Αυτή θα μπορούσε να είναι η ονομασία μιας δράσης που περιμένει για αυτοοργάνωση.Αφορά τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε τέσσερις τοίχους αποκλεισμένα απο τους δημόσιους χώρους.
Παιδιά που περιμένουν την ημέρα που οι γονείς τους θα φορτώσουν τα ποδηλατάκια τους στο αυτοκίνητο για να βρούν ένα ξέφωτο μέσα στο τσιμέντο, και να παίξουν με αυτά.
Χωρίς να ψάχνω για αλλά αυτονόητα επιχειρήματα περνάω στο κυρίως θέμα.Οσοι γονείς και εκπαιδευτικοί ενδιαφέρομαστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να δραπετεύσουν απο τα κλουβιά τους μπορούμε να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα έτσι ώστε να οργανωθεί κάτι σαν παιδικό critical mass σε κάθε γειτονιά.Να αφιερώνουμε μια ημέρα τον μήνα και όλοι μαζί γονείς και παιδιά να κατεβαίνουμε στους δρόμους με τα ποδήλατα μας και να διεκδικούμε των χώρο που μας ανήκει.
Χρειάζεται οπωσδήποτε καλή οργάνωση έτσι ώστε γονείς και παιδιά να κινούμαστε με ασφάλεια στον δρόμο τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που οι ποδηλατόδρομοι θα περνάνε μπροστά απο κάθε σχολείο.
Αν υπάρχει ενδιαφέρον μπορούμε να αρχίσουμε να το στήνουμε και να το βάλουμε μπροστά, ίσως δοκιμαστικά σε μια περιοχή πρώτα, και αν πετύχει να το βοηθήσουμε να εξαπλωθεί παντού.
Φτου ξελευτερία λοιπόν
Critical Mass για παιδια. Καλη ιδεα!
Βλέπω πολλά παιδιά κάθε Σαββατοκύριακο στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής της Ηλιούπολης. Οι γονείς (αναγκαστικά) περπατάμε πάνω κάτω στο πάρκο (καλύτερη περίπτωση) ή διαβάζουμε εφημερίδα σε κάποιο από τα λίγα παγκάκια. Μετά από λίγο, ο ήλιος σε κάνει "κουδούνι" και δε βλέπεις την ώρα να κουραστούν τα μικρά και να γυρίσετε σπίτι!
Εναλλακτικά, χρησιμοποιώ το "Άλσος Στρατού" στο Γουδί. Κι εκεί υπάρχουν πολλά παιδιά με ποδήλατα, αλλά κι εκεί οι γονείς την ίδια μοίρα έχουμε. Τουλάχιστον εκεί είναι όμορφα να περπατάς!
Νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα να ξεκινήσουν κάποιες πρωτοβουλίες από αυτούς τους χώρους (πριν μπορέσουν τα παιδιά μας να κινηθούν στους Αθηναϊκούς δρόμους).
Όσο για το πρόβλημα των γονέων, η λύση είναι απλή (και άρχισα ήδη να την εφαρμόζω). Αγόρασα ένα καινούριο ποδήλατο (το προηγούμενό μου ήταν ένα Mercier και είχα 20 χρόνια να το καβαλήσω!) και η ποδηλατάδα στο Άλσος Στρατού μαζί με τα παιδιά μου, είναι σκέτη απόλαυση. Ταυτόχρονα, αντικατέτησα την ώρα του διαδρόμου στο γυμναστήριο με μια διαδρομή 10 - 20 km μέσα στην πόλη (OK αυτό μόνος μου, όχι με τα παιδιά!) και αισθάνομαι υπέροχα!
Πρώτα απ ολα frankie καλές βόλτες.
Η σκέψη μου ξεκινάει απο βόλτες στους δρόμους γιατί θεωρώ αυτονόητο οτι ένα κομμάτι των δρόμων ανήκει και στα ποδήλατα.Αυτό το κομμάτι πρέπει να δείξουμε και στα παιδιά μας οτι τους ανήκει και να το διεκδικήσουμε παρέα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα προσπαθήσω να περιγράψω το πως το φαντάζομαι.Κατ αρχήν η όλη προσπάθεια νομίζω οτι θα ήταν καλό να ξεκινήσει απο την νέα σχολική χρονιά αφού τώρα πλέον η φετινή οδεύει προς το τέλος της και μετά έρχονται οι διακοπές του καλοκαιριού.
Απο την στιγμή που κάποιοι άνθρωποι αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με την όλη προσπάθεια,προτείνω να επιλέξουμε μια γειτονιά η μια περιοχή που θα κάνουμε το πρώτο εγχείρημα.Σχεδιάζουμε την πιο ασφαλή διαδρομή που υπάρχει (μονόδρομοι,ήπια κυκλοφορία,κάθετοι δρόμοι που κλείνουν εύκολα),και προσπαθούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό των ενήλικων που απαιτούνται για την ασφάλεια των παιδιών.
Απο την στιγμή που έχουμε μια καλή πρόταση στα χέρια μας αρχίζουμε να κτυπάμε πόρτες,Συλλόγους γονέων και κηδεμόνών,συλλόγους δασκάλων και καθηγητών και γενικά οποιονδήποτε κρίνουμε οτι θα μπορούσε να βοηθήσει στην όλη ιστορία.
Αν όλα πάνε καλά και έχουμε την εμπειρία μιάς πρώτης βόλτας μπορούμε να την βοηθήσουμε να εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές.
Πάντως αν υπάρχει γενικότερο ενδιαφέρον μπορούμε να κανονίσουμε μια συνάντηση να τα πούμε απο κοντά.
Υπάρχουν και εχουν εφαρμοστεί κατα καιρούς διάφορες ιδέες που ισως να γίνουν και στην ελλάδα.
Πχ. τα παιδιά πανε σχολείο με το ποδήλατο (σε γειτονιές πιο ήσυχες ή που το σχολείο είναι κοντα σε ήπιους δρόμους-πάρκα) με συνοδεία 1-2 γονέων που καθε μερα αλλάζουν - το κονβόι περνά απο τα προκαθορισμένα σημεία και μαζεύει τα παιδιά. Συνοδευόμενα τα παιδιά είναι προστατευμένα απο τα αυτοκίνητα. Ουτε ΙΧ ούτε να πληρώνεις πούλμαν σχολικό.
Μπορείτε να να οργανώσετε εκδηλώσεις για το ποδήλατο στα σχολεία (ήδη υπάρχουν μερικά που το κάνουν) με κυκλοφοριακή αγωγή, ενημέρωση, βιντεάκια, παιχνίδια πανω/με το ποδήλατο κλπ κλπ, ιδέες πολλές υπάρχουν και υλικό επίσης.
Ειναι απλώς θέμα θέλησης των εκπαιδευτικών και των γονέων. Σιγά σιγά θα δημιουργηθεί και η ανάγκη να πιεστεί ο τάδε δήμος για να δημιουργήσει αρτηρίες ασφαλείς που να οδηγούν στα σχολεία..
ΥΓ>Ο μπαμπάς που άφησε την βαρεμάρα και το γυμναστήριο και πήρε ποδήλατο με συγκίνησε ιδιαιτέρως! Καμμιά φορα οι λύσεις είναι δίπλα μας και δεν τις βλέπουμε! Αντε και στην μαμα, και στους φίλους τους....Και σιγά σιγά, να και στο κτήμα Συγγρού, να και μια βόλτα στα βασιλικά κτήματα, να και στην Αιγινα να και οι οικογενειακές διακοπές με ποδήλατα.....