Εννεα η ωρα το πρωι μπαινω σε ενα στενο, πισω μου αμαξι που αρχιζει και γινεται ενοχλητικο.
Ενω εχω σαν αρχη να μην κανω στην ακρη σε στενο δρομο, φοβουμενος να μην ανοιξει πορτα απο παρκαρισμενο ή να με ακουμπησει το αμαξι που δινω χωρο, εκεινο το πρωι ειπα να κανω ακρη.
Βλεπω πιο κατω αριστερα ενα μεγαλουτσικο κενο αναμεσα στα παρκαρισμενα. Μπαινω στο κενο, με περναει ο βιαστικος και εκεινη την ωρα, ξεπαρκαρει με οπισθεν το μπροστινο αμαξι.
Ειμαι σιγουρος οτι δεν με εχει δει, δεν προλαβαινα να σταματησω, αν και ειχα μπει λιγο φρεναριστος. Σκεφτομαι, αν μεινω, γιναμε 1000%, και βγαινω παλι εξω με ρισκο 50/50 να περναει αμαξι.
Ευτυχως δεν περναγε, σταματαω λιγο παρακατω, βγαινει και ο οδηγος και με αρχισε συγνωμη φιλαρακο δεν σε ειδα κτλ. Μεταξυ μας, δεν ξερω το κατα ποσον εφταιγε.
Συμπερασμα, δεν προκειται να ξαναδωσω χωρο σε στενο, εκτος αν ειμαι σιγουρος.
μικρές καθημερινές στιγμές, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι όντως ζούμε (ή είμαστε αρτιμελείς) καθαρά από τύχη.....
Σε στενό δρόμο, ο πίσω ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. Αν βιάζεται ας πάει από την Εθνική... (συνήθως έτσι τους συμβουλεύω...)
Επίσης, αν του καθόταν απορριμματοφόρο, υδροφόρα, ταξιτζής που ψαρεύει, παλιατζής, γύφτος με τρίκυκλο, Πακιστανός με καρότσι σούπερ μάρκετ ???? τι θα έκανε??? Θα πλακωνόταν στις κόρνες?
Κάτσε στα δεξιά (ΟΧΙ ΤΕΡΜΑ ΔΕΞΙΑ), έχε κυρίως την προσοχή σου σε πόρτες παρκαρισμένων ΙΧ που θα ανοίξουν... και κάνε πετάλι, όπως μπορείς.
Όχι ζιγκ-ζακ, όχι υπερβολές, αλλά ούτε "χαλαρουίτα". Απλά κάνε σταθερό πετάλι.
Ετσι ειναι.Στα στενα ποτε δεξια.κ πορτα να μην ανοιξει με ενα τιμονι 60 ποντους που εχει ενα τρεκινγκ+20 ποντους περιθωρια δεξια αριστερα συνολο 80,ειναι σιγουρο οτι θα βρεις κανα καθρεφτη κ θα πεσεις αν σε στριμωξει αμαξι.Ετσι κ αλλιως το οριο εντος κατοικημενης ειναι 40χλμ..
Τι θα πει γίνεται ενοχλητικό;
Δεν δικαιούται να γίνεται ενοχλητικό!
Τελεία.
Εγώ θα έλεγα οτι καλά έκανες και παραμέρισες για να περάσει το αυτοκίνητο και καλά λες οτι θα έπρεπε να είχες τσεκάρει πρώτα πολύ καλά την ασφάλειά σου. Δεν υπάρχει λόγος να μπλοκάρει κανείς μια σειρά από αυτοκίνητα απο πίσω του με ό,τι αυτό συνεπάγεται (αυξημένος θόρυβος και ρύποι απο τα αυτοκίνητα, νεύρα κλπ - σκεφθείτε και τους κατοίκους της περιοχής ή τους πεζούς...) παρά μόνο για ψυχολογικούς λόγους, αν πχ αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο καλά.
Η παραχώρηση χώρου σε κάποιον πιο γρήγορο, πιο βιαστικό, πιο δυνατό πιο πιο πιο είναι κάτι που συνηθίζεται αυτομάτως σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας ...
Πολλοί οδηγοί δεν υπολογίζουν σωστά τον όγκο του αυτοκινήτου και το πλάτος του δρόμου και νομίζουν ότι αν κάνεις δεξιά αυτοί πρέπει να προσπεράσουν πάση θυσία! ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ εσύ πρέπει να κρίνεις το πλάτος του δρόμου κι αν μπορεί να γίνει προσπέραση με ασφάλεια τότε μόνο κάνεις δεξιά!
Αν για κάποιο λόγο πας πολύ αργά (πχ γιατί είναι ανηφόρα) κι έχεις δημιουργήσει ουρά πίσω σου, μπορείς αν θες να σταματήσεις λίγο στην άκρη να σε περάσουν και συνεχίζεις μετά.
...
Οι διασταυρώσεις στον πολεοδομικό ιστό της Αθήνας απέχουν μεταξύ τους ένα πολεοδομικό τετράγωνο των 4-5 πολυκατοικιών μήκους, δηλ. 50-100μ.
Ένας ήρεμος ισορροπημένος οδηγός αυτοκινήτου,δεν προλαβαίνει να αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη των 25χαω από διασταύρωση σε διασταύρωση.
Εκτός κι αν δεν είναι ήρεμος και ισορροπημένος αλλά ανήσυχος, ανησόροπος, απασχολημένος με δικά του πιεστικά προβλήματα που δεν μπορεί να τα δαχειριστεί εκείνη τη στιγμή με αποτέλεσμα να γίνεται ενοχλητικός ή και επιθετικός ακόμη.
Τώρα για το αν δικαιούται ή όχι, προφανώς και δεν το δικαιούται αλλά δεν μπορεί να του λυθεί το πρόβλημα από εμας επι τόπου και εν θερμώ.
...
Μια ερώτηση για την lyhatj:
Όταν λες,
"Η παραχώρηση χώρου σε κάποιον πιο γρήγορο, πιο βιαστικό, πιο δυνατό πιο πιο πιο είναι κάτι που συνηθίζεται αυτομάτως σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας ..." ,
εννοείς πως γενικώς είναι κάτι συνηθισμένο ή ότι είναι κάτι που σιγά σιγά καλείται να το συνηθίσει κανείς από την πραγματικότητα της ζωής;
Εχεις δίκιο μπορεί να διαβαστεί και με άλλη έννοια. Ισως το σωστό να είναι και οι δύο έννοιες: Το κάνεις αρχικά συνειδητά για λόγους επιβίωσης, αδιαφορίας, οικονομία χρόνου, ή ακόμα και ευγένειας, κλπ και αργότερα αφού συνηθίσεις μια τέτοια συμπεριφορά, το κανεις αυτόματα δηλ σαν από ένστικτο..
Είναι πολύ ενδιαφέροντες οι λόγοι που αναφέρεις, για να μπορέσει μια τέτοια συμπεριφορά να ριζώσει και να φέρει καρπούς στο μυαλό μας: "για λόγους επιβίωσης, αδιαφορίας, οικονομίας χρόνου, ή ακόμα και ευγένειας, κλπ".
...
Στέκομαι στην ευγένεια.
Είναι σημαντικό.
Πράγματικα το να νιώσεις και να δείξεις ευγένεια απέναντι σε κάποιον πιο εκνευρισμένο, πιο βιαστικό, πιο γρήγορο, πιο αγενή ίσως, δεν είναι απαραίτητα μείωση της προσωπικότητας σου.
Αντίθετα μπορεί να είναι επιλογή μιάς πιο ασκημένης συμπεριφοράς από αυτήν που δέχεσαι, έχοντας συνείδηση ότι εσύ, ούτε είσαι, ούτε θες να γίνεις σαν αυτό που δέχεσαι.
"Πράγματικα το να νιώσεις και να δείξεις ευγένεια απέναντι σε κάποιον πιο εκνευρισμένο, πιο βιαστικό, πιο γρήγορο, πιο αγενή ίσως, δεν είναι απαραίτητα μείωση της προσωπικότητας σου.
Αντίθετα μπορεί να είναι επιλογή μιάς πιο ασκημένης συμπεριφοράς από αυτήν που δέχεσαι, έχοντας συνείδηση ότι εσύ, ούτε είσαι, ούτε θες να γίνεις σαν αυτό που δέχεσαι.”
Να μια καταπληκτική ώριμη και ιδανική στάση! Αλλά...
Με προβληματίζει πολύ αυτή η στάση που περιγράφετε, ως προς το ποιό σημείο οριακό μπορεί να μετατρέψει την “ανωτερότητα” μιας πιο ώριμης και ψύχραιμης στάσης και συμπεριφοράς, σε μια στιγμή παιχνιδιού εξουσίας στην ουσία (δυνατός-αδύναμος κτλ) σε παθητική συμπεριφορά και στάση απέναντι στην πιο επιθετική και δυναμική κατά συνέπεια κάποιου που στην ουσία δεν έχει στο παραμικρό αντιληφθεί, πού βρίσκεται και ποιά είναι η θέση του...
Ένα απ’ τα πάμπολα παραδείγματα: μου συνέβη σήμερα σε δρόμο κεντρικό που όμως σε ένα σημείο έχει δυό απανωτές κακοτεχνίες που ή θα πρέπει να κόψω ταχύτητα για να μη σκοτωθώ ή θα πρέπει να προσπεράσω. Μιλώ για δυό λωρίδες σε δρόμο μιάς κατεύθυνσης...Έχω πίσω και πλάι αριστερά αυτοκίνητα...διαλέγω να μην προσπεράσω αλλά να κόψω ταχύτητα κι επειδή ξέρω το σημείο, το κάνω όχι την τελευταία στιγμή, αλλά λίγο πριν ώστε ο πίσω να μπορέσει να ακολουθήσει το ρυθμό μου...εκείνος κορνάρει φυσικά και φτάνοντας στο φανάρι που είναι πιο κάτω προσπερνάει αριστερά μου και μου λέει το κλασσικό “τράβα στην άκρη”, που η άκρη ήταν το πεζοδρόμιο και τα παρκαρισμένα δίπλα του.
Συγχωρείστε με, αλλά εγώ εδώ δεν θα πάω στην άκρη και φυσικά θα φέρω τον “ανώριμο” επιεικώς στη θέση να αναλάβει κι αυτός τις ευθύνες της συνύπαρξής μας...
Προτιμώ τους δρόμους μιας κατεύθυνσης γι’ αυτούς τους λόγους. Σημαίνει πως στην καλύτερη θα υπάρχει χώρος για τον βιαστικό πίσω να προσπεράσει με κάποιο τρόπο χωρίς να πέσει πάνω μου...Πάω πάντα στην άκρη όμως όταν βλέπω πίσω μου να έρχονται 1. ΜΜΜ κάθε είδους, 2 φορτηγά κάθε είδους...3. και μακριά από μένα ρατσιστική στάση, γυναίκες οδηγοί, κατά πλειοψηφία οι κυρίες και ειιδκά αυτέςί με κινητό στο αυτί, είναι περίσταση για να πάω στην άκρη...όμως για κανέναν ταξιτζή δεν θα το κάνω...μπορεί θαυμάσια να με προσπεράσει...με βλέπει...
γενικά φροντίζω να “με βλέπουν” όλοι. Ποτέ δεν κατάλαβα την έννοια του “να είμαστε αόρατοι” στην εφαρμογή της...Ήταν μια στάση που συζητιόταν από πολλούς παλιότερα...εγώ στην πράξη αυτό δεν το κατάλαβα κι ελπίζω να μην το έχω καταφέρει ποτέ...
Αυτό είναι που με προβληματίζει και μένα. Δεν μου είναι πρόβλημα σε έναν που με πιέζει από πίσω ενώ δεν θα έπρεπε, να καθυστερήσω δέκα δευτερόλεπτα κάνοντας στην άκρη. Δε χάνω και τίποτα σπουδαίο. Το άσχημο είναι ότι αυτή η στάση σε μια μερίδα των οδηγών έχει καθιερωθεί, εκεί είναι το θέμα, και θεωρούν ότι το ποδήλατο πρέπει να ξεκουμπίζεται από τους δρόμους για να περνάνε αυτοί.
Και εκτός αυτού αυτό εκθέτει σε κίνδυνο όχι εμένα (λέμε τώρα, που ξέρω να αυτοπροστατεύομαι και άμα λάχει κιόλας να τον κάνω να το ξανασκεφτεί με οδυνηρούς τρόπους...), αλλά τον αβαντάρει να κάνει το ίδιο και στους επόμενους ποδηλάτες που θα βρεθούν στο δρόμο του.
Η νοοτροπία αυτή ότι οι δρόμοι είναι για τα ΙΧ γίνεται πιο έντονη όσο πάμε από τη δύση στην ανατολή. Η Ελλάδα είναι στη μέση, και είναι μια μέση κατάσταση, αλλά συμβαίνει, το ζούμε στους δρόμους. Και η υποχωρητικότητα είναι καλή, βοηθάει, αλλά κάποιες φορές και η τήρηση του νόμου θα προηγηθεί, είτε αρέσει αυτό στον οποιονδήποτε είτε όχι, ... γιατί αν δώσεις θάρρος στον χωριάτη θα σού ανέβει στο κρεβάτι.
...κάτι που θέλω να πω στον ninpo είναι πως ταυτίζομαι κι εγώ με τη στάση που αποφάσισε να υιοθετήσει...προσπέραση σε στενό δρόμο με παρκαρισμένα αριστερά και δεξιά με τίποτα...ΕΚΤΟΣ και θα περιγράψω μια συνθήκη που έκανα αυτό που έκανε ο ninpo, χωρίς όμως την εκδοχή να ξεκινάει το παρκαρισμένο χωρίς να με βλέπει...
Πρωί Κυριακής νωρίς, κατεβαίνω την Κύπρου στην Κυψέλη...ερημιά! Ξάφνου βλέπω απ’ τον καθρέφτη μου έναν με ένα απ’ αυτά τα μεγάλα αμερικανοειδή παλιομοδίτικα τύπου δεκαετία του εβδομήντα να έρχεται καταπάνω μου σε ανεξέλεγκτο ζιγκ-ζαγκ χτυπώντας όλα τα αυτοκίνητα αριστερά-δεξιά και δώστου πάλι...
θαύμα ήταν που βρήκα χώρο ανάμεσα σε παρκαρισμένα να πάω στην άκρη...κοντά στην Αγίας Ζώνης ήταν...μια Κυρία με δυό παιδάκια που πήγαινε στην εκκλησία μετά βίας γλύτωσε κι αυτή, αλλά είχε την ψυχραιμία να διαβάσει το νούμερό του και ειδοποιήσαμε το εκατό...
μιλώ για ξέφρενο περιστατικό...εκεί κόβεις το λαιμό σου να πας στην άκρη!
Εγω πιστευω,οτι δεν υπαρχει μερα που να μην σου κολλησει αμαξι κορναρωντας.Απλως το συνηθιζουμε,γι αυτο και δεν δινουμε σημασια.
Τελικα ισχυει αυτο που ειπε i.alli.ellatha,οι περισσοτεροι το εχουν δεδομενο,οτι πρεπει να κανεις στην ακρη.
πριν καμιά 10αριά χρόνια, όντως κάπως έτσι ήταν....
... παλιές ρομαντικές εποχές, όπου στο δρόμο όταν συναντούσες έναν από τους 10 αστικούς ποδηλάτες της Αθήνας, χτυπούσες το κουδουνάκι σου ... και που όταν σε πετύχαινε ΙΧ στο δρόμο σε έλουζε με κόρνες και ωραία γαλλικά....
αααααχχχχ..... οι παλιές εποχές...!!!!!
Τώρα πια, δεν ασχολούνται, έχουν μάθει, βλέπουν κάθε μέρα ποδηλάτες μπροστά τους. Συμβαίνει, δε λέω, αλλά όχι τόσο συχνά όσο παλαιότερα.
Το “να οδηγούμε σαν να είμαστε αόρατοι” σημαίνει οτι έχεις στο νου σου οτι ο μέσος οδηγός δεν σε βλέπει ("συγνώμη ρε φίλε δεν σε είδα"). Οχι οτι επιδιώκεις να γίνεις αόρατος! Αντιθέτως γίνεσαι όσο πιο ορατός μπορείς αλλά έχεις στο νου σου οτι κάποιοι "οδηγοί" αυτοκινήτων δεν σε βλέπουν ή δεν μπορούν να υπολογίσουν την απόσταση που χρειάζεται για να σε προσπεράσουν...
"δεν σε είδα"
εναλλακτικά:
"μου πετάχτηκες...."
Η λέξη "ευγένεια" δεν υπάρχει σαν Ελληνικό λήμμα στην wikipedia παρά μόνο στην σελίδα των όρων χρήσης της ίδιας της Wikipedia.
Η λέξη "Politesse / Politeness" βγαίνει από το λατινικό Politus και σημαίνει γυάλισμα, λείανση.
Στα Ελληνικά η λέξη "Ευγένεια" σημαίνει κάτι που προέρχεται από καλό γένος. Είναι δηλαδή ευγενές. (Noble).
...
Στα Ελληνικά η ευγένεια είναι μια θεόσταλτη ιδιότητα δηλαδή, που ή την έχεις ή δεν θα την αποκτήσεις ποτέ.
Ενώ στα Γαλλικά / Αγγλικα είναι μιά ικανότητα που την αποκτάς με την παιδεία. Είναι κάτι στο οποίο τρίβεσαι, λειαίνεσαι και εξασκείσαι.
πολύ ωραία πολιτισμική διάκριση των εννοιών didotou! κι αν δεχτούμε την ευρύτερη κι όχι εθνικιστική έννοια του γένους, της γενιάς, της γέννας...εγώ θα έλεγα δικαίωση της ύπαρξής μας...η ευγένεια!
Λυδία, νομίζω πως ήταν η έκφραση κάπως παραπλανητική, για κάποιον που δεν ήταν τότε ακόμα τόσο στη ζωή του δρόμου εξοικειωμένος όπως εγώ, ήταν παραπλανητικό κι όχι ξεκάθαρο...η τριβή όμως με δίδαξε αρκετά, που ίσως ταυτίζονται με τέτοιες κουβέντες, αλλά πράγματι για τους νέους στην κίνηση του δρόμου, θα προτιμούσα μια σαφήνεια...
Για να γίνω συγκεκριμένη, θα προτιμούσα: στο δρόμο για τους γύρω σου είσαι αόρατος, κάνε την παρουσία σου έντονα και συνεχώς αισθητή.
Το σχόλιο για την λέξη "ευγένια" το έκανα για να δείξω την δυκολία στην οποία μας βάζει η ετυμολογία της στα Ελληνικά, αν θέλουμε να πετύχουμε να γίνουμε ευγενέις. Ορίζει την ευγένεια σαν μια ιδιότητα θεόσταλτη. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να την αποκτήσεις. Δεν γίνεται. Είναι εκ θεού. Ή είσαι Ευγενής (Noble, Γαλαζοαίματος) ή ξέχνα το.
Ενώ στα γαλλοαγγλικά αποκτάται μέσω της παιδείας.
Εκεί έχεις ελπίδα. Αν δεν την έχεις μπορείς να την αποκτήσεις ενώ εδώ δεν γίνεται.
...
Ύστερα η λέξη ευγένεια στα Εληνικά είαι μια και πολύ μας πέφτει.
Στα Αγγλικά είναι καμιά εικοσιπενταριά αποχρώσεις(απλά αντιγράφω τα συνώνυμα από τη μετάφραση του Google γιατί εντυπωσιάστηκα κι εγώ):
courtesy: ευγένεια, αβροφροσύνη
nobility: αρχοντιά, ευγένεια, ευγενείς
noblesse: ευγένεια
politeness: ευγένεια
civility: ευγένεια
gentleness: ευγένεια, πραότητα, απαλότητα, γλύκα, αβρότητα, αβρότης
ladyship: ευγένεια
graciousness: ευγένεια, φιλανθρωπία
gentility: ευγένεια
refinement: διύλιση, λεπτότητα, ραφινάρισμα, ευγένεια, εκκαθάριση, λεπτότης
nobleness: ευγένεια
respectfulness: ευγένεια, σεβασμός
delicacy: λιχουδιά, λεπτότητα, ευαισθησία, μεζές, ευγένεια, αδυναμία
loftiness: ύψος, ευγένεια, μεγαλοπρέπεια
urbanity: ευγένεια
comity: ευγένεια, λεπτότητα, λεπτότης
complaisance: ευγένεια, υποχρεωτικότητα, υποχρεωτικότης
tactfulness: λεπτότητα, λεπτότης, ευγένεια
urbanness: ευγένεια
cousteousness: ευγένεια, αβρότης, αβρότητα
humaneness: καλοσύνη, ευγένεια
gallantry: γενναιότητα, ανδραγαθία, γενναιότης, αβρότης, ευγένεια
chivalry: ιπποτισμός, ευγένεια, μεγαλοψυχία
είδες όμως πώς εμείς σε μια λέξη περικλείουμε όλα αυτά...όπου οι άλλοι θέλουν τόσες λέξεις για να εξειδικεύσουν...
χαχα. καλό!
Να πω κι ένα άλλο καλό; Έτσι δηλαδή επειδή με τσίγκλισε η εννοιολογική σου ανάλυση; Έχεις ακούσει (που είπες κιόλας ότι η ευγένεια είναι εκ θεού...) ότι "ο εφευρέτης της ευγένειας είναι ο διάβολος"; Η ευγένεια πάει προς την κακία πονηριά μαλαγανιά κλπ. ενώ η αρετή ρέπει μάλλον προς την αγένεια. Φίλος ο Κρίτων φιλτάτη δε η αλήθεια κλπ. Όταν ένας ποδηλάτης γίνεται ευγενής, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτή η ευγένεια βοηθάει, γιατί θα πρέπει να είναι ευγενής και ο άλλος από πίσω για να εισπράξει σωστά την ευγένεια.
Είναι όμως; Δε νομίζω! Γιατί αν ήταν, δεν θα υπήρχε ανάγκη για τη δική σου ευγένεια... Η φιλοσοφία της ευγένειας δεν ταιριάζει εκεί όπου υπάρχει νόμος. Ο νόμος γι΄ αυτό έγινε, επειδή δεν υπάρχει ευγένεια. Αν υπήρχε ευγένεια, ο νόμος δεν θα χρειάζονταν. Χρειάζεται όμως, για να μπαίνει στη θέση του, χωρίς καθόλου ευγένεια... αυτός που δεν έχει ευγένεια.
@didotou εγώ πάντα νόμιζα ότι το polite εβγαινε απο την ελληνική ρίζα "πόλις" - όπως άλλωστε και το λατινικό politus, δηλαδή υπονοούσε το χαρακτηριστικό του αστού, τον καλλιεργημένο τον λειασμένο όπως λες, σε αντιπαράθεση με τον "αγροίκο" του αγρού και του χωριού.. Οπως το σχεδόν συνώνυμο που παραθέτεις το "civil" Αλλωστε και στα Γερμανικά η λέξη Höflichkeit (ευγένεια) προέρχεται από το Hof που είναι η "αυλή" (του βασιλιά, πρωταρχικά).
@ Royal Oak, ialliellada
Και μια και αναφέρομαι στους Γερμανούς, θυμάμαι κάπου τον Γκαίτε που έγραφε οτι πάλι καλά που υπάρχει και η ευγένεια στο ανθρώπινο είδος (το τόσο βάρβαρο) διότι χωρίς ευγένεια θα είχαν φαγωθεί όλοι μεταξύ τους! Νομίζω το έλεγε στο "Die Wahlverwandtschaften" (Εκλεκτικές συγγένειες).
Η ευγένεια, η υποχώρηση, η κατανόηση βοηθά να μην αλληλοσφαχτούμε, τάσεις που όλοι έχουμε όταν μας τσιγγλάνε την περηφάνια, τον εγωισμό μας, το δίκιο μας...
περί ευγένειας και των ορίων της θα είχα πολλά να πω, αλλά κάπου αλλού φυσικά...
i.alli.ellada: ρεαλιστικότατος κι ακριβέστατος πέρα απ’ τις θεωρίες και τις ετυμολογίες που αντάλλαξα με τον απόλυτα αγαπητό didotou...
...
εκείνο που ήθελα να πω ήταν ότι επειδή ετυμολογικά η λέξη "ευγένεια", προκύπτει από το "ευγενής" (noble, οπως ο βασιλιάς, ο μαρκίσιος κλπ) είναι (ειρωνικά) "εκ θεού" όπως "ελέω θεού" θεωρούσε τον εαυτό της η βασιλεία και η Noblesse (πριν τη Γαλλική Επανάσταση).
...
Αν λέγαμε ότι αυτός έχει "λούστρο" ή "γυάλισμα" ή "έχει τρόπους" θα ήταν (μέσα στο μυαλό μας) λιγότερο τοτέμ αυτή η έννοια.
Θα ήταν πιό προσιτή και αντιληπτή.
Θα μας πέρναγε από το μυαλό πιο εύκολα, ότι είναι κάτι που αν δεν το έχεις, το αποκτάς με την παιδεία και την αυτογνωσία, με τον καιρό.
Ενώ έτσι όπως ετυμολογείται θεωρούμε ότι είναι ιδιότητα μόνο των βασιλιάδων και των μαρκισίων με όσες κακές συνηχίσεις μπορεί να έχει αυτό περί ψεύτικης ευγένειας και διαβόλου κλπκλπ.
...
@lyhadj: η λέξη που προκύπτει από την πόλη είναι η "civility" (από την λατινική "civitis" = πολίτης).
Ο Τζόρτζ Ουάσινγκτον έχει γράψει τους περίφημους "The Rules of Civility and Decent Behaviour in Company and Conversation"
Ο 7ος τέτοιος κανόνας (τυχαία τσίμπησα ένα που μου έκανε εντύπωση) προτείνει:
7th "Sleep not when others Speak, Sit not when others stand, Speak not when you Should hold your Peace, walk not on when others Stop".
...
Φίλη RO ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όχι εμένα...την Wikipedia!
...
Πάντως κι εγώ στάθηκα στην "ευγένεια" γιατί την θεωρώ κάτι δύσκολο. Όχι γιατί θεωρώ ότι προκύπτει και βγαίνειεύκολα και αβίαστα, ειδικά όταν αισθανόμαστε ότι κάποιος αγενής μας θίγει την περηφάνια, τον εγωισμό μας, το δίκιο μας...που λέει και η lyhadj.
ειναι όντως δύσκολο να είσαι ευγενικός με αυτούς που σε μισούν ...
για ποιο λόγο όμως να είσαι ευγενικός μαζί τους, επειδή ζούμε στην ίδια κοινωνία? το θεωρείς αξία ? σε ιντριγκαρει η λίανση? η αυτογνωσία ειναι κατι πολύ αόριστο όπως και η παιδεία..και ο χρόνος εχθρός..
ως αξία γνωρίζω την ελευθερία τη δημοκρατία την παιδεία αλλά κυρίως την ηθική... όχι φυσικά τη πλακατ- προκατασκευασμένη των μισάνθρωπων θρησκειών ...και όχι την ανακάλυψη του καλά κρυμμένου των φρουδιστών...αλλά με την έννοια της δημιουργίας του εαυτού..
και η οποία απουσιάζει εντελώς απο τις σύγχρονες κοινωνίες μας.. γνωρίζεις γιατί..?
Στην γλωσσολογία λέγεται πρόβλημα της εννοιολογικής ταυτότητας, ή κάπως έτσι (δεν θυμάμαι). Οι έννοιες δεν είναι αυτούσιες αλλά εμείς χρησιμοποιούμε μια έννοια προσπαθώντας να περιγράψουμε αυτό που έχουμε στο δικό μας μυαλό, δηλ. αυτό που σκεφτήκαμε πριν την έννοια, και ως αποτέλεσμα οι έννοιες δεν είναι ακριβείς εξ ορισμού, μπορεί να είναι ακριβείς μπορεί και όχι, και αναλόγως των σχετικών εννοιών στην κάθε γλώσσα παράγονται διαφορετικές έννοιες, κάπως έτσι.
@ i.alli.ellada: Αυτό. Έτσι όπως το λες.
@ Αinastros:
τι θα πει αυγένεια;
την απάντηση τη δίνει πιο πάνω η lyhadj:
Από κει και πέρα, είπαμε, ότι είτε είναι δύσκολο, είτε, για κάποιους, ούτε καν επιθυμητό.
Για πες; γιατί;
Αναρωτιέμαι κι εγώ.
Για να κόψουμε και λίγο το εντελώς οφ τόπικ, έχω και ένα ερώτημα ον τόπικ αυτή τη φορά:
Είναι ο φίλος ninpo ή ο οποιοσδήποτε από μας σε ένα στενό, σ' ενα μονόδρομο.
Είναι απο πίσω ένα αυτοκίνητο.
Είναι λίγο ανηφορίτσα οπότε ο ποδηλατης δεν μπορεί να πάει πολύ γρήγορα ώστε να εντάσσσεται στη λογική των 25χαω.
...
Τι κάνει ο οδηγός του αυτοκινήτου;
Έχει κάποιο τρόπο να ζητήσει ευγενικά από τον ποδηλάτη να τον αφήσει να περάσει; Ή επειδή είναι κλεισμένος στο κουτί του, δεν μπορεί να επικοινωνήσει παρα μόνο δείχνοντας επιθετικότητα με φώτα, κόρνα, πίεση και δεν ξέρω γω τι άλλο;
...
Όλο αυτό μου θυμίζει το "συγνώμη" που λέμε στη κυλιόμενη σκάλα στο μετρό για να μας αφήσουν να περάσουμε αν θέλουμε να ανέβουμε τα σκαλιά και όχι να περιμένουμε στάσιμοι να μας ανεβάσει.
Υπάρχει ανάλογο "συγνώμη" που θα μπορούσε να πει ο οδηγός του αυτοκινήτου ωστε να μην μας κάνει να αισθανθούμε ότι μας τσιγγλάνε την περηφάνια, τον εγωισμό μας, το δίκιο μας...;
το "χαλαρό" κορνάρισμα. Εκείνο το υπόκωφο_ίσα_που_ακούγεται_και_πολύ_σύντομο κορνάρισμα.
Εκείνο που περισσότερο λέει "είμαι πίσω σου, έχε το νου σου" και δεν λέει "κάνε στην άκρη να περάσω ρε μ@#$@#".
Το ίδιο έχουμε και εμείς με το κουδουνάκι μας.
Άλλο κουδούνισμα όταν θέλεις να τραβήξεις την προσοχή κάποιου και άλλο όταν χαιρετιόμαστε...
...το συνεχόμενο κορνάρισμα που κοιτάς πίσω στον καθρέφτη και βλέπεις έναν που δεν κόβει ταχύτητα κι έρχεται με χίλια είναι ο βιασμός, ο φασισμός κι άλλα -ισμός φυσικά...το κάνουν και τα ΜΜΜ συχνά...αυτό εγώ δεν μπορώ να ψυχολογήσω...κάθε φορά τσακίζομαι να πάω στο πεζοδρόμιο για να γλυτώσω...αν κάποτε δεν μπορέσω τι θα κάνουν αναρωτιέμαι;
Didotou θα πω τι κάνω εγώ σε μονόδρομο ανηφορικό με παρκαρισμένα αριστερά και δεξιά:
εκδοχή 1. μικρή διαδρομή μου, δεν πάω στην άκρη, αφού πολύ σύντομα εγκαταλείπω το πεδίον της σύγκρουσης συνφερόντων...
εκδοχή 2. συνεχόμενη διαρκείας διαδρομή...α. αν μπορώ να πάω άκρη, χωρίς να σταματήσω, θα πάω, β. αν δεν μπορώ να πάω άκρη θα περιμένει...επισημαίνω το αν μπορώ να σταματήσω, γιατί ξέρουμε όλοι τι εστί συνεχόμενο σταμάτα ξεκίνα σε ανήφορο...ούτε αυτοκίνητο δεν το θέλει καλά-καλά...