Εδώ και 2 χρόνια έχω βάλει το ποδήλατο στη ζωή μου. Το αγάπησα πολύ. Σιγά σιγά άρχισα όπου πήγαινα με το αυτοκίνητο να πηγαίνω με το ποδήλατο. Ακόμα δεν έχω κάνει όλες τις διαδρομές που θα ήθελα αλλά το προσπαθώ. Δεν ξέρω τι αισθάνομαι όταν κάνω ποδήλατο. Μάλλον… Ξέρω, αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω. Απλά γουστάρω να κάνω ποδήλατο. Πηγαίνω όπου μπορώ με το ποδήλατο μου. Κάνω διαδρομές που δεν πίστευα ότι θα έκανα ποτέ. Και στην Αθήνα κι εδώ στο νησί, τρώω κάτι ανηφοριές με το κουτάλι. Με το πάσο μου. Όπως μπορώ, αλλά δεν κολλάω πουθενά. Εκεί που νιώθω να “πεθαίνω” δίνω κι άλλο. Δεν ξέρω που το βρίσκω.
Ξέχασα να πω, πως είμαι αρκετά κιλά πάνω από το κανονικό μου βάρος, αλλά τι να κάνω. Το παλεύω. Δεν δικαιολογούμαι και δεν απολογούμαι σε κανέναν. Κι εδώ αρχίζει το θέμα.
Χθες, 2 ανώριμα παιδάκια; (δεν ξέρω ηλικίες) σκέφτηκαν, καθώς με προσπέρναγαν με το μηχανάκι, να σχολιάσει ένας εξ αυτών, “Δεν θα αδυνατίσεις ποτέ χοντρέ” και ο άλλος να χαχανίσει, και απλά να συνεχίσουν την πορεία τους και γρήγορα να εξαφανιστούν…
Μ’ έχει πειράξει αυτό. Δε θα πω ψέματα. Ίσως γι’ αυτό είμαι ξύπνιος και τέτοια ώρα (4 το πρωί). Ίσως γι’ αυτό και να ΄χω πιει λίγο παραπάνω.
Όμως δεν γράφω να κλαυτώ. Θέλω να πω κάτι. Σήμερα, δεν θα κρυφτώ και αυτό το περιστατικό δεν θα με κλείσει σπίτι, ούτε μέσα στον εαυτό μου. Θα βγω (το απογευματάκι να είμαι ξεκούραστος) και θα κάνω μια βόλτα μεγάλη και δύσκολη για 'μένα. Μια βόλτα τέλεια που θα ευχαριστηθώ κάθε της χιλιόμετρο και κάθε της δευτερόλεπτο. Θα ευχαριστηθώ και στην ανηφόρα που θα “σβήνω” και στην κατηφόρα, που θα ακολουθεί, που θα 'μαι με το χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Και θα τα καταφέρω και θα γουστάρω. Έτσι… Γιατί μπορώ. Και μάντεψε… Μπορείς κι εσύ.
Ήθελα απλά κάπου να τα πω, κάπου να τα γράψω. Τα λέμε στους δρόμους…
Ποιος εχει τη δυναμη;
Αυτος που χτυπαει ή αυτος που ποναει;
KEEP IT UP!!!
ετσι και το απαντησεις αυτο ghandee, Respect και ΥΟ!!
...ποικιλοτρόπως, με τα χέρια, με τις λέξεις,
σίγουρα ΝΟΜΙΖΕΙ πως έχει δύναμη, αλλά...
Μην αφήσεις το ποδήλατο, θα σε ανταμείψει,
ήδη έχει αρχίσει να κάνει πράγματα για σένα,
να σε κάνει πιο δυνατό.
Πολλά θα μπορούσα να σου πω
για τους ανθρώπους που πληγώνουν για να νιώσουν δυνατοί,
ξεκινώντας από τους μικρούς μαθητές μας στο σχολείο,
αλλά δεν θέλω να γίνω πιο...αυτοβιογραφική.
Για μένα, αυτές οι αναρτήσεις έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί καταθέτουν κάτι προσωπικό, αληθινό,
που βαθειά απασχολεί,
και θέλει κανείς να το μοιραστεί.
Πολλά είπα, καλές πεταλιές.
No pain, no gain
Να πεις ότι δεν κάνω ποδήλατο για να αδυνατίσω αλλά για να
διατηρώ τα κιλά μου και να μπορώ να τρώω σταβλίσεις μπριζό-
λες, τζατζίκια και ένα καφάσι μπύρες.
απλα πραγματακια...ειναι νεοι ..και σαν νεοι και συμφωνα με τα προτυπα που μεγαλωσαν ,γιαυτους το ..ιδανικο ειναι το μηχανοκινητο..ολοι μεγαλωσαμε λαθος..ολοι περασαμε απο εκει..φυσικα και δεν θα τα παρατησεις ..εννοειται...οπως εσυ ετσι κιεγω ανακαλυψα εναν νεο τροπο ζωης μεσα απο το ποδηλατο..δυστυχως το αυτοκινητο ειναι ακομη στην ζωη μου εστω για λιγο..οσο χρειαζεται για την δουλεια μου...μακαρι να γινοταν να το παρατησω τελειως..οσο για τις βολτες μου με το ποδηλατο, εναμισι και ουτε χρονο απο οταν ξεκινησα εχουν φτασει σε ..πολλα μα παρα πολλα χιλιομετρα..τιποτα κατω απο 80 χλμ. δεν αξιζει για καφε, και τιποτα κατω απο 150 -200 δεν θεωρειται σοβαρη εκδρομη..οσο για τα κιλα θα πεσουν..απλα πρεπει να κινηθεις λιγο εξυπνα..να προσεξεις λιγο (οχι και τιποτα ιδιαιτερο) την διατροφη σου και το ποτο και να κανεις αρκετες απο τις βολτες σου με χαλαρο και συνεχες πεταλι για κανενα διωρο..το μεγαλο ζορι ειναι καλο γιατι σε δυναμωνει, αλλα για να χασεις πρεπει να δουλεψεις σε πιο ψηλες στροφες χωρις να ζοριζεις ιδιαιτερα τα ποδια σου..και για να σου τονωσω το ηθικο θα σου πω, πως ξεκινησα με 110 κιλα, και εχω φτασει τα 86..καλη συνεχεια..
Ξέρεις οι νεαροί που έκαναν το σχόλιο ίσως δεν έχουν συλλάβει ακόμη την έννοια προσπαθώ και ξεπερνώ αυτό που είμαι, γιατί οραματίζομαι τον εαυτό μου πιο δυνατό, υγιή και με διαφορετική άποψη για τη ζωή, έξω από κάθε είδους πλαίσια.
Γιατί το ποδήλατο είναι άποψη ζωής...
Ανάλογο περιστατικό θα αναφέρω κι εγώ πριν λίγες βδομάδες ανεβαίνοντας προς την κορυφή της Πεντέλης. Μια παρέα νεαρών μέσα σε ένα σπορ αυτοκίνητο με προσπέρασε κάπου 3 στροφές πριν την κορυφή του βουνού και αναφώνησαν ορισμένα ειρωνικά μπράβο.
Λίγο μετά τους συνάντησα ξανά στην επόμενη στροφή που είχαν σταματήσει και πρόσθεσαν ακόμη κανά δυο ειρωνικά σχόλια χωρίς να τους δώσω σημασία όπως και την πρώτη φορά.
Καθώς συνέχιζα την πορεία μου για να φτάσω στο τέλος του δρόμου, αναρωτιόμουν αν οι νεαροί που με έβλεπαν ως τόσο διαφορετικό που ανέβαινα ένα καλοκαιρινό απόγευμα την Πεντέλη, αυτοί με την trendy φιλοσοφία ζωής υποδεικνυόμενη από τον κάθε "γκουρού" τι γύρευαν στα 900 μέτρα υψόμετρο...
Αυτή η εικόνα ήταν από τις πιο αταίριαστες που έχω συναντήσει στις ποδηλατικές μου διαδρομές...
παιδιά είναι,
θα πουν μια μαλακία,
μετά θα προσπεράσουν,
αλλά το θέμα είναι: "εσύ εκεί"
πολύ σημασία έδωσες σε ένα περιστατικό άνευ σημασίας.
Αυτό που είπαν τα παιδιά χαρακτηρίζει αυτά και όχι εσένα.
Το άκουσες το ξέχασες και συνεχίζεις. Αν το εφαρμόσεις αυτό ένας ξένος ποτέ δεν θα μπορεί να σε πληγώσει.
"Πάντα ήμασταν. Ρατσιστές λέω, πάντα ήμασταν. Λίγο στο χαβαλέ, λίγο ο «αράπης ο ταμταμταμ», λίγο η παντελής έλλειψη πολιτικής συγκρότησης, δε θέλει και πολύ. Θέλει;"
Λ.Χ.
Και μια άλλη προσέγγιση. Ξέροντας ότι κινδυνεύω να θεωρηθώ σκληρός ή αγενής.
Έπρεπε να τους απαντήσεις, καλύτερα χοντρός παρά μαλάκας, ή έστω ότι εσύ αν συνεχίσεις έτσι δεν θα πάψεις ποτέ να είσαι μαλάκας, για να τού δώσεις και μια διέξοδο.
Εσύ τη δυνάμή σου την έχεις αποδείξει ήδη πρώτα στον εαυτό σου. Είναι η δική του σειρά να καταλάβει ότι δεν πρέπει να κάνει στους άλλους αυτό που δεν θέλει να τού κάνουν. Μη τον βλέπεις υποτιμητικά, η βία δεν είναι πάντα προσβολή, μπορεί να είναι και δικαιοσύνη γιατί ο άλλος καταλαβαίνει ότι τη φωλιά του ο ίδιος τη λέρωσε.
Με συγκινησες.θελει πολυ δυναμη..οχι το πεταλι αλλα το να παραδεχεσαι οτι σε πληγωσε κατι.σε ενα κοσμο γεματο εγωισμο.που προβαλεται μονο ο δυνατος,o πονηρος ο ομορφος κλπ.εσυ αυθορμητα και δημοσια παραδεχτηκες οτι πληγωθηκες.αυτο δειxνει μεγαλειο ψυχης.
Μην απαντας και συνεχισε τη προσπαθεια.με καλη διατροφη και παρακολουθηση του βαρους θα δεις μεγαλη διαφορα..
Φίλε,
Η πιο εύκολη αντίδραση σε κάτι που ο άλλος αδυνατεί να συλλάβει είναι να το μειώσει. Το δύσκολο είναι να το καταλάβει και να το μιμηθεί.
Μη μασάς, όλοι μας έχουμε ακούσει κι από μια τέτοια κοτσάνα τουλάστιχον, ακόμα και όσοι δεν έχουν θέμα με το βάρος και την εμφάνισή τους.
Σε φίλο (αδύνατο) έχουν πετάξει από αυτοκίνητο αυγό(!) στην παραλία (Αγ.Μαρίνα) την ώρα που επέστρεφε από βολτόνηση.
Μείνε στις επιδοκιμασίες που σίγουρα θα έχεις ακούσει. Αν έρχονται και από το αντίθετο φύλο so much the better!
Άν πάλι δεν είσαι τόσο υπεράνω (σαν κι εμένα πχ), το πιάνεις λίγο λάθος. Η απάντησή που δίνεις βρίσκεται σε αυτό το λήμμα (αρκει να αντέχουν τα χέρια και τα πόδια σου δια πάν ενδεχόμενο)
Καλές πεταλιές!
Χμμμμ....και για εμένα το ότι το κατέθεσες θέλει μεγάλα..α......α
Δεν σε φοβάμαι θα τα καταφέρεις
μη μασάς γενικώς!
υπάρχουν χοντροί στο σώμα,
υπάρχουν και "χοντροί" στο μυαλό!
Κοροιδεύουμε κάποιον για να "καλύψουμε"
τις δικές μας αδυναμίες και κόμπλεξ...
Εξάλλου υπάρχει κάποιος, που δεν έχει κοροιδέψει
ποτέ στη ζωή του κάποιον άλλον;
Έχω ακούσει χοντρό να κοροιδεύει έναν άλλο πιο χοντρό!
Επίσης μαύρο να κοροιδεύει έναν άλλο πιο μελανό μαύρο!!!
Αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν παντού και πάντα.
Απλά Συνέχισε!
Το ποδήλατο είναι "Μαγεία".
Δεν ξέρω τι να απαντήσω... Τόσες απαντήσεις και τόσες ωραίες απαντήσεις. Θέλω να σας πω απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Μου φτιάξατε τη μέρα.
Άσε τα ανόητα ζώα να γελάνε, ήρωέ μας! Ούτε ξέρουν ο,τι λένε, ούτε ξέρουν να αντιμετωπίζουνε στα σοβαρά.
Βέβαια πονάνε αυτά που σου φώναξε ο μυξιάρης. Ψυχραιμία, φίλε, θα τιμωρηθεί σκληρά.
Θυμάσαι το στίχο του Οβιδίου των Μεταμορφώσεων (συγγνώμην ότι τον γράφω στα λατινικά):
quamquam sunt sub aqua sub aqua maledicere temptant
Τα λόγια του Διός τους μεταμόρφωσε βατράχους, κάπως: όπως είναι κάτω ύδατος κάτω ύδατος πορσπαθούνε να μαλώσουν
Ανάλογα με τον εξάμετρο, τονίζονται και τα δυο qua...
Με άλλα λόγια: Μήν κρυβείς, δεν υπάρχει λόγος! Καθημερινά προπονιέσαι, αγαπάς το ποδήλατό σου, κι έχεις χαρακτήρα!
Σιγά ρε, αθλητής είσαι, αφού κάθε μέρα παλεύεις.
Με τις καλύτερες ευχές μου
Θα συμφωνήσω σε πολλά με τους προλαλήσαντες, θα αποδώσω με τη σειρά μου τα εύσημα προς εσένα για το θάρρος της κατάθεσης ψυχής.
Όσο για τους νεαρούς που συμπεριφέρθηκαν με τον τρόπο αυτό, έχουν την αδυναμία της ηλικίας που εκδηλώνεται με την πεποίθηση πως ο χρόνος δεν θα περάσει από πάνω τους και θα είναι πάντα έτσι.
Αμ, έλα όμως που ο χρόνος περνάει και τα πράγματα δεν μένουν ίδια!
Αν δίναμε σημασία στην κάθε μπούρδα που ακούγαμε...
Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ακούσει ειρωνικά σχόλια από τον οποιονδήποτε μηχανοκίνητο.
Άφες αυτοις, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.
Να είσαι σίγουρος όμως πως σύντομα θα ακούσεις και θετικά σχόλια, σχόλια θαυμασμού από περαστικούς για αυτό που πετυχαίνεις.
Να συνεχίσεις...!
Τελικά, χαίρομαι πολύ που μοιράστηκα μαζί σας αυτό το συμβάν. Ξέχασα ό,τι άκουσα και κρατώ τα σχόλια σας.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλια σας. Τελικά έκανα λάθος... Δεν μου φτιάξατε τη μέρα... Μου φτιάξατε πολλές περισσότερες μέρες. Να 'στε καλά.
Εμεις;
ΕΣΥ!
Μονος σου ξεκινησες ενα θεμα
με τιτλο: "Θα συνεχισω"
οχι "Να συνεχισω;"
Οσο για τους αλλους....
ΑΑΑΧΑΧΑ!!!
Αύτό μόνο! Τίποτ'άλλο!
Μια πολύ δυνατή εικόνα που τα λέει όλα...
Που εισαι μεγαλε;
Κοιτα αυτον το συντροχο
Θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και θα πω το γνωστό 'από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια'. Σιγά.. Τι σου είπε; Τι σε σόκαρε; Το ότι σε είπε χοντρό, ή η εικασία ότι θα είσαι έτσι πάντα; Το χοντρός είναι μια περιγραφή, όπως το λεπτός. Το 'δεν θα αδυνατίσεις ποτέ' είναι κάτι που κάποιος άλλος - ειδικά ένα παιδί - δεν μπορεί ποτέ να το ξέρει για εσένα.
Παιδιά ήταν και τα αγαπημένα αστεία των παιδιών είναι αυτά που κοροϊδεύουν κάποιον. Τον χοντρό, τον γέρο, τον δάσκαλο, των ζητιάνο, το αδέσποτο...
Λες και ξέρουν τι κάνουν... Ενστικτωδώς βγαίνει σε κάθε άνθρωπο ο ανταγωνισμός. Το να μειώσει τον άλλο γιατί αυτό σημαίνει ότι αυτός βγαίνει πιο ισχυρός. Αυτοσυντήρηση. Καλά, ειδικά τα αγοράκια που έχουμε και το θέμα του εντυπωσιασμού του αντίθετου φύλου δείχνοντας ότι είμαστε πιο 'δυνατοί' στο είδος μας... Εμείς κι αν έχουμε κάνει ή πει μλκίες στο όνομα του μεταξύ μας ανταγωνισμού.
Μετά όμως μεγαλώνεις. Και ωριμάζεις (ή μάλλον κάποιοι ωριμάζουν). Και βλέπεις ότι δεν κρύβεται μόνο στην εμφάνιση, ηλικία κλπ, η 'δύναμη' του ανθρώπου. (Δεν ξέρω, ίσως τελικά να είναι κι αυτό ένστικτο αυτοσυντήρησης επειδή νιώθεις αυτά που έβλεπες αδυναμίες να πλησιάζουν και εσένα και θες να τα ανεβάσεις στο μυαλό σου για να μην νιώθεις τελείως άχρηστος χαχαχα)
Το παιδί υπάρχει πάντα μέσα μας. Αυτό το ένστικτο του να δείξουμε με το δάχτυλο το 'λάθος' για τα δικά μας δεδομένα, θα υπάρχει πάντα. Απλά δεν θα βγαίνει το ίδιο αυθόρμητα και αφιλτράριστα όπως όταν ήμασταν παιδιά. Και άλλοτε θα παρασυρόμαστε μαζικά σε αρένες που καταδικάζουν τον διαφορετικό. Τηλεοπτικά δικαστήρια, ρατσισμός, φυλετικός και κοινωνικός κλπ κλπ και πάει πολύ μακριά η βαλίτσα, άλλοτε, χωρίς να το θέλουμε, όσο κι αν λέμε και θέλουμε να πιστέψουμε ότι κανείς δεν είναι κατώτερός μας, μέσα μας θα βλέπουμε κάποιον σαν κατώτερο και ίσως μας βγει κατά λάθος κάποια στιγμή, άλλοτε το ότι υπερασπιζόμαστε το ‘αδύναμο’ το κάνουμε πάλι στην ουσία για να νιώσουμε πιο δυνατοί και ανώτεροι... άλλοτε θα καταφέρουμε να το φρενάρουμε αυτό το χαζό ένστικτο της ανάγκης για ανωτερότητα.
Σόρυ με έπιασε παραλήρημα και δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου, αλλά με ενέπνευσε το ποστ σου γιατί λίγο πολύ έχω προβληματιστεί κι εγώ με τέτοιες σκέψεις. Τεσπα...
Βασικά με δυο λόγια 'keep cycling'