Στη μουσικο-μπασκετική μας φωτό, όρθιος πρώτος δεξιά,είναι ο κολλητός μου τότε φίλος ο Βαγέλης ο Αρβανίτης.Ασχολήθηκε με την πυγμαχία και διετέλεσε και πρωταθλητής Ελλάδας.
Ο ξάδελφός μου ο συνονόματος,ο Σωτήρης ( εμένα με φωνάζαν Σώτο,συγγενείς και φίλοι),ξεχώριζε απ'όλα τα ξαδέλφια.'Ηταν πανέξυπνος, δημιουργικός μα προ πάντων αεικίνητος. Μια τον έβρισκες εδώ,μια τον έβρισκες εκεί.
Αν και δεν βλεπόμασταν συχνά όπως όλα τ'άλλα ξαδέλφια ( η οικογένειά του έμενε στο Χολαργό και ο πατέρας του έλειπε συχνά στην επαρχία), όταν βρισκόμαστε στο πατρικό μου-συνήθως-καταλάβαινες αμέσως τη διαφορά.
Με τα καλαμπούρια του,τα σόκιν ανέκδοτα( απαγορευτικά να τα λέμε μπροστά στους γονείς μας) και με το κοφτερό του μυαλό.
Μια μέρα μας είχε παρουσιάσει σ'ένα χαρτί,τη θεωρία του αεικίνητου.
Τον χαζεύαμε όπως η αγελάδα κοιτάει το τρένο...
Στους σκακιστικούς αγώνες που διοργάνωνε ο αείμνηστος θείος μου, έβγαινε δεύτερος μετά από μένα και πάντα με νεύρα γιατί δεν βγήκε πρώτος.
Ήμασταν τότε 12-13 χρονών και ο Σωτήρης, ούτε 10!
Αυτός και ο μεγαλύτερός του ο αδελφός ο Γιάννης, μετά από 3-4 χρόνια μείναν ορφανοί από πατέρα.Με λίγους μήνες διαφορά μείναν και τ'άλλα ξαδέλφια ορφανά(στα μέσα του '70 είχε κάνει την εμφάνισή του ο καρκίνος,και θέριζε ότι έβρισκε...).
Αραίωσαν οι συναντήσεις με τα ξαδέλφια.
Η θεία μου ( η μικρότερη αδελφή της μητέρας μου) οπλίσθηκε με δύναμη και με λίγες οικονομίες και πολλή δουλειά ως τραπεζοκόμος στο 401,κατάφερε να τους σπουδάσει.
Χημικός-μηχανικός ο Γιάννης στην Ιταλία,πολιτικός-μηχανικός ο Σωτήρης στην Ξάνθη.
Είχε φτιάξει και λεύκωμα μ'όλα τα είδη μανιταριών που μάζευε στην Ξάνθη.
Τελείωσε τις σπουδές στην Αθήνα κι έτσι τον βλέπαμε πιο συχνά.
Του λείπαμε τα υπόλοιπα ξαδέλφια ( τι κι αν τον λέγαμε πρωτευουσιάνο κι εμάς,βλάχους)κι όταν έβρισκε ευκαιρία μας επισκεπτόταν.
Μ'ένα μπλου-τζιν μπορούσε να τη βγάλει όλο το χρόνο ο Σωτήρης. Κι αυτό όχι επειδή δεν είχε λεφτά ή ήταν τσιγγούνης αλλά απλά, δεν τον ένοιαζε.
Τον απασχολούσε να φτιάξει ,να δημιουργήσει,ν'ανακαλύψει.
Όταν έλιωνε πάνω του το μπλου-τζίν, ερχόταν Ελευσίνα να με βρει και να πάμε μαζί να ψωνίσει.
Ανήμερα της Γιορτής μας, είχε έρθει βραδιάτικα με την εντούρο του στην Ελευσίνα,να γορτάσει μαζί με τον ξάδελφο.
Έπιασε δουλειά στον συνέταιρο του συγχωρεμένου πατέρα του,στην Πάτρα,κάθε μέρα ανέβα-κατέβα στις οικοδομές αλλά και πολλή επαρχία.
Στην Πάτρα γνώρισε και την γυναίκα του με την οποία αποκτήσαν και μια κόρη( συνομήλικη της μεγάλης μου κόρης).
'Οπως έγραψα παραπάνω,ο Σωτήρης ενδιαφερόταν για τους πάντες και τα πάντα, εκτός απ τον ευατό του.
Τα πρώτα σημάδια ήρθαν,τ'αγνόησε.Τα δεύτερα σημάδια έδειξαν νόσο του Crown.
Ιάσιμη, αλλά θέλει μεγάλη προσοχή σε διατροφή και σωστή υγειηνή. Τίποτ'απ'αυτά δεν διέθετε ο Σωτήρης.
Είχα πάρει την μάνα του και τον είχαμε επισκεφτεί στην εντατική στο νοσοκομείο του Αιγίου.
Νοέμβρη του 2002,κατέληξε ο ξάδελφος. Πήρα τη μάνα μου και την άλλη τους αδελφή και πήγαμε στο Χολαργό. Εγώ μετέφερα την είδηση του θανάτου, στη μάνα του. Παρακάλεσα τότε το Θεό,να μη με ξαναχρίσει αγγελιοφόρο τέτοιων ειδήσεων.
Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε και δεν ξαναεπισκέφθηκα το Χολαργό.
Θυμάμαι μια φορά πήγα στου Παπάγου στο σπίτι ενός φίλου και έτρεμα...
Η θεία μου μας επισκέπτεται αραιά και που αλλά μιλάει καθημερινά με τη μάνα μου.
Πριν μερικούς μήνες μαθαίνοντας το ενδιαφέρον μου για τα προ δεκαετιών ποδήλατα, μου είπε όποτε θέλω να πάω στο Χολαργό,γιατί στο υπόγειο του σπιτιού της είναι παρατημένο το αγαπημένο ποδήλατο του Σωτήρη!
Πάντα έβρισκα δικαιολογίες και πάντα το ανέβαλλα. Δεν μπορούσα...
Απ την άλλη, μ'ετρωγε και για το τι ποδήλατο είχε ο ξάδελφος.
Έτσι, χθες, είπα στη θεία μου ότι θα περάσω να πάρω το ποδήλατο του Σωτήρη.
Επειδή η θεία μου θα έφευγε πολύ πρωί σήμερα, πήγα στις επτά παρά.
Ξύπνησα στις έξη παρά τέταρτο. Η γυναίκα μου μου είπε ότι είχα άσχημο ύπνο...
Ο ξάδελφος πέρα απ την εντουρο,αγνοούσα ότι είχε και ποδήλατο.
Το είχε βγάλει απ το υπόγειο η θεία μου και με περίμενε στα σκαλιά.
-Το αγόρασε το '84-85 και πηγαινοερχόταν στο πολυτεχνείο στου Ζωγράφου.
Πολλές φορές κατέβαινε και στο κέντρο. Να το προσέχεις Σώτο!
-θα το προσέχω θεία, ήταν του ξάδελφου, του πρωτευουσιάνου...
Στο δρόμο της επιστροφής, σε κάθε ματιά στον καθρέφτη να δω το ποδήλατο φορτωμένο στη σχάρα, και μια καινούργια, ξεχωριστή ανάμνηση απ το Σωτήρη...
Εκεί που βρίσκεται, ξέρω ότι θα χαμογελά ευτυχισμένος, γιατί το ποδήλατό του κάποια στιγμή θα ξαναγίνει μάχιμο.
Του αφιερώνω δε , ένα τραγούδι απ το αγαπημένο του συγκρότημα
μέσα σε 3.49 λεπτά όσο κρατάει και το τραγούδι που αφιέρωσες στον ξάδελφό σου κατάφερες να με ταξιδέψεις με την συγκινητική ιστορία σου.
Εύχομαι γρήγορα να γίνει αεικίνητο το ποδήλατο σαν τον προκάτοχο του
και κάθε του νέα βόλτα και μια ανάμνησή του .
Είναι στιγμές που μια ιστορία, μπορεί να σε συγκινήσει. Είναι στιγμές που ένα αντικείμενο άψυχο, μπορεί να σε συγκινήσει με την ιστορία που κουβαλάει. Είναι στιγμές που πρέπει να ξεπερνάς τις αναμνήσεις, όχι να τις ξεχνάς. Κι αυτό θέλει μια δύναμη που εσύ επέδειξες.
Είμαστε σίγουροι ότι θα αξιωθείς να ανταποκριθείς στις "προσδοκίες" του ξαδέλφου σου!
Καλορίζικο!
Ειμαι συγουρος οτι ο ξαδερφος σου θα ειναι ευχαριστημενος εκει που βρισκετε γιατι το κουρσι του επεσε σε αξια χερια...............Συνεχησε απο δω και περα ναξανα γραφεις ιστορια φιλε....
Ωραία ιστορία Σώτο. Έχεις βάρος στην πλάτη σου πλέον με το γαλλάκι...
..θα συμφωνησω με τον Παυλο.
Τωρα, θα πρεπει να του βρεις ενα ωραιο χωρο, χωρις υγρασιες, για να το αποθηκευεις οταν δεν θα το καβαλας.
Γιατι απο δω και περα, αφου το φτιαξεις, θα το καβαλας. Και θα πρεπει να του ξεπληρωσεις και τα 12 χρονια, που δεν το καβαλουσε ο ξαδελφος.
Στο κατω-κατω, το χρωστας και στον ξαδελφο, για να σε βλεπει και να χαιρεται κι αυτος μαζι με σενα.
Κι αμα χρειαστεις κατι, και μπορουμε να βοηθησουμε, σφυρα.
Κι αφου το'χεις και με τις μουσικες, λεω κι εγω να βαλω κατι ταιριαστο με την περισταση, που πρωτοκυκλοφορησε το 2002.
Βεβαια, θα ηταν παραλειψη ασυγχωρητη απο μερους μου, μετα το προηγουμενο να μην βαλω και το επομενο.
Τωρα, θα πρεπει να του βρεις ενα ωραιο χωρο, χωρις υγρασιες, για να το αποθηκευεις οταν δεν θα το καβαλας.
Μια και αρχίζεις να μαζεύεις αρκετό "πράμα" απ' ότι φαίνεται, γιατι δεν κάνεις καμιά προεκτασούλα στην αποθήκη σου και να τοποθετήσεις κανα καλοριφεράκι να τραβάει τις υγρασίες του χειμώνα, να ζεσταίνεται το ατσαλάκι τους βρε αδερφέ...
Οι άνθρωποι με την ψυχή τους, τη ζεστασιά και τα ενδιαφέροντά τους, και πάνω απ όλα με την ΑΓΑΠΗ που αφήνουν πίσω τους ολοζώντανη- όσοι φεύγοντας αφήνουν- δίνουν στα άψυχα πράγματα ζωή, αξία, ιστορία.
Ετσι και το ποδήλατο που άφησε ο δικός σου άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει και να τρέχει, όπως θα το ήθελε ο μερακλής Σωτήρης.
Χαιρετώ όλους τους φίλους του καφενείου.
Εδώ διαβάζουμε και για τις πανελλήνιες, θυμηθήκαμε όσα είχαμε ξεχάσει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη- και, φυσικά. το προσφυγικό ζήτημα.
Καλά γραψίματα στα παιδιά όλων που δίνουν εξετάσεις.
Μια και αρχίζεις να μαζεύεις αρκετό "πράμα" απ' ότι φαίνεται, γιατι δεν κάνεις καμιά προεκτασούλα στην αποθήκη σου και να τοποθετήσεις κανα καλοριφεράκι να τραβάει τις υγρασίες του χειμώνα, να ζεσταίνεται το ατσαλάκι τους βρε αδερφέ...
Δημήτρη,
για προεκτασούλα,το ξεχνάμε...
Δύο αποθηκούλες στην αυλή του πατρικού μου,είναι καργαρισμένες.
Επίσης,το λεβητοστάσιο.Όταν ήρθε τις προάλλες ο τεχνικός για την ετήσια συντήρηση του λέβητα,πληροφορήθηκα απ τη μάνα μου ότι περισσότερο χρόνο του πήρε ν'ανοίξει χώρο για το λέβητα,παρά να τον συντηρήσει...
Έτσι εξηγείται ότι βρέθηκε ένα τρύπιο σώμα καλοριφέρ:ανιχνεύθηκε υψηλή τιμή σιδήρου
ghandee wrote:
Μια και εισαι λατινος (El Efsina)
παρ' το αγκαλια.
Αγκαλι αγκαλι, γινεται η αγορινα μελι!!!
Ευρηματικότατος (όπως πάντα )Ζώρζ!
Ο Ισπανικός τίτλος πολύ μου αρέσει!
BookLuv wrote:
Οι άνθρωποι με την ψυχή τους, τη ζεστασιά και τα ενδιαφέροντά τους, και πάνω απ όλα με την ΑΓΑΠΗ που αφήνουν πίσω τους ολοζώντανη- όσοι φεύγοντας αφήνουν- δίνουν στα άψυχα πράγματα ζωή, αξία, ιστορία.
Ετσι και το ποδήλατο που άφησε ο δικός σου άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει και να τρέχει, όπως θα το ήθελε ο μερακλής Σωτήρης.
Χαιρετώ όλους τους φίλους του καφενείου.
Εδώ διαβάζουμε και για τις πανελλήνιες, θυμηθήκαμε όσα είχαμε ξεχάσει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη- και, φυσικά. το προσφυγικό ζήτημα.
Καλά γραψίματα στα παιδιά όλων που δίνουν εξετάσεις.
...μακριά απ τις διπλοσκέλετες και δίμετρες Ρωσίδες.
Εδώ στην Ελευσίνα, έχουν κλείσει πολλά σπίτια (κι έχουν ανοίξει πολλά καινούργια επίσης )
Σήμερα το πρωί πήγα να ασχοληθώ με το ντεραγιέ της ...Γαλλιδούλας,τ'έκανα μουτ με κεπ που λέμε εμείς οι Αρβανίτες,μετά πήγαμε για μπάνιο αλλά η θάλασσα ήταν μπούζι( για μένα, για την κόρη μου, μια χαρά), και μετά...ώνια!
Τώρα τελευταία είμαι κολλημένος με τις ...καφασούλες!
Εμπνευσμένος απ το καφάσι που κέρδισα στην κοπή της πίτας, θέλω να φτιάξω κι εγώ ένα καφάσι-δείγμα.
Έκανα μια μικροέρευνα,και κατέληξα στο κοντραπλακέ θαλάσσης, € 14,00 το τετραγωνικό. Για τέσσερα ( γιατί εγώ ποτέ δεν ξεκινάω απ το ένα) και στις διαστάσεις που τα θέλω θα χρειαστώ 1,20 τετραγωνικά δηλαδή περίπου € 17,00.
Η ερώτησή μου:ξέρει κανείς σας αν το κοντραπλακέ θαλάσσης
ενδείκνυται(και) για την κατασκευή καφασιών?
έχω ένα φίλο που τώρα τελευταία, ως άνεργος για να περνά η ώρα του και μη λαλέψει και πέσει απ το γερανό στο λιμάνι, ασχολείται με την ναυπηγική μικρών( από 50 πόντους έως 1,50 μέτρα) καραβιών.
Εκείνος μου πρότεινε το κοντραπλακέ θαλάσσης.
Όπως καταλαβαίνεις Βασίλη,ασχολούμαι με πολλά,γι'αυτό δεν τελειώνω και τίποτα.
Κι επειδή τις περισσότερες φορές κλείνω τα post μου,μουσικάτα,πάρτε κι ένα τραγουδάκι( μη με πετροβολήσετε ) που το είχε λιώσει στο πικάπ ένα φιλαράκι πριν τριάντα,και χρόνια για μένα που ήμουν καψούρης.
Σώτο τι κάνεις φίλε όλα καλά σπίτι; Η Ορσαλία πώς είναι έμαθα καλά νέα...
Οι εξετάσεις του σχολείου πως πάνε; Ελπίζω όλα καλά.
Αντε να δούμε πότε θα τα πούμε από κοντά!!!
...και αλάνι, κι άστο το άσμα να λέει!!!
[quote=Sotos62]Την καλησπέρα μου σ'όλους τους καφενοθαμώνες.
Σήμερα το πρωί πληροφορήθηκα από ένα παιδικό μου φίλο, την ύπαρξη στο fb: Η γωνιά της παλιάς Ελευσίνας μας!
Μπήκα και μετά από λίγες φωτό...με είδα!!!
'Ολοι μας παιδικοί φίλοι. Εγώ,πρώτος αριστερά,απ τους ορθίους!
Sotos like a rolling stone
Α ρε Σώτο έχεις γράψει ιστορία έστω και σε "μπασκετικό" και όχι ποδηλατικό ενσταντανέ.
Ευχαριστώ πολύ για τις μουσικές και μπασκετικές αφιερώσεις.
Επειδή τώρα τελευταία είμαι γιομάτος από συγκινήσεις,λέω να μοιράζομαι μαζί σας και κάποιες ευχάριστες.
Σήμερα,πρωί-πρωί, είχα μια αρκετά ευχάριστη συγκίνηση,καθαρά ποδηλατική, την οποία θ'ανεβάσω το απόγευμα.
Νάστε όλοι καλά, καφενοθαμώνες και μη.
Στη μουσικο-μπασκετική μας φωτό, όρθιος πρώτος δεξιά,είναι ο κολλητός μου τότε φίλος ο Βαγέλης ο Αρβανίτης.Ασχολήθηκε με την πυγμαχία και διετέλεσε και πρωταθλητής Ελλάδας.
Πέρασε και ως κομπάρσος σαν Ρουμάνος πυγμάχος στην ταινία:ρακος νο 14 και ο πρωτος μπουνακιας (περίπου στο 40 λεπτό η επική αναμέτρηση).
Ο ξάδελφός μου ο συνονόματος,ο Σωτήρης ( εμένα με φωνάζαν Σώτο,συγγενείς και φίλοι),ξεχώριζε απ'όλα τα ξαδέλφια.'Ηταν πανέξυπνος, δημιουργικός μα προ πάντων αεικίνητος. Μια τον έβρισκες εδώ,μια τον έβρισκες εκεί.
Αν και δεν βλεπόμασταν συχνά όπως όλα τ'άλλα ξαδέλφια ( η οικογένειά του έμενε στο Χολαργό και ο πατέρας του έλειπε συχνά στην επαρχία), όταν βρισκόμαστε στο πατρικό μου-συνήθως-καταλάβαινες αμέσως τη διαφορά.
Με τα καλαμπούρια του,τα σόκιν ανέκδοτα( απαγορευτικά να τα λέμε μπροστά στους γονείς μας) και με το κοφτερό του μυαλό.
Μια μέρα μας είχε παρουσιάσει σ'ένα χαρτί,τη θεωρία του αεικίνητου.
Τον χαζεύαμε όπως η αγελάδα κοιτάει το τρένο...
Στους σκακιστικούς αγώνες που διοργάνωνε ο αείμνηστος θείος μου, έβγαινε δεύτερος μετά από μένα και πάντα με νεύρα γιατί δεν βγήκε πρώτος.
Ήμασταν τότε 12-13 χρονών και ο Σωτήρης, ούτε 10!
Αυτός και ο μεγαλύτερός του ο αδελφός ο Γιάννης, μετά από 3-4 χρόνια μείναν ορφανοί από πατέρα.Με λίγους μήνες διαφορά μείναν και τ'άλλα ξαδέλφια ορφανά(στα μέσα του '70 είχε κάνει την εμφάνισή του ο καρκίνος,και θέριζε ότι έβρισκε...).
Αραίωσαν οι συναντήσεις με τα ξαδέλφια.
Η θεία μου ( η μικρότερη αδελφή της μητέρας μου) οπλίσθηκε με δύναμη και με λίγες οικονομίες και πολλή δουλειά ως τραπεζοκόμος στο 401,κατάφερε να τους σπουδάσει.
Χημικός-μηχανικός ο Γιάννης στην Ιταλία,πολιτικός-μηχανικός ο Σωτήρης στην Ξάνθη.
Είχε φτιάξει και λεύκωμα μ'όλα τα είδη μανιταριών που μάζευε στην Ξάνθη.
Τελείωσε τις σπουδές στην Αθήνα κι έτσι τον βλέπαμε πιο συχνά.
Του λείπαμε τα υπόλοιπα ξαδέλφια ( τι κι αν τον λέγαμε πρωτευουσιάνο κι εμάς,βλάχους)κι όταν έβρισκε ευκαιρία μας επισκεπτόταν.
Μ'ένα μπλου-τζιν μπορούσε να τη βγάλει όλο το χρόνο ο Σωτήρης. Κι αυτό όχι επειδή δεν είχε λεφτά ή ήταν τσιγγούνης αλλά απλά, δεν τον ένοιαζε.
Τον απασχολούσε να φτιάξει ,να δημιουργήσει,ν'ανακαλύψει.
Όταν έλιωνε πάνω του το μπλου-τζίν, ερχόταν Ελευσίνα να με βρει και να πάμε μαζί να ψωνίσει.
Ανήμερα της Γιορτής μας, είχε έρθει βραδιάτικα με την εντούρο του στην Ελευσίνα,να γορτάσει μαζί με τον ξάδελφο.
Έπιασε δουλειά στον συνέταιρο του συγχωρεμένου πατέρα του,στην Πάτρα,κάθε μέρα ανέβα-κατέβα στις οικοδομές αλλά και πολλή επαρχία.
Στην Πάτρα γνώρισε και την γυναίκα του με την οποία αποκτήσαν και μια κόρη( συνομήλικη της μεγάλης μου κόρης).
'Οπως έγραψα παραπάνω,ο Σωτήρης ενδιαφερόταν για τους πάντες και τα πάντα, εκτός απ τον ευατό του.
Τα πρώτα σημάδια ήρθαν,τ'αγνόησε.Τα δεύτερα σημάδια έδειξαν νόσο του Crown.
Ιάσιμη, αλλά θέλει μεγάλη προσοχή σε διατροφή και σωστή υγειηνή. Τίποτ'απ'αυτά δεν διέθετε ο Σωτήρης.
Είχα πάρει την μάνα του και τον είχαμε επισκεφτεί στην εντατική στο νοσοκομείο του Αιγίου.
Νοέμβρη του 2002,κατέληξε ο ξάδελφος. Πήρα τη μάνα μου και την άλλη τους αδελφή και πήγαμε στο Χολαργό. Εγώ μετέφερα την είδηση του θανάτου, στη μάνα του. Παρακάλεσα τότε το Θεό,να μη με ξαναχρίσει αγγελιοφόρο τέτοιων ειδήσεων.
Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε και δεν ξαναεπισκέφθηκα το Χολαργό.
Θυμάμαι μια φορά πήγα στου Παπάγου στο σπίτι ενός φίλου και έτρεμα...
Η θεία μου μας επισκέπτεται αραιά και που αλλά μιλάει καθημερινά με τη μάνα μου.
Πριν μερικούς μήνες μαθαίνοντας το ενδιαφέρον μου για τα προ δεκαετιών ποδήλατα, μου είπε όποτε θέλω να πάω στο Χολαργό,γιατί στο υπόγειο του σπιτιού της είναι παρατημένο το αγαπημένο ποδήλατο του Σωτήρη!
Πάντα έβρισκα δικαιολογίες και πάντα το ανέβαλλα. Δεν μπορούσα...
Απ την άλλη, μ'ετρωγε και για το τι ποδήλατο είχε ο ξάδελφος.
Έτσι, χθες, είπα στη θεία μου ότι θα περάσω να πάρω το ποδήλατο του Σωτήρη.
Επειδή η θεία μου θα έφευγε πολύ πρωί σήμερα, πήγα στις επτά παρά.
Ξύπνησα στις έξη παρά τέταρτο. Η γυναίκα μου μου είπε ότι είχα άσχημο ύπνο...
Ο ξάδελφος πέρα απ την εντουρο,αγνοούσα ότι είχε και ποδήλατο.
Το είχε βγάλει απ το υπόγειο η θεία μου και με περίμενε στα σκαλιά.
-Το αγόρασε το '84-85 και πηγαινοερχόταν στο πολυτεχνείο στου Ζωγράφου.
Πολλές φορές κατέβαινε και στο κέντρο. Να το προσέχεις Σώτο!
-θα το προσέχω θεία, ήταν του ξάδελφου, του πρωτευουσιάνου...
Στο δρόμο της επιστροφής, σε κάθε ματιά στον καθρέφτη να δω το ποδήλατο φορτωμένο στη σχάρα, και μια καινούργια, ξεχωριστή ανάμνηση απ το Σωτήρη...
Εκεί που βρίσκεται, ξέρω ότι θα χαμογελά ευτυχισμένος, γιατί το ποδήλατό του κάποια στιγμή θα ξαναγίνει μάχιμο.
Του αφιερώνω δε , ένα τραγούδι απ το αγαπημένο του συγκρότημα
μέσα σε 3.49 λεπτά όσο κρατάει και το τραγούδι που αφιέρωσες στον ξάδελφό σου κατάφερες να με ταξιδέψεις με την συγκινητική ιστορία σου.
Εύχομαι γρήγορα να γίνει αεικίνητο το ποδήλατο σαν τον προκάτοχο του
και κάθε του νέα βόλτα και μια ανάμνησή του .
Είναι στιγμές που μια ιστορία, μπορεί να σε συγκινήσει. Είναι στιγμές που ένα αντικείμενο άψυχο, μπορεί να σε συγκινήσει με την ιστορία που κουβαλάει. Είναι στιγμές που πρέπει να ξεπερνάς τις αναμνήσεις, όχι να τις ξεχνάς. Κι αυτό θέλει μια δύναμη που εσύ επέδειξες.
Είμαστε σίγουροι ότι θα αξιωθείς να ανταποκριθείς στις "προσδοκίες" του ξαδέλφου σου!
Καλορίζικο!
Ειμαι συγουρος οτι ο ξαδερφος σου θα ειναι ευχαριστημενος εκει που βρισκετε γιατι το κουρσι του επεσε σε αξια χερια...............Συνεχησε απο δω και περα ναξανα γραφεις ιστορια φιλε....
Εύχομαι ολόψυχα να γράψεις πολλά χιλιόμετρα με το συγκεκριμένο.
Αμα λεω εγω οτι εισαι φινο δερβισακι....
Οχι μόνο θα σε βλέπει απο εκεί ψηλά, αλλά "παρέα" θα γράφετε τα χιλιόμετρα...
Ωραία ιστορία Σώτο. Έχεις βάρος στην πλάτη σου πλέον με το γαλλάκι...
Μπραβο ρε σωτηρη,τα καταφερες παλι μας συγκινησες
..θα συμφωνησω με τον Παυλο.
Τωρα, θα πρεπει να του βρεις ενα ωραιο χωρο, χωρις υγρασιες, για να το αποθηκευεις οταν δεν θα το καβαλας.
Γιατι απο δω και περα, αφου το φτιαξεις, θα το καβαλας. Και θα πρεπει να του ξεπληρωσεις και τα 12 χρονια, που δεν το καβαλουσε ο ξαδελφος.
Στο κατω-κατω, το χρωστας και στον ξαδελφο, για να σε βλεπει και να χαιρεται κι αυτος μαζι με σενα.
Κι αμα χρειαστεις κατι, και μπορουμε να βοηθησουμε, σφυρα.
Κι αφου το'χεις και με τις μουσικες, λεω κι εγω να βαλω κατι ταιριαστο με την περισταση, που πρωτοκυκλοφορησε το 2002.
Βεβαια, θα ηταν παραλειψη ασυγχωρητη απο μερους μου, μετα το προηγουμενο να μην βαλω και το επομενο.
.....Όπως εχω ξαναγράψει, ειναι κάποιες μαγικες στιγμές οπου ενα μάτσο παρατημένα και ρημάδια σίδερα παίρνουν ψυχή και γίνονται οντότητες.... σου εύχομαι καλες βόλτες Σωτο.
Ευχαριστώ πολύ όλους σας,για τα καλά σας λόγια!
Πράγματι,πέφτει μεγάλο φορτίο στις πλάτες μου.
Όταν ξαλαφρώσω λίγο τις πλάτες από κάποια άλλα φορτία, θα ξεκινήσω το ξαναστήσιμο του velosolex.
Οπωσδήποτε θα σφυρίξω για τη βοήθειά σας.
Έτσι κι αλλιώς, μου έχετε αποδείξει και με το παραπάνω ότι είστε πάντα πρόθυμοι για κάθε βοήθεια.
@Eaglos, θα χρειαστώ και τις δικές σου πολύτιμες γνώσεις-συμβουλές.
Προς τον παρόν το concorde αναπαύεται, έχοντας δίπλα του ένα συμπατριώτη και ομόσταβλο: τον μεσιέ-παβιγιόν.
Μια και αρχίζεις να μαζεύεις αρκετό "πράμα" απ' ότι φαίνεται, γιατι δεν κάνεις καμιά προεκτασούλα στην αποθήκη σου και να τοποθετήσεις κανα καλοριφεράκι να τραβάει τις υγρασίες του χειμώνα, να ζεσταίνεται το ατσαλάκι τους βρε αδερφέ...
Μια και εισαι λατινος (El Efsina)
παρ' το αγκαλια.
Αγκαλι αγκαλι, γινεται η αγορινα μελι!!!
Οι άνθρωποι με την ψυχή τους, τη ζεστασιά και τα ενδιαφέροντά τους, και πάνω απ όλα με την ΑΓΑΠΗ που αφήνουν πίσω τους ολοζώντανη- όσοι φεύγοντας αφήνουν- δίνουν στα άψυχα πράγματα ζωή, αξία, ιστορία.
Ετσι και το ποδήλατο που άφησε ο δικός σου άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει και να τρέχει, όπως θα το ήθελε ο μερακλής Σωτήρης.
Χαιρετώ όλους τους φίλους του καφενείου.
Εδώ διαβάζουμε και για τις πανελλήνιες, θυμηθήκαμε όσα είχαμε ξεχάσει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη- και, φυσικά. το προσφυγικό ζήτημα.
Καλά γραψίματα στα παιδιά όλων που δίνουν εξετάσεις.
Δημήτρη,
για προεκτασούλα,το ξεχνάμε...
Δύο αποθηκούλες στην αυλή του πατρικού μου,είναι καργαρισμένες.
Επίσης,το λεβητοστάσιο.Όταν ήρθε τις προάλλες ο τεχνικός για την ετήσια συντήρηση του λέβητα,πληροφορήθηκα απ τη μάνα μου ότι περισσότερο χρόνο του πήρε ν'ανοίξει χώρο για το λέβητα,παρά να τον συντηρήσει...
Έτσι εξηγείται ότι βρέθηκε ένα τρύπιο σώμα καλοριφέρ:ανιχνεύθηκε υψηλή τιμή σιδήρου
Ευρηματικότατος (όπως πάντα )Ζώρζ!
Ο Ισπανικός τίτλος πολύ μου αρέσει!
Χαίρομαι που ξαναεπισκέφθκες τον καφενέ,Ελένη.
Χρωστάς μια φωτό του Raleigh!
Ρε Σωτο, τι ομαδα εισαι/συμπαθεις/ησουν μικρος;
Ολυμπιακός,από συνήθεια.
Δεν ξέρω ούτε τους μισούς απο την ενδεκάδα ( και πολλούς,λέω ).
Ξεκίνησα τα Ισπανικά μου,μάλλον.
απο τον Σαββατιάτικο αγώνα στο δεύτερο πόδι Χαλκιδικής
με τον "τέλειο" ελληνικό δρόμο
https://www.youtube.com/watch?v=D7z1KgPLgQQ
με ενδείξεις οργάνων
bpm= παλμοί καρδιάς
rpm= στροφές πεταλιέρας
ταχύτητα,υψόμετρο,θερμοκρασία
Σωτο Σωτο εισαι εδω?????? Τι λεει ολα καλα στο σπιτι....χαθηκες παλι....
Παλι θα ριχνεις βερνικι στην διπλοσκελετη Ρωσιδα σου και καφενειο ουτε πατας
...μακριά απ τις διπλοσκέλετες και δίμετρες Ρωσίδες.
Εδώ στην Ελευσίνα, έχουν κλείσει πολλά σπίτια (κι έχουν ανοίξει πολλά καινούργια επίσης )
Σήμερα το πρωί πήγα να ασχοληθώ με το ντεραγιέ της ...Γαλλιδούλας,τ'έκανα μουτ με κεπ που λέμε εμείς οι Αρβανίτες,μετά πήγαμε για μπάνιο αλλά η θάλασσα ήταν μπούζι( για μένα, για την κόρη μου, μια χαρά), και μετά...ώνια!
Τώρα τελευταία είμαι κολλημένος με τις ...καφασούλες!
Εμπνευσμένος απ το καφάσι που κέρδισα στην κοπή της πίτας, θέλω να φτιάξω κι εγώ ένα καφάσι-δείγμα.
Έκανα μια μικροέρευνα,και κατέληξα στο κοντραπλακέ θαλάσσης, € 14,00 το τετραγωνικό. Για τέσσερα ( γιατί εγώ ποτέ δεν ξεκινάω απ το ένα) και στις διαστάσεις που τα θέλω θα χρειαστώ 1,20 τετραγωνικά δηλαδή περίπου € 17,00.
Η ερώτησή μου:ξέρει κανείς σας αν το κοντραπλακέ θαλάσσης
ενδείκνυται(και) για την κατασκευή καφασιών?
έχω ένα φίλο που τώρα τελευταία, ως άνεργος για να περνά η ώρα του και μη λαλέψει και πέσει απ το γερανό στο λιμάνι, ασχολείται με την ναυπηγική μικρών( από 50 πόντους έως 1,50 μέτρα) καραβιών.
Εκείνος μου πρότεινε το κοντραπλακέ θαλάσσης.
Όπως καταλαβαίνεις Βασίλη,ασχολούμαι με πολλά,γι'αυτό δεν τελειώνω και τίποτα.
Κι επειδή τις περισσότερες φορές κλείνω τα post μου,μουσικάτα,πάρτε κι ένα τραγουδάκι( μη με πετροβολήσετε ) που το είχε λιώσει στο πικάπ ένα φιλαράκι πριν τριάντα,και χρόνια για μένα που ήμουν καψούρης.
Σώτο τι κάνεις φίλε όλα καλά σπίτι; Η Ορσαλία πώς είναι έμαθα καλά νέα...
Οι εξετάσεις του σχολείου πως πάνε; Ελπίζω όλα καλά.
Αντε να δούμε πότε θα τα πούμε από κοντά!!!
Γειά σου Δημήτρη.
Η Ορσαλία άλλαξε θεραπευτική αγωγή κι ελπίζουμε από δω και πέρα να'ναι και η ενδεδειγμένη και άνευ παρενεργειών.
Οι σχολικές εξετάσεις κι αυτές καλά πάνε, φτάνει και η κόρη μου να βάλει ένα χεράκι
Χαιρετίσματα πολλά στην Τζο και ελπίζω να τα πούμε λίαν συντόμως!