και "καυγάδες" με τον κάθε περίεργο που δεν έχει ξαναδει ποδήλατο.... τα επιπλέον χλμ που είχαμε μέχρι το σπίτι μας φάνηκαν ως η καλύτερη βολτούλα για να ξεπιαστούμε.
Άντε, να βλέπω να διοργανώνεται κάτι άλλο... (χωρίς χρήση Προαστιακού όμως).
...και εμεις το ιδιο αλλα μονο με τα ποδηλατα φορτωμενα στην βαση ποδηλάτων...οχι Προαστιακο...
Υ.Γ. μα καλά αυτος ο Γερμανος ποδηλάτης δεν διαβασε για τον αντιστοιχο που ειχε γυρίσει ολο τον κόσμο ποδηλατώντας αλλά σκοτώθηκε στην Μαλακάσα και μάλιστα ο συμπατριώτης μας που τον χτύπησε τον εγκατέλειψε κιόλας?
Το μόνο που είπαμε στο Γερμανό ήταν: "πρόσεχε πολύ στις Ε.Ο. και πρόσεχε διπλά την νύχτα".
Γενικά δεν παραπονέθηκε για τους Έλληνες, μόνο καλά λόγια είχε να πει και για τον κόσμο και για τα τοπία που συνάντησε.