Αγαπημένο μου Scott Sportster P6,
Από τότε που έφυγες (σε κλέψανε βασικά) νιώθω ένα κενό . Δεν περίμενα ότι θα δεθώ τόσο πολύ μαζί σου αλλά έγινε ……..σε αντικατέστησα όταν είδα ότι δεν υπάρχει ελπίδα να σε ξαναδώ ….αλλά δεν ήταν το ίδιο….κοιτάω στον δρόμο τους άλλους ποδηλάτες και νομίζουν ότι τους χαιρετώ αλλά εγώ απλώς τσεκάρω το ποδήλατο τους μήπως και είσαι εσύ….
….μου είπαν να σε ξεπεράσω , σιγά το πράμα και αλλά πολλά …αλλά αυτοί δεν ξέρουν την σχέση που είχαμε…άλλες φορές αναρωτιέμαι ποιος σοβαρός άνθρωπος θα σε αγόραζε σε κάποια μαύρη αγορά χωρίς να σκεφτεί ότι κάποιος εκεί έξω το πρόσεχε καλύτερα και από το αυτοκίνητό του, το είχε αγοράσει με τα χαρτιά του ρε %#%%%......αλλά μάταια....έτσι είναι η ζωή...
Θα σε θυμάμαι πάντα ……
Παραθέτω δυο φωτογραφίες σου … στην μια είσαι μόνος σου και στην άλλη με έναν φίλο σου που εκλάπη μετά από 3 μήνες …
| Συνημμένο | Μέγεθος |
|---|---|
 DSC00135_2.JPG | 299.21 KB |
| DSC00136_2.JPG | 284.56 KB |
Π Ε Τ Α Λ Ο.
Πρόληψη, η καλύτερη θεραπεία (για το νέο σου ποδήλατο).
αν σου λειπει τοσο πολυ, δωσε αυτο που πηρες κ ξαναπαρε p6....
δεν γινεται...τωρα δεθηκα με το αλλο ...αν το κανω αυτο θα πεσω σε μια χρονικη λουπα συναισθηματικης φορτισης