Βύρωνας - Giro Πάρνηθας - Βύρωνας (χαμένα κορμιά).

Η συνταγή απλή: Παίρνουμε μια δόση διαδρομής από Ble, βάζουμε
ένα κοτσανάκι και έτοιμοι!! Όντας άσχετος με οτιδήποτε βρί-
σκεται πάνω από την ευθεία της Κατεχάκη, εντελώς αγεωγράφητος
και απίστευτα κακός στον προσανατολισμό, η εξόρμηση προβλεπόταν
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Τα μηνύματα στάλθηκαν στους γνωστούς αγνώστους αλλά ο ένας "πάω
Εύβοια", ο άλλος "πολλά τα χιλιόμετρα", ο παράλλος "ξέρεις έχω
ένα ποδήλατο που (ακόμα) το φτιάχνω".... Καταλήξαμε εγώ και ο
Nidas και το ραντεβού δόθηκε για Κυριακή πρωΐ στο πάρκο Τρίτση.

Οι μεγάλες διαδρομές απαιτούν σωστή προετοιμασία, ξεκούραση
και ηρεμία, γι' αυτό βγήκα το Σαββάτο και έπεσα για ύπνο
κατά τις 3 τα ξημερώματα. Στις 6:30 βαρά το ρολόι και είμαι
σαν μεθυσμένο ζόμπι. Σέρνομαι στο σαλόνι και προσπαθώ να κα-
ταλάβω τι πρόβλημα έχω και γουστάρω να βασανίζομαι έτσι τις
Κυριακές αντί να λιώνω στον ύπνο. Τα πράγματα είναι έτοιμα
από την προηγούμενη, σπιτικές μπάρες στην τσάντα, νερό, κράνος
γυαλιά, φωτάκι και φύγαμε.

Ώρα 8 παρά και κατηφορίζω για Μιχαλακοπούλου, ξεραΐλα και ημίφως
σε όλη τη διαδρομή, η Αθήνα κοιμάται. Σε ένα κόκκινο στο Χίλτον,
κλασσικός νυσταγμένος μαλάκας το παραβιάζει και σταματά 10 μέτρα
πιο μετά. Ευτυχώς δεν καθόμουν στα αριστερά γιατί θα με είχε πάρει
μπροσταριά... Κατέβασμα Αλεξάνδρας στα γρήγορα, ένα αριστερά δεξιά
και βρίσκομαι Λιοσίων. Στις 8:30 βρίσκομαι με το Nida στην είσοδο
του Τρίτση, 1-2 γουλιές νερό, μια μπαρίτσα για μεζέ και φύγαμε!

Η διαδρομή από ψηλά στο χάρτη φαινόταν απλή, ευθεία τη Φυλής και
πρακτικά βγαίνεις Δερβενοχώρια ααβασάνιστα, αααβιαστα. 40 λεπτά
μετά προσπαθώ να καταλάβω που σκατά βρισκόμαστε και γιατί η Φυλής
λέγεται Προμηθέως και μας πάει στον Ασπρόπυργο αντί για Πάρνηθα :P
Εκ των υστέρων, ζουμάροντας στο χάρτη είδα ότι η Λιοσίων δεν είναι
«μια ευθεία» αλλά χωρίζει στα δυο όπου το μεσαίο μέρος περνά πάνω
από τις γραμμές του τραίνου (σωστό) και το δεξί περνά από κάτω και
πάει για Ασπρόπυργο, Μάνδρα κλπ (λάθος).

Αφού το φιλοσοφήσαμε ποδηλατώντας προς τη λάθος κατεύθυνση, αποφα-
σίζουμε να κάνουμε αναστροφή και να περάσουμε πάνω από τις γραμμές
στην 1η γέφυρα που θα βρούμε. Με κάποιο μαγικό -στο μυαλό μου- τρόπο
σκάμε πάνω στη Φυλής οπότε λέμε πάμε αριστερά και όπου βγει. Έχοντας
χάσει κάθε αίσθηση προσανατολισμού το ρίχνουμε στο χαβαλέ και απλά
προχωράμε. Ευτυχώς η κίνηση είναι λιγοστή και ο κόσμος ακόμα κοιμάται.
Σε κάποια φάση βλέπουμε την πρώτη μορφή που σημάδεψε τη διαδρομή μας.
Σε στάση λεωφορείου, με την τσίμπλα στο μάτι, νεαρός έχει ανοίξει ολο-
σέλιδο τσοντοπεριοδικό και μελετά με προσοχή, κώλους και βυζιά όσο
περιμένει τη συγκοινωνία. Θεός...

Η Φυλής ανεβαίνει, εμείς δεν ξέρουμε που είμαστε, που πάμε και πόσο απέχουμε
από το οτιδήποτε, οπότε κλασσικά σε μια διακλάδωση αφήνουμε τον κεντρικό και
τραβάμε προς το βουνό με τη λογική «πάμε να κάνουμε μια ανηφόρα» και «κοίτα,
πάνε και κάτι αμάξια με ποδήλατα πίσω». Η επιλογή φαινόταν εξαιρετική, δέντρα,
πουλάκια, ηρεμία και ξαφνικά 6-7 αμάξια χαλάνε τη νιρβάνα μόλις επισήμανα
στο Nida όλα τα παραπάνω (μαυρόγατος) :P

H χαρά δεν κράτησε πολύ μιας και καταλήξαμε πάλι στη Φυλής –τρελή μαγεία-
όπου ένας παππούς πούλαγε σημαίες. Ο Nidas το παίρνει επάνω του: Που πάει
από εκεί; Χασιάς. Από εκεί; Έχετε μπούτια; Έχουμε. Δερβενοχώρια. Εδώ
είμαστε λέμε, πάμε καλά, το βρήκαμε το δρόμο έστω και αν χρειαστήκαμε 2+
ώρες για να διανύσουμε 14χλμ... Ελάχιστη κατηφόρα και καλώς όρισες ανηφόρα.

Φτάνουμε σε διασταύρωση, δεξιά για πηγή Φυλής, αριστερά Δερβενεχώρια.
Ξέρεις που είμαστε; Όχι. Το roadbook λέει τίποτα; Όχι. Άντε καλή ανάβαση
και όπου μας βγάλει. Μηδενίζει ο Nidas το κοντέρ, τα κεφάλια κάτω και πάμε πετάλι προς Δερβενοχώρια. Η ομορφιά της διαδρομής ξετυλίγεται σε κάθε πεταλιά. Δέντρα, πουλάκια, καθαρός αέρας, ηρεμία και σχετικά λίγα αμάξια και μηχανές. Πόσα λέει το κοντέρ; 2χλμ… πω ρε πούστη μου… πόσα λέει το κοντέρ; 3,8454χλμ.. δεν είναι δυνατόv... Κάπως έτσι προχωρούσε η ανηφόρα η οποία φαινόταν ατελείωτη. Τουλάχιστον είμασταν στο σωστό δρόμο :P

Σε μια φάση βλέπω χειροποίητη ταμπέλα δεξιά «Δερβενοχώρια, ταβέρνα».
Για άλλη μια φορά αφήνουμε το δρόμο και ακολουθούμε το γαμάτο ένστικτο.
Η ανηφόρα χειροτερεύει σε σημείο να κατέβω και να δω αν έχω πάθει λάστιχο :P
Τελικά τα πάμε περπατητά μέχρι ένα σημείο όπου βρίσκουμε μια πηγή και ένα
διαμορφωμένο χώρο για καθησιό. Γεμίζουμε νερά και πιάνουμε κουβέντα με
κάτι παππούδες. Από έρχεστε; Κορυδαλό, Βύρωνα. Ψψψψψψ. Που πάει ο δρόμος;
Πάει μέσα βουνό αλλά πολύ ανηφόρα. Για Σκούρτα από πού πάει; Α, για
Δερβενοχώρια θα πάτε πάλι στον κεντρικό και θα συνεχίσετε ευθεία.
Πάλι καλά...

Επιστροφή πίσω, λίγη ακόμα ανηφόρα, περνάμε το κάστρο Φυλής και επιτέλους
επιτέλους η όαση της κατηφόρας. Ο δρόμος εξαιρετικός, ηρεμία, δεντρά, φύση
και ο κλασσικός βοριάς να μας κρατά στην τσίτα με αναταράξεις. Η κατηφόρα
δίνει τη θέση της σε ισιάδες με αχανείς εκτάσεις δεξιά αριστερά. Ένα βενζι-
νοκίνητο αεροπλανάκι κόβει βόλτες και εμείς φτάνουμε σε φανάρια στη μέση
του πουθενά. Είναι από αυτά τα φανάρια όπου απορείς ποιο το νόημα ύπαρξης
και όποιος έχει το το “Mexican” με τον Brad Pitt καταλαβαίνει τι εννοώ :)

Δεξιά στα φανάρια λοιπόν και σε λίγο μπαίνουμε στα Σκούρτα όπου έχει κάτι
σαν λαϊκή. Πάγκοι με φασόλια, φακές, ρούχα και εμείς να κοιτάμε τις κλειστές
ταβέρνες και να σκεφτόμαστε μπριζόλες και πατάτες. Ντου σε φούρνο για σα-
βουρίνια (ανέλπιστα νόστιμα) και άραγμα για τεντωμα στην απέναντι καφετέρια
όπου αρχίζουν οι μεγάλες δηλώσεις. Εντάξει δεν ήταν και δύσκολο. Ναι ρε,
το έχουμε. Τώρα είναι εύκολο το υπόλοιπο. Έλα μάνα, σε κανά 3ωρο θα είμαι πίσω..
Οι δηλώσεις διακόπτονται από τη 2η μορφή της διαδρομής. Γιαγιά 80+ με πλήρη στολή ninja να οδηγά ένα θεόρατο τρακτέρ και να το κατεβάζει στην κεντρική πλατεία. Θεά...

Ώρα 12:30+, 4 ώρες για 38χλμ, μένουν άλλα 70... «Σε τρεις ωρίτσες θα είμαστε
πίσω» αλλά μάλλον κανείς μας δεν το πολυπιστεύει. Αφήνουμε πίσω τα Σκούρτα
και κατηφορίζουμε για Κλειδί και Άγιο Θωμά. Πλέον είμαστε μόνοι στο δρόμο, η
συννεφιά και η δροσιά δίνουν ρέστα, βρισκόμαστε σε μια άλλη πραγματικότητα σε κάποια παράλληλη Ελλάδα. Σταματάμε για 1-2 φωτό στα γρήγορα, νεράκια, μπαρί-
τσες και θαυμασμό για τη διαδρομή. Οι ανηφόρα και η ταλαιπωρία της αρχής
είναι μακρυά ανάμνηση και το χαμόγελο έχει χαραχθεί μόνιμα στα χείλη μας. Κατηφόρα και ο nidas με αφήνει πίσω, εγώ σε μια έμπνευση στιγμής μπαίνω στο Κλειδί αλλά κάνω γρήγορα μεταβολή και επιστρέφω στον κεντρικό όπου με περίμενε όλο απορία ο συνποδηλάτης με βλέμα «που πήγες ρε μαλάκα;» :P

Η συνέχεια ήταν μια ευχάριστη φλαταδούρα ανάμεσα σε χωράφια, άδειες εκτάσεις,
καρότα, λουλούδια και το βασικό, ΗΡΕΜΙΑ. Πλέον το παίζουμε άνετοι και συζητάμε
για στρατό, τα χωριά μας, το ένα roadbook που χάσαμε στο δρόμο και το άλλο που
έχει παπαριάσει από τον ιδρώτα και διαλύεται. Με αυτά και άλλα φτάσαμε Αυλώνα
όπου κάνουμε στάση στο περίπτερο για ανεφοδιασμό. Η ώρα είναι περασμένες 3
και ο «σε τρεις ωρίτσες» μας τελείωσε :P Φεύγουμε από Αυλώνα με τον αγωγό
της ΕΥΔΑΠ να μας κάνει παρέα και τραβάμε προς Μαλακάσα.

Είμαστε πλέον πίσω από την Πάρνηθα και παράλληλα με την Αθηνών-Λαμίας. Η διαδρομή αρχίζει να ανηφορίζει και όσο πλησιάζουμε Μαλακάσα ανηφορίζει λίγο περισσότερο. Ο δρόμος τελειώνει και στρίβουμε δεξιά πάνω από τις
γραμμές του τραίνου και μπαίνουμε ξανά στο βουνό. Είμαστε σχετικά κλασμένοι
και εκτός προγράμματος, μένουν καμιά 30άρια χλμ μέχρι το τέρμα και έχουμε
16χλμ ανηφόρα. Τα κεφάλια κάτω, οι ρυθμοί τραγικά αργοί και πάλι καλά που είμαστε μέσα στη μαστούρα του οξυγόνου και ξεχνιόμαστε. Μετά από φαινομενικά ατελείωτη ώρα: Πόσα γράφει το κοντέρ; 3χλμ…. Τώρα πόσα γράφει; 5χλμ... Εμπρός καλά μου σαλιγκαράκια…Κάνουμε στάση για γιόγκα και στρετσιν και ο
Nidas απορεί πόσο ακόμα ανηφόρα έχει αυτό το γαμήδι το βουνό... Κάνουμε
δεύτερη στάση και πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει καθώς με ρωτά αν μπορεί
να βάλει την κασέτα μπροστά και τους δίσκους πίσω για να έχει 25/50 σχέση :P

Φτάνουμε επιτέλους στη διασταύρωση για Ιπποκράτειο Πολιτεία και τα βάσανα δείχνουν να τελειώνουν. Ο δρόμος γίνεται κατηφορικός και για πρώτη φορά στη διαδρομή νιώθω να βρίσκομαι σε οικείο μέρος μιας και τα είχα περάσει με το mountain. Αμάξια, μηχανές, οικογένειες, πικ-νικ. Στάση στις ταβέρνες για νερά και κατηφόρας συνέχειας αλλά δυστυχώς με αρκετά σπασμένη άσφαλτο για
να γουστάρουμε κοπάνημα. Το βουνό τελειώνει και φτάνουμε σε διχάλα… Φρίκη,
που πάμε τώρα; Τι λέει ο χάρτης; Τιποτα. Αριστερά λέει πας Βαρυμπόμπη, δεξιά αεροδρόμιο Τατοΐου. Πάμε δεξιά με τη λογική να βγούμε στη Φυλής όπως εξάλλου έλεγε και η διαδρομή των Ble. Η Φυλής δεν ήρθε ποτέ γιατί απλώς πήγαμε καρφί ευθεία προς Μεταμόρφωση.

Είχα μπει στον αυτόματο και αισθανόμουν ξένος σε ξένη χώρα. Δεν είχα ιδέα που
πήγαινα και δεν μου έλεγαν τίποτα τα ονόματα των δρόμων. Ευτυχώς ο Nidas είναι
λαγωνικό και βγήκαμε με τα πολλά στη Λ. Δημοκρατίας από τον παράδρομο της Αττικής
οδού. Ο δρόμος με πολλά αμάξια, φασαρία, κόρνες και το βουνό μας λείπει ήδη.
Κατηφορίζουμε τη Δημοκρατίας με το πάρκο Τρίτση στα δεξιά μας. Ο Nidas στρίβει
Θηβών, εγώ συνεχίζω ευθεία για σταθμό Αττικής. Γύρω στις 6:30-7 φτάνω σπίτι
και κάθομαι στο pc να δω πόσο μαλάκας είμαι και χάθηκα τόσες φορές :P

125 χιλιόμετρα, κοντά στις 10ώρες περιπέτειας και η διάθεση στα ουράνια για
τις επόμενες 2-3 ώρες λόγω της μαστούρας από το οξυγόνο. Η διαδρομή είναι εκπληκτική και κλάσεις ανώτερη από Σούνιο και παραλιακές. Πολύ λιγότερο
άγχος, τίγκα στο οξυγόνο, ηρεμία και καλός δρόμος. Από κρύο ήμουν οριακά
με ένα μακρυμάνικο μερίνο και τίποτε άλλο. Υποθέτω ότι αν έβγαινα πιο μετά
θα χρειαζόμουν κάτι για το λαιμό, γάντια και σκούφο.

Το μερίνο έδωσε ρέστα. 10 ώρες ιδρώτα ίδρωνε και στέγνωνε και στο τέλος απλά
το άφησαν αεριστεί και το έβαλα πίσω στη ντουλάπα. Θα πέσω για κάμψεις :) Οι
μπάρες δούλεψαν επίσης πολύ καλά, κάθε 20’ έριχνα μια μέσα μου και με κράτησαν
όπως έπρεπε. Νερό όσο και να είχαν δεν θα έφτανε αλλά δεν θα με χάλαγε ένα 2ο
παγούρι ή έστω ένα των 750ml αντί για 500ml.

Η διαδρομή μπάχαλο εδώ.
Μερικές κακές φωτό από το δρόμο.

Ευχαριστώ το Nida για την παρέα και την κατανόηση, ελπίζω να γούσταρε :)
Οι Ble έχουν τη διαδρομή στο πρόγραμμα για 4/10/2012 ως προετοιμασία για
το 200άρι Brevet στη Βοιωτία. Όποιος ψήνεται ας πάει να συμμετάσχει στην
πρόκληση είτε το βγάλει στο 6ωρο είτε όχι.
http://brevetolatres.blogspot.gr/p/1o-ble-challenge-100.html
http://brevetolatres.blogspot.gr/p/1-ble-cycling-club-brevet-200-km.html