Βρεθηκε! το μπλε MONGOOZE

Χαίρομαι πολυ toxotis66 που βρήκε το ποδήλατο η κοπέλα.
Δεν θα έλεγα και το ίδιο για τους "κατατρεγμένους"
Συγνώμη όμως που δεν θα πώ τη γνώμη για το αν κάνατε καλά ή όχι στο θέμα της μήνυσης γιατί σε άλλο νήμα με είπαν φασίστα.
Χάρηκα πάντως πάρα πολύ και μακάρι να βρεθούν κι άλλα.

Paidia gia na klepseis prepei na exeis POLY ANAGKI.
Oxi oti to dikaiologw alla thewrw tous eavtous ma tyxerous pou gennithikame se avti ti xwra kai exoume osa pronomia exoume.
Egw xthes katevika na parw to podilato mou kai siniditopoisa oti mou klepsane mesa apo kleidwmwno valitsaki ta fwta mou.
To podilato to exw swsei giati exw 3 kleidaries!!! 1 petalo, 1 mixanis kai 1 podilatou.

Egw thewrw ton eavto mou tyxero gia oti exoume. Thewrw oti kala kanate pou kalesate astinomia alla episis kala kanate pou den egine minisi.

αλλά δε θα επεκταθώ. Επιτέλους κι ένα ευχάριστο! Στα 100 παίρνετε το 1 πίσω...

Γειά σας!! Είμαι η εν λόγω κοπέλα. Φυσικά συμφωνώ με τον toxotis τον οποίο ευχαριστώ θερμά αφού χωρίς αυτόν δεν θα το 'βρισκα!

Το τελευταίο που λέει ο toxotis είναι σωστό: βόηθα με να σε βοηθώ...ποτέ δεν θα πέρναγα από εκείνο το σημείο ώστε να το δω. Διαβάζετε τα κλεμμένα της ημέρας ή εβδομάδας, πάρτε σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι με τα χαρακτηριστικά τους και πάρτε τους δρόμους.
Όταν το δείτε, καλέστε ιδιοκτήτη και τους μπάτσους και περιμέντε. Αν δεν βρεθεί ο ιδιοκτήτης, βουτάτε το ποδήλατο, πάτε στο τμήμα, κάνετε δήλωση, προσκομίζετε τυχόν στοιχεία -του ποδηλάτου- και καβαλάτε.

Συμβουλές: όσοι έχετε ακόμη τα ποδήλατά σας τραβήξτε φωτογραφίες, βάλτε χαρτάκι με στοιχεία στο παλουκόσελο (στερεώστε το με ταινία αν γίνεται), πετάξτε τις φτηνές κλειδαριές και αγοράστε επιτέλους πέταλα.
Όσοι έχετε κλεμμένα ποδήλατα, κουβαλάτε φωτογραφίες τους, πηγαίνετε να κάνετε δήλωση κλοπής στην αστυνομία -ποτέ δεν είναι αργά- και τα μάτια 14.

Παρεπιπτώντως εκλάπη ένα Ideal Hillmaster πράσινο σκούρο με κόκκινα γράμμτα (ideal) με ψηλό λαιμό, καλάθι και σχάρα. Το δικό μου ποδήλατο δεν του άλλαξαν ούτε βίδα, γι'αυτό έχετε ελπίδες να τα βρείτε όπως τα αφήσατε.

ΥΓ. Οι μπάτσοι θέλουν λίγο μπλα-μπλα "είναι η δουλειά σου ρε φίλε, η κλοπή είναι αδίκημα" γιατί μην περιμένετε να έρθουν πετώντας.

Να ρωτήσω την τυχερή κοπέλα, ΠΩΣ τελικά κατάφερε να πείσει / αποδείξει ότι το συγκεκριμένο ποδήλατο είναι ΔΙΚΟ ΤΗΣ?
Και εγώ έχω βάλλει χαρτάκι - πλαστικοποιημένο μέσα στο τιμόνι και τον σειριακό αριθμό του πλαισίου έχω σημειώσει και από φωτος να φάνε και οι κότες....
Τι από όλα τελικά μέτρησε ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ?

Ευχαριστώ
Πέτρος

Φίλε Πέτρο,

δυστυχώς νομίζω ότι έπαιξε πιο πολύ το σκηνικό: είμαι ελληνίδα (μη χέσω) και οι άλλοι είναι ξένοι-μετανάστες, άρα κλέφτες. Όταν πήγα στο κλειδωμένο ποδήλατο, με ρωτάγαν οι μπάτσοι, είναι δικό σου, εσύ το έβαλες αυτό κτλ. Ναι τους έλεγα και μάλιστα το μόνο αποδεικτικό στοιχείο που είχα εκείνη την ώρα ήταν το καλάθι που είχα σπίτι (δεν μπόρεσα να το φέρω γιατί ήταν σε άλλο σπίτι) που ταίριαζε στη βάση που υπήρχε στο τιμόνι, την μαρτυρία του toxotis66 και ενός παιδιού που ήρθε μετά από λιγάκι.
Φυσικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μια μέρα βλέπω ένα ποδήλατο που μου αρέσει, καλώ την αστυνομία και το παίρνω. Όλα είναι πιθανά! Στη δική μου περίπτωση όταν πήγαμε στο τμήμα θυμηθήκαμε ότι είχα κάτι φωτογραφίες με τα χιόνια φέτος και τις προσκομίσαμε. Αλλά οι μπάτσοι είπαν ότι δεν χρειάζεται να τις δούμε, μας έπεισες.

Από την άλλη, σκεφτόμουν να το πουλήσω το ποδήλατο πριν μου το κλέψουν. Θα το πούλαγα και στον αφγανό, αλλά μάλλον το αγόρασε για 25-30 ευρώ. Πριν από 7 χρόνια που το αγόρασα έκανε 120.000δρχ, χώρια τα έξτρα καλαθάκια, σχάρα, καινούργια λάστιχα, ρόδες...
Γιατι δεν κάναμε μήνυση: αυτοί οι δύο που έπιασαν είχαν τα κλειδιά από ένα καρότσι επάνω στο οποίο ήταν κλειδωμένο το ποδήλατο (δλδ κάγκελα-κλειδωμένο καρότσι σιδερένιο και επάνω στο καρότσι το ποδήλατο). Το πώς βρήκαν οι μπάτσοι ότι αυτοί είχαν τα κλειδιά, είναι μυστήριο. Μπήκαν στη διπλανή πολυκατοικία και μετά από 15λεπτά βγήκαν με δυο με χειροπέδες. Λίγο βαρύ μας φάνηκε τότε, χειροπέδες για ένα ποδήλατο...
Οι αφγανοί όμως έλεγαν ότι το ποδήλατο δεν ήταν δικό τους και ότι μόνο το καρότσι είχαν. Εντάξει όμως, εγώ δεν θα κλείδωνα το ποδήλατό μου σε κάποιο άλλο ποδήλατο ή όχημα χωρίς να ξέρω τον ιδιοκτήτη του. Οπότε μετά από 1 χρόνο που θα γινόταν δικάσιμος, θα τρέχαμε στα δικαστήρια χωρίς να είμαστε σίγουροι για το ποιος το πήρε. Αυτοί ήταν οι κλεπταποδόχοι και κάποιος άλλος βέβαια τους το πούλησε.
Δουλεύω στη Διεθνή Αμνηστία και θα μου ήταν δύσκολο να κάνω μήνυση για ένα ποδήλατο σε δυο μετανάστες. Με αυτά που βλέπουν και διαβάζουν τα μάτια μου στο γραφείο, κρίμα είναι.

Συμβουλή: όταν το βρείτε, εξαφανίστε το για κανα μήνα μέχρι να ξεχαστεί, γιατί θα σας έχουν σταμπάρει και εσάς και το ποδήλατο. Όσοι περνάγανε, μας κοιτάγανε με μισό μάτι και σίγουρα μαθεύτηκε στην πιάτσα. Προσωπικά μπορώ να αλλάξω ρούχα, από καλά που φόραγα σε άσχετα και να με ξεχάσουν γρήγορα. Ελπίζω. Το ποδήλατο θα περάσει το καλοκαίρι σπίτι, δεν θα το βγάλω μήπως με δει κανα μάτι έξω και από Οκτώβρη πάλι.

ΧΑΡΑ! Μεγάλη χαρά, όταν κάποιος βρίσκει το ποδήλατό του!

Πολύ θα ήθελα να βρω ξανά και το δικό μου. Έχω σκεφτεί και πώς θα αξιοποιηθεί, πράγμα που δεν μπορώ να εκφράσω εδώ, γιατί ίσως θεωρηθεί σαν παράθεση κίνητρου για την αναζήτησή του. Εδώ και δυό βδομάδες που διαβάζω, όσο μπορώ ανελιπώς, ό,τι έχει σχέση με τα κλεμμένα ποδήλατα, προσπαθώ να ταυτιστώ και ν' αυτοπροσδιοριστώ ανάμεσα στις διάφορες γνώμες, γι' αυτό που συμβαίνει και που μέρος του είμαι κι εγώ, δεν έπαψα να είμαι, κι ας αγόρασα καινούργιο ποδήλατο και δεν θα πάψω να είμαι, γιατί κι εγώ κι οι άλλοι ποδηλάτες γύρω μου είμαστε πρόσωπα αυτής της δράσης κι αντίδρασης.

ΘΛΙΨΗ είναι, γιατί καλή μου, ζουζούνι, κι εσύ όπως κι εγώ στη χαρά της χρήσης του ποδηλάτου μας, για τον Α ή Β λόγο, κι εδώ εγώ δεν θα διαχωρίσω αυτόν που κάνει τη βόλτα του μια φορά τη βδομάδα ή τον άλλο που πάει στη δουλειά του, ή τον άλλο που αθλείται, ή και όλα μαζί. Στη χαρά λοιπόν αυτής της ελευθερίας, γιατί η χρήση του ποδηλάτου είναι μια μορφή ελευθερίας, παρεμβαίνει ο ΦΟΒΟΣ. Εσύ θα καμουφλάρεις τη συμπεριφορά σου, θα κρύψεις το ποδήλατό σου για ένα διάστημα. Εγώ σήμερα το πρωί αγόρασα το περιβόητο πέταλλο ABUS και σκέφτομαι, πώς θα ξαναβγώ στο κέντρο, να αγοράσω τα υλικά της δουλειάς μου ή θα πάω στην αγορά να πάρω τα λαχανικά μου, θα πάω στην Αθηνάς να πάρω τις τροφές των πουλιών μου... Τέλος πάντων αναρίθμητες πρακτικές κινήσεις εκτός από τις ωραίες βόλτες οπουδήποτε. Ψύχραιμα προσπαθώ να δώ, πώς θα ξαναβρώ την προηγούμενη χαρά και δεν θα είμαι ξανά το θύμα ή θύτης, όπως θέλετε πέστε το. Πάντως ποδηλάτισσα χωρίς το εργαλείο της.

Κάποιος που δουλεύει στην διεθνή αμνηστία σίγουρα έχει μια επι πλέον φόρτιση για τις τραγικές αυτές ομάδες, που έχουν διαχυθεί στον κοινωνικό μας οικοδόμημα, που έτσι κι αλλοιώς είναι τραυματισμένο, απλώς αυτοί έρχονται σαν ένα εξωτερικό επίχρισμα, εύκολο να φάει τις μπόρες ή να φανεί, ότι καθορίζει τη σαθρότητα του. Από άποψη σιχαίνομαι κάθε ενέργεια που έχει το συνθετικό φιλο- στο όνομά της. Η φιλία προς κάτι προϋποθέτει την ύπαρξη έχθρας γι' αυτό. Άρα μη δυνατότητα δεδομένης αυθυπαρξίας του. Βλέπε φιλανθρωπία, φιλοζωία κλπ, κλπ. Όπως, σιχαίνομαι τις μέρες της γυναίκας, της μητέρας, του πατέρα κλπ, κλπ... Τους μαραθώνιους αγάπης... Ίσως, γιατί απαιτώ όλ' αυτά να είναι δεδομένα στη ζωή κι όχι απαιτούμενα... Με ότι αυτό συνεπάγεται...Με όλους τους κανόνες ζωής, που εκφράζονται με την φθορά και την αντικατάσταση...

Για να γίνουν λοιπόν δεδομένα, όλα αυτά χρειάζεται καθημερινός και συνεχής αγώνας, που ίσως εμπεριέχει και σκληρές στιγμές ανάμεσα στους εμπλεκόμενους. Οι σκληρές στιγμές εκφράζονται ανάλογα με τα όρια του καθ' ενός. Δεν μπορώ να κακίσω κανέναν. Ας προσέξουμε την χρήση χαρακτηρισμών, όπως ρατσιστής, φασίστας. Δεν είναι πανάκεια αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουν την πραγματική τους σημασία μέσα απ' την εύκολη χρήση. Δεν είναι εύκολη η βρισιά αυτή, όπως η λέξη μαλάκας για παράδειγμα.

Το κλειδί είναι η ύπαρξη στοιχειώδους κώδικα επικοινωνίας, όχι απαραίτητα νομικά κατοχυρωμένου, αυτό το αφήνουμε σε άλλους. Κώδικα ανθρώπινου, ευέλικτου και συνεχώς διαμορφωνόμενου. Δοκιμαζόμαστε όλοι σ' αυτή τη νέα εμπειρία, που λέγεται πολυεθνική συμβίωση, την ίδια ώρα ακριβώς, που δοκιμαζόμαστε στην εμπειρία διαμόρφωσης κοινωνίας ίσων δικαιωμάτων. Η κρίση των κοινωνικών μοντέλων, που ως τώρα γνωρίσαμε έχει ένα και μοναδικό ελπιδοφόρο μήνυμα. Αυτό της αυτογνωσίας και της αυτοδιαχείρησης, μέσα σε μια κοινωνία εκ των πραγμάτων καταπιεστική, που δεν προβλέπεται να αλωθεί η Βαστίλλη της στο ορατό μέλλον και δεν νομίζω ότι αυτό θα ήταν και η λύση.

Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα για τους ρακένδυτους ξένους, ίσως είναι ο προθάλαμος μιας προσπάθειας εγκατάστασης, που έχει πολλά στάδια και οριοθετείται στην Ευρώπη εν γένει. Εγώ πάνω στο θυμό μου έκανα μήνυση κατ' αγνώστων για το κλεμμένο μου ποδήλατο. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα ποιοί ήταν αυτοί. Δεν είχα καν πάει ακόμα στη Μενάνδρου, για να δω ό,τι είδα. Τώρα που αξιολογώ την αντίδρασή μου, ήταν περισσότερο για να χρησιμοποιήσω ένα συνταγματικό δικαίωμα (έμφυτη καταφυγή σε κάποιο είδος κανόνα ή τάξη) στην θέση αδυναμίας που βρέθηκα, μέσα σ' ένα περιβάλλον αφοπλιστικά κυνικό. Σας διαβεβαιώ, ότι κι εγώ δεν θα έκανα μήνυση, αν μπροστά μου είχα δύο ρακένδυτους, εξαθλιωμένους ανθρώπους.

Άν δε πετύχαινα τον κλέφτη επ' αυτοφόρω, θα φώναζα στους γύρω μου να με βοηθήσουν, ή θα έκανα αυτό που έκανε η γιαπωνέζα κυρία (είδηση στο yahoo.uk). Στον κλέφτη με μαχαίρι που μπήκε σπίτι της και απείλησε αυτήν και το παιδί της, πρόσφερε τσάϊ και κουβεντούλα κι έτσι σώθηκαν όλοι μαζί. Θα του έλεγα κάτι σαν να ήταν γείτονάς μου. Ή ακόμα καλύτερα θα έκανα κάτι που κάνει ή μητέρα μου συχνά. Μέσα της είναι όλοι παιδιά της και φίλοι της κι έχει ένα στοιχείο αφοβίας κι αθωότητας στην συμπεριφορά της, πράγμα που την εκθέτει, αλλά και την ελευθερώνει ταυτόχρονα. Το ότι κάποιος σπάει στο ξύλο κάποιον, που είναι σαν πράξη ο αντίποδας συμπεριφοράς σαν της μητέρας μου, δεν σημαίνει παρά, ότι έχει κι αυτός φτάσει στα όριά του, μέσα από κάποια διαδικασία. Ας εξαντλήσουμε λοιπόν τη συζήτηση γι' αυτά τα όρια, χωρίς να βλέπουμε φαντάσματα.

Ελπίζω ή θέλω να ελπίζω, ότι δεν έχουμε ανάμεσά μας ανθρώπους, που είναι οργανωμένοι φασίστες ή ρατσιστές. Ο κάθε 'οργανωμένος' θέλει να συσσωρεύει και να εντείνει τη δυναμική του ιδεολογικού του δόγματος και να προσπαθεί να το επιβάλλει με διάφορες μεθόδους. Αυτό όμως δεν ισχύει μόνο για τους φασίστες και τους ρατσιστές. Ισχύει και για άλλους 'ιδεολόγους'. Το έχει δείξει η ζωή.

Κάποτε έβαλα στο τζάκι μου ένα ξύλο, που όταν άρχισε ν' αρπάζει, ξαφνικά ανάβλυσε κυριολεκτικά χιλιάδες μυρμήγκια. Κάηκαν προφανώς αρκετά μια και καιγόταν η φωλιά τους. Το έβγαλα αμέσως, έξαλη με τον εαυτό μου, που δεν είχα κοιτάξει προσεχτικά, τι γινόταν μ' αυτό το ξύλο και το τίναξα στις γλάστρες του μπαλκονιού μου. Σίγουρα, όχι και το καλύτερο μέρος να εγκατασταθεί ο διασωθείς πληθυσμός, αλλά μάλλον ένα φάρμακο στη δυσφορία που το ασυνείδητό μου διέγειρε, στη θέα των μυρμηγκιών που καίγονταν. Αυτό λοιπόν το ασυνείδητο, σε περιόδους κρίσης, γίνεται συχνά ισχυρότερο απ' την ίδια μας τη βούληση. Ας μην υποτιμάμε τον ευεργετικό του ρόλο στην εξέλιξη της ζωής.

Τις ευχές μου από καρδιάς σ' όλους ανεξαιρέτως τους φίλους αυτού του φόρουμ.

Συμφωνώ ότι η εικόνα ενός ανθρώπου με χειροπέδες είναι πολύ σκληρή..
Νομίζω σοκάρει.
Ίσως είναι όντως ανθρώπινο συνεπώς να σε κάνει να έχεις αναστολές για το αν έκανες καλά να κυνηγήσεις το δίκιο σου.
Απλά διαβάζοντας το νήμα, προβληματίστηκα με το εξής:
Δεν είναι κρίμα, μετά από δεκάδες μηνύματα οργής/λύπης για κλοπές ποδηλάτων, να έρχεται ένα μήνυμα εύρεσης κάποιου, και να μη μπορεί να συνοδευτεί από χαρά - απλά;
Τελικά δεν ξέρω πως θα είμαστε ευχαριστημένοι.
Σίγουρα το ιδεατό είναι να μην γίνονται κλοπές.
Αλλά αυτά δεν γίνονται στον κόσμο μας.
Οπότε....τι να πω, ειλικρινά δεν ξέρω..!

Παιδιά γειά σας. Διάβασα προσεκτικά τις απόψεις σας πάνω στο θέμα της κλοπής του ποδηλάτου της κοπέλας και καταρχήν διαπίστωσα αυτό που ενδόμυχα πάντα πίστευα ότι ο συνειδητός ποδηλάτης είναι προπάντων ευαίσθητος και καλλιεργημένος άνθρωπος. Θα ήθελα όμως να παραθέσω τις παρακάτω σκέψεις μου. Η οργή κάποιου που του έκλεψαν το ποδήλατό του είναι δικαιολογημένη και έκδηλη όπως φαίνεται από τα μηνύματα των παθόντων τα οποία ανεβαίνουν στο σάιτ. Επίσης είναι φυσιολογικό και εύλογο να νοιώθει κάποιος μεγάλη ανακούφιση και χαρά όταν βρίσκει το χαμένο ποδήλατό του ώστε να είναι μεγαλόψυχος με τον δράστη. Η μήνυση δεν είναι Η ΛΥΣΗ όμως είναι η μόνη νόμιμη οδός για να τιμωρηθεί ο κλέφτης, η άλλη είναι η αυτοδίκια που δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει. Είναι γνωστό ότι όλοι οι εγκληματίες παρουσιάζονται με κοστούμι στο δικαστήριο. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι όλοι κάνουν τους μισοκακόμοιρους όταν τους πιάσουν. Υποστηρίζουν ότι το έκαναν από ανάγκη γιατί δεν είχαν να φάνε αυτοί και η οικογένειά τους και άλλα διάφορα. Βέβαια όταν την γλιτώσουν γιατί κάποιοι πίστευσαν το παραμύθι τους τότε ίσως γελάνε εις βάρος του κορόιδου και την άλλη μέρα κλέβουν άλλο ποδήλατο κάποιου άλλου άτυχου. Ποιός μπορεί να πεί ότι αυτό δεν το κάνουν επαγγελματικά? Θα μου πείτε κλέβοντας ένα ποδήλατο των 100 ευρώ? Αλλά άσχημα είναι τα 100 ευρώ και πόσοι σκληρά εργαζόμενοι βγάζουν τέτοιο μεροκάματο? Και εν πάσει περιπτώσει η λογική "ότι για να κλέψει κανείς συνεπάγεται ότι έχει ανάγκη" δεν είναι σοβαρή. Τότε όλοι οι μετανάστες αλλά και πάρα πολλοί έλληνες θα έπρεπε να είναι κλέφτες. Αλλά και η λογική ότι οι καυμένοι αφγανοί δεν είναι οι κλέφτες αλλά οι κλεπταποδόχοι δεν νομίζω ότι είναι σωστή. Από κάπου πρέπει να ξετυλιχτεί το κουβάρι με τις κλοπές. Αν δεν είναι οι ίδιοι οι κλέφτες ας μας υποδείξουν τους κλέφτες. Και κάτι τελευταίο. Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει την αστυνομία. Έχουν πολλά στραβά και ανάποδα και ακόμη παραπάνω. Αλλά βρε παιδιά στο ζόρι τους μπάτσους καλέσατε και καλά κάνατε. Ήρθαν και συνέλαβαν τους δράστες και η κοπέλα πήρε πίσω το ποδήλατό της χωρίς πολλά πολλά και καλά έκανε. Μη τους κατηγορούμε λοιπόν και όταν κάνουν την δουλειά τους και αφού εμείς έχουμε κάνει την δική μας. Εάν ήταν τίποτα "ψείρες" και ζητούσαν από την κοπέλα απόδειξη αγοράς του ποδηλάτου και άλλα τρελλά για να της αποδώσουν το ποδήλατό της τι θα λέγατε σήμερα? Καλό είναι να υπάρχει κάποιο μέτρο σε όλες τις αντιδράσεις μας.

Και κάτι ακόμα. toxotis 66 τους λυπήθηκες τους κλέφτες και δεν υπέβαλες μήνυση εναντίον τους. Δικαίωμά σου, αλλά από την άλλη τι είναι αυτό που λες ότι επειδή πήρες πίσω το ποδήλατό του σε έχουν σταμπάρει και για τον λόγο αυτό σκέφτεσαι να αλλάξεις αμφίεση και να κρύψεις του ποδήλατό σου. Τελικά για ξανασκέψου το θέμα και εν πάσει περιπτώσει σε ποιό σημείο τρομοκρατίας έχουμε πλέον φθάσει από τους "ταλαίπωρους" κλέφτες και μέχρι που θα πάει αυτό το βιολί. Τελικά ποιοί είναι οι φοβισμένοι και οι ταλαίπωροι?

Εντάξει ρε παιδιά μια κουβέντα είπα, σταυρώστε με που έλεγε και μια γνωστή μας.
Δεν ήταν του toxotis το ποδήλατο, δικό μου ήταν, με βοήθησε πάρα πολύ να το βρώ. Δλδ το βρήκε ο ίδιος.
Μήνυση δεν έγινε, απλά το μετάνιωσα που δεν του είπα δυο κουβεντούλες, είτε ήταν ο καινούργιος κάτοχος του ποδηλάτου είτε όχι.

Θα του έλεγα: φιλαράκο είτε είναι δικό είτε όχι, δεν με νοιάζει. Πες στους άλλους φίλους σου να μην ξαναπάνε στη Μενάνδρου να αγοράσουν ποδήλατα γιατί τώρα ξυπνήσαμε και εμείς και θα σας τα παίρνουμε πίσω όπως σήμερα.
Υπάρχουν και αγγελίες για μεταχειρισμένα φτηνά ποδήλατα. Και εμείς φτωχοί εργαζόμενοι είμαστε, με κόπο τα αγοράζουμε και θα κάνουμε τα πάντα για να τα ξαναβρούμε.

Μακάρι να βρείτε και οι υπόλοιποι τα δικά σας. Προτείνω μετά το critical mass της άλλης Δευτέρας να κάνουμε μια βόλτα κατα κει. Θα έχουμε και την κατάλληλη αστυνομική συνοδεία, θα πέσει γέλιο.

Αυτό θα μέτραγε!
cmr από μενάνδρου με συνοδεία!!
Μόνο μην την κοπανήσουν όπως κάνουν όταν μπαίνουμε εξάρχεια φοβάμαι!!!

ην την κοπανησουν?ή μη μασ κοπανησουν?

Φίλε toxotis 66-Βασίλη. Έχεις δίκιο το μήνυμά μου είχε λάθος παραλήπτη και σου ζητώ συγνώμη. Ψυχραιμία όμως και μη το παίρνεις πολύ πατριωτικά. Κατά τα άλλα η ουσία των γραφομένων μου δεν αλλάζει.