Αντίο Σπύρο Ζαγοραίε | ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ.gr

10 σχόλια / 0 νέα/ο

Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια

Τελευταία δημοσίευση

Κυρ, 26/10/2014 - 12:33

Αντίο Σπύρο Ζαγοραίε

Petaliaris

Απών/απούσα

http://www.youtube.com/watch?v=WohweCJ_9xI

- ...άδεια, δίπλωμα, ασφαλιστήριο...
-...μή με γράψεις, τα έχω όλα, είμαι ο Σπύρος Ζαγοραίος
- γιά να δώ το χέρι σου;;!

(ο δύσπιστος τροχονόμος πείστηκε όταν είδε το ψεύτικο χέρι του Σπύρου Ζαγοραίου. Μοιάζει με ανέκδοτο, θυμάμαι το είχε πεί ο ίδιος σε μιά απο τις σπάνιες συνεντεύξεις του. Σεμνός και μαζεμένος, Καρκίνος και ευαίσθητος ο ίδιος, έχασε απο καρκίνο το γιό του και τον έφαγε το μαράζι. Ο ίδιος έπασχε απο Πάρκινσον. Αυτό το μαχητή θα τον θυμόμαστε, και σίγουρα κανέναν
και καμιά απο τους χλεχλέδες και τις κάργιες στα πρωϊνάδικα που λένε όλο "η δουλειά μου "
και εμένα η δουλειά μου και η δουλειά μου...Ο Θεός να σε αναπαύσει Σπύρο, σε ευχαριστούμε και ελπίζουμε κάποτε να βγεί κάτι σά και εσένα, κάποιοι που να σας μοιάζουνε)
http://www.protothema.gr/greece/article/420017/efuge-apo-ti-zoi-o-spuros...

Αξιολόγηση:

Η αξιολόγηση σας: Κανένα

0 ψήφοι

Κυρ, 26/10/2014 - 14:23

αααχ,

strouf

Απών/απούσα

Σε πλάνεψε η ντόλτσε βίτα !

Κυρ, 26/10/2014 - 14:43

(Απάντηση στο #2)

Petaliaris

Απών/απούσα

αυτή που λέν γλυκιά ζωή

http://www.youtube.com/watch?v=DSboLSdge3E

Κυρ, 26/10/2014 - 19:46

(Απάντηση στο #3)

Απώλεια!

ξυπόλιτος

Απών/απούσα

..απο της Λαρίσης το ποτάμι, στις εκβολές του ουρανού..!
Στης Λαρίσης το ποτάμι

Κυρ, 26/10/2014 - 22:36

(Απάντηση στο #4)

frigo

Απών/απούσα

οταν ηταν παιδι...

Δευ, 27/10/2014 - 07:46

(Απάντηση στο #5)

τί είναι εκείνο;

Petaliaris

Απών/απούσα

http://www.youtube.com/watch?v=H1h_myDyRvI

Τρί, 28/10/2014 - 14:14

(Απάντηση στο #6)

έχω μια απορία..

BookLuv

Απών/απούσα

μήπως, τώρα που μεγαλώσαμε
[αν θέλετε βάλτε εδώ εισαγωγικά]
ανακαλύπτουμε, στο πιο ώριμο άκουσμα,
ανθρώπους γνήσιους σ αυτό που υπηρέτησαν,
αληθινούς, γι αυτό και ωραίους,
που στην εφηβεία και στην πρώτη νιότη
καταδικάζαμε και μετά βδελυγμίας κοροιδεύαμε;
Μιλάω μόνο για τον εαυτό μου
ή νιώθουν κι άλλοι κάπως έτσι;

Τρί, 28/10/2014 - 14:30

(Απάντηση στο #7)

Petaliaris

Απών/απούσα

έτσι μου φαίνεται και μένα! ότι μας δίνεται εκείνη την ώρα ίσως να μη το καταλαβαίνουμε και να μή το εκτιμάμε. Σα τις ταινίες του έψιλον τηλεόραση κάθε μέρα μα κάθε μέρα, έχει ελληνικές ταινίες, που δέ πετύχανε εμπορικά μεν,
αλλα είναι cult σήμερα.
Mπορεί να είναι και η μελαγχολία για το χτές & η αγωνία για το αύριο...Ένας ψυχολόγος σε ένα σεμινάριο τους έλεγε ένα ανέκδοτο, τη πρώτη φορά γελάσανε, τη δεύτερη λιγοτερο, και τη τρίτη κανείς δέ γέλασε..
Μετά τους ρώτησε: γιατί με το ίδιο ανέκδοτο δέ ξαναγελάτε, ενώ με την ίδια πίκρα βυθιζόσαστε ολοένα και περισσότερο στη μαυρίλα?! είναι απορίας άξιο!
Μακάρι να βγεί μπροστά νέα γενιά, με νέο αίμα, τεχνολογικά, καλλιτεχνικά να πάμε πάλι μπροστά και να...αποδειχτώ απλώς...
γκρινιάρης!

Τρί, 28/10/2014 - 22:00

(Απάντηση στο #8)

frigo

Απών/απούσα

Petaliaris wrote:

τί είναι εκείνο;
http://www.youtube.com/watch?v=H1h_myDyRvI[/quote]
Λες να? Μπα..

"Άντε α λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και η αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ."

@BookLuv
+1000
θα ηταν παραγωγικο να δουμε και τις υπολοιπες συνθηκες περα απο τη νιοτη
που μας απετρεπαν απο του να εκτιμησουμε καποια εργα και καλλιτεχνες.
Πχ ποια ηταν η μουσικη παραγωγη της νιοτης μας,μηπως η εποχη εβριθε
εξαιρετικων και πολυ παραγωγικων δημιουργων? Ποιες ηταν
οι κοινωνικοπολιτικες συνθηκες ποιo το "οραμα" κλπ,κλπ,κλπ.
Θα ηταν μια ενδιαφερουσα συζητηση αν μπορουσε καποτε να γινει δια ζωσης..
Α,και με πολυ ποτο βεβαιως βεβαιως.
Οριστε βρηκα θεμα για τη ψησταροβολτα του kkstol!!