Η γυναίκα που άλλαξε την Νεα Υόρκη για τους ποδηλάτες

Από το 2007 έως το 2013 η Janette Sadik-Khan , ήταν η επιβλέπουσα σε μια δραματική μεταμόρφωση του Τμήματος Μεταφορών της Νέας Υόρκης, το οποίο αναδιοργανώθηκε έχοντας πια το ποδήλατο στο επίκεντρο των σχεδιασμών του.
Η Janette Sadik-Khan, μετέτρεψε τμήμα της Times Square σε ένα παράδεισο για του πεζούς και κάτι παρόμοιο έκανε και σε 60 άλλα σημεία της πόλης. Διαμόρφωσε πάνω από 35 μίλια προστατευόμενων ποδηλατολωρίδων (που αντιπροσωπεύουν πάνω από το ένα τρίτο των προστατευόμενων λωρίδων για ποδήλατα που κατασκευάστηκαν σε εθνικό επίπεδο, μεταξύ του 2008 και του 2013).
Η Janette Sadik-Khan, επίσης επέβλεψε την εισαγωγή του εξαιρετικά επιτυχημένου προγράμματος κοινής χρήσης ποδηλάτων CitiBike (με καταμετρημένα 43.000.000 μίλια ποδηλασίας απο τους χρήστες του), κι έτσι έγινε μια διεθνώς αναγνωρισμένη εμπειρογνώμονας σε θέματα μεταφορών.
Τώρα, η Janette Sadik-Khan, συνεργάζεται με τη Bloomberg Associates και έχει σαν αποστολή να βοηθά πόλεις σε όλο τον κόσμο με τα δικά τους προγράμματα που αφορούν στις μεταφορές και τη βιώσιμη κινητικότητα στην πόλη. Το ποδήλατο έχει κυρίαρχο ρόλο σε αυτές τις διαβουλεύσεις ή συνεδρίες.
Η Janette Sadik-Khan συγκέντρωσε τις απόψεις της σχετικά με τη βελτίωση των υποδομών για το ποδήλατο στο βιβλίο της που τιτλοφόρησε «Η μάχη των δρόμων» ::Ένα εγχειρίδιο για την αστική επανάσταση στην κινητικότητα.
Καταφέραμε να συναντήσουμε την Janette Sadik-Khan, για να μάθουμε πώς βοήθησε στον εκσυγχρονισμό του NYC DOT Τμήμα Μεταφορών της Νέας Υόρκης (ΤΜΝΥ) και να ακούσουμε από την ίδια ποιες πόλεις σχεδιάζουν τώρα τα πιο συναρπαστικά προγράμματα για το ποδήλατο.

ΕΡΩΤ. BICYCLING: Όταν ξεκινήσατε στο (ΤΜΝΥ), δεσμευτήκατε για δύο πράγματα. Να πηγαίνετε με το ποδήλατο στην δουλειά για τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Και να «πρασινίσετε» το τμήμα Μεταφορών. Πότε το ποδήλατο έγινε προτεραιότητα για εσάς και τι σας οδήγησε να πιστεύετε ότι ήταν ένα αναπόσπαστο τμήμα του συστήματος μεταφορών;

ΑΠΑΝΤ.Janette Sadik-Khan : Μεγάλωσα οδηγώντας ένα ποδήλατο. Ήταν πραγματικά η πρώτη γεύση της ελευθερίας ως παιδί – Μπορούσες να πας οπουδήποτε χρησιμοποιώντας τις δικές σου δυνάμεις και να μην εξαρτάσαι από κανένα. Αυτή η μαγεία της κινητικότητας είναι ενσωματωμένη στο ποδήλατο. Στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο σύζυγός μου και εγώ οδηγούσαμε όντας και οι δυο πανω σε αυτό το μεγάλο παλιό ποδήλατο cruiser προς τη δουλειά. Ήμουν στο πίσω μέρος και ποδηλατούσαμε προς το γραφείο, ανάμεσα σε λακκούβες, την κυκλοφορία και αυτό το ζοφερό σκηνικό του δρόμου και είπα ακόμα και τότε, «πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να κάνουμε». Πρέπει να κάνουμε καλύτερη δουλειά. "
Ταξίδεψα πολύ με διαφορετικούς ρόλους και μπορείς να δεις την δυνατοτητα που πραγματικά κρύβεται σε κοινή θέα στους δρόμους της πόλης. Τι συμβαίνει όταν κάνεις χώρο σε άλλους τρόπους μετακίνησης εκτός του αυτοκινήτου; Το να επανασχεδιάσεις τους δρόμους με υποδομές για το ποδήλατο δεν είναι ένας νεωτερισμός, κάτι για το οποίο αισθάνεσαι καλά. Όταν αλλάζεις ένα δρόμο βασικά αλλάζεις μια ολόκληρη πόλη. Αυτό ήταν κάτι που κατάλαβα ήδη από νεαρή ηλικία.

ΕΡΩΤ.Κατά το πρώτο έτος σας ως Επίτροπος, διπλασιάσατε τους ποδηλατόδρομους ή τις κοινόχρηστες λωρίδες της Νέας Υόρκης Μερικά από αυτά τα σχέδια (ανέτρεχαν) σε ένα master plan για το ποδήλατο που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1997. Αυτή η καθυστέρηση ήταν μόνο αποτέλεσμα των γραφειοκρατικών διαδικασιών, ή υπήρχαν και άλλοι λόγοι που αυτή η υιοθέτηση ήταν τόσο αργή;

ΑΠΑΝΤ.:Είναι θέμα δέσμευσης. Κατά την τελευταία δεκαετία, κατασκευάσαμε σχεδόν 400 μίλια ποδηλατοδρόμων και μπορείτε να δείτε την επιτυχία στους αριθμούς: Η κίνηση ποδηλάτων τετραπλασιάστηκε και ο κίνδυνος σοβαρού τραυματισμού για τους ποδηλάτες μειώθηκε κατά 35 τοις εκατό, ενώ και οι άλλοι κίνδυνοι μειώθηκαν, πάρα πολύ. Νομίζω η αλλαγή νοοτροπίας απαιτεί χρόνο, αλλά οι πόλεις πρέπει να κινηθούν γρήγορα με τις υποδομές. Οι δρόμοι έχουν παραμείνει οι ίδιοι για τόσο πολύ καιρό που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά τι είναι δυνατόν να συμβεί. Είναι δύσπιστοι Μπορείτε να το αλλάξετε αυτό.

ΕΡΩΤ.:Οι προστατευόμενες λωρίδες της 9ης λεωφόρου ήταν καθοριστικές για την αναζωογόνηση της ιδέας των προστατευόμενων ποδηλατοδρόμων, οι οποίες θέτουν τους ποδηλάτες πιο κοντά σε κράσπεδα και το διαχωρισμό τους από την κυκλοφορία με χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων. Πώς όλο αυτό έγινε πραγματικότητα;

ΑΠΑΝΤ.:Πήγαμε από πόρτα σε πόρτα στο συγκεκριμένο δρόμο. Συναντηθήκαμε με τις επιχειρήσεις, με κέντρα ηλικιωμένων και τους κατοίκους, και όλους αυτούς που βρίσκονται ανάμεσα. Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ακόμη και εάν οι δρόμοι παρέμεναν αμετάβλητοι, το ίδιο συνέβαινε και με τους κανονισμούς στάθμευσης [πράγμα που σημαίνει ότι οι οδηγοί είχαν πρόβλημα να βρουν χώρους στάθμευσης]. Έτσι, με αυτή την πολύ επιμελημένη προσέγγιση μπορέσαμε να βοηθήσουμε τις μικρές επιχειρήσεις και τους κατοίκους να παρέχουν καλύτερη πρόσβαση στους δρόμους τους για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες, όχι τις ανάγκες τους πριν από 50 χρόνια. Είδαμε τους τραυματισμούς να πέφτουν κατά 58 τοις εκατό, και ακόμη και 66 τοις εκατό για τους ανθρώπους που περπατούσαν. Ήταν μια υπενθύμιση-ότι οι δρόμοι είναι οικοσυστήματα και ότι εξαρτόμαστε ο ένας απ’ τον άλλο.

ΕΡΩΤ.Πόσο σημαντικό ήταν αυτό το είδος της μέτρησης να πείσει τους ανθρώπους ότι οι ποδηλατόδρομοι ήταν μια καλή ιδέα;

Οι άνθρωποι είδαν τι ήταν δυνατό και ότι αυτό λειτούργησε. Είναι δύσκολο όταν πας να παρουσιάσεις τα πράγματα με τη μέθοδο της ψυχρής μηχανικής σχεδίασης. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπεις τι είναι δυνατόν να συμβεί στην πράξη. Ακόμα κι αν είναι απλώς βάψιμο, φύτευση και πέτρα. Το να δείξουμε τι είναι δυνατόν να συμβεί πήρε πολύ χρόνο. Στην 9η Λεωφόρο, οι λιανικές πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 49 τοις εκατό. Δείξαμε ότι οι δρόμοι που είναι ασφαλέστεροι είναι καλύτεροι για τις επιχειρήσεις και όταν μάλιστα έχεις να παρουσιάσεις τέτοιους αριθμούς, η συζήτηση γίνεται σε πολύ διαφορετική βάση. Τώρα, έξι χρόνια αργότερα, μεγάλο ποσοστό της δουλειά μας είναι μέρος της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων .

ΕΡΩΤ.Θυμάμαι ότι διάβασα εκείνη την εποχή, για την όλη διαμάχη σχετικά με τα σχέδια που αφορούσαν το ποδήλατο ειδικότερα. Η αρθρογράφος της New York Post, Cindy Adams είχε φτάσει να σας αποκαλεί, η "Wacko nutso επίτροπος ποδήλατου." Ήταν δικαίωση να αποδείξετε σ αυτούς που ασκούσαν κριτική το λάθος τους;

ΑΠΑΝΤ.:Ναι, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά ήμουν ποιο πολύ περήφανη για το γεγονός ότι οι δρόμοι μας ήταν οι ασφαλέστεροι εδώ και δεκαετίες. Σώσαμε σε ισοδύναμο περίπου 1.000 ζωές με αυτές τις αλλαγές. Την ίδια στιγμή, αν θέλεις να είσαι δημοφιλής, δεν αλλάζεις τα πράγματα. Τα κάνεις να συμβούν. Πολλές πόλεις πρέπει να δώσουν τις ίδιες μάχες που είχαμε στη Νέα Υόρκη. Υπάρχουν μάχες για τις ποδήλατολωρίδες από το Λος Άντζελες ως το Μπούλντερ. Μπατόν Ρούζ, Οτάβα, κάθε πόλη έχει να αγωνιστεί από μόνη της. Αλλά το να ξεπεράσεις την αντίδραση , αυτή είναι μια κρίσιμη δοκιμασία της ηγεσίας

ΕΡΩΤ.:Το έργο σας για το Bloomberg Associates περιλαμβάνει τη συνεργασία με τους δημάρχους στον τομέα των μεταφορών. Τι είδους βοήθεια ζητούν από εσάς ;

ΑΠΑΝΤ.:Καμιά πόλη δεν μοιάζει με την άλλη. Στο Λος Άντζελες, ο Δήμαρχος Γκαρτσέτι ήθελε να ήθελε ( να επαναφέρει σε θετική πορεία) ένα αποθαρρυμένο Τμήμα Μεταφορών που έπασχε χρόνια από περικοπές του προϋπολογισμού .Έτσι τον βοηθήσαμε να βρει έναν διευθυντή παγκόσμιας κλάσης και να βγάλουν προς τα έξω για πρώτη φορά ένα στρατηγικό σχέδιο. Και τώρα βλέπουμε ένα σπουδαίο, παγκόσμιας κλάσης σχεδιασμό των δρόμων εκεί. Υπάρχουν ποδηλατόδρομοι και πλατείες πεζών, σε μια πόλη που ήταν συνώνυμη με την κυκλοφοριακή συμφόρηση που συνέθλιβε την ψυχή. Στην Πόλη του Μεξικού, συνεργαστήκαμε με το δήμαρχο και τον αρμόδιο Επίτροπο για τον δημόσιο χώρο, για ένα πρόγραμμα που διέτρεχε όλη την πόλη για την ασφάλεια των πεζών, που είμαστε σίγουροι ότι θα σώσει ζωές στις 54 χειρότερες διασταυρώσεις της πόλης.

ΕΡΩΤ.:Οι πόλεις ζητούν από εσάς βοήθεια ειδικά για έργα σχετικά με το ποδήλατο; Και υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτό που ζητούν οι πελάτες σας στις ΗΠΑ έναντι των αιτήσεων για βοήθεια που έχετε από διεθνείς πόλεις;

ΑΠΑΝΤ.:Έχουν διαφορετικές μάχες να δώσουν για διαφορετικά έργα. Αυτό που εμείς μπορούμε να φέρουμε είναι αυτό που βρήκαμε ότι λειτούργησε και το τι δεν λειτούργησε στη Νέα Υόρκη, για να τους βοηθήσουμε να εφαρμόσουν κρίσιμα έργα που έχουν επιπτώσεις για την ασφάλεια και την οικονομική ανάπτυξη. Η αντίσταση στο ποδήλατο είναι συνήθως ένα πολιτιστικό θέμα. Πολλοί άνθρωποι, δηλώνουν ότι το θέμα με τους ποδηλατόδρομους μας δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Λένε, «Δεν είμαστε Κοπεγχάγη."

ΕΡΩΤ.:Σωστά – Ο υπαινιγμός είναι ότι αυτό το κάτι που λειτουργεί στην Ευρώπη δεν μπορεί να λειτουργήσει εδώ γιατί είμαστε διαφορετικοί. Πώς (δράσατε για )να ξεπεράσετε αυτό;

ΑΠΑΝΤ.Ακούσαμε το ίδιο πράγμα στη Νέα Υόρκη, κι έτσι αλλάξαμε τον τρόπο προσέγγισης σε κοινότητες και Κοινοτικά Συμβούλια. Αντί να αρχίζει με τους ποδηλατόδρομους ως προτεινόμενη λύση, ξεκινήσαμε με το, "Ποιο είναι το πρόβλημα που προσπαθείτε να λύσετε;"
Πολλές φορές, το πρόβλημα είναι τα ζητήματα ασφάλειας και οι τραυματισμοί καθώς και η ταχύτητα των αυτοκινήτων και αυτό που θέλουν από εμάς είναι να τους προτείνουμε τρόπους χειρισμού που να επιλύουν αυτά τα προβλήματα, μια στρατηγική, ίσως χαρτογράφηση των επικίνδυνων διασταυρώσεων, κι έτσι καταλήγουν με ένα ασφαλέστερο σχεδιασμό των δρόμων, που αφορά σε όλους τους χρήστες του. Ουσιαστικά, έχουμε να ανατρέψουμε την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων στο κεφάλι τους σε οτι αφορά τη μετακίνηση :
Αντί για τα αυτοκίνητα που είναι στην κορυφή, να είναι οι άνθρωποι στην κορυφή.
Αυτό είναι ένα πολύ διαφορετική οπτική μέσα από την οποίο βλέπεις τα ζητήματα μετακίνησης στην πόλη.

ΕΡΩΤ.:Αρκετή ρητορική ακούμε για το σχεδιασμό της μετακίνησης που εμπλέκει τα αυτοκίνητα ενάντια στα ποδήλατα. Πρέπει η μετακίνηση να είναι μια υπόθεση μηδενικού αθροίσματος;

ΑΠΑΝΤ.:Νομίζω ότι αν σκεφτείς με τη λογική "αυτοκίνητα εναντίων ποδηλάτων" χάνεις το νόημα. Πρόκειται για παροχή επιλογών στους ανθρώπους. Δεν είναι κινηση εναντιων των αυτοκίνητων, αλλά υπέρ της προσφορας επιλογών, και πρέπει να το πλαισιώσεις με αυτό τον τρόπο. Τα αυτοκίνητα έχουν ένα ρόλο, αλλά πρέπει να υπάρχει χώρος και για άλλους τρόπους μετακίνησης. Η αυτοκίνητο-κεντρική οπτική έχει οδηγήσει σε πολλές απρόβλεπτες συνέπειες σε όλο τον κόσμο. Αυτό που θέλουμε είναι να επανέλθει η ισορροπία. Αυτό περιλαμβάνει την ασφάλεια και οικονομικά πρόσφορους τρόπους μετακίνησης και παροχή καλύτερων ευκαιριών οικονομικής ανάπτυξης για τις μικρές επιχειρήσεις και τις γειτονιές.

ΕΡΩΤ.:Ποιος είναι ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή; Ποιες είναι οι πόλεις εκείνες όπου συμβαίνουν πραγματικά συναρπαστικά πράγματα;

ΑΠΑΝΤ.:Πέρασα πρόσφατα κάποια στιγμή στο Μεντεγίν, στην Κολομβία. Μου αρέσει αυτό που κάνει αυτή η πόλη. Δεν είναι μόνο για τις βιώσιμες μεταφορές, αλλά και για τη βιώσιμη κοινωνία, φέρνοντας το ανθρώπινο κομμάτι για το πώς θα δούμε το σχεδιασμό των συστημάτων μεταφοράς. Και μπορείτε να δείτε μερικές μεγάλες βελτιώσεις σε απίθανα μέρη όπως το Salt Lake City, όπου έθεσαν σε εφαρμογή ένα σύστημα διασταυρώσεων και προστατευόμενων διασταυρώσεων που βοηθούν στη βελτίωση της ασφάλειας για όλους. Μπορείτε να το δείτε στο Ώστιν, στο Salt Lake, και δεν υπάρχει καμία διαίρεση σε κόκκινη / μπλε κατάσταση(Αν επικρατούν ρεπουμπλικανοι ή δημοκράτες ). Αλλά αυτή η διαδικασία δεν σταματά όταν το χρώμα έχει στεγνώσει και το σκυρόδεμα επίσης. Όταν έχεις θέσει σε εφαρμογή ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων ποτέ δεν σταματάς τα … μαστορέματα.

ΕΡΩΤ.Μετά την πρόσφατη συμφωνία για το κλίμα στο Παρίσι, νομίζετε ότι τα ποδήλατα θα διαδραματίσουν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο τώρα;