σήμερα το πρωί, κατέβαινε ξυστά στο πεζοδρόμιο την Πατησίων, στην Κοδριγκτώνος σταμάτησε...ομολογώ την κοιτούσα γιατί έμοιαζε να έχει βγάλει την μπρίζα της επικοινωνίας με τον δρόμο, πού να φανταστώ κι εγώ...το τρόλευ άψογο έκανε σωστή προσπέραση...αυτό ήθελα να δω...πόσο θα την στρίμωχνε κι έφυγα προς Πατήσια...εγώ κι ο σκύλος επί του πεζοδρομίου...όσο να το πω, μας ξυρίζει και παρά τρίχα να μας ρίξει κάτω γιατί ερχόταν αθόρυβα πίσω μας το κορίτσι καβάλα στο ποδήλατο, ποδηλατούσε ανάμεσα στους πεζούς, καμιά κίνηση ειδοποίησης, συγνώμη αλλά η ντροπή της ποδηλασίας, επιπέδου πεζοί σας έχω γραμμένους...σταματάει στη Βιοιατρική κι επειδή είναι και κάποιο παράρτημα του Πανεπιστημίου εκεί, δεν άντεξα η κουτσομπόλα μπήκα να δω πού πήγε με το ποδήλατο και είδα...
το ποδήλατο παρατημένο στην είσοδο με το καλαθάκι του να έχει μια γκουμούτσα αλυσίδα αυτές με την πλαστική επένδυση χύμα αφημένη, το ποδήλατο άδετο...
ήταν ένας κύριος ίσως κάτι σαν θυρωρός...τον ρωτώ αν θα του ρίχνει ματιά μην το πάρουν, και συνοφρυωμένος μου λέει, ναι αλλά εγώ ανεβοκατεβαίνω άμα με φωνάξουν...
ένα κορίτσι ψηλό λιγνό με ξέπλεκα μακριά ως τον πωπό μαλλιά...κάτι σαν του Ελύτη φαντασίωση...
εύχομαι να μην κάνει φτερά το ποδήλατό της, ένα σίτυ ήταν κομψό όσο και το κορίτσι...
γιατί νευριάζω τόσο εύκολα;;;
καλή βδομάδα σ' όλους!!!