Βάζω το θέμα στο στόχοι και δράσεις, αλλά κάλιστα θα μπορούσε να είναι στους ποδηλατικούς άξονες, στο ποδήλατο και πόλη κλπ...
Ποδηλατώντας μεταξύ Φλοίσβου και Καβουριού χτες για πολλοστή φορά εντόπισα τα γνωστά δύο επικίνδυνα κατά τη γνώμη μου εμπόδια, τόσο για τους ποδηλάτες, όσο και για τους πεζούς κι αυτό, γιατί ως Κυριακή, η κίνηση ήταν "ανατριχιαστική", όχι τόσο σε μποτιλιάρισμα, όσο σε ταχύτητα. Για πρώτη φορά είδα αυτοκίνητα να έχουν τη λογική της σούζας στην κίνησή τους κι ας υπήρχε η υπερβολική σε αριθμό αυτοκινήτων κίνηση σ' όλη τη διαδρομή. Φυσικά δεν κάνανε σούζες, αλλά θα μπορούσαν αν δεν κινούνταν σε τέσσερις τροχούς.
Αναρωτιόμουνα εντελώς θυμωμένη, γιατί μας στερούν το δικαίωμα να κινούμαστε κι εμείς στο οδόστρωμα κι αναγκαζόμαστε ν' ανεβοκατεβαίνουμε πεζοδρόμια και ό,τι άλλο, συχνά αντιδικώντας όχι λεκτικά, αλλά απλά με την μετακίνησή μας, με τους καθ' όλα ευγενείς πεζούς (γιατί ποτέ κανείς δεν έχει διαμαρτυρηθεί απ' ότι έχω δει στις βόλτες μου) καθώς αυτοί κάνουν τη χαλαρή τους βόλτα δίπλα στη θάλασσα.
Σε δύο σημεία λοιπόν ποδηλάτες και πεζοί κάνουν το επαναστατικό και ριψοκίνδυνο εγχείρημα να κατεβαίνουν στο οδόστρωμα από ανάγκη, κι αυτό γιατί απ' τη μιά τα αυτοκίνητα τρέχουν σαν σε αγώνες κι απ' την άλλη τα εστιατόρια μπλοκάρουν εκτός από τον αιγιαλό και την ανάπτυξη πεζοδρομίου. Αυτά είναι το "Σμαράγδι" στο 10 και το "Sea 'Ν City" στο 14 της Λεωφόρου Καραμανλή και τα δύο στη Βούλα.
Σε μια ήρεμη μέρα η κίνηση στο οδόστρωμα δεν θα ήταν τόσο ριψοκίνδυνη, αλλά μέρες σαν τη χτεσινή φίλοι μου ήταν κόλαση. Θαύμασα κάποιους κουρσάδες, που όμως αυτοί έχουν έναν ρυθμό ασφαλείας κατά κανόνα και είναι και σε παρέες. Ανησύχησα όμως για μερικούς, μοναχικούς, που χωρίς να τους βοηθάνε τα ποδήλατά τους, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, κινούνταν αμέριμνοι στην άκρη της δεξιάς λωρίδας, χωρίς κράνος και με ταχύτητες μάλλον χαλαρές. Τα δε αυτοκίνητα κινούνταν δίπλα τους σαν αστραπές, αφήνοντας ένα νευρικό κορνάρισμα του στυλ φτου σου παρείσακτε τράβα στην άκρη.
Μήπως μέχρι να γίνουν οι ποδηλατόδρομοι θα έπρεπε να διεκδικήσουμε την κίνησή μας σε συγκεκριμένες αρτηρίες που για την ώρα μονοπωλούν αυτοκίνητα; Κι αυτό ισχύει και για άλλες περιπτώσεις κι όχι μόνο για την Παραλιακή.
[quote=wheelofortune]Βάζω το θέμα στο στόχοι και δράσεις, αλλά κάλιστα θα μπορούσε να είναι στους ποδηλατικούς άξονες, στο ποδήλατο και πόλη κλπ...
Ναι το διόρθωσα βάζοντάς το στο ποδήλατο και πόλη. Αλλά πράγματι νομίζω ότι θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί κι αλλού. Απλά δεν διόρθωσα την πρώτη φράση
Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις.
Κινούμαι πολύ συχνά στην παραλιακή (ανήκω στους "κουρσάδες") και ο μόνος (σχετικά) ασφαλής τρόπος είναι αυτός που αναφέρεις (με κούρσα, με σφιχτό ρυθμό (~35 km/h), σε δυάδες και στοιχισμένοι).
Με πιο χαλαρό ρυθμό (π.χ. μόνος μου ή με ένα ακόμα ποδήλατο και με το trekking/city ποδήλατό μου) θα προτιμούσα να χρησιμοποιήσω δρόμους με πιο "ήπια" κυκλοφορία.
Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να διεκδικήσουμε την "αναγνώριση" και τη συνύπαρξη με τα ΙΧ, αρχίζοντας από μικρότερους δρόμους. Οι οδηγοί στην παραλιακή έχουν (μάλλον) εκπαιδευτεί να συνυπάρχον με group "κουρσάδων". Αλλά όταν βλέπουν "ανθρώπους διαφόρων ηλικιών να κινούνται αμέριμνοι, στην άκρη της δεξιάς λωρίδας, χωρίς κράνος και με ταχύτητες μάλλον χαλαρές", μάλλον αγριεύονται (και δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν)!