Your Complete Bicycle Touring Gear Checklist

ioanniz (μας τη σπας γενικα που πρεπει να κοιταμε ολα αυτα αλλα οκ ! )

plaka ixe na to diabazo alla an ta paro ola afta mazi nomizo pos den 8a boro na kano petali oute gia 2 xlm

Άμστερνταμ Καλαμάτα με το ποδήλατο. Οργανωτικά και εξοπλισμός
15 June, 2015 http://www.stoapeiro.gr/archives/7875

Και καλά, αποφάσισα να την κάνω την διαδρομή. Και? Τι κάνω? ξεκινάω ένα πρωινό από το Άμστερνταμ και ρωτάω όποιον βρω “βρε φίλε, ξέρεις κατά που πέφτει η Καλαμάτα?”. Τώρα θα ήμουν κάπου στην Ρωσία και θα μάθαινα να ρωτάω στα Ρώσικα.

Διαμονή
Η αρχική αρχική μου σκέψη ήταν να μείνω σε camping. Αυτό θα μου έδινε μεγαλύτερη αυτονομία (υπήρχαν camping ανά 20-30 χιλιόμετρα, άρα αν κάποια μέρα δεν έβγαινε η διαδρομή θα έμενα κάπου πιο κοντά), αλλά θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να κουβαλάω 3-4 κιλά περισσότερα. Και θα έπρεπε να αγοράσω και καινούρια (σούπερ ελαφριά) σκηνή, sleeping bag και υπόστρωμα, τα οποία όμως είδα ότι ήταν αρκετά ακριβά. Το κόστος ήταν παρόμοιο με το αν έκλεινα να μείνω σε airbnb, οπότε αποφάσισα να μένω σε δωμάτια κλεισμένα μέσω της υπηρεσίας αυτής. Το οποίο ήταν πολύ ενδιαφέρον. Από τα 9 μέρη που μείναμε, με δύο ζευγάρια από τους οικοδεσπότες μας γίναμε φίλοι και συζητήσαμε και περάσαμε ένα πολύ ευχάριστο απόγευμα. (Hi Claudia and Jo, Hi Helene and Harald)

Σχεδιασμός
Έπρεπε λοιπόν να φτιάξω πλάνο. Άρχισα με το google maps. Του ζήτησα λοιπον να μου δώσει μία διαδρομή από το Άμστερνταμ στην Βενετία. Είδα ότι ήταν γύρω στα 1400 χιλιόμετρα, οπότε αποφάσισα να το χωρίσω περίπου σε κομμάτια των 130-150 χιλιομέτρων. Κοίταξα ποιά πόλη ήταν κοντά στα 130 χιλιόμετρα από το ξεκίνημα και άρχισα να ψάχνω στο airBnb για δωμάτιο κάπου κοντά στην διαδρομή. Όταν έβρισκα διαμονή, άρχιζα να ψάχνω κοντά στα επόμενα 150 χιλιόμετρα. Η διαδρομή της κάθε μέρας καθορίστηκε λοιπόν σε μεγάλο βαθμό από το που έβρισκα να μείνω. Και ήμουν έτοιμος. Όλα τα στοιχεία ήταν στο εξελάκι μου (καλά, στο google spreadsheet μου).

Και τότε, αποφάσισε ο Λεωνίδας να έρθει μαζί μου. Καλό πράγμα το να μην ταξιδεύεις μόνος σου, αλλά όλες οι διανυκτερεύσεις που είχα κανονίσει ήταν για ένα άτομο.
Έγραψα λοιπόν σε όλους τους οικοδεσπότες μου να ρωτήσω αν μπορούσαμε να αλλάξουμε την κράτηση. Κάποιοι είπαν ναι, κάποιοι είπαν όχι, οπότε δώστου ξανά ψάξιμο. Και δώστου ξανά αλλαγές στην διαδρομή. Βρήκα λοιπόν σπίτια, οπότε ξανά έτοιμος. (μαντέψτε τί έγινε). Και τότε αποφάσισε ο Μανώλης να έρθει μαζί…… Και άντε πάλι από την αρχή. Βρήκα ξανά διανυκτερέυσεις, και τότε αποφάσισε να έρθει μαζί μας ο Μιχάλης. Και άντε ξανά από την αρχή.

Μόλις είχαν οριστικοποιηθεί οι διαδρομές και οι διαμονές έφτιαξα μία σελίδα για την κάθε μέρα με
– έναν χοντρικό χάρτη της περιοχής που έπρεπε να διασχίσουμε
– μία λίστα από τα χωριά που θα έπρεπε να περάσουμε
– ένα μικρό χάρτη της γειτονιάς που ήταν το σπίτι που θα διανυκτερεύαμε
– τα στοιχεία επικοινωνίας του οικοδεσπότη για το βράδυ εκείνο
– τα τηλέφωνα όλων των μελών της ομάδας μας (σε κάθε σελίδα).

Η λογική ήταν ότι αν κάποιος χωριζόταν/χανόταν από την ομάδα, και ταυτόχρονα έμενε και χωρίς τηλέφωνο, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την σελίδα αυτή για:
α) να βρει κάπου από όπου να τηλεφωνήσει στους υπολοίπους
β) να βρει τον δρόμο του (από το κάθε χωριό θα ρωτούσε πως μπορεί να πάει στο επόμενο)
γ) να βρει το σπίτι που θα μέναμε.
Τα τύπωσα όλα σε τέσσερα αντίτυπα και είχαν όλοι έναν μικρό μπούσουλα για την κάθε μέρα.

Μεταφορά του ποδηλάτου
Οι αεροπορικές εταιρείες σου δίνουν την δυνατότητα να μεταφέρεις το ποδήλατό σου. Δεν το θεωρούν κανονική αποσκευή (όπως έλπιζα). Έχουν ειδική τιμή για αυτό, και πρέπει να επικοινωνήσεις μαζί τους πριν την πτήση και να έχεις ενημερώσει. Η KLM και η Aegean χρεώνουν 55 ευρώ, ενώ η Transavia χρεώνει 35. Όλες ζητάν να είναι το ποδήλατο σε κουτί ή ειδική τσάντα μεταφοράς ποδηλάτου.
Εγώ δεν είχα τσάντα, και έτσι πήρα από το ποδηλατάδικο ένα κουτί (από αυτά στα οποία παραλαμβάνουν τα καινούργια ποδήλατα), και άρχισα να λύνω το ποδήλατο μέχρι να χωρέσει. Στην δικιά μου περίπτωση έπρεπε να βγάλω το τιμόνι, την μπροστινή ρόδα και την σέλα.
Σε κάθε περίπτωση η αεροπορικές εταιρείες ζητάν να ξεφουσκώσεις τα λάστιχα (στο αεροδρόμιο με ρώτησαν τρείς διαφορετικοί άνθρωποι αν έχω ξεφουσκώσει τα λάστιχα). Αν δεν τα ξεφουσκώσεις, με την αλλαγή πίεσης όταν ανέβει το αεροπλάνο ψηλά, τα λάστιχα σκάνε.

Υπήρχε μία απορία πώς θα το μετέφερα στην Αθήνα, αλλά τελικά στο Κτελ το βάλαν κανονικά (χωρούσε άνετα όρθιο το κουτί) στο χώρο των αποσκευών.

Βρες τον δρόμο (navigation)
Τέλος πάντων, είχα τις τελικές μας διαδρομές. Αποφάσισα ότι θα χρησιμοποιούσα το τηλέφωνό μου για navigation. Χρησιμοποιούσα εδώ και καιρό την εφαρμογή ridewithgps για να καταγράφω τις προπονήσεις και τις διαδρομές που κάνω με το ποδήλατο. Μία από τις λειτουργίες της εφαρμογής (από την οποία παίρνει το όνομά της) είναι ότι μπορείς να δημιουργήσεις μία διαδρομή στον υπολογιστή σου χρησιμοποιώντας τους χάρτες (η εφαρμογή χρησιμοποιεί τους χάρτες της Google) και αυτή η διαδρομή μετά είναι διαθέσιμη στην εφαρμογή στο κινητό σου. Η εφαρμογή (θεωρητικά) σου δίνει οδηγίες για το που πρέπει να στρίψεις. Για να μην έχω διαρκώς το τηλέφωνο επάνω στο ποδήλατο (και σε καμία τούμπα μείνω χωρίς τηλέφωνο), αγόρασα ένα μηχανηματάκι (Wahoo RFLKT) που επικοινωνεί με το τηλέφωνο μέσω bluetooth και σου δείχνει όλα τα στοιχεία της εφαρμογής (αποστάσεις, ταχύτητες ΚΑΙ την επόμενη στροφή). Η οθονίτσα αυτή είναι αδιάβροχη και δείχνει πιο ανθεκτική σε ένα πέσιμο.

Πρώτο πρόβλημα
Το όλο σύστημα (τηλέφωνο, ridewithgps, wahoo) το είχα δοκιμάσει (σε μικρές διαδρομές), και όλα έδειχναν εντάξει. Μέχρι που χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσω σε ολοήμερη διαδρομή, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα το τηλέφωνο και για 10 άλλα πράγματα (φωτογραφίες, επικοινωνία, airBnb για να κανονίσεις την συνάντηση με τον οικοδεσπότη κα). Προφανώς το τηλέφωνο δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί όλα (παρότι έκλεινα ό,τι δεν χρησιμοποιούσα), και άρχιζε να κρασάρει την εφαρμογή μετά από 80-90 χιλιόμετρα. Χάσαμε τον δρόμο καμιά δυό φορές έτσι.

Δεύτερο πρόβλημα
Όπως μάθαμε αργότερα το google (και όλες οι εφαρμογές που σου φτιάχνουν διαδρομή για το ποδήλατο, όπως το garmin) στην Γερμανία θεωρούν ποδηλατόδρομους και τους χωματόδρομους. Εμείς είχαμε (οι τρείς από τους τέσσερις) ποδήλατα δρόμου, με λεπτές ρόδες που δεν κάνουν για χώμα. Ξεκινάγαμε λοιπόν την διαδρομή, μπαίναμε στον ποδηλατόδρομο, και μετά από μερικά χιλιόμετρα βρισκόμασταν μπροστά σε χώμα. Μία δύο φορές (αν θεωρούσαμε ότι ήταν μικρή η διαδρομή) πήγαμε από το χώμα. Κάποια στιγμή όμως είπαμε ότι δεν γίνεται αυτό, οπότε δώστου και γύρνα πίσω στο προηγούμενο χωριό, και βρες άλλη διαδρομή.

Στο τέλος καταλήξαμε να χρησιμοποιούμε το navigation του google maps, επιλέγοντας να μην μας βάζει σε αυτοκινητόδρομους. Πηγαίνοντας δηλαδή από το επαρχιακό δίκτυο. Ακόμα και αυτό όμως είδαμε ότι κάποιες φορές μας έβαζε σε δρόμους χωρίς βοηθητική λωρίδα, όπου τα αυτοκίνητα πήγαιναν με μεγάλη ταχύτητα. Συζητώντας με ντόπιους ποδηλάτες, έμαθα λοιπόν ότι υπάρχουν πολλών ειδών δρόμοι στην Γερμανία. Οι πιο βασικοί ήταν οι Autobahn, οι Bundesstraße και οι Landesstraße ή Staatsstraßen.
Όταν λές στο google να αποφύγει τους αυτοκινητόδρομους, αποφεύγει τους πιο μεγάλους, τους Autobahn. Δεν αποφεύγει όμως τους Bundesstraße, που χαρακτηρίζονται ως “federal highway”, (ομοσπονδιακοί αυτοκινητόδρομοι). Αφού το μάθαμε αυτό λοιπόν, έβρισκα υπολογιστή όπου μέναμε (ή ζητούσα από την Στέλλα να το κάνει από το σπίτι και να μου στείλει τον χάρτη), και έβγαζα διαδρομή για την επόμενη μέρα που να πηγαίνει μόνο από επαρχιακούς δρόμους (στον χάρτη είναι λευκοί, και αρχίζουν πάντα από “L”).

Αυτό είχε δύο αποτελέσματα:
α) λίγο μεγαλύτερες διαδρομές από τις αρχικά υπολογισμένες. Εκεί που ο αρχικός σχεδιασμός ήταν πχ 140 για μία ημέρα, κάναμε 155.
β) δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το wahoo και το ridewithgps πλέον, έπρεπε να χρησιμοποιήσω το τηλέφωνο και το google maps.

Σε κάποια από τις στάσεις σε ποδηλατάδικο (κάναμε πέντε έξι στην διαδρομή), αγόρασα μία βάση για να έχω το τηλέφωνο στο τιμόνι και το είχα πλέον (εκτός από τις φορές που έβρεχε) εκεί.

Λύση για την επόμενη φορά: ένα αδιάβροχο και (όσο γίνεται) άθραυστο τηλέφωνο για χρήση μόνο για navigation, χωρίς να τρέμω ότι αν πέσει το ποδήλατο ή αν βραχεί θα μείνω χωρίς τηλέφωνο.

Εξοπλισμός
Στο εξελάκι του σχεδιασμού, είχα και μία σελίδα για το τί έπρεπε να κουβαλάω μαζί μου. Μετά από μερικές συζητήσεις με γνωστούς που έχουν κάνει αντίστοιχες μεγάλες εκδρομές με ποδήλατο στο παρελθόν, κατέληξα στα εξής:
Ρούχα
– δύο t-shirt
– ένα παντελόνι
– ένα σορτσάκι
– δύο εσώρουχα
– δύο ζευγάρια κάλτσες
– ένα ζευγάρι παπούτσια (πήρα τα allstar μου, που ήταν τα πιο ελαφριά που είχα)
– ένα ζευγάρι ελαφριές σαγιονάρες

Ποδηλατικά
– 2 ποδηλατικές μπλούζες κοντομάνικες
– ένα ποδηλατικό εσώρουχο κάτω
– ένα ποδηλατικό εσώρουχο πάνω
– μία ποδηλατική βερμούδα
– μία ποδηλατική ζακέτα/μπλούζα μακρυμάνικη που μπορούσα να φορέσω και σαν ζακέτα γενικώς
– ένα σετ (πάνω κάτω) ποδηλατικά ισοθερμικά (δεν τα χρειάστηκα τελικά) . Base layer.
– ένα αδιάβροχο με κουκούλα (επάνω)
– ένα παντελόνι αδιάβροχο κάτω
– ένα ζευγάρι κοντά ποδηλατικά γάντια
– ένα ζευγάρι μακρυά ποδηλατικά γάντια (δεν τα χρειάστηκα τελικά)

Ανταλλακτικά/Εργαλεία
– μία έξτρα σαμπρέλα
– μία έξτρα αλυσίδα
– σετ εργαλείων ποδηλατικών (με εργαλείο για αλλαγή αλυσίδας)
– κάμποσα δεματικά καλωδίων (τα μικρά μαύρα που κάνουν για όλες τις δουλειές).
– λάδι αλυσίδας

Διάφορα:
– Power bank για να φορτίζεις κινητό στον δρόμο (η καλύτερη αγορά για το ταξίδι).
– φορτιστή κινητού
– κινητό τηλέφωνο
– αντιλιακό
– γυαλιά ηλίου
– γυαλιά μυωπίας
– ereader (το kindle μου)

Βάρος πραγμάτων μέχρι εδώ: 8,5 κιλά. Το οποίο μας φέρνει στις τσάντες

Για το ποδήλατο:
– Βαλίτσες: μετά από λίγο ψάξιμο και διάβασμα, κατέληξα να αγοράσω τις Ortlieb Backroller Classic. Πλήρως αδιάβροχες, δοκιμασμένες από ταξιδιώτες για πολλά χρόνια. Μόνο πρόβλημα (όχι μεγάλο), ότι αυτές που πήρα εγώ δεν είχαν καθόλου χωρίσματα μέσα, και έτσι έπρεπε να είμαι λίγο πιο οργανωμένος σχετικά με το πού ήταν τι, ώστε να μην χρειάζεται να τις αδειάζω τελείως για να βρω κάτι (το οποίο έγινε καμιά δυό φορές).

– Σχάρα που να μπορεί να σηκώσει τις βαλίτσες
– Λάστιχα για μακρυές αποστάσεις. Εδώ ένας φίλος μου έγραψε πολύ συγκεκριμένα ότι έπρεπε να πάρω ένα από αυτά:
— Schwalbe Marathon ή
— Continental Bicycle -Gatorskin
Στο μαγαζί που πήγα εγώ (στο Amsterdam) είχαν μόνο το Schwalbe, οπότε έβαλα αυτά. Πολύ πιο ακριβά από τα λάστιχα που βάζουμε συνήθως (είχαν 60 ευρώ το καθένα), αλλά από τους τέσσερις που ταξιδεύαμε μαζί, ήμουν ο μοναδικός που δεν χρειάστηκε να αλλάζει σαμπρέλες (ή/και λάστιχο) μες στην διαδρομή. Zero flats.

Συνολικός χρόνος προετοιμασίας: 4 μήνες.
Συνολικό κόστος (με το αεροπορικό εισητήριο και τις τσάντες οι οποίες όμως θα ξαναχρησιμοποιηθούν): 800 ευρώ
Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πράγματα που ξεχνάω. Θα προσπαθήσω να τα προσθέσω όπως έρχονται (ή όπως μου τα θυμίζουν οι συνταξιδιώτες).

London to Cape Town

Bicycle Kit List
http://london2capetown.org/cycling-africa/kit-list/