Είναι ευλογημένη Παρασκευή (5 του Ιούλη) και στέλνομαι στην αποθήκη στον Ρέντη για παράδοση. Καταφθάνω, ανοίγω την πορτούλα της συρόμενης πύλης, εισέρχομαι στην αυλή, την κλείνω πίσω μου, ξεπεζεύω, ακουμπώ την ποδηλατάρα μου στη συρόμενη της αποθήκης, ανοίγω το πορτάκι της και μπαίνω να κανονίσω τα σακιά.
Στην αρχή, πριν την πρώτη παράδοση, έχω την πύλη της αυλής κλειστή, αλλά παραπονιούνται οι πρώτοι πελάτες και πλέον την έχω αφημένη διάπλατη, ενώ είμαι μέσα στην αποθήκη και γράφω το τιμολόγιο της δεύτερης παράδοσης...
40 εκατοστά και μια σιδερένια πύλη με χωρίζουν απ' το αγαπημένο μου μεταφορικό μέσον.
Ακούω ύποπτο ήχο και βγαίνω χαλαρός.
Το ποδήλατό μου (στο τιμόνι κρέμεται κράνος με γάντια & φωσφοριζέ γιλέκο) απομακρύνεται. Καβάλα ένας μικροκαμωμένος άνθρωπος, κοντοκουρεμένος, πιο μελαμψός κι από 'μένα, με κόκκινο μπλουζάκι. Τρεχάλα σιωπηλή, γυρνάει και με παίρνει χαμπάρι πριν τον προφτάσω, επιταχύνει, κερδίζει έδαφος. Απελπίζομαι, καθώς τα σανδάλια μου δε θα με συνδράμουν, και στις απελπισμένες μου κραυγές "Βοήθεια! Κλέφτης! Βοήθεια! Κλέφτης! Το ποδήλατό μου!!" απαντούν μόνο κάτι αδιάφορα βλέμματα φορτοεκφορτωτών. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, στον κεντρικό, το χάνω απ' τα μάτια μου. Στα καπάκια, με προσπερνάει ένα παπάκι - καβάλα ένα ζευγάρι Ανθρώπων που έχουν κάνει αναστροφή και σπεύδουν να με βοηθήσουν. Στη διασταύρωση τούς βλέπω που διστάζουν. Τελικώς στρίβουν αριστερά. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είμαι κι εγώ εκεί, στρίβω κι εγώ και φρικαρισμένος συνεχίζω την κλοουνίστική μου τρεχάλα με σανδάλια, ξέπνοος. Τρέχω προς το άγνωστο, αφού εδώ και ώρα (δευτερόλεπτα) δε βλέπω ούτε το φωσφοριζέ γιλέκο μου, ούτε ακούω ήχο από μηχανάκι. Κοντεύω να τα παρατήσω, όταν απ' το βάθος τού δρόμου πλησιάζει το μηχανάκι - καβάλα μόνο το αγόρι. Μου κάνει φιλικό, καθησυχαστικό νόημα να καβαλήσω. Η έλλειψη οξυγόνου απ' την τρεχάλα δε με αφήνει ούτε να μιλήσω καθαρά, ούτε να καταγράψω τη φάση. Φτάνουμε στο σημείο, όπου το κορίτσι έχει παραμείνει να κρατά το ποδήλατό μου. Οι σωτήρες μου με κοιτούν καλοσυνάτα, εγώ προσπαθώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, τους το εκφράζω όσο καλύτερα μπορώ, ξαναπιάνω το ποδήλατό μου. "Ελπίζω να μην έπαθε ζημιά, τώρα που το έριξε για να ξεφύγει.", μου λένε. "Μπα, μια χαρά φαίνεται.", λέω εγώ. Ήταν, λέει, ένα 14χρονο γυφτάκι, το πέταξε χάμω κι έτρεξε. Δεν προλαβαίνω ούτε τα ονόματά τους να ρωτήσω. "Άμα δεν αλληλοβοηθιόμαστε, πάμε χαμένοι.", είναι το τελευταίο πράμα που μου λένε, πριν την κάνουν προς τον προορισμό τους.
Επιστρέφω, ζαλισμένος από την ένταση, στην αποθήκη. Κλείνω τη συρόμενη, κλείνω το πορτάκι της, βάζω το ποδήλατο μέσα στην αποθήκη, κλείνω το πορτάκι και κάθομαι πάνω στο κλαρκ να ξελαμπικάρω. Ευτυχώς, αργούν πολύ να έρθουν οι επόμενοι. Έχω προλάβει και να ξαναβρώ την αναπνοή μου, και να ξεϊδρώσω, και να αποσιχτιρίσω την πόλη, και να ευγνωμονήσω για τους Ανθρώπους που με βοήθησαν, και να νιώσω ανακούφιση που δεν έπεσε στα χέρια μου ο κλέφτης...
Δεν πειράζει που δεν μπαίνουν πια όλες οι ταχύτητες, διορθώνεται.
Δεν πειράζει που δεν πήρε από εμένα το μάθημά του ο κλέφτης, γλίτωσα τη φυλακή και τις τύψεις.
Δεν πειράζει που δεν ξέρω ούτε τα ονόματα των ευεργετών μου, ξέρετε όλοι εσείς ότι υπήρξαν.
Αποτέλεσμα: Ένα στραβωμένο νύχι, μία ακόμα περιπετειώδης ιστορία, άλλη μια επιβεβαίωση ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι...
υ.γ. Η φωτο απ' τις πρώτες του μέρες μαζί μου, πριν του κοτσάρω σχάρα.
| Συνημμένο | Μέγεθος |
|---|---|
 GHOST Cross 5100.jpg | 435.53 KB |
...κι αλλο γυφτακι ,συγνωμη ,μικρος ρομα...?
... υπάρχουν 4 μονο τρόποι / δρόμοι / μέθοδοι / τακτικές.
α. είσαι καβάλα στο ποδήλατο (δεν χρειάζεται κάτι άλλο),
β. όταν ξεκαβαλίσεις (πχ για να κατουρίσεις, να πάρεις κάτι από το περίπτερο, να κόψεις ένα τιμολόγιο κλπ) το κρατάς με το ένα χέρι (δεν χρειάζεται κάτι άλλο),
γ. το αφήνεις για χρόνο μικρότερο των 10 δευτερολέπτων ή σε άπόσταση μικρότερη των 6 βημάτων χωρίς να μεσολαβεί πόρτα / εμπόδιο. Απαιτείται ένα ελάχιστο μέσο κλειδώματος, πχ φτηνιάρικη κλειδαριά των 5 ευρώ.
δ. σε κάθε άλλη περίπτωση θέλεις ένα καλό τρόπο κλειδώματος, πχ πέταλο, ή δύο αλυσίδες κλπ κλπ.
.
.
.
.
.
.....σανδάλια και ποδήλατο.... ??????? Κάπου σε έχασα....!!!!
Αν πάω στην παραλία, στις διακοπές μου, ΟΚ και εγώ φοράω σανδάλια με το ποδήλατο. Από αυτά που έχουν ζωνάκια velcro και το πόδι μένει σχετικά σταθερό μέσα στα σανδάλια.
Στην πόλη, μετακίνηση για δουλειά, (προς Ρέντη μεριά?) με σανδάλια....??????....!!!!!!! ε???????.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(υπάρχει ένας 5ος τρόπος.... ένας φίλος τον εφαρμόζει... ίσως να μην πρέπει να τον γράψω.... τέλος πάντων..., αν βρεθείτε χωρίς κλειδαριά και πρέπει να μείνει το ποδήλατο ακλείδωτο για ΕΛΑΧΙΣΤΑ δευτερόλεπτα, βγάλτε τον μπροστά τροχό, ή βάλτε την πιο βαρειά σχέση και προσπαθήστε να ΚΛΕΙΣΕΤΕ τις δαγκάνες των φρένων με κάποιο τρόπο... ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΕΓΩ.... αλλού το διαβάσατε... ή απλά ξεχάστε το...)
Εχεις pm.
και απο μένα ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά με το μηχανάκι που μας είπαν ότι: "είμαστε ακόμη ζωντανοί ρε γαμώτο! "
Δεν είμαι ρατσιστής.
Έτσι μου ειπώθηκε, έτσι το μετέφερα.
Άσε που ούτε φάνηκε πουθενά ότι θεωρώ ότι την έπαθα, επειδή από εκεί έτυχε να περνάει γυφτάκι, αντί για ελληνοθρακάκι, τουρκολεσβιάκι, σλαβοπελοποννησιάκι ή αρβανιτοβλαχάκι. Δεν πιστεύω ότι το "γύφτικο DNA" περιέχει το γονίδιο της ροπής προς την κλεψιά. Οι καταστάσεις σε κάνουν κλέφτη, οι προσωπικές και οι κοινωνικές.
Δεν έχει, θαρρώ, νόημα να μπούμε στη διαδικασία να συζητήσουμε τους λόγους που αναντίρρητα η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα αναγκάζεται να καταφύγει και σε έκνομες δραστηριότητες - συχνότερα από άλλες.
Τέλος, δεν έχω καταλάβει γιατί είναι πολιτικώς μη ορθόν να χαρακτηρίζεις αυτήν τη σαφώς διακριτή κοινωνική ομάδα με τη λέξη "γύφτος". Ετυμολογικά/γλωσσικά σχετίζεται με το "Αιγύπτιος" και πρόκειται περί νομάδων από την Ινδία. Εσένα σε πειράζει που σε λένε "Greek"; Είσαι απ' αυτούς που προτιμούν το "Χέλιν", μήπως; ;)
Δεν τους μισώ παραπάνω, ούτε τους θεωρώ κλέφτες προτού μου το αποδείξουν.
Αλλά όχι και να φοβάμαι να μοιραστώ την εμπειρία μου κιόλας!...
το ΝέοΚόσμος - Ρέντη θα με τρομάξει;
Και είπαμε "σανδάλια", όχι σαγιονάρες... :D
Μερσί για τις συμβουλές, τις τηρώ, αλλά πού να φανταστώ ότι μέρα-μεσημέρι, σε βιομηχανική ζώνη, μέσα από αυλή, 40 εκατοστά από το σημείο όπου ευρισκόμουν, θα συνέβαινε τέτοιο πράμα;;
Μεταφέρω το ποδήλατό μου με τα χέρια στον 4ο και στον 5ο, αν χρειαστεί, επιβάλω τη στάθμευσή του σε κλιμακοστάσια δημοσίων υπηρεσιών,
σε πλατείες και σε αυτοδιαχειριζόμενα παρκάκια το κλειδώνω 5 μέτρα μακρυά μου, μόνο αν έχω οπτική επαφή μαζί του. Ήταν η κακιά η ώρα, αλλά ήταν και το ΚΑΛΟ συναπάντημα με τα παιδιά στο παπάκι... :)
... προσπαθείς να εξηγηθείς , γυφτάκι ήταν , τί να πείς δηλαδή ;
Να συμπληρώσω ότι η politically correct λέξη αθίγγανος προέρχεται από το στερητικό "α" και τη λέξη "θίγω" , άρα ο αθίγγανος είναι ο α-θιγος αυτός που δε θίγεται , που δεν τον ενδιαφέρουν οι προσβολές -αρνητική έννοια σίγουρα .
αν και διάβασα ότι σχετίζεται με το στερητικό "α" και το "θιγγάνω" (=αγγίζω), δηλαδή "ανέγγιχτοι", λόγω της κατώτατης ινδουϊστικής κάστας από την οποία θεωρείται ότι προέρχονται.
Όπως και να έχει, ας περιοριστεί ο σχολιασμός σε συμβουλές σαν του RockaRolla και σε πανηγυρισμούς σαν του georgevr!
Και όσοι κινείστε στην ευρύτερη περιοχή Ρέντη, ας ξέρετε ότι δεν είναι ασφαλή τα ποδήλατά σας ούτε καν μέσα σε αυλές αποθηκών, όπου τα έχετε αφήσει για ολίγα λεπτά!
στους ευεργετες σου,
ευτυχως που το παιδακι ΙνδοΕυρωπαϊκης προελευσης,
οπως οι πακιστανοι κ.α. δεν ειχε πανω τπτ μυτερο για την αμυνα του ή
την επιθεση του στον αναβατη...
Κάτσε ρε φίλε,μισές δουλειές κάνεις,μας λες για δεύτερη αίσια κατάληξη κατά της προσπάθειας κλοπής του ποδηλάτου σου και δεν μας λες την πρώτη.Θέλουμε την ιστορία τώρα!
Η ιστορία (η 2η εμπειρία κλοπής ποδηλάτου μου στην Ελλάδα, η πρώτη με αίσιο τέλος), που δημοσίευσα εδώ στους "ποδηλάτΙΣΣες", είχε τίτλο ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΩΡΕΣ ΣΤΗ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ! και συνέβη πριν τεσσεράμισι χρόνια.
...και για να μην αναγκάζεσαι να κλικάρεις συνδέσμους και άλλα τέτοια, σ' την επικολλώ εδώ από κάτου:
"
Τη γκρίζα και βροχερή επομένη της κλοπής, παραμέρισα οργή και λύπη,
μάζεψα όσο θάρρος και αποφασιστικότητα μπόρεσα, πήρα βαθιά ανάσα και μπήκα στη Μενάνδρου. Σύντομα βρέθηκα σε ένα σημείο, όπου τα ποδήλατα που κυκλοφορούσαν δεν ταίριαζαν στο τοπίο. Έκοψα ταχύτητα και αμέσως μαζεύτηκαν γύρω μου και με ρωτούσαν πόσο το πουλάω (το ποδήλατο που είχα δανειστεί για να κάνω τις σημερινές δουλειές μου), αν τα μαλλιά μου είναι αληθινά, αν ψάχνω για ναρκωτικά. Ένας πιτσιρικάς μου πρότεινε ένα γυαλιστερό κρεμ Hillmaster. Αρνήθηκα. Είπα έψαχνα ένα μεγαλύτερο, σαν αυτό (το Megisto) που είχα ανάμεσα στα πόδια μου. Ένας μου είπε να περιμένω. Καμιά δεκαριά ήντουσαν γύρω μου και με περιεργάζονταν.
Μετά 4 λεπτά ο τύπος μού έφερε το ποδήλατό μου.
Χωρίς το καφασάκι, το κράνος, το φωσφοριζέ γιλέκο, τα γάντια, την τρόμπα, το τσαντάκι με τα εργαλεία, το έξτρα τσαντάκι με μολύβι-στυλό-σχοινάκια-χαρτούρα, το εμπρός φως, το ασύρματο ταχόμετρο, τα δύο κουδουνάκια, το καμπανάκι, τα μπλε ματάκια.
Με αλλαγμένη τη διαλυμένη μου σέλα και το σκελετό καθαρισμένο (τον είχα βάψει [λερώσει με χρώμα] και είχα καλύψει τη μάρκα με αυτοκόλλητα "one less car"). Έλειπε και το καθρεφτάκι.
Ενημέρωσα ότι ήταν το ποδήλατό μου, το οποίο μου είχε κλαπεί τα μεσάνυχτα. Μου είπαν ότι το έφερε πρεζάκι. Ήθελαν 20 ευρώ, μετά 60, μετά 30, 40. Εγώ κλάφτηκα - λέγοντας την αλήθεια ότι ήταν το μεταφορικό μου μέσο, ότι δεν έχω μηχανάκι ή αυτοκίνητο, ότι δουλεύω για να τα βγάλω. Με μπάσανε στη στοά για να ολοκληρωθεί το παζάρι. Γύρω-γύρω μου μιλούσαν ένα σωρό ωραίες γλώσσες. Αναγνώρισα τα περσικά και τα ορντού. Τους τα μίλησα (τα ελάχιστα που θυμόμουν από το ταξίδι στο Ιράν) και τους ζήτησα και τη διαλυμένη μου σέλα. Αυτά τα δύο μάλλον ήταν που με βοήθησαν στο στόχο μου: να πάρω πίσω το ποδήλατό μου με τα λεφτά που κουβαλούσα - 13 ευρώ.
Τα κατάφερα. Καβάλησα το megisto και μας οδήγησα και τους τρεις έξω από εκεί.
Μου στοίχισε δύο 5ευρα, ένα 2ευρω, ένα 1ευρω, άλλα 13 λεπτά και μία πένα (για έγχορδα) [την άρπαξε μαζί με τα ψιλά από το πορτοφόλι μου].
Ήτοι 14 ευρώ. Τα λίτρα.
Olsun (=ας είναι) - έχω πάλι το ποδήλατό μου !
...και σταμάτησε να βρέχει και βγήκε και ο ήλιος!!!
"
Τώρα, το τι προέλευσης - και τι ποσοστού καθαρότητος - ήντουσαν οι απώτατοι πρόγονοι του κλέφτη ή με ποιους σύγχρονους λαούς συγγένευαν, δεν μπορώ να ξέρω, [Μπορεί να κουβαλούσε το παιδί γονίδια Μακεδόνων εισβολέων λόγου χάρη, δεν μπορείς να ξέρεις...], αλλά νιώθω ευγνωμοσύνη προς τα παιδιά στο παπάκι που εξήλθαν της προσωπικής βολής τους για να συνδράμουν εμένα τον αδύναμο, εμένα το θύμα της περίστασης, να ανακτήσω το ποδηλατάκι μου.
Και πάλι:
Ευτυχώς που η ζημιά ήταν ένα στραβωμένο μέταλλο!
Πολύ γλαφυρή περιγραφή φίλε peperastaman! Σε κάποια φάση με παρέσυρε και φαντάστηκα τον εαυτό μου να κυνηγάει τον κλέφτη εξαντλημένος ώσπου σε μια στιγμή υπέρβασης του εαυτού μου κατάφερα να τρέξω τόσο γρήγορα ώστε να τον προφτάσω και να τον ρίξω κάτω απ' το ποδήλατο.
Και μετά πάγωσα διαβάζοντας ότι ο κλέφτης ήταν ένα παιδί 14 ετών...
Χωρίς να ηθικολογώ και χωρίς να υποκρίνομαι ότι θα έκανα κάτι διαφορετικό θέλω να θέσω ένα ερώτημα: Έχουμε αναλογιστεί ως ποδηλάτες και δυνητικά θύματα κλοπής ότι στην προσπάθεια μας να επανακτήσουμε την ιδιοκτησία μας βάζουμε τη ζωή ενός ανθρώπου σε κίνδυνο;
Αν ο γύφτος, ο πακιστανός, ο μαροκάνος, ο ντόπιος ή ο αλλοδαπός συνάνθρωπος, το παιδί ή ο ενήλικος, βρεθεί κάτω από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου, νεκρός εξ αιτίας της καταδίωξης που ξεκινήσαμε, πέρα από τις νομικές συνέπειες που μπορεί να αντιμετωπίσουμε, δε θα αισθανθούμε τύψεις;
Είναι μια δουλειά με ρίσκο η δουλειά του κλέφτη.
Ούτε τύψεις, ούτε συμπόνια, ούτε τίποτα.
...ότι ευτυχώς που η ζημιά ήταν ένα στραβωμένο μέταλλο!
Ακριβώς διότι κι εγώ κατακλυζόμουν (και συχνά-πυκνά μαγκώνω τον εαυτό μου να πλημμυρίζεται επανειλημμένως) από τα ίδια βίαια συναισθήματα αντεκδίκησης και τιμωρίας του κλέφτη.
Και μετά συνέρχομαι και λέω "Πάλι καλά που δεν τον έπιασα!".
Ουδείς εκών κακός, κανείς δεν είναι κακός εκουσίως, είναι οι περιστάσεις που μας εξωθούν σε άσχημες συμπεριφορές. Και δεν είμαι κα'νας ΤΖίζας να γυρνάω και τ' άλλο μάγουλο· θυμώνω με τον κέφτη και επιθυμώ την τιμωρία του. Αλλά όσο κι αν το τραβάς, απ' όπου κι αν το τραβάς, δεν εξισώνεται με καμία παναγία η αξία ενός ποδηλάτου (με όση συναισθηματική αξία κι αν κουβαλάει) με την αξία ενός ανθρώπου που παραστράτησε.
Μακάρι, αν ξανα(α)τύχει να ζήσω τέτοιο πράμα, η ζημιά να είναι μόνο στα μέταλλα! Να μη θρηνήσω απώλεια ποδηλάτου, αλλά - πολύ περισσότερο - να μη θρηνήσω τη στιγμιαία και μοιραία απώλεση της ανθρωπιάς μου!
υ.γ. Εννοείται, πως όταν με γουρλωμένα μάτια που κοιτάν το άπειρο, φαντασιώνομαι ότι έχω επιτυχώς ακολουθήσει τον κλέφτη στο άντρο του, εκεί όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες ένα σωρό ποδηλατάρες, και τον έχω τιμωρήσει όπως του άξιζε, ανακαλύπτω ότι είναι ένας κάκιστος μαφιόζος με πολύ φριχτές πράξεις στο ενεργητικό του, οπότε δεν έχω καμία τύψη που έχω απαλλάξει την κοινωνία από την παρουσία του... [ή ότι ήταν ο θείος του που τον ανάγκαζε να κλέβει, οπότε ανασκολοπίζω τον θείο...]
Εύχομαι να μην αναγκαστούμε -λόγω περιστάσεων- να πάρουμε τα ρίσκα που καλούνται να πάρουν οι κλέφτες για να τα βγάλουν πέρα.
Και σαφώς, άλλο ένας κλέφτης που κλέβει για να φάει, κι άλλο ένας κλέφτης που κλέβει για να πάρει 3ο ρόλεξ και να έχει χιλιάρικα να παίξει στο καζίνο. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ξέρεις ποιος είναι τι. Οπότε καλύτερη η ψυχραιμία!...
Ε όχι και να λυπηθω που κατά την καταδίωξη θα πέραση το λεωφορειο το κλεφτή από πάνω,καθώς θα προσπαθούσε να διαφυγή...να μην το έκλεβε να μην το καταδιωκα...το ποδήλατο μου θα λυπηθω που θα πατήσει το λεωφορειο.
...εννοειται οτι δεν ειναι θεμα ντι.εν ει. η γονιδιων ,τα γυφτακια (οι μικροι ρομα ,για να μη μας πουν και ρατσιστες ) μαθαινουν απο νηπια στην κλεψια και γενικα στη λαμογια απο τους γονεις τους ,εγω αποφευγω καθε ειδους συναλλαγη μαζι τους ,ειναι σιγουρο οτι θα επιχειρησουν να σε ριξουν η να σε κλεψουν με οποιο τροπο μπορουν ,ουτε ειναι θεμα καταστασεων η κοινωνικων συνθηκων ,και παλαιοτερα που ηταν καλλυτερες οι κοινωνικες συνθηκες τα ιδια εκαναν και τα ιδια θα κανουν παντα,ειναι κατι σαν παραδοση που περμαει απο γενια σε γενια για αυτους...
DNA ή παράδοση, το να κρίνεις κάποιον από το "είναι" και όχι από το "πράττειν", είναι ο ορισμός του ρατσισμού. Οπότε αυτό που έγραψες είναι ρατσιστικό.
Ρατσιστικό είναι σίγουρα αυτό που γράφτηκε, όσο ρατσιστικό βέβαια είναι να λες ότι "οι Έλληνες κλέβουν το κράτος". Αφού το κλέβουμε τι να πούμε.... Είχα ένα γνωστό τσιγγάνο μεγάλο παιδάκι που όποτε ήθελα να ξεσαβουρώσω, τον φώναζα (είχα και το κινητό του). Μόλις έβλεπαν οι γείτονες να παρκάρει το αγροτικό του απ' έξω έβγαιναν έξω θυμωμένοι που είχα συναλλαγές με τσιγγάνους που μας έχουν ρημάξει (εκτός του ότι έχουν ανοίξει όλα τα σπίτια, έχουν κλέψει μέχρι και όλα τα κάγκελα από τις μάνδρες των οικοπέδων, χωριά δηλαδή που έχουν ρημάξει τον ΟΣΕ και έχει πάει η συγκοινωνιακή αναβάθμιση του άξονα Αθήνα-Χαλκίδα 30 χρόνια πίσω). Εκείνος αντί να θιχτεί έλεγε δίκιο έχουν.... Νομίζω ότι η διαφορά βρίσκεται στο ποια είναι η ηθική που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Κατ' αυτήν την έννοια και εμείς για τους Γερμανούς που θεωρούν αδιανόητο να κλέβουν το κράτος είμαστε "γύφτοι", κανένας όμως Έλληνας δε θα προσβάλλονταν από μία τέτοια κατηγορία.....
Σε κάθε περίπτωση ο καθένας ευθύνεται για το πράττειν του. Υπάρχει και το άλλο όμως γεγονός, από μικρά τα εκπαιδεύουν στην κλεψιά η μαφία τους, τα παίρνουν από τα σχολεία για να μην εκπαιδευτούν και ξυπνήσουν, τα εκπαιδεύουν στο κλέψιμο συστηματικά, τα εξαναγκάζουν επίσης στο κλέψιμο, και αυτή η "τεχνητή επιλογή" έχει ήδη περάσει στη φυλή επειδη αυτός που κλέβει καλύτερα έχει περισσότερες ικανότητες επιβίωσης. Το ερώτημα: ποιος έχει την ευθύνη; Φταίει μήπως η χώρα όλη, που την έχουν καταρημάξει; Κάποιος δεν πρέπει να φταίει; Εκτός αν δεχτούμε ότι δεν φταίει κανείς, οπότε τι με νοιάζει και μένα αν αυτόν τον πατήσει το φορτηγό όταν τον κυνηγάω, ας μην έκλεβε. Γιατί εκείνο που έγραψε να είναι ρατσιστικό; Και ένα ακόμα ερώτημα: γιατί ο ρατσισμός είναι κακός, μπορεί κάποιος να εξηγήσει; Και επίσης, γιατί για να μη θεωρηθώ ρατσιστής να πρέπει να χαραμίσω το ποδήλατό μου; Δηλαδή ένα από τα δυο θα πρέπει να είμαι, ή ρατσιστής ή να μην έχω ποδήλατο; Να ταίζω δηλ τους κλέφτες;
...στην προκειμενη περιπτωση ποια διαφορα υπαρχει μεταξυ του "ειναι" κλεφτης και του "πρατειν" κλοπη... http://www.youtube.com/watch?v=i0UsRUWzzZo
με το Ζούγα γέλασα ..οκ?!
Όλα αυτά που λες- λέξη προς λέξη- τα λένε όλοι οι παραπάνω από εσένα, για σένα, το αφεντικό, ο μπάτσος, ο βουλευτής, οι εθνοπατέρες, οι καλλιτέχνες με βαθιά ιστορία στην απάτη του πνεύματος. Όλοι.
Μπορείς να πεις με βεβαιότητα πως ο κάθε μελαψός-παλιόγυφτος λένε τα λαμπρά μυαλά- που περνά από δίπλα σου ή καβάλα πάνω σ' ένα ποδήλατο είναι κλέφτης;
Εγώ μαζί σου. Λέω πως ναι, είναι κλέφτης. Τζογάρω άσχημα κι εγώ, όμως πάω και κουβά.
Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ ανοιχτομάτη & αυγουλομάτη. Ο τζόγος.
Σημ. @theodore, ωραίος, όμως να μείνει μεταξύ μας ;)
Τώρα αυτό πώς προέκυψε, τι παλαβός συλλογισμός είναι αυτός; Κλεφτες υπάρχουν, τα ποδήλατά μας πρέπει να τα προστατεύουμε, αλλά το να λες ότι κάποιος είναι κλέφτης ενώ δεν ξέρεις αν έχει κλέψει ποτέ του, απλώς λόγω της φυλής του, αυτό είναι ρατσισμός. Τι δεν καταλλαβαίνεις; Σου είπε κανένας ν' αφήνεις το ποδήλατό σου ξεκλείδωτο για να μη σε λένε ρατσιστή;
Αν περιμένουμε να πράξει για να τον κρίνουμε ζήτω που καήκαμε!
Σίγουρα το 1% ή και περισσότερο των τσιγγάνων δεν κλέβουν. Είναι ρατσιστικό να λέμε ότι όλοι είναι ίδιοι. Αλλά δε μπορεί να εισερχόμαστε σε συναλλαγή με έναν άγνωστο άνθρωπο χωρίς κάποιες προκαταλήψεις. Δε γίνεται να τους εμπιστευόμαστε όλους το ίδιο. Όποιος το έκανε του βγήκε σε κακό.
Ας κοιτάξουμε μην συμβεί τίποτα τραγικό σε εμάς ή σε άλλους όταν αντιμετωπίζουμε μία κλοπή και ας αφήσουμε τις ηθικοπλαστικές πλειοδοσίες. Τα λόγια είναι εύκολα άλλωστε.
Πιάνομαι από σένα, όχι ότι εσύ φταις, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει τι λένε. Δεν λέω εγώ αυτό που αυτοί λένε, αυτοί λένε αυτό που λέω εγώ, και μάλιστα τους λόγους τους καταλαβαίνω πολύ καλά. Και αυτοί ξέρουν και εγώ ξέρω, γιατί το κάνουν αυτό. Η ψυχολογία απέδειξε ότι οι συνάψεις στο θυμικό ημισφαίριο του εγκεφάλου γίνονται πολύ γρηγορότερα από τις συνάψεις στο λογικό ημισφαίριο, οπότε είναι τόσο στατιστικά βέβαιο ότι εάν σκέφτεσαι με το λογικό δεν γίνεσαι εκ πρώτης κατανοητός όσο στατιστικά βέβαιο είναι ότι ο ρομάς (π.χ.) που βλέπεις απέναντί σου είναι κλέφτης (το γιατί αποδείχτηκε προηγουμένως). Σόρυ κανείς δεν φταίει αλλά c'est la vie. Τα μαθηματικά είναι λογικά, δεν υπακούν στο θυμικό, κι εκεί υπάρχει ένα θεματάκι. Δεν εχω όρεξη για σεντόνια, αλλά έτσι και αράδιαζα ιστορίες με κάτι αιγυπτίους δε θα με ξέπλενε ούτε ο Νείλος. Αλλά η αλήθεια πρέπει να μένει μεταξύ μας, ακόμα κι αν δεκάρα δε δίνεις για ρομάδες κινέζους πάκηδες ή ελληνες. Τίποτα πιο εύκολο από τη ρετσινιά.
http://www.youtube.com/watch?v=MJmU7NJXOA4
(ο οποιοσδήποτε κλεφτης) Βρε arxelaos !
Αν δεις και ο ανθρωπας (ο κλεφτης) κουραστει απο την υπερπροσπάθεια , καλο θα ειναι να εχεις μαζι σου ενα δροσερο ποτηρι νερο και νερατζακι γλυκο του κουταλιου να τον φιλεψεις.
Δεν φτανει που σε τιμησε, ξεχωρίζοντας και προτιμώντας σε αναμεσα σε χιλιαδες αλλους κατοχους ποδηλατων επειδη αξιώθηκες και διέθεσες ενα ποδηλατο άξιο "δανεισμου" , να απαιτησεις και επιστροφη με ενα τοσο ακομψο τροπο οπως μια καρατεγκα λαβη?
τσκ τσκ τσκ
χε χε χε
Σοβαρα τώρα , οταν σε κλεβουν μπροστα στα ματια σου , καλο ειναι να κανεις ο,τι μπορεις για να το σταματησεις και να αποδώσεις τον κλεφτη στην αστυνομια κτλ (να αποδόθει εκει η δικαιοσύνη)
νομιζω η χρυση τομη ειναι :
1/να φροντισουμε να μην μας κλεψουν (κλειδωμα κτλ)
2/ αν μας κλέβουν , να προσπαθησουμε να σταματησουμε την κλοπη οσο διαρκει , δραστικα , ωστε να διεκδικήσουμε τα αυτονοητα(ποδηλατακι μας) και να φροντισουμε την συλληψη του κλεφτη
3/ αν μας κλεψουν , να παραδόσουμε τον serial number του σκελετου στην αστυνομια και να ποσταρουμε αγγελιες παντου , ελπιζοντας΄.