Για μένα ήταν μία μεγάλη και σούπερ βόλτα. Ξεκίνησα χωρίς εξοπλισμό και παρέα για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.. αλλά παρέα βρήκα στην πορεία!!
Πέτυχα ένα φιλαράκι μου στο κρυφό κοντρόλ, ( α ρε Δημητράκη.. με κατέστρεψες!!) και μετά η συνέχεια ήταν απρόβλεπτη!
Στο Λαγονήσι σταματήσαμε για μπάνιο, ή ώρα δέκα παρά το πρωί. Αυτό νομίζω έδωσε και το στίγμα αυτών που θα επακολουθούσαν.
Βουτιά στην θάλασσα, μετά φύγαμε σφαίρα να προλάβουμε το κοντρόλ στο Σούνιο. Το προλάβαμε,( αμέ τι..μασάμε;;), μας είχαν μαρτυρήσει άλλωστε και κάποιοι άλλοι συμμετέχοντες και στο κοντρόλ μας άρχισαν στη πλάκα. Μετά μας είχε ανοίξει η όρεξη από το μπάνιο. Μία πείνα θέριζε τα σωθικά μας.
Και εκεί κατά τις δωδεκάμιση που περνάγαμε έξω από κάτι μεζεδοπωλεία στο Λαύριο, και μας θέρισαν οι μυρωδιές από τους μεζέδες..ε επήλθε το μοιραίο.
Σταματήσαμε, τα φάγαμε όλα ήπιαμε και δύο καραφάκια ούζο, συνδέσαμε το δεύτερο κοντρόλ ...με Κάιρο, ( μας πήραν και τηλέφωνο από νωρίς από το κοντρόλ ..μάλλον είχαν χαμπαριάσει που πήγαινε η υπόθεση), και φύγαμε μετά να πάρουμε το τρένο για Κορωπί.
Τα 120 χιλιομετρα που κάναμε μια χαρά ήταν δεδομένων των συνθηκών, ο χαβαλές που έγινε δε,... ανεκτίμητος!!
Βέβαια μου έμεινε ένα απωθημένο του στυλ.. "γιατί να μην το τερμάτιζα" αλλά τι να κάνουμε τώρα. Σε αυτή την ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα!
Το βράδυ είχε και συνέχεια. Σηκώθηκα ντύθηκα στολίστηκα και πήγα και σε μία μάζωξη που έπαιζε σε ένα μπαράκι στην Πετρούπολη. (στα καπάκια όλα αυτό τώρα). Και αφού ήπια εκεί και το κρασάκι μου, μαζεύτηκα τελικά σπίτι μου στις δύο τα ξημερώματα.
Όλα καλά δηλαδή..Τι άλλο να επιθυμήσει ο άνθρωπος;
Πρωτη φορά έλαβα μέρος σε brevet και μάλλιστα χωρίς κουρσάκι και γυριστά τιμόνια.. Αλλά μπορώ να πω οτι η διαδρομή ήταν πάααρα πολύ καλή και εύκολη, όμορφη η παραλιακή πρωί πρωί που λαμπίριζε η θάλασσα, ο αέρας σε μερικά σημεία μας ψιλοταλαιπώρησε αλλά σε άλλα μας έσπρωχνε, δυστυχώς τους πρώτους και ταχύτατους δεν τους είδαμε για να τους χαρούμε εμείς οι πιο αργοί, αλλά υπήρχε μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα μεταξύ των συμμετεχόντων χωρίς ανταγωνισμούς και "μαγκές". Σε όλη τη διαδρομή κυριαρχούσε η αίσθηση οτι όλη Αττική ήταν διάσπαρτη με ποδήλατα, και αυτή η αίσθηση σε δυνάμωνε - τύφλα να έχουν τα παστέλια!
Ενα τεράστιο ευχαριστώ κυρίως στους διοργανωτές που έδωσαν και σε εμάς τους θνητούς ποδηλάτες την ευκαιρία να γευτούμε την αίγλη του brevet..
(μήπως να αρχίσουμε και λίγο προπόνηση ταχύτητας, να αλλάξουμε μερικά περιφερειακά του ποδηλάτου ...και να σκεφτούμε και για άλλα brevet....;; -μια ιδέα ήταν..)
Καλά ρε σεις... έγραφα δυό βδομάδες να σας παρακινήσω....
Ολόκληρα κατεβατά.
Ήρθατε, ποδηλατήσατε, πονέσατε.... άντε γράψτε κάτιτις....!!!
Δευτέρα σήμερα, λογικά κάποια πονάκια θα έχουν μείνει ακόμα, αλλά το χαμόγελο και οι διηγήσεις σε συναδέλφους και λοιπούς φίλους θα πρέπει να έχουν πάρει φωτιά.....
Και να σαι καλα που με παρακινησες και μενα να παω!
Γιατι η αληθεια ειναι οτι αν δεν τα χες γραψει ετσι ωραια δεν θα ειχα παρει τετοια αποφαση σε καμια περιπτωση και δεν θα ειχα τωρα αυτη τη φοβερη εμπειρια.
Αντε και στο επομενο τωρα!! Ηταν να μην κανω την αρχή.
Επισης συγχαρητηρια σε ολους οσους βοηθησαν στη διοργανωση αλλα και σε ολους οσους συμμετειχαν.
Καλά ρε σεις... έγραφα δυό βδομάδες να σας παρακινήσω....
Ολόκληρα κατεβατά.
Ήρθατε, ποδηλατήσατε, πονέσατε.... άντε γράψτε κάτιτις....!!!
Δευτέρα σήμερα, λογικά κάποια πονάκια θα έχουν μείνει ακόμα, αλλά το χαμόγελο και οι διηγήσεις σε συναδέλφους και λοιπούς φίλους θα πρέπει να έχουν πάρει φωτιά.....
Άντε ντε!; Περίμενα κι εγώ να διαβάσω πολλά και να δω και φωτογραφίες μετά από τόσο πρόλογο!
Τη προηγούμενη του Brevet είχα κάτι ανησυχίες. Λιγουρίτσες θα τις έλεγα. Είναι που είμαι και σε δίαιτα να πέσουμε λίγο να πεταλάρουμε πιο καλά, αλλά τι σκατά, να μη χτυπήσω τις μακαρονάδες μου;
Να'σου λοιπόν το μεσημέρι της Παρασκευής ενα ελαφρύ κομματάκι μακαρονάκια ογκρατέν (ας με συγχωρέσει η Βαρβαρίγου για το spelling) σε μέγεθος μικρού ταψιού του Βιλαμπάχο. Το βραδάκι είπα να δώ το έτερον ήμισυ για κουράγιο. Ε να μη πάμε και μια La Pasteria; Να μη φάω τα κρουτόν μου στη σαλάτα; Να μη χτυπήσω και τα μακαρονάκια μου με τυρί ισοδύναμο με παραγωγή από 30 αγελάδες; Τι να κάνω ο άνθρωπος, νηστικός να μείνω;
Τελοσπάντων, αφού είχα ετοιμάσει τη γριά απο βραδίς, ξαπλώνω και 5:50 έγερσις. Είχα κάτι διαταραχές γενικής φύσεως που εκτονώθηκαν άμεσα, μπανάκι, bepanthol στα κρίσιμα σημεία και φορέσαμε τα ρουχαλάκια μααααας. Αχου το, αγκού! Χτυπάω και τα δημητριακά μου και φορτώνω μπάρες, μπανάνες, Almora, παστέλια, ανακλαστικά, 2 ζευγάρια παπούτσια, 1 ποτηροθήκη με κρύσταλλα και ένα ντιβανομπάουλο της γιαγιάς (στο μπλουζάκι και στο τσαντάκι τιμονιού τις Topeak (sic) όλα αυτά) και ανεβαίνω στη γριά.
Κατηφορίζω στο Θησείο και αντιλαμβάνομαι οτι πρέπει να είμαι και πολύ μεγάλο νούμερο. Στην ουρά δύο άνθρωποι με αναγνώρισαν από το ποδήλατο, αλλά αυτό δε ξέρω αν είναι και πολύ καλό. Εντάξει, ψήλωσα λίγο δε λέω, αλλά θα κρατήσω low profile απο εδώ και πέρα. Όχι κυρία μου, δε θα βγώ στο STAR λέμε - μόνο Κωστόπουλο...
Στην ουρά για να σφραγίσω πρέπει να πέρασε μπροστά μου ότι κυκλοφορεί σε carbon (που πά ρε καραμήτροοο). Έκανα ένα σλούρπ γιατί μου τρέχανε τα σάλια και 7.12 φεύγω! Ομολογώ όλα ήταν υπέροχα. Καιρός, θερμοκρασία, υγρασία, ατμοσφαιρική πίεση, επίπεδα ρύπανσης, διακυμάνσεις CO2 όλα καταπληκτικά. Ότι χρειάζεται ένας pro σα και του λόγου μου.
Όλα όμορφα και ήσυχα και τα χιλιόμετρα μέχρι το πρώτο control στα λιμανάκια τσούλησαν αέρα (γιατί μπορώ). Σφραγίζουμε και δρόμο. Νερό - almora - νερό - almora - μασούλημα και ξανά μανά τα ίδια! Ο συνδυασμός που σε σώνει! Σε 2.30 ωρίτσες να' μαστε στο Σούνιο. Refill και δρόμο.
Σε κάποια φάση ένιωθα ρε παιδί μου σαν τον Marco Polo. Ο ψαράς ο ίδιος με τη κάρτα στο χέρι μή χάσω κανά στενό στα Καλύβια. Ομολογουμένως το ελαφρύ αεράκι βοήθησε στην ανηφόρα μετά το Λαύριο και σε 2 ωρίτσες φτάνω στο δεύτερο control.
Τι σου είναι η ζαμπονοτυροπιτούλα όταν είναι ζεστή στα Everest όμως ε; Αφού τσίμπησα πάλι ελαφρά και φούλαρα νερά στη σέλα πάλι και πάμε Σχοινιά. Στη Μαραθώνος συναντιέμαι με κολλητό για συμπαράσταση και ξεκινάμε. Έπαθα ένα σοκ όταν μου είπε πως στο Σταυρό ήδη κάποιοι γυρνούσαν αλλά παρηγοριόμουν γιατί έλεγα ότι έχουν κλέψει στη διαδρομή . Τα τελευταία 10χλμ πρίν το Σχοινιά για κάποιο λόγο ήταν ατελείωτα, άσε που είχαμε και το νού μας μη κάνουμε το "Ταξίδι στο Κέντρο της Γής", του Βερν, σε κάποιες από τις τάφρους δεξιά φτάνοντας στο control.
Φτάνοντας, έδιναν τα παιδιά στο control κάτι παλιό νερά, κατί παλιό κουλούρια και κάτι παλιο κρουασάν με σοκολάτα. Χάλιααα λέμε. Αλλά πιέστηκα μωρέ να φάω, τι να κάνεις παλιοζωή... Έπρεπε να έχω δυνάμεις γιατί όπως καταλάβατε από φαγητό δεν ένιωθα πλήρης . Στα 155χλμ, έκανα τις απαραίτητες διατάσεις για ένα 20λεπτο και ήταν άκρως ανακουφιστικές. Χτύπησα και ένα λίτρο νερό προληπτικά, και άντε δρόμο για πίσω. Eδώ ξύνω τη κεφάλα μου περιμένοντας να σφραγίσω, φορώντας ένα λιτό απέριττο και διακριτικό πορτοκαλί jersey (άντε ρε βλάχο που έμαθες και το jersey - αυτοκριτική ήταν αυτό). Σόρρυ που δείχνω κώλο, ξέρω δεν είναι το δυνατό μου σημείο, υπομονή τελειώνει η περιγραφή.
Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν ένιωθα κουρασμένος. Τα μπουτάκια δε καίγανε, η νοητική διαύγεια ήταν επαρκέστατη γιατί πρόλαβα να μπανίσω και δυό γκομενάκια (στο ένα κατάλαβα και χρώμα string γιατί φόραγε άσπρο παντελόνι) οπότε λέω καλά είμαστε. Πιέσαμε λίγο στις ανηφόρες στη Μαραθώνος και τσούπ! Σταυρός! Ετελείωσε δε περιγράφω άλλο! ΓΚΟΟΟΛ ο ΔΕΛΛΑΣ! Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ! Ο ΔΕΛΛΑΣ Ο ΔΕΛΛΑΣ (άσχετο απλά υπερθεματίζω στη χαρά μου που παρολίγο να κατουρηθώ).
Με τα πολλά μπαίνουμε στην Αεροπαγείτου, πήγα να πατήσω και έναν που αμφιταλαντεύονταν αν θέλει να περπατήσει δεξιά ή αριστερά και τέλος κυρίες και κύριοι. Μεταλλιάκι (πολύ όμορφο by the way) και γειά σας!
Συγχαρητήρια αξίζουν σε πολύ κόσμο. Κατ'αρχάς στους διοργανωτές για τη πολύ καλή διαχείρηση στα control και σε όλους όσους συμμετείχαν ανεξάρτητα αν τερμάτισαν ή όχι. Σίγουρα αυτό το brevet θα φέρει κόσμο και στα επόμενα! Με τις υγείες μας...
Και δυό αναμνηστικές από το Sports Tracker, με τα laps να είναι στα controls για να ζηλέψετε.
Εύγε και για την προσπάθεια, και για τον τερματισμό και για την περιγραφή.
ΟΚ, εσένα σε πιάσαμε πελάτη, είμαι σίγουρος.... (χεχε...τρίψιμο_χεριών_αλά_Αρτέμης_Μάτσας...)
Περιμενω και τον Θόδωρα / ΤΚΑΝΤ να γράψει....
Άιντε ρε Θόδωρα, δεν πλήρωσες που δεν πλήρωσες στο κοντρόλ, τουλάχιστον γράψε κάτι καλό.... έτσι, για το καημένο το χεράκι μου που πιάστηκε να γράφει όλο το Σάββατο...
... από την άλλη μεριά:
Πρώτη φορά κοντρολιέρης.
Μας είχαν φοβήσει ότι το κλίμα είναι λίγο "άγριο" και "απαιτητικό" από μεριάς μερικών συμμετεχόντων...
(... σου ρίχνω τη κάρτα στη μούρη και βάζω το χρονόμετρο, πρέπει να έχεις σφραγίσει σε 23 milisecond...., αν με καθυστερήσεις παραπάνω θα χάσω το πρωτάθλημα...).
Τελικά μόνο χαμόγελα και καλά λόγια ακούσαμε από όλους, και προσπαθήσαμε να ανταποδώσουμε από τη μεριά μας.
Πολύς κόσμος, μα πάρα πολύς κόσμος. Πολλά γκρουπάκια. Πρέπει να δημιουργήθηκαν φιλίες / γνωριμίες.
Τρελλά ποδήλατα. Με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς, το Σάββατο πρέπει να κυκλοφορούσαν περί το 1.000.000€ αξίας ποδήλατα (μετράω μόνο όσα συμμετείχαν στο 200αρι).
Φυσικά αυτό δεν λέει πολλά.
Ίδια χαμόγελα είχαν και οι ποδηλάτες με Cervelo και carbon τροχούς ψηλού προφίλ και ο τελευταίος ποδηλάτης με ένα ΜΟΝΟΤΑΧΥΤΟ, ΔΙΠΛΟΣΚΕΛΕΤΟ, πάμβαρη σιδερένιο ATLAS των 90κάτι ευρώ (από Αφρική κάπου...το ποδήλατο).
Είχαμε και σπαστά, και ΜΤΒ με χοντρολαστιχάρες και πολλά τρεκκιν που κουβαλούσαν την Άρτα και τα Γιάννενα.... Μέχρι ξαπλωτό (recumbent).....
Όλοι μάχιμοι και "προβλεπόμενοι". Και εύγε τους.
Άλλη ευχάριστη έκπληξη. ΠΟΛΛΕΣ κυρίες. ΠΟΛΛΕΣ λέμε. Πρώτη φορά.
Συνήθως όταν βλέπουμε κοπέλα σε brevet κάνουμε σαν το Jim Carrey στην "Μάσκα"....
Από ηλικίες, πάλι είχαμε από όλο το φάσμα. Λεβεντιά όλοι. Μικροί μεγάλοι. Το λέει η περδικούλα τους....
Τέλος, το πιο ευχάριστο από όλα ήταν ότι δεν είχαμε κανένα απρόοπτο. Όλα κύλησαν ομαλά, όλοι γυρίσαμε σπίτια μας με ασφάλεια και σε ένα "τεύχος"....
Ελπίζω όλοι να έμειναν ικανοποιημένοι από την προσπάθειά τους, να έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, να ανακάλυψαν τα νέα τους όρια. Αυτό ήταν το κύριο νόημα, να δοκιμάσουμε, να πονέσουμε, να κάνουμε την υπέρβασή μας και όχι απλά / όχι απαραίτητα να τερματίσουμε.
Η φάκα στήθηκε έξυπνα, το τυράκι ήταν μπόλικο, το καραδαγκώσατε.
Προβλέπω ότι το μικρόβιο θα φωλιάσει δυνατά σε αρκετούς από εσάς.
..
..
..
οπότε θα έχουμε και εμείς παρέα, νέο αίμα, και θα βρίζουμε όλοι μαζί την ΠΕΠΑ για τις αναθεματισμένες καγκουρο-ανηφόρες τοίχους που πάει και βρίσκει και μας βάζει να ανεβαίνουμε....
Φίλε tkant, στο brevet δεν ήρθα. Δεν με βαστάνε τα πόδια μου (ψέμματα, λεφτά για μπάρες δεν είχα και αν θες πίστεψέ το, δεν υπάρχει μεγαλύτερη λαλακία στην Ελλάδα από το να προσπαθείς να κρατήσεις μαγαζί και αυτό κάνω, οπότε στο brevet συμμετείχε αντί εμού ο #$#^λης ο προμηθευτής μου που για να με πιάσει πελάτη κάποτε μου έταζε μέχρι την κόρη του και τώρα τρομοκρατημένος από την τιβί, ζητάει την κεφαλί μου επί πίνακι για ένα πενηντάρικο, καλά μεγάλη παρένθεση άνοιξα, την κλείνω).
Αφού δεν ήρθα, δεν έχω και εικόνες να περιγράψω. Επειδή είμαι μετρίου αναστήματος μετριόφρων θα σου πω πως γράφεις καλά, σχεδόν τόσο καλά όσο γράφω κι εγώ. Μετά από τούτη τη φιλοφρόνηση μπορείς να ψηλώσεις δυο τρεις πόντους.
Μήπως να παρατήσουμε τα ποδήλατα και να αρχίσουμε να κάνουμε παραστάσεις αλά Τζιμάκου να βγει το παντεσπάνι μας; Μούσι δεν έχω, αφήνω όμως άμα λάχει. Να παχύνω δεν μπορώ με τίποτα, άμα είναι να λανσαριστεί κάποιος για περσόνα του σώου (γουάου, σώου) θα πρέπει να το δούμε.
Φιλάκια της Παρασκευής και πάντα τέτοια (φυσικά, στα σοβαρά, τα «σπάει» το κείμενό σου που λένε και οι πιτσιρικάδες χεχε).
Για μένα ήταν μία μεγάλη και σούπερ βόλτα. Ξεκίνησα χωρίς εξοπλισμό και παρέα για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.. αλλά παρέα βρήκα στην πορεία!!
Πέτυχα ένα φιλαράκι μου στο κρυφό κοντρόλ, ( α ρε Δημητράκη.. με κατέστρεψες!!) και μετά η συνέχεια ήταν απρόβλεπτη!
Στο Λαγονήσι σταματήσαμε για μπάνιο, ή ώρα δέκα παρά το πρωί. Αυτό νομίζω έδωσε και το στίγμα αυτών που θα επακολουθούσαν.
Βουτιά στην θάλασσα, μετά φύγαμε σφαίρα να προλάβουμε το κοντρόλ στο Σούνιο. Το προλάβαμε,( αμέ τι..μασάμε;;), μας είχαν μαρτυρήσει άλλωστε και κάποιοι άλλοι συμμετέχοντες και στο κοντρόλ μας άρχισαν στη πλάκα. Μετά μας είχε ανοίξει η όρεξη από το μπάνιο. Μία πείνα θέριζε τα σωθικά μας.
Και εκεί κατά τις δωδεκάμιση που περνάγαμε έξω από κάτι μεζεδοπωλεία στο Λαύριο, και μας θέρισαν οι μυρωδιές από τους μεζέδες..ε επήλθε το μοιραίο.
Σταματήσαμε, τα φάγαμε όλα ήπιαμε και δύο καραφάκια ούζο, συνδέσαμε το δεύτερο κοντρόλ ...με Κάιρο, ( μας πήραν και τηλέφωνο από νωρίς από το κοντρόλ ..μάλλον είχαν χαμπαριάσει που πήγαινε η υπόθεση), και φύγαμε μετά να πάρουμε το τρένο για Κορωπί.
Τα 120 χιλιομετρα που κάναμε μια χαρά ήταν δεδομένων των συνθηκών, ο χαβαλές που έγινε δε,... ανεκτίμητος!!
Βέβαια μου έμεινε ένα απωθημένο του στυλ.. "γιατί να μην το τερμάτιζα" αλλά τι να κάνουμε τώρα. Σε αυτή την ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα!
Το βράδυ είχε και συνέχεια. Σηκώθηκα ντύθηκα στολίστηκα και πήγα και σε μία μάζωξη που έπαιζε σε ένα μπαράκι στην Πετρούπολη. (στα καπάκια όλα αυτό τώρα). Και αφού ήπια εκεί και το κρασάκι μου, μαζεύτηκα τελικά σπίτι μου στις δύο τα ξημερώματα.
Όλα καλά δηλαδή..Τι άλλο να επιθυμήσει ο άνθρωπος;
Ena brevet eipes na kaneis re Wicca kai s'auto kopana ekanes! Perases kala omws! ;)
Well done, lyhadj!
Καλά ρε σεις... έγραφα δυό βδομάδες να σας παρακινήσω....
Ολόκληρα κατεβατά.
Ήρθατε, ποδηλατήσατε, πονέσατε.... άντε γράψτε κάτιτις....!!!
Δευτέρα σήμερα, λογικά κάποια πονάκια θα έχουν μείνει ακόμα, αλλά το χαμόγελο και οι διηγήσεις σε συναδέλφους και λοιπούς φίλους θα πρέπει να έχουν πάρει φωτιά.....
Αυτο ειναι αληθεια ρε φιλε !!
Και να σαι καλα που με παρακινησες και μενα να παω!
Γιατι η αληθεια ειναι οτι αν δεν τα χες γραψει ετσι ωραια δεν θα ειχα παρει τετοια αποφαση σε καμια περιπτωση και δεν θα ειχα τωρα αυτη τη φοβερη εμπειρια.
Αντε και στο επομενο τωρα!! Ηταν να μην κανω την αρχή.
Επισης συγχαρητηρια σε ολους οσους βοηθησαν στη διοργανωση αλλα και σε ολους οσους συμμετειχαν.
Άντε ντε!; Περίμενα κι εγώ να διαβάσω πολλά και να δω και φωτογραφίες μετά από τόσο πρόλογο!
Τη προηγούμενη του Brevet είχα κάτι ανησυχίες. Λιγουρίτσες θα τις έλεγα. Είναι που είμαι και σε δίαιτα να πέσουμε λίγο να πεταλάρουμε πιο καλά, αλλά τι σκατά, να μη χτυπήσω τις μακαρονάδες μου;
Να'σου λοιπόν το μεσημέρι της Παρασκευής ενα ελαφρύ κομματάκι μακαρονάκια ογκρατέν (ας με συγχωρέσει η Βαρβαρίγου για το spelling) σε μέγεθος μικρού ταψιού του Βιλαμπάχο. Το βραδάκι είπα να δώ το έτερον ήμισυ για κουράγιο. Ε να μη πάμε και μια La Pasteria; Να μη φάω τα κρουτόν μου στη σαλάτα; Να μη χτυπήσω και τα μακαρονάκια μου με τυρί ισοδύναμο με παραγωγή από 30 αγελάδες; Τι να κάνω ο άνθρωπος, νηστικός να μείνω;
Τελοσπάντων, αφού είχα ετοιμάσει τη γριά απο βραδίς, ξαπλώνω και 5:50 έγερσις. Είχα κάτι διαταραχές γενικής φύσεως που εκτονώθηκαν άμεσα, μπανάκι, bepanthol στα κρίσιμα σημεία και φορέσαμε τα ρουχαλάκια μααααας. Αχου το, αγκού! Χτυπάω και τα δημητριακά μου και φορτώνω μπάρες, μπανάνες, Almora, παστέλια, ανακλαστικά, 2 ζευγάρια παπούτσια, 1 ποτηροθήκη με κρύσταλλα και ένα ντιβανομπάουλο της γιαγιάς (στο μπλουζάκι και στο τσαντάκι τιμονιού τις Topeak (sic) όλα αυτά) και ανεβαίνω στη γριά.
Κατηφορίζω στο Θησείο και αντιλαμβάνομαι οτι πρέπει να είμαι και πολύ μεγάλο νούμερο.
Στην ουρά δύο άνθρωποι με αναγνώρισαν από το ποδήλατο, αλλά αυτό δε ξέρω αν είναι και πολύ καλό. Εντάξει, ψήλωσα λίγο δε λέω, αλλά θα κρατήσω low profile απο εδώ και πέρα. Όχι κυρία μου, δε θα βγώ στο STAR λέμε - μόνο Κωστόπουλο...
Στην ουρά για να σφραγίσω πρέπει να πέρασε μπροστά μου ότι κυκλοφορεί σε carbon (που πά ρε καραμήτροοο). Έκανα ένα σλούρπ γιατί μου τρέχανε τα σάλια και 7.12 φεύγω! Ομολογώ όλα ήταν υπέροχα. Καιρός, θερμοκρασία, υγρασία, ατμοσφαιρική πίεση, επίπεδα ρύπανσης, διακυμάνσεις CO2 όλα καταπληκτικά. Ότι χρειάζεται ένας pro σα και του λόγου μου.
Όλα όμορφα και ήσυχα και τα χιλιόμετρα μέχρι το πρώτο control στα λιμανάκια τσούλησαν αέρα (γιατί μπορώ). Σφραγίζουμε και δρόμο. Νερό - almora - νερό - almora - μασούλημα και ξανά μανά τα ίδια! Ο συνδυασμός που σε σώνει! Σε 2.30 ωρίτσες να' μαστε στο Σούνιο. Refill και δρόμο.
Σε κάποια φάση ένιωθα ρε παιδί μου σαν τον Marco Polo. Ο ψαράς ο ίδιος με τη κάρτα στο χέρι μή χάσω κανά στενό στα Καλύβια. Ομολογουμένως το ελαφρύ αεράκι βοήθησε στην ανηφόρα μετά το Λαύριο και σε 2 ωρίτσες φτάνω στο δεύτερο control.
Τι σου είναι η ζαμπονοτυροπιτούλα όταν είναι ζεστή στα Everest όμως ε; Αφού τσίμπησα πάλι ελαφρά και φούλαρα νερά στη σέλα πάλι και πάμε Σχοινιά. Στη Μαραθώνος συναντιέμαι με κολλητό για συμπαράσταση και ξεκινάμε. Έπαθα ένα σοκ όταν μου είπε πως στο Σταυρό ήδη κάποιοι γυρνούσαν αλλά παρηγοριόμουν γιατί έλεγα ότι έχουν κλέψει στη διαδρομή
. Τα τελευταία 10χλμ πρίν το Σχοινιά για κάποιο λόγο ήταν ατελείωτα, άσε που είχαμε και το νού μας μη κάνουμε το "Ταξίδι στο Κέντρο της Γής", του Βερν, σε κάποιες από τις τάφρους δεξιά φτάνοντας στο control.
Φτάνοντας, έδιναν τα παιδιά στο control κάτι παλιό νερά, κατί παλιό κουλούρια και κάτι παλιο κρουασάν με σοκολάτα. Χάλιααα λέμε. Αλλά πιέστηκα μωρέ να φάω, τι να κάνεις παλιοζωή... Έπρεπε να έχω δυνάμεις γιατί όπως καταλάβατε από φαγητό δεν ένιωθα πλήρης
. Στα 155χλμ, έκανα τις απαραίτητες διατάσεις για ένα 20λεπτο και ήταν άκρως ανακουφιστικές. Χτύπησα και ένα λίτρο νερό προληπτικά, και άντε δρόμο για πίσω. Eδώ ξύνω τη κεφάλα μου περιμένοντας να σφραγίσω, φορώντας ένα λιτό απέριττο και διακριτικό πορτοκαλί jersey (άντε ρε βλάχο που έμαθες και το jersey - αυτοκριτική ήταν αυτό). Σόρρυ που δείχνω κώλο, ξέρω δεν είναι το δυνατό μου σημείο, υπομονή τελειώνει η περιγραφή.
Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν ένιωθα κουρασμένος. Τα μπουτάκια δε καίγανε, η νοητική διαύγεια ήταν επαρκέστατη γιατί πρόλαβα να μπανίσω και δυό γκομενάκια (στο ένα κατάλαβα και χρώμα string γιατί φόραγε άσπρο παντελόνι) οπότε λέω καλά είμαστε. Πιέσαμε λίγο στις ανηφόρες στη Μαραθώνος και τσούπ! Σταυρός! Ετελείωσε δε περιγράφω άλλο! ΓΚΟΟΟΛ ο ΔΕΛΛΑΣ! Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ! Ο ΔΕΛΛΑΣ Ο ΔΕΛΛΑΣ (άσχετο απλά υπερθεματίζω στη χαρά μου που παρολίγο να κατουρηθώ).
Με τα πολλά μπαίνουμε στην Αεροπαγείτου, πήγα να πατήσω και έναν που αμφιταλαντεύονταν αν θέλει να περπατήσει δεξιά ή αριστερά και τέλος κυρίες και κύριοι. Μεταλλιάκι (πολύ όμορφο by the way) και γειά σας!
Συγχαρητήρια αξίζουν σε πολύ κόσμο. Κατ'αρχάς στους διοργανωτές για τη πολύ καλή διαχείρηση στα control και σε όλους όσους συμμετείχαν ανεξάρτητα αν τερμάτισαν ή όχι. Σίγουρα αυτό το brevet θα φέρει κόσμο και στα επόμενα! Με τις υγείες μας...
Και δυό αναμνηστικές από το Sports Tracker, με τα laps να είναι στα controls για να ζηλέψετε.
Ωραίος! πάντα τέτοια.
Εύγε και για την προσπάθεια, και για τον τερματισμό και για την περιγραφή.
ΟΚ, εσένα σε πιάσαμε πελάτη, είμαι σίγουρος.... (χεχε...τρίψιμο_χεριών_αλά_Αρτέμης_Μάτσας...)
Περιμενω και τον Θόδωρα / ΤΚΑΝΤ να γράψει....
Άιντε ρε Θόδωρα, δεν πλήρωσες που δεν πλήρωσες στο κοντρόλ, τουλάχιστον γράψε κάτι καλό.... έτσι, για το καημένο το χεράκι μου που πιάστηκε να γράφει όλο το Σάββατο...
... από την άλλη μεριά:
Πρώτη φορά κοντρολιέρης.
Μας είχαν φοβήσει ότι το κλίμα είναι λίγο "άγριο" και "απαιτητικό" από μεριάς μερικών συμμετεχόντων...
(... σου ρίχνω τη κάρτα στη μούρη και βάζω το χρονόμετρο, πρέπει να έχεις σφραγίσει σε 23 milisecond...., αν με καθυστερήσεις παραπάνω θα χάσω το πρωτάθλημα...).
Τελικά μόνο χαμόγελα και καλά λόγια ακούσαμε από όλους, και προσπαθήσαμε να ανταποδώσουμε από τη μεριά μας.
Πολύς κόσμος, μα πάρα πολύς κόσμος. Πολλά γκρουπάκια. Πρέπει να δημιουργήθηκαν φιλίες / γνωριμίες.
Τρελλά ποδήλατα. Με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς, το Σάββατο πρέπει να κυκλοφορούσαν περί το 1.000.000€ αξίας ποδήλατα (μετράω μόνο όσα συμμετείχαν στο 200αρι).
Φυσικά αυτό δεν λέει πολλά.
Ίδια χαμόγελα είχαν και οι ποδηλάτες με Cervelo και carbon τροχούς ψηλού προφίλ και ο τελευταίος ποδηλάτης με ένα ΜΟΝΟΤΑΧΥΤΟ, ΔΙΠΛΟΣΚΕΛΕΤΟ, πάμβαρη σιδερένιο ATLAS των 90κάτι ευρώ (από Αφρική κάπου...το ποδήλατο).
Είχαμε και σπαστά, και ΜΤΒ με χοντρολαστιχάρες και πολλά τρεκκιν που κουβαλούσαν την Άρτα και τα Γιάννενα.... Μέχρι ξαπλωτό (recumbent).....
Όλοι μάχιμοι και "προβλεπόμενοι". Και εύγε τους.
Άλλη ευχάριστη έκπληξη. ΠΟΛΛΕΣ κυρίες. ΠΟΛΛΕΣ λέμε. Πρώτη φορά.
Συνήθως όταν βλέπουμε κοπέλα σε brevet κάνουμε σαν το Jim Carrey στην "Μάσκα"....
Από ηλικίες, πάλι είχαμε από όλο το φάσμα. Λεβεντιά όλοι. Μικροί μεγάλοι. Το λέει η περδικούλα τους....
Τέλος, το πιο ευχάριστο από όλα ήταν ότι δεν είχαμε κανένα απρόοπτο. Όλα κύλησαν ομαλά, όλοι γυρίσαμε σπίτια μας με ασφάλεια και σε ένα "τεύχος"....
Ελπίζω όλοι να έμειναν ικανοποιημένοι από την προσπάθειά τους, να έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, να ανακάλυψαν τα νέα τους όρια. Αυτό ήταν το κύριο νόημα, να δοκιμάσουμε, να πονέσουμε, να κάνουμε την υπέρβασή μας και όχι απλά / όχι απαραίτητα να τερματίσουμε.
Η φάκα στήθηκε έξυπνα, το τυράκι ήταν μπόλικο, το καραδαγκώσατε.
Προβλέπω ότι το μικρόβιο θα φωλιάσει δυνατά σε αρκετούς από εσάς.
..
..
..
οπότε θα έχουμε και εμείς παρέα, νέο αίμα, και θα βρίζουμε όλοι μαζί την ΠΕΠΑ για τις αναθεματισμένες καγκουρο-ανηφόρες τοίχους που πάει και βρίσκει και μας βάζει να ανεβαίνουμε....
Πάμε για τα επόμενα.....
http://wp.me/p1yQE8-Ms
Φίλε tkant, στο brevet δεν ήρθα. Δεν με βαστάνε τα πόδια μου (ψέμματα, λεφτά για μπάρες δεν είχα και αν θες πίστεψέ το, δεν υπάρχει μεγαλύτερη λαλακία στην Ελλάδα από το να προσπαθείς να κρατήσεις μαγαζί και αυτό κάνω, οπότε στο brevet συμμετείχε αντί εμού ο #$#^λης ο προμηθευτής μου που για να με πιάσει πελάτη κάποτε μου έταζε μέχρι την κόρη του και τώρα τρομοκρατημένος από την τιβί, ζητάει την κεφαλί μου επί πίνακι για ένα πενηντάρικο, καλά μεγάλη παρένθεση άνοιξα, την κλείνω).
Αφού δεν ήρθα, δεν έχω και εικόνες να περιγράψω. Επειδή είμαι μετρίου αναστήματος μετριόφρων θα σου πω πως γράφεις καλά, σχεδόν τόσο καλά όσο γράφω κι εγώ. Μετά από τούτη τη φιλοφρόνηση μπορείς να ψηλώσεις δυο τρεις πόντους.
Μήπως να παρατήσουμε τα ποδήλατα και να αρχίσουμε να κάνουμε παραστάσεις αλά Τζιμάκου να βγει το παντεσπάνι μας; Μούσι δεν έχω, αφήνω όμως άμα λάχει. Να παχύνω δεν μπορώ με τίποτα, άμα είναι να λανσαριστεί κάποιος για περσόνα του σώου (γουάου, σώου) θα πρέπει να το δούμε.
Φιλάκια της Παρασκευής και πάντα τέτοια (φυσικά, στα σοβαρά, τα «σπάει» το κείμενό σου που λένε και οι πιτσιρικάδες χεχε).
Η Μενεγάκη καλά κρατεί ακόμα πάντως 9 χρόνια μετά αχχαχαχα χαχχα γεια σου Ρε ροκαρόλα χαχαχαχαχαχα