Αυτή η ράτσα δεν θα πέσει μακάρι δέκα βουνά και χιλιάδες τόνοι θλίψης να πέσουν πάνω της.
...υπάρχει κάτι πολύ πιο ύπουλο από τη θλίψη, κανείς δεν μιλάει γι'αυτό, συνήθως λένε για ελαφρά μορφή κατάθλιψής που υπάρχει γενικότερα σε όλους μας...
Αλλά, αυτό που συντηρούν και διατηρούν είναι η κατατονία, η οποία έχει τεράστιο "αποθηκευτικό χώρο", μπορεί να περιέχει από short term memory loss μέχρι βαριάς μορφής κατάθλιψη.
ωραία μικρή “σκηνή”, πολύ του γούστου μου. Φέης του φέης μουσικοί και κοινό...Μακάρι να ήμουνα εκεί...
Όσο για την κατατονία δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, εγώ την αφήνω και με κατακλύζει, ώσπου ο μηχανισμός αυτοσυντήρησης μου δίνει μια χαστούκα και καταλαβαίνω κι έπειτα, ίσως κάνω κάτι άλλο απ’ το ν’ ακούω ωραία τραγουδάκια...θα δούμε...
Αλήθεια, με τους εθισμούς τι κάνεις;
Προσπαθώ να αποτινάξω έναν ισχυρό εθισμό εδώ και καιρό και δεν τα πολυκαταφέρνω. Αυτό με κάνει έξω φρενών, αλλά το έξω φρενών δεν γιατρεύει την κατάσταση...έχω δυο μέρες που δεν ακούω μουσική τόσο, όσο βλέπω ταινίες. Το έκανα και πριν και έπιανε κάπως...
Χτες είδα ΑΥΤΗΝ...έκανε καλό γιατί έκλαιγα κάμποσο και ίσως μαλάκωσα κάμποσο...όπως όταν έχει φύγει αγαπημένος σου και γυρίζεις σπίτι μετά την εναπόθεσή του στη φύση κι έχεις τόσο κλάψει, που πια μόνο να πεθάνεις κι εσύ στον απόλυτο ύπνο θες...είναι κι οι μέρες της ένεσης...χτες τη νύχτα ήπια γάλα, κακάο, σκόνη βανίλια, σκόνη κανέλα, ζάχαρη καρύδας, πετιμέζι, κρύα...κι αποκοιμήθηκα εντελώς χαμένη...
Scrab sorry for the off topic...next time I’ll sort all out...
Ωραιότατοι! Οι δικοί μου όμως έχουν μιαν αργύτητα που ο ήχος είναι βαθιά αναλυμένος. Τα γυρίσματα ακούγονται αργόσυρτα και μαγικά. Τα κρουστά επίσης. Ευλογημένη η συνεργασία των Ελλήνων μουσικών με τους Τούρκους, όταν έγινε το συγκρότημα “Βόσπορος”, μαθεύτηκαν όργανα όπως το νάϊ, το μπεντίρ κι εδώ το μπεντίρ δίνει ένα βάθος και μια θλίψη παρά πάνω...
Όσο για την κατατονία δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, εγώ την αφήνω και με κατακλύζει, ώσπου ο μηχανισμός αυτοσυντήρησης μου δίνει μια χαστούκα και καταλαβαίνω κι έπειτα...
Αλήθεια, με τους εθισμούς τι κάνεις;
..."μηχανισμός" της αρχίζει και καταρρέει όταν ο ασθενής συνειδητοποιεί ότι πάσχει από αυτήν, οπότε, νομίζω ότι αυτό που αφήνεις να σε κατακλύζει είναι κάτι άλλο.
Με τους εθισμούς τα πηγαίνω πολύ καλά, εθίζομαι σε ότι μου αρέσει και προσπαθώ να έχω όσο περισσότερους γίνεται.
...ο καφές τελειώνει γρήγορα και δεν μου αρέσει να πίνω ημίμετρες και μίζερες μικρες γουλίτσες, επινόησα τον υπέρδιπλο latte espresso.
Θέλει 4 δόσεις espresso, 8 κουταλιές ζάχαρη (μαύρη για όσους κάνουν δίαιτα) και πολύ γάλα, σερβίρεται σε μεγάλο ποτήρι και πίνεται όπως το γάλα με κακάο, απλά φανταστικός καφές.
εγώ πάλι όταν λέω καφέ, εννοώ μόνον ελληνικό, -ναί και όχι-,
στην κούπα του διπλού και αργοψημένο σε χαμηλή φωτιά.
Τι στο διάολο περιμένουμε...
εδώ και τώρα! επιστροφή στις ρίζες μας!!!
εγώ πάλι όταν λέω καφέ, εννοώ μόνον ελληνικό, -ναί και όχι-,
στην κούπα του διπλού και αργοψημένο σε χαμηλή φωτιά.
Τι στο διάολο περιμένουμε...
εδώ και τώρα! επιστροφή στις ρίζες μας!!!
...υπάρχει ελληνικός καφές...
Εκτός από τον υπέρδιπλο latte espresso, τον σκέφτηκε το δικό μου μυαλό, στα ελληνικά, άρα είναι επιρροή από ελληνικό πνεύμα, με αυτό τον καφέ θα κατακτήσω τον κόσμο.
μεσάνυχτα παραλία,
το κύμα παφλάζει απαλά
το φως χύνεται απ' το φεγγάρι το ολόγιομο.
Mες στο αντίσκηνο εσύ φέγγεις
στο φως του κεριού,
οι ανάσες κοπάζουν, τα σώματα ξαποσταίνουν, στο τρατζίστορ η Billie,
σιγή!
μ’ έπιασες στον ύπνο. Όπως λέει και η σοφή μαμά μου, αυτός είναι η προίκα σου...δεν ξέρω τι εννοεί...για τον μπάρμπα ύπνο φυσικά...
τώρα σε γλιστερό έδαφος δύσκολος ο χορός και με χορευτή που κουβαλάει πληθώρα μολυσματικών παραγόντων...[δεν το λέω εγώ, το τραγούδι το λέει] ...έπειτα βρε παιδί μου εγώ είμαι παλιομοδίτισα, θέλω υπόκλιση μαζί με το αίτημα για χορό... επειδή είμαι ριψοκίνδυνη όμως και δεν θέλω και να αρνηθώ, να το προσπαθήσω...ας έχουμε κανένα γύψο για την οστεοπορωτική πρόχειρο...επίσης κανέναν ορό με αντιβίωση...γιατί εγώ όσο να πεις μια φοβία για τις ασθένειες την έχω...βάλε κι ένα τραγούδι της προκοπής...αυτό το γαλλικό μετα βίας αναγνώριζα τι έλεγε...αυτή η μανία σου με τις φωνές σαν να κάνουν εμετό...Θεέ μου δηλαδή...όσο για τη μερέντα, να κάνεις παρέα με τη μαμά μου. Έχει δυό-δυό τα βάζα στα ντουλάπια της, μήπως και ξεμείνει και πάθει το κάτι τι της απ’ την έλλειψη...την τρώει με το κουτάλι, ως γλυκό του κουταλιού...
κι έρχομαι στο ζουμί τώρα...Αντέλ! Μια εμμονή του μοναχικού μου και παραπονιάρικου, περασμένου χειμώνα...και μια και έβαλες ήδη αυτό το άσμα θα πάω στα άλλα, που ωσονούπω θα παραθέσω... τα έχω ξαναπαίξει εδώ...αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει ποτέ. Η σειρά τους δεν έχει σημασία...
...τρώει πολλή μερέντα τότε έχει καλή μνήμη και τα έχει 400σια!
Ασχετο,εγώ τώρα κόλλησα με αυτό το κίτρινο το αρρωστημένο που είναι πάνω στα μούτρα των προσώπων που απεικονίζονται στη βυζαντινή τέχνη, από τη μιζέρια και το άρρωστο πνεύμα πρέπει να προέρχεται.
Σαν να κάπνιζαν 15 πακέτα την ημέρα, αποστεωμένοι κιόλας, σκέτη αρρωστήλα.
Οταν περνάτε από εκκλησίες να μουτζώνετε για να τους γυρνάει πίσω η γρουσουζιά και η μουντίλα.
Και μετά επιβάλλεται άφθονη φρέσκια λεμονάδα με πάγο για να αναζωογονείται το πνεύμα.
Κοίτα, άμα κάποια είναι δύσκολη δεν αγχώνομαι, χορεύω και μόνος μου, αφού δεν περνάς και το τέστ της μερέντας κιόλας...
...να΄το και μάλιστα Ανωγειανό...
...της λύρας το δοξάρι με γερακοκούδουνα! Και μπαλωθιές μαθές...
κι αυτό το υπέροχο κι εγώ να κάνω μια από καρδιάς αφιέρωση όπου με πικραίνει...
...τοτε επιβαλεται να το ακουσεις κι απο το λαουτο και τη φωνη του Μπαξεβανη και τη λυρα του Λαγου.
...υπάρχει κάτι πολύ πιο ύπουλο από τη θλίψη, κανείς δεν μιλάει γι'αυτό, συνήθως λένε για ελαφρά μορφή κατάθλιψής που υπάρχει γενικότερα σε όλους μας...
Αλλά, αυτό που συντηρούν και διατηρούν είναι η κατατονία, η οποία έχει τεράστιο "αποθηκευτικό χώρο", μπορεί να περιέχει από short term memory loss μέχρι βαριάς μορφής κατάθλιψη.
Αλλά εγώ τους κάνω χαλάστρα.
ωραία μικρή “σκηνή”, πολύ του γούστου μου. Φέης του φέης μουσικοί και κοινό...Μακάρι να ήμουνα εκεί...
Όσο για την κατατονία δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, εγώ την αφήνω και με κατακλύζει, ώσπου ο μηχανισμός αυτοσυντήρησης μου δίνει μια χαστούκα και καταλαβαίνω κι έπειτα, ίσως κάνω κάτι άλλο απ’ το ν’ ακούω ωραία τραγουδάκια...θα δούμε...
Αλήθεια, με τους εθισμούς τι κάνεις;
Προσπαθώ να αποτινάξω έναν ισχυρό εθισμό εδώ και καιρό και δεν τα πολυκαταφέρνω. Αυτό με κάνει έξω φρενών, αλλά το έξω φρενών δεν γιατρεύει την κατάσταση...έχω δυο μέρες που δεν ακούω μουσική τόσο, όσο βλέπω ταινίες. Το έκανα και πριν και έπιανε κάπως...
Χτες είδα ΑΥΤΗΝ...έκανε καλό γιατί έκλαιγα κάμποσο και ίσως μαλάκωσα κάμποσο...όπως όταν έχει φύγει αγαπημένος σου και γυρίζεις σπίτι μετά την εναπόθεσή του στη φύση κι έχεις τόσο κλάψει, που πια μόνο να πεθάνεις κι εσύ στον απόλυτο ύπνο θες...είναι κι οι μέρες της ένεσης...χτες τη νύχτα ήπια γάλα, κακάο, σκόνη βανίλια, σκόνη κανέλα, ζάχαρη καρύδας, πετιμέζι, κρύα...κι αποκοιμήθηκα εντελώς χαμένη...
Scrab sorry for the off topic...next time I’ll sort all out...
Ωραιότατοι! Οι δικοί μου όμως έχουν μιαν αργύτητα που ο ήχος είναι βαθιά αναλυμένος. Τα γυρίσματα ακούγονται αργόσυρτα και μαγικά. Τα κρουστά επίσης. Ευλογημένη η συνεργασία των Ελλήνων μουσικών με τους Τούρκους, όταν έγινε το συγκρότημα “Βόσπορος”, μαθεύτηκαν όργανα όπως το νάϊ, το μπεντίρ κι εδώ το μπεντίρ δίνει ένα βάθος και μια θλίψη παρά πάνω...
Επιτρέψτε μου μιαν ιστορική παραπομπή, του τι εστί “Βόσπορος”. Κι ένα απ’ τα κομμάτια τους...απ΄τον Πολίτη συνθέτη Νικολάκη, με τον Ανατολού Βαχίτ στο μπεντίρ...
κι ένα ωραίο κομμάτι του Βόσπορου μαζί με τους Mode Plagal (για να δικαιωθεί ο frigo!)
Αφιερωμένο σ' όσους κάποτε σύχναζαν στη wing ή/και -καμιά φορά- στην Ακροβάτισσα.
..."μηχανισμός" της αρχίζει και καταρρέει όταν ο ασθενής συνειδητοποιεί ότι πάσχει από αυτήν, οπότε, νομίζω ότι αυτό που αφήνεις να σε κατακλύζει είναι κάτι άλλο.
Με τους εθισμούς τα πηγαίνω πολύ καλά, εθίζομαι σε ότι μου αρέσει και προσπαθώ να έχω όσο περισσότερους γίνεται.
somewhere in the music, i can hear the bells i heard a thousand years before, there's always more!
Smokin' Joe Kubek And Bnois King
...ο καφές τελειώνει γρήγορα και δεν μου αρέσει να πίνω ημίμετρες και μίζερες μικρες γουλίτσες, επινόησα τον υπέρδιπλο latte espresso.
Θέλει 4 δόσεις espresso, 8 κουταλιές ζάχαρη (μαύρη για όσους κάνουν δίαιτα) και πολύ γάλα, σερβίρεται σε μεγάλο ποτήρι και πίνεται όπως το γάλα με κακάο, απλά φανταστικός καφές.
εγώ πάλι όταν λέω καφέ, εννοώ μόνον ελληνικό, -ναί και όχι-,
στην κούπα του διπλού και αργοψημένο σε χαμηλή φωτιά.
Τι στο διάολο περιμένουμε...
εδώ και τώρα! επιστροφή στις ρίζες μας!!!
...υπάρχει ελληνικός καφές...
Εκτός από τον υπέρδιπλο latte espresso, τον σκέφτηκε το δικό μου μυαλό, στα ελληνικά, άρα είναι επιρροή από ελληνικό πνεύμα, με αυτό τον καφέ θα κατακτήσω τον κόσμο.
...Νamasteee
...you carry me...
...the great lakes...
μεσάνυχτα παραλία,
το κύμα παφλάζει απαλά
το φως χύνεται απ' το φεγγάρι το ολόγιομο.
Mες στο αντίσκηνο εσύ φέγγεις
στο φως του κεριού,
οι ανάσες κοπάζουν, τα σώματα ξαποσταίνουν,
στο τρατζίστορ η Billie,
σιγή!
...a hard days night...
...
!!!
γιαυτό κι εγώ σταματώ εδώ τις
...λεκτικές σάλτσες μου...
...βρηκα αυτο το διαμαντακι.
...οι 8 κουταλιές ζάχαρη είναι υπερβολή τότε αν με δείς να τρώω μέρέντα θα καλέσεις το 166 και θα μου πετάς ενέσεις ινσουλίνης.
Καφρίλα κανείς;
Θα μπορούσα να είχα αυτό τον χορό;
μ’ έπιασες στον ύπνο. Όπως λέει και η σοφή μαμά μου, αυτός είναι η προίκα σου...δεν ξέρω τι εννοεί...για τον μπάρμπα ύπνο φυσικά...
τώρα σε γλιστερό έδαφος δύσκολος ο χορός και με χορευτή που κουβαλάει πληθώρα μολυσματικών παραγόντων...[δεν το λέω εγώ, το τραγούδι το λέει] ...έπειτα βρε παιδί μου εγώ είμαι παλιομοδίτισα, θέλω υπόκλιση μαζί με το αίτημα για χορό... επειδή είμαι ριψοκίνδυνη όμως και δεν θέλω και να αρνηθώ, να το προσπαθήσω...ας έχουμε κανένα γύψο για την οστεοπορωτική πρόχειρο...επίσης κανέναν ορό με αντιβίωση...γιατί εγώ όσο να πεις μια φοβία για τις ασθένειες την έχω...βάλε κι ένα τραγούδι της προκοπής...αυτό το γαλλικό μετα βίας αναγνώριζα τι έλεγε...αυτή η μανία σου με τις φωνές σαν να κάνουν εμετό...Θεέ μου δηλαδή...όσο για τη μερέντα, να κάνεις παρέα με τη μαμά μου. Έχει δυό-δυό τα βάζα στα ντουλάπια της, μήπως και ξεμείνει και πάθει το κάτι τι της απ’ την έλλειψη...την τρώει με το κουτάλι, ως γλυκό του κουταλιού...
κι έρχομαι στο ζουμί τώρα...Αντέλ! Μια εμμονή του μοναχικού μου και παραπονιάρικου, περασμένου χειμώνα...και μια και έβαλες ήδη αυτό το άσμα θα πάω στα άλλα, που ωσονούπω θα παραθέσω... τα έχω ξαναπαίξει εδώ...αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει ποτέ. Η σειρά τους δεν έχει σημασία...
We bloody could have had it all...
...and the games you played...you would always win...
...τρώει πολλή μερέντα τότε έχει καλή μνήμη και τα έχει 400σια!
Ασχετο,εγώ τώρα κόλλησα με αυτό το κίτρινο το αρρωστημένο που είναι πάνω στα μούτρα των προσώπων που απεικονίζονται στη βυζαντινή τέχνη, από τη μιζέρια και το άρρωστο πνεύμα πρέπει να προέρχεται.
Σαν να κάπνιζαν 15 πακέτα την ημέρα, αποστεωμένοι κιόλας, σκέτη αρρωστήλα.
Οταν περνάτε από εκκλησίες να μουτζώνετε για να τους γυρνάει πίσω η γρουσουζιά και η μουντίλα.
Και μετά επιβάλλεται άφθονη φρέσκια λεμονάδα με πάγο για να αναζωογονείται το πνεύμα.
Κοίτα, άμα κάποια είναι δύσκολη δεν αγχώνομαι, χορεύω και μόνος μου, αφού δεν περνάς και το τέστ της μερέντας κιόλας...
Να’σαι καλά παρεΐτσα, μου’ φτιαξες τη διάθεση...Μη χορεεύεις μόνο σου, θα σου μείνει κουσούρι. Όλο και κάποια θα αγαπάει τη μερέντα...
Να κάτι ανάλαφρο με μπόλικα κοπελουδάκια...
rock steady
Everybody hurts
Will your skin and mine, flake away like rust?...
Don't Cry Sister
jimi jamison
http://www.youtube.com/watch?v=8tQJ6KgAdeg&feature=share