Αν κατευθύνεστε προς την περιοχή του Αμαρουσίου και προτιμήσετε την είσοδο της οδού Βασιλίσσης Σοφίας από τη λεωφόρο Κηφισιάς, θα δείτε μία ταμπέλα που δείχνει προς το μουσείο Τσαρούχη. Σε λίγο θα δείτε ένα (κατά τη γνώμη μου όχι ιδιαίτερα όμορφο) άγαλμα που απεικονίζει τον ίδιο το μεγάλο δημιουργό της τέχνης.
Αν φτάσετε στο μουσείο Τσαρούχη θα διαπιστώσετε ότι είναι ένα παλιό διόροφο σπίτι με μικρό κήπο. Στον επάνω όροφο ένας ζωγραφισμένος ναύτης σε φυσικό μέγεθος "κοιτάζει" προς το δρόμο και "χαιρετάει" τους περαστικούς. Ο δρόμος απέξω είναι στρωμένος με πλακάκια και φέρει τη σήμανση "ήπιας κυκλοφορίας".
Ακριβώς απέναντι υπάρχει μία στενή λωρίδα άχτιστου (υποτίθεται ελεύθερου) χώρου με μερικά πεύκα και μία παιδική χαρά. Εδώ είναι το σημείο που θέλω να σταθώ. Ο χώρος αυτός, ανάμεσα από τις πολυκατοικίες υποτίθεται ότι υπάρχει για να παίζουν παιδιά. Αυτό όμως δεν συμβαίνει ποτέ. Τα σταθμευμένα ΙΧ που υπάρχουν συνέχεια εκεί μολύνουν το έδαφος με τις βαλβολίνες που τα εγκαταλείπουν σε αργό ρυθμό. Το χώμα ποτίζει. Βρωμάει. Η παιδική χαρά είναι εγκαταλελειμένη και βρώμικη. Ο χώρος έχει καταληφθεί από τα ΙΧ και τα πεύκα στέκουν άρρωστα από πάνω τους. Το επαναλαμβάνω ότι το χώμα βρωμάει. Από απέναντι ο ναύτης αντικρύζει αυτήν την κατάσταση και μοιάζει να αγανακτεί, όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αν τολμήσει κανείς να διαμαρτυρηθεί, να πει στους ανυποψίαστους συμπολίτες μας να μην σταθμεύουν εκεί την "πολύτιμη" κινητή τους περιουσία, θα τον περάσουν οπωσδήποτε για τρελό.
Καταλήγω με το αίσθημα που έχω: με πνίγουν πια τα αυτοκίνητα, έχουν καταλάβει τα πάντα, δεν τα αντέχω, πότε ο άνθρωπος θα δει το έγκλημα που κάνει με την αλόγιστη χρήση τους;
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι