Είχα καιρό να πάω την αγαπημένη μου διαδρομή στην Πειραϊκή. Σήμερα με καλή παρεούλα κατευθυνθήκαμε και καθώς άνοιξε το φανάρι στο Πασαλιμάνι, στρίβω αριστερά και παίρνω τη φόρα μου για τη γνωστή ανηφόρα, όταν ξαφνικά ένα πλήθος αυτοκινήτων και μηχανών άρχισαν να έρχονται κατά πάνω μας κι αντίθετα από μας. Έπαθα ένα σοκ, ψιλοτάβαλα μαζί τους μέχρι να καταλάβουμε.
Μάλιστα φίλοι, η Πειραϊκή μονοδρομήθηκε! Το πόσο μου κόστισε αυτό σήμερα δεν λέγεται. Μια χαρά είχα κι εγώ μισερώθηκε γμτ. Κρίμα. Το πήγαινε γίνεται εσωτερικά απ’ το Χατζηκυριάκειο. Βαρετό. Τη θάλασσα δεν τη βλέπεις ούτε με το κυάλι, ώσπου να βγεις στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων που είναι και η άκρη της Πειραϊκής. Χάσαμε το ωραίο allez-retour. Έχουμε μόνο το retour δίπλα στη θάλασσα. Κρίμα...
Πειραιώτες συμποδηλάτες τι λέτε εσείς γι’ αυτό το κουτσουρεμένο χάλι;
Δεν μένω στον Πειραιά, αλλά μισερές δουλειές έκαναν πάλι.
Να την πεζοδρομήσουν όλη την Πειραϊκή.. Τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτός ο δρόμος για τους οδηγούς αυτοκινήτων, είτε ως διπλής κατεύθυνσης, είτε ως μονόδρομος;
Αν τον πεζοδρομούσαν και έβαζαν και κανένα μικρό τρενάκι, τραμάκι, αυτά που τους πάνε τουρ στην Ακρόπολη ( κάτι τέλος πάντων) να κάνει καμία βόλτα πάνω κάτω, ποδηλατάκια, περατζάδα... και θα γινόταν ένα από τα ωραιότερα σημεία στην Αττική..
Πεζοδρομείται δε ευκολότατα.. Δεν θέλει ειδική κατασκευή.. Τον κλείνουν για τα αυτοκίνητα και τελειώνει η ιστορία..
Aαααχ βελανιδιά μου, να ξερες τι μαχαιριά μες την καρδιά μου ειναι αυτό σου το τοπικ!!!.... Ειχα φρίξει με το που είχα διαβάσει το σχέδιο, πριν γίνει ακόμα!! Σιγουρα αυτός που το σχεδίασε, οχι μόνο δεν είναι Πειραιώτης, δεν έχει έρθει και ποτέ, με τιποτα δε μπορουσα να πιστέψω οτι θα το πραγματοποιήσουν αυτό το έκτρωμα-μονοδρόμηση.... Το πόση στεναχώρια τραβηξα από τοτε, δεν περιγράφεται "μας κλέβουν το ηλιοβασίλεμα" ελεγα και ευλπιστουσα να κολλησει κάπου και να μη γίνει όπως πολλά αλλα εργα και να μη χάσουμε αυτη την ομορφιά.... Βλέπετε ο συγκεκριμένος δρόμος, εχει το ιδίωμα αν τον κάνεις με το αμάξι η το ποδήλατο απο Πασαλιμανι προς σχολη δοκίμων την ώρα που δυει ο ήλιος έχεις ενα ηλιοβασίλεμα σχεδον ισάξιο της Σαντορίνης, μπροστά σου θες δε θές, χωρις προσπαθεια να κοιτάξεις η επικινδυνότητα.... Αν τον κάνεις με την ανάποδη, "νομιμη" τώρα πια φορά, δε βλέπεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ τιποτα μια και τα χεις .ολα πισω σου, ετσι όπως ειναι ο δρόμος, εκτος αν εισαι το κοριτσάκι του εξορκιστή, που και να σαι δηλαδη, κάπου θα τρακάρεις μπροστά σου η θα βρεθεις στη θαλασσα προσπαθωντας να δεις...
Μέχρι που έλεγα να στειλω μειλ με το...παράπονο μου, αλλα λεω, εδω δεν ασχολουνται με αλλα, σοβαρα, με το δικό μου...ρομαντισμο θ ασχοληθουν?? Κάθε αλλο.... Σκεφτόμουν και οτι ίσως ειμαι υπερβολική....
Θα κλεισω με μερικά απ τα "κλεμμενα" ηλιοβασιλέματα.... Φωτογραφίες τετοιες από το ποδήλατο τελος....
Και πολλές άλλες, αλλα μη σας κουράζω....
Γενικά για τις μονοδρομήσεις στην πόλη δεν ανοίγω το στόμα μου τώρα, γιατί θ αρχίσω τις κατάρες!! ΚΑΙ ΓΑΜΩ τις μελέτες λέμε!!!!
Από φίλη κάτοικο Πειραιά, ενημερώθηκα ότι δεν είναι μόνο η Πειραϊκή που έχει μονοδρομηθεί, αλλά κι άλλοι δρόμοι, πράγμα που έχει δημιουργήσει ένα απίστευτο χάος στους ίδιους τους Πειραιώτες πλέον.
Όσον αφορά στις φωτογραφίες σου, Papi, έχω τις ίδιες ακριβώς τραβήξει κι εγώ.
Γιατί αυτό έκανα. Κυρίως το Χειμώνα. Απ’ τον καιρό που είχα μηχανάκι και μιλάμε για τέλη του εβδομήντα, είχα τη λόξα να πηγαίνω με κρύο κι αέρα να βλέπω τη φουρτουνιασμένη θάλασσα και να με περονιάζει το αγιάζι της. Είπα λόξα κι αμαρτίαν ουκ έχω.
Την έχω και τώρα αυτή τη λόξα, αλλά με το ποδήλατο.
Έχετε ακούσει για τη σχέση που κάποιος μπορεί να έχει με ένα τόπο, κάτι σαν όλες οι θετικές ενέργειες να τον διαπερνούν όταν είναι εκεί; Ε, για μένα αυτά τα μέρη στην Αττική είναι συγκεκριμένα η Πάρνηθα, το Σούνιο, η Πειραϊκή, η περιοχή κάτω απ’ την Ακρόπολη και προς το Θησείο.
Η Πειραϊκή ίσως είναι ένα μέρος που θα ήθελα να καταλήξω τη ζωή μου. Το λέμε με τη φίλη μου, για όταν παραγεράσουμε. Να καθόμαστε γριούλες πια να αγναντεύουμε το Σαρωνικό, κυρίως όμως τα βαπόρια που μπαινοβγαίνουν στον Περαία μας. Γιατί εμείς οι νησιώτες έτσι λέμε τον Πειραιά. Περαία.
Και μερικές δικές μου. Όλες χειμωνιάτικες. Ένα μεσημέρι είχα τις κακές μου και πήρα το ποδήλατο και κατέβηκα την Πειραιώς να προλάβω το ηλιοβασίλεμα. Ήμουνα όλη μέρα νηστική. Το στομάχι κόμπος. Φτάνω στο τέρμα της Πειραϊκής κι αποφασίζω να κάτσω στην άκρη της να φάω κάτι, αλλά πάνω απ’ όλα να το φάω εν ηρεμία. Κι έτσι έγινε. Μου φτιάξανε οι άνθρωποι πατατοσαλάτα με χόρτα κι ένα ψάρι. Δεν είχαν πατατοσαλάτα μου την έφτιαξαν όπως τους είπα εκείνη την ώρα. Οι δύο φωτο που ακολουθούν είναι από εκείνο το απόγευμα.
Οι επόμενες είναι πάλι χειμώνα. Έχω απολαύσει το ηλιοβασίλεμα και γυρνώ με σκοτάδι και φώτα πια. Ήταν ερημιά και πανέμορφα.
Το οτι κλείσαν τη θέα στα οχήματα είναι καλό. Δεν πρέπει να παροτρύνονται οι οδηγοί να επιλέγουν την οδήγηση σ' ένα δρόμο για τη θέα. Αν οι μονοδρομήσεις δυσκόλεψαν την κίνηση των αυτοκινήτων, επίσης καλό. Το οτι κλείσαν τη θέα στα ποδήλατα ή κάναν πιο δύσκολη και δυσάρεστη την κίνηση των ποδηλάτων είναι απαράδεκτο.
Τα email των υπηρεσιών του Πειραιά είναι εδώ.
Ας στείλουμε μαζικά email σε διάφορες υπηρεσίες, μάλλον απ' το Σεπτέμβριο, αφού παραλάβει η νέα δημοτική αρχή. Μάλλον καλύτερα να σταλεί στο γραφείο Δημάρχου.
Αν θέλει κάποιος που γνωρίζει καλά την περιοχή, να γράψει μια πρότυπη επιστολή και μετά όποιος θέλει τη στέλνει στο γραφείο δημάρχου.
Θα πρότεινα να ληφθούν μέτρα προς πεζοδρόμηση ή την ήπια κυκλοφορία στο συγκεκριμένο δρόμο. Δηλαδή να αποτρέπεται η διαμπερής κυκλοφορία στα οχήματα και από τις δύο κατευθύνσεις, αλλά να επιτρέπεται και να διευκολύνεται η αμφίδρομη κυκλοφορία στα ποδήλατα.
και αν οι πεζοδρομήσεις 'κατέστρεψαν' τον Πειραιά, οι επιλογές των πολιτών του τον πέταξαν στο βούρκο.
νομίζω ότι οι μονοδρομήσεις στον Πειραιά είναι «προσωρινές» για όσο θα διαρκέσουν τα έργα του μετρό.
Αναφερόμενως στην Πειραϊκή και έχωντας περάσει από εκεί αρκετές φορές μετά τις μονοδρομήσεις μπορώ να πώ ότι έναν πολύ στενό δρόμο 2 κατευθύνσεων τον μετέτρεψαν σε δρόμο μονής κατεύθυνσης.
Δεν πρόσεξα καμμία απολύτως δυσκολία στην κίνηση των ποδηλάτων και ίσα ίσα που πλεόν υπάρχει άπλετως χώρος για να προσπεράσουν τα αυτοκίνητα σε αντίθεση με ότι συνέβαινε παλαιότερα.
Το ότι η μονοδρόμηση «απαγορεύει» πλέον σε κάποιον να κινηθεί αντίθετα με την ροή και αντί να κοιτάει στον δρόμο να χαζεύει το ηλιοβασίλεμα νομίζω ότι δεν στέκει σαν επιχείρημα «καταστροφής» μιας διαδρομής.
Πήγαινε, βρες ένα ωραίο μέρος με παγκάκι, βραχάκι, πεζουλάκι ή ότι άλλο θες (υπάρχουν μπόλικα) κάτσε και απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα και μετά επέστρεψε.
Και αν είναι να σχολιάσουμε τα αποτελέσματα των μονοδρομήσεων στην περιοχή συνολικά και όχι μεμονωμένα καθότι δεν θα βγεί νόημα έτσι πολύ ευχαρίστως.
Αγαπητέ φίλε, δεν γνωρίζω αν ζεις στον Πειραιά, αν είσαι ποδηλάτης ή από πια σκοπιά, μας προτείνεις να πιάσουμε ένα παγκάκι να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Η συζήτηση αρχικά ανοίχτηκε σαν παράπονο που χάθηκε μια διαδρομή αμφίδρομη πλάϊ στη θάλασσα και με απόλυτη θέα του Σαρωνικού και των κοντινών νησιών του. Αυτό είναι μια απώλεια για τους ποδηλάτες. Πίστεψέ μας. Το τι θα κάνει κάποιος, για να απολαύσει τις χάρες της Πειραϊκής είναι άλλη κουβέντα. Εδώ η κουβέντα είναι ότι χάθηκε η αμφίδρομη πρόσβαση στα ποδήλατα. Αυτά μας ενδιαφέρουν εξ άλλου. Δεν ξέρω τι λένε οι Πειραιώτες συνποδηλάτες μας. Εγώ ας σκεφτεί κανείς κατεβαίνω απ’ το κέντρο της Αθήνας γι’ αυτή την απόλαυση και θα συνεχίσω, παρά την αφαίρεση της μισής χαράς.
Επίσης δεν ξέρω αν η πεζοδρόμηση θα ήταν εφικτή. Αυτό θα το έλεγε ένας ειδικός με περισσότερη γνώση απ’ ότι εγώ. Επίσης δεν ξέρω για τις άλλες μονοδρομήσεις. Απλά μετέφερα εμπειρία φίλης που ζει στον Πειραιά.
Γο να σταλεί επιστολή διαμαρτυρίας θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά δεν ξέρω τι συνεισφορά θα είχε στην ανατροπή της παρούσας κατάστασης. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει την ώρα της βράσης του σιδέρου που λέει κι ο λόγος (στη βράση κολλάει το σίδερο). Εγώ πάντως δημοσιεύω τη δυσφορία μου εδώ.
Αγαπητή συνποδηλάτισσα (λύθηκε η μία απορία σου), μπορεί να μην μένω στον Πειραιά (πάει και η δεύτερη) αλλά τον έχω ποδηλατήσει αρκετές φορές.
Η ένσταση που εξέφρασα αφορά στο γεγονώς ότι θεωρείς πως έχει «χαθεί» μία μέχρι πρότινως αρκετά στενή και επικίνδυνη διαδρομή διπλής κατεύθυνσης με κλειστές στροφές (κοντά στο Πασαλιμάνι ειδικά) από όπου περνούσε και το τραμ.
Το αν σε στεναχωρεί το γεγονώς ότι η κατεύθυνση που υιοθετήθηκε δεν βολεύει επειδή δεν μπορείς να απολαύσεις τον ήλιο που δύει κάνωντας παράλληλα ποδήλατο θεώρώ ότι είναι μία, αν μου επιτρέπεις, επικίνδυνη πρακτική που εκθέτει την σωματική σου ακεραιότητα χωρίς λόγο.
Το επιχείρημα που χρησιμοποίησες λοιπόν θεωρώ ότι δεν είναι σωστό.
Εξάλλου κρίνωντας από τις πανέμορφες φωτό που ανάρτησες νωρίτερα όλες έχουν τραβηχτεί από στάση και όχι πεταλάρωντας.
Σε συμβουλεύω λοιπόν εντελώς φιλικά να συνεχίσεις να πηγαίνεις εκεί και να δώσεις λίγο παραπάνω προσοχή στην εξίσου υπέροχη θέα της παραλιακής Αθήνας και του Ελληνικού που ξεδιπλώνεται απέναντι σου σε κάθε στροφή της εν λόγο διαδρομής.
Όσον τώρα αφορά το ηλιοβασίλεμα, τί να κάνουμε, κάτσε σε ένα παγκάκι και απόλαυσε το εν στάση.
...ό,τι πρέπει για μια επίσκεψη...
Αγαπητέ dpolal, όποιος μας διαβάζει, διαβάζει παράλληλους μονολόγους. Σου εύχομαι καλές βόλτες, όπως και σ’ όλους μας. Ο καθένας μας όπως μπορεί και όπως σκέφτεται...
Είμαι της άποψης αν είναι να στείλουμε μαζικά μέιλ, να στείλουμε και να ζητήσουμε να κλείσει για τα αυτοκίνητα η Πειραική έτσι ώστε να γίνει η απόλυτη διαδρομή για πεζούς και ποδηλάτες.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτός ο δρόμος όχι απλά είναι ανοιχτός για τα αυτοκίνητα, αλλά ήταν και διπλής κατεύθυνσης..
Γιατί θα πρέπει δηλαδή τις ωραίες διαδρομές δίπλα στην θάλασσα να τις χαλάει η κίνηση, τα ντουμάνια και η φασαρία των αυτοκινήτων;;
Μου έλεγε μια φορά ένας φίλος μου που είχε πάει να σπουδάσει Πολεοδομία στην Αγγλία ότι στο πρώτο έτος τους έβαλαν να σχεδιάσουν μία παραλιακή διαδρομή.
Πήγε λοιπόν και εκείνος και έφτιαξε ότι ήξερε.. Δηλαδή αυτό που έχουμε στην Ελλάδα.. Μπροστά η θάλασσα, πίσω η παραλία πίσω απο την παραλία ο δρόμος, πιο πίσω τα σπίτια. Ε τον κόψανε στο μάθημα.. του είπαν ότι αυτό δεν ισχύει.. ότι ο δρόμος πάει πίσω από τα κτήρια και ποτέ μπροστά από αυτά και ποτέ δεν πρέπει να χωρίζει τις κατοικημένες περιοχές στα δύο και αυτές από την παραλία.
Εμείς στην Ελλάδα που έχουμε τις ΠΙΟ ωραίες παραλίες όμως τις κάνουμε highway..
Πήγαμε σήμερα για μπάνιο στην Βούλα.. Κάνεις το μπανάκι σου και είσαι μια χαρά και μετά για να φύγεις πρέπει να περάσεις τρέχοντας την Παραλιακή, όπου έρχονται τα αυτοκίνητα με 200 ενώ όλο το μήκος της παραλίας είναι στα σίγουρα γεμάτο κόσμο..
Εκτοπίζουμε τους πεζους, τους ποδηλάτες, για να περνάνε τα αυτοκίνητα;;
Πρώτα τα μηχανήματα και μετά οι άνθρωποι δηλαδή;;
Απλά άκυρο..
Λοιπόν αν πέρναγε από το χέρι μου θα έφτιαχνα την απόλυτη παραλιακή διαδρομή.
60 απολαυστικά χιλιόμετρα δίπλα στην θάλασσα όλα για την δική μας απόλαυση.. Ούτε μισό αυτοκίνητο να κόβει την παραλία μέχρι το Σούνιο.
Και θα έβαζα και ένα ωραίο σύγχρονο προαστιακό τραμ, να περνάει κάθε δέκα λεπτά, όπως ακριβώς όπως έρχεται το μετρό, και στάση σε κάθε χωριό ή περιοχή και μετά ... ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ.. με τα παιδιά, με σκυλιά με τα ποδήλατα, με τις ομπρέλες , με τα μπρατσάκια σας και τα σκι σας..
Είναι δυνατόν να έχουμε τέτοια ωραία και τόοοσο μεγάλη ακτή και να έχουμε να περνάει αυτός ο κωλόδρομος ακριβώς δίπλα της, που είναι μόνιμα μποτιλιαρισμένος το καλοκαίρι και που είναι και τόσο κακοφτιαγμένος και επικίνδυνος ;;;;
Για σκεφτείτε όλο αυτόν τον χώρο που καταλαμβάνει η παραλιακή από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο να μην είχε ούτε μισό αυτοκίνητο να ήταν όλος δεντροφυτεμένος και να ήταν μία τεράστια ασφαλής περατζάδα να ευχαριστηθεί κάποιος περπάτημα, σπορ, βόλτα, τον καφέ του, το μπάνιο του, την θέα...
Ειμαι βερος Πειραιωτης, μεγαλωσα στην Πειραικη και θεωρω την λυση της Wicca την πιο καταλληλη. Δεν ξερω κατα ποσο θα βολευε να πεζοδρομηθει ο δρομος μεχρι το Σουνιο, αλλα απο την Σχολη Ναυτικων Δοκιμων μεχρι το Μικρολιμανο, θα ηταν το ιδανικο!
Βολεύει ότι είναι πιο όμορφο και ότι ανεβάζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων φίλε μου. Σε καμία χώρα δεν έχουν τους αυτοκινητόδρομους να περνάνε μέσα από τις πόλεις και να κόβουν τις κατοικημένες περιοχές από την παραλία.
Όλοι οι αυτοκινητόδρομοι ταχείας κυκλοφορίας πάνε πίσω/έξω/γύρω από τις κατοικημένες περιοχές και τα αξιοθέατα..
Μόνον στην Ελλάδα φτιάχτηκαν αυτά τα αίσχη.. Η Παραλιακή από Πειραιά μέχρι το Σούνιο να περνάει δίπλα στην παραλία, με όρια ταχύτητας τα 100..
Στην Βόρεια Ιταλία που έμενα εκεί κοντά στο Ραπάλο ξέρετε τι έχουν κάνει;
Είναι η παραλία, οι γραμμές του τρένου που εξυπηρετεί και τα εξπρές και τα τοπικά τρένα, τα χωριά στην σειρά που είναι διατηρητέα και όλα γραφικά, πίσω το βουνό με το δάσος και ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ πίσω πίσω με γέφυρες και στοές ο αυτοκινητόδρομος.
Θες να μπεις στο highway και να πας στη Γένοβα ή στο ΜΙλάνο ( αν δεν πάρεις το τρένο);; Πάς επάνω και μπαίνεις από εκεί.. ο αυτοκινητόδρομος είναι περιφερειακός, δεν μπαίνει μέσα στην κατοικημένη περιοχή. Και σε καμία περίπτωση δεν περνάει δίπλα στην παραλία..
Αυτή η ξεφτίλα μόνον στην Ελλάδα παίζει όπου ακόμα και η παλιά εθνική πέρναγε κολλητά στην παραλία.. να πηγαίνεις για μπάνιο και να περνάει η νταλίκα π.χ... μη χάσουν η νταλικιέριδες την θέα τάχα;;
Μια χαρα τα λες και πολυ σωστα μαλιστα (κι εγω τωρα απο Αμβερσσα γραφω), το θεμα ομως ειναι οτι ολες αυτες (οι προηγμενες) χωρες εχουν σχεδιασει τους αυτοκινητοδρομους εξω απο την πολη και φυσικα ουτε καν σκεφτηκαν να φτιαξουν δρομο στην παραλια (εκτος φυσικα απο την Γαλλικη Ριβιερα). Εαν ομως κοπει ολη η παραλιακη μεχρι το Σουνιο, δεν ξερω...δεν νομιζω να υπαρχουν back up δρομοι που θα μπορουν να στηριξουν και να απορροφησουν την κινηση της παραλιακης!! Δυστυχως! Μακαρι να γινεται, δεν ξερω...
Εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς. Αν κάποιος λειτουργεί με λογική υπέρ του αυτοκινήτου, ναι θα αναρωτιέται μετά πως θα υποστηρίξει και ποιος δρόμος θα απορροφήσει την κίνηση της παραλιακής. Αν όμως δεν το βλέπει κάποιος έτσι βρίσκει εναλλακτικές.
Καταρχάς αν τις παραλίες τις Αττικής τις κάλυπτε ένα σύγχρονο και γρήγορο μέσο σταθερής τροχιάς, ποιος θα προτιμούσε να μποτιλιάρεται μες στην ζέστη για να πάει κάπου; π.χ στο Λαγονήσι για μπάνιο και εκεί να ψάχνει να παρκάρει στο πουθενά, για να πάει να στριμωχτεί στις στενές παραλίες από κάτω;
Ελάχιστοι νομίζω..Άρα μοιραία εφόσον θα υπήρχαν λιγότεροι να πάρουν τα αυτοκίνητα τους μέχρι εκεί, τότε θα υπήρχε και μικρότερη επιβάρυνση στον εκτός παραλίας αυτοκινητόδρομο.
Εννοείται ότι λιγότερη φασαρία, μόλυνση, χαμηλότερες ταχύτητες και λιγότερος κίνδυνος θα προσέλκυαν και άλλο κόσμο, και τουρισμό και αθλητικό τουρισμό ενίοτε, σε όλο το μήκος της Παραλίας. Να πως έρχονται τα χρήματα για να κάνεις επένδυση σε ένα τέτοιο τρένο. Για φανταστείτε εκεί που είναι τώρα άσφαλτος που τρέμεις να την διασχίσεις, να ήταν αλέες με δέντρα και παρτέρια και το τρένο να περνάει κάθε δέκα λεπτά.. Και γύρω γύρω πεζόδρομος, καφέ, καταστήματα, ποδήλατα και κόσμος..
Αν η Πειραϊκή π.χ ήταν ένας μεγάλου μήκους πεζόδρομος και είχε και ένα ωραίο μίνι τραμ ( σαν αυτά της Λισσαβόνας) θα είχε κανείς πρόβλημα;;; Δεν νομίζω.
Αυτα ολα για να γινουν θα επρεπε να ηταν φτιαγμενη διαφορετικα η πολη. Ετσι οπως ειναι αυτη την στιγμη δεν μπορει να κλειστει ολη η παραλιακη. Δεν υπαρχει εναλλακτικος δρομος για να πας στο Σουνιο χωρις να κανεις εναν τεραστιο κυκλο, πραγμα που δεν συμφερει κανεναν, καλο το τραμ και οι σωστες συγκοινωνιες, ομως δεν ειναι δυνατον να ειναι το μοναδικο μεσο μεταφορας απο και προς το Σουνιο. Ουτε ειναι δυνατο ολοι αυτοι οι Δημοι (απο το Καβουρι εως το Σουνιο να εξυπηρετουνται μονο απο απο το Τραμ). Υπαρχουν ξενοδοχεια, επιχειρησεις, και πολλα αλλα που δεν ειναι δυνατον για να εφοδιαστουν (ενα παραδειγμα δινω) με αναψυκτικα να πρεπει το φορτηγο να παει μεσω Μαρκοπουλου ας πουμε!!
Σε ολα αυτα τα προηγμενα κρατη που συζηταγαμε πιο πανω, στα οποια η παραλια ειναι παραλια και οχι αυτοκινητοδρομος, εχει μελετηθει και εχουν φτιαχτει εσωτερικοι δρομοι για να μπορεις να πας παντου.
Η σωστα φτιαγμενη πολη κατα την γνωμη μου, ειναι η πολη η οποια ειναι φιλικη για ολους καο οχι μονον για μια ομαδα ανθρωπων. Για παραδειγμα, στο Βελγιο και στο Ροττερνταμ, που ειναι οι κατεξοχην ποδηλατουπολεις, οταν βρεχει ολοι παιρνουν τα αμαξια τους, που σημαινει πως θα πρεπει να υπαρχει προσβαση παντου, απο παντου! Και φυσικα υπαρχει, γιατι οπως ειπαμε ειναι σωστα φτιαγμενες και μελετημενες.
Συμφωνω λοιπον να γινει η πολη μας πιο ομορφη και πιο φιλικη, αλλα προς ολους, οχι μονο προς εμας.
Δεν θα έστελνα επιστολή διαμαρτυρίας. Θα έστελνα επιστολή που να εκφράζει μια επιθυμία από την οπτική γωνία του ποδηλάτη και του πεζού (π.χ. να γίνει ποδηλατόδρομος διπλής κατεύθυνσης στην Πειραϊκή, ή να πεζοδρομηθεί η Πειραϊκή).
Μα φίλε μου, δεν έχω κάποια αντίρρηση κι ούτε θα αντιμαχόμουνα όποιον θα έστελνε μια τέτοια επιστολή. Εγώ δεν θα το κάνω πάντως, απλά γιατί δεν νιώθω την ανάγκη, όπως επίσης θεωρώ πως δεν έχει κάποια ουσιαστική λειτουργικότητα μια τέτοια ενέργεια σ’ αυτό το στάδιο. Νομίζω το προηγούμενο ποστάρισμά μου το λέει με σαφήνει αρκετή. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει η μικροπολιτική, αλλά η δράση που επιφέρει κάποια ουσιαστική αλλαγή.
Η μονοδρόμηση της Πειραϊκής αναφέρθηκε στην εκδήλωση "Η πρόκληση του δημόσιου χώρου" στην Τεχνόπολη κατά τη διάρκεια του Bike Festival. Συγκεκριμένα, ο Θ. Βλαστός ανέφερε πως τώρα που μονοδρομήθηκε η Πειραϊκή, έχει χώρο για ποδηλατόδρομο, ο οποίος αναμένεται να μελετηθεί.
Το τελευταίο διάστημα που δρόσισε, ξεκίνησα τα μεσημεριανά μου και φυσικά πού καλύτερα παρά στην Πειραϊκή ή πάντως κι εκεί.
Πιο άχαρο πράγμα απ’ το να ανεβαίνεις στο Χατζηκυριάκειο (και δεν είναι η ανηφόρα, γιατί της έχω πάρει τον αέρα), που δεν έχει παρά τις ψαροταβέρνες, να οσμίζεσαι και να σου τρέχουν τα σάλια, για να φτάσεις στην Ναυτικών Δοκίμων, να πιάσεις άκρη και μετά γούτσου-γούτσου να κάνεις ποδήλατο κοιτώντας την υπέρτατη ομορφιά της Σαλαμίνας, της Αίγινας, των βαποριών και των ιστιοπλοϊκών, που λόγω του ωραίου βορριά είναι συνέχεια στ’ ανοιχτά του Σαρωνικού...ηδονική συνθήκη φίλοι ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα. Και σας ομολογώ μου ήρθε κατά νου η ιδέα πως στην άκρη του δρόμου έπρεπε ένας allez-retour ποδηλατόδρομος, κατά προτίμηση προς την μεριά της θάλασσας κι άσε τα αυτοκίνητα να πήζουν προς την μέσα μεριά...Κάτι τζηπάρες, κάτι κάμπριο που πάνε για ψαράκια ή μένουν εκεί για νάναι κοντά στις μπήζνες τους...
Την τελευταία φορά είχα τη Ροζαλία, που είναι πράγματι ένα άτι ατίθασο η ατιμούλα, σε κάνει και συμπεριφέρεσαι κάπως λωλά...
Μετά ένα τσάϊ πράσινο με μήλο και ροδάκινο απ’ το Starbucks στο Πασαλιμάνι (δεν θέλω αηδίες κι άλλες ονομασίες των λιμανιών) κι ένα αμαρτωλό muffin επιπέδου sex and the city, με μύρτιλλο...μετά προς Φλοίσβο κλπ, κλπ, κλπ...
Δεν θα πω όλα τα αμαρτήματά μου σήμερα...πάντως εξαιρετικά απογεύματα προς σούρουπα φθινοπωρινής ομορφιάς. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη...στο γυρισμό πέταξα ένα απ’ τα φλούδια που φορούσα και τράβηξα τον ανήφορό μου καλοκαιρινή εντελώς... καθ’ ότι ντύσιμο-κρεμμύδι τώρα πια...
Να και μια λήψη με κινητό, άρα όχι τόσο λεπτομερής, μάλλον πανοραμική, απ΄το τέρμα της Πειραϊκής, των Σεληνίων της Σαλαμίνας και της Ψυτάλλειας.
Αγαπημένα Σελήνια, οκτώ χρονών πρωτοκολύμπησα χωρίς κουλούρα κι έκανα κατ’ ευθείαν το πρώτο μου μακροβούτι για να πιάσω τα σωρό στρειδάκια και αχιβάδες στο βυθό...τα έβαζα σε κουτάκι και είχα μια σεβαστή συλλογή, την οποία η μαμά θεώρησε άχρηστη και πέταξε
στην Πειραϊκή από Παπάγου.
Να περάσετε καλά!!!