Εχθές το βράδυ (7 Οκτωβρίου 2015) ήμουν παρών στην προβολή της ταινίας ντοκιμαντέρ "BIKES vs CARS" που διοργάνωσαν από κοινού η ομάδα CINEDOC και η πρεσβεία της Σουηδίας.
Ομολογώ πως ήταν μία πάρα πολύ καλή ταινία και προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν, να πάνε στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ να τη δουν.
Μετά την ταινία ακολούθησε συζήτηση με τον κύριο Θάνο Βλαστό (γνωστό περιβαλλοντολόγο και υπέρμαχο του ποδηλάτου και της εν γένει εναλλακτικής μετακίνησης), τον δήμαρχο Καρδίτσας, εκπρόσωπο του δήμου Αθηναίων, της οργάνωσης WWF και εκπροσώπων ποδηλατικών ομάδων (μεταξύ τους και η «δική μας» Λυδία).
Ο δήμαρχος Καρδίτσας τα είπε πολύ ωραία, είπε πως ο ίδιος μετακινείται κατά 95% με το ποδήλατο.
Ο κύριος Βλαστός είπε πως είναι ντροπή για την Αριστερά να δηλώνει πως στους παρόντες καιρούς οι ποδηλατόδρομοι είναι πολυτέλεια.
Ο εκπρόσωπος του WWF παρουσίασε πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης που δείχνει πως ποδήλατο κάνουν κυρίως άτομα 25-34 ετών, πως το ποσοστό των Αθηναίων που πάνε στη δουλειά τους με το ποδήλατο είναι περίπου 0%.
Ο εκπρόσωπος του δήμου Αθηναίων είπε πως έχουν την πρόθεση να βοηθήσουν μεν, αλλά και ο ίδιος αισθάνθηκε κίνδυνο όταν προσπάθησε να ποδηλατήσει στην πόλη.
Κάπου εκεί «τα πήρα στο κρανίο» και ζήτησα τον λόγο. Φορώντας (εντελώς τυχαία) μία μπλούζα με τον Αστερίξ που λέει στον αρχηγό των Νορμανδών «άρα ΦΟΒΑΣΑΙ!» είπα στον εκπρόσωπο του WWF πως έχω περάσει προ πολλού τα 34 αλλά κάνω διαρκώς ποδήλατο και πηγαίνω στη δουλειά μου με αυτό (τι ωραία να ανήκεις στο 0%), στον κύριο Βλαστό πως καλοί οι ποδηλατόδρομοι αλλά έχω κάνει ποδηλατοδρόμους και πάρα πολλούς δρόμους που υποτίθεται πως προορίζονται ΜΟΝΟ για τα αυτοκίνητα και στον εκπρόσωπο του δήμου Αθηναίων πως καλούμε τον κύριο δήμαρχο Αθηναίων και όλο το δημοτικό συμβούλιο να έρθουν σε μία μαζική βόλτα, χωρίς παράτες και την κάμερα του STAR κι εκεί να κάνουμε παρέα μία βόλτα μέσα στην πόλη όπου θα διαπιστώσουν πως ο φόβος που αισθάνονται μπορεί να αλλάξει. Σίγουρα οι αποφάσεις που παίρνονται από ανθρώπους που δεν έχουν οι ίδιοι εμπειρία από το θέμα που καλούνται να αποφασίσουν δεν εγγυάται τη λήψη της βέλτιστης απόφασης.
Η ταινία μάς έδειξε πως τα αυτοκίνητα αυξάνουν διαρκώς και εκθετικά, όσοι δρόμοι κι αν χτιστούν το πρόβλημα δεν λύνεται, τα αυτοκίνητα θα είναι πάντα μποτιλιαρισμένα, ο αέρας βρώμικος, η ψυχική και σωματική υγεία των πολιτών θα επηρεάζεται αρνητικά (ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων).
Θεωρώ πως έχει έρθει η ώρα το ποδηλατικό κίνημα να δράσει πιο δυναμικά, να παρέμβει εντός της κοινωνίας περισσότερο, να δώσει το μήνυμα ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ, να δείξει σε ΟΛΟΥΣ πόσο εύκολο είναι εν τέλει να πάρουν την απόφαση να κάνουν (έστω τις μικρές αποστάσεις) με το ποδήλατό τους, να δώσει ένα τέλος στη ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ του αυτοκινήτου. Επιτέλους, δεν μπορούν ΟΛΕΣ οι μετακινήσεις να γίνονται με το αυτοκίνητο, ας μπει στη ζωή μας η ορθολογική χρήση του κάθε μέσου, ας κοπεί η υπερβολική χρήση του αυτοκινήτου.
Πολλά είπα, με συγχωρείτε.
Είδα κι εγώ την ταινία (σε άλλη πόλη χθες), καλή, κυρίως για τα στοιχεία που δίνει. Δηλαδή τα πραγματικά δεδομένα, που δείχνουν ότι η κατάσταση είναι - πραγματικά και πραγματιστικά και κυριολεκτικά - απλώς εξωφρενική.
Ο τίτλος της ταινίας πετυχημένος, για αυτόν ακριβώς το λόγο, γιατί περιγράφει την πραγματικότητα. Ήδη ζούμε μια κατάσταση που επί της ουσίας συνιστά ένα θέατρο παραλόγου, και που κυριολεκτικά απειλεί να διαλύσει την πόλη και την κοινωνία.
Η ταινία είναι ένα πραγματικό ντοκυμαντέρ. Θέτει κάθε λογικό άνθρωπο - η καλύτερα τον κάθε άνθρωπο που θέλει να λέγεται υπεύθυνος και λογικός - προ των ευθυνών του.
πράγματι πολύ καλή κι όλοι οι ποδηλάτες, κι όχι μόνο, είναι καλό να τη δουν. Θέτει το ζήτημα της αστικής μετακίνησης στην πραγματική του βάση. Δηλαδή ότι για την εγκατάλειψη του ποδηλάτου και των μέσων μαζικής μεταφοράς ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικές υπέρ του αυτοκινήτου που υποβάλλονται στις κυβερνήσεις από το αυτοκινητιστικό λόμπι. Κι ότι μόνο με κίνημα πολιτών μπορεί να γίνει κάτι.
Από τη συζήτηση που έγινε μετά, συγκράτησα τα λεγόμενα του Βλαστού. Αφενός ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία να δούμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο, εννοώντας ότι το ΙΧ είναι, εκτός από καταστροφικό, μια πολύ ακριβή υπόθεση. Κι αφετέρου ότι οι προδιαγραφές των ποδηλατόδρομων που σκοπεύει να υιοθετήσει το υπουργείο καθιστούν την υλοποίησή τους στην Αθήνα έως και ανέφικτη αφού θέτουν πλάτη 2,5 μέτρα. Αυτό πρέπει να διερευνηθεί άμεσα...
* * *
* * *
Μπράβο...ωραία τους "τα είπες".
Μόνον που αυτά έχουν ξανά ειπωθεί, δεν είναι τίποτα καινούργια θέματα. Άρα όταν τους τα είχαμε ξανά ματά "πει" μάλλον από το ένα αυτί μπήκαν και από το άλλο βγήκαν.
Και φυσικά η υιοθέτηση εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης, ( και όχι μόνον του ποδηλάτου) είναι θέμα πολιτικών αποφάσεων.
Το θέμα όμως είναι ότι δεν μπορείς να τους φορολογήσεις τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης, ούτε να τους θεωρήσεις τεκμήριο διαβίωσης.
Οι ποδηλατόδρομοι από την άλλη στοιχίζουν και τώρα πια λεφτά δεν υπάρχουν.
Όπως και να έχει τα πράγματα είναι απλά. Αντί να σπάμε να νεύρα μας για να γίνουν και καλά τώρα δίκτυο ποδηλατοδρόμων ( και να αβαντάρουμε άλλη μία μεγάλη αρπαχτή) υπάρχει πιο απλή λύση.
Να απαιτήσουμε, γερά και δυνατά, να κλείσουν τα κέντρα των πόλεων για τα αυτοκίνητα. Όχι με πλακόστρωτα και σχέδια Ολλανδικών εταιριών, αλλά με καγκελάκι γύρω γύρω. Πρόσβαση μόνον με μέσα μαζικής μεταφορά, ποδήλατα και πεζή..
Κανένα μηχανοκίνητο όχημα μέσα εκτός από τα τρόλει..
Και θα δείτε μετά πως και αν θα επεκταθεί η εναλλακτική μετακίνηση.
Αλλά αυτό για να γίνει πρέπει να απαιτηθεί από όλες τις σχετιζόμενες οργανώσεις, συλλόγους, συλλογικότητες κτλ. Τους πεζους, τους ποδηλάτες, τα ΑμεΑ, κτλ κτλ
Έτσι γίνονται αυτά.. Όχι με τον καθένα για την πάρτη του..