Εδώ και λίγο καιρό, έχω ξεκινήσει την καταγραφή κάποιων σκέψεων - προτάσεων σχετικά με τη μετακίνηση με ποδήλατο, κυρίως μέσα στην πόλη. Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο (μακριά από μένα) προσπαθώ να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στην ανάπτυξη της χρήσης ποδηλάτου.
Θα χαρώ λοιπόν πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις για τα συγκεκριμένα θέματα που πραγματεύομαι, και στο Ποδηλατική Παιδεία.
(Αστική Μετακίνηση με ποδήλατο. Κουλτούρα, συμπεριφορά, κανόνες, οδηγίες)
Θα συνεχίσω φυσικά να γράφω και σε αυτό εδώ το site, που τόσο καιρό μας φιλοξενεί.
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Ρε Φράγκι, τι εννοάς ρε συ;
Θα μας κόψεις και το φάσκελο και το μπινελικάκι μας;
Εγώ, δηλαδής, που "αερίζομαι" ελεύθερα στο ποδήλατο θα πρέπει να το κόψω κι' αυτό; Μα γι' αυτό ξεκίνησα το ποδήλατο!
Μήπως να σταματήσω και να σκύβω για να μην προσβάλλονται "αι όπισθεν οδηγούσαι κυρίαι";
Για το ρέψιμο, τί έχεις να μας πεις; Επετρέπεται ή μεδέν είς το πηλίκον;
Το στραγγαλάω το παϊδάκι ή το σουγιαδιάζω με το μαχαίρι και εν τη συνεχεία το καμακώνω μετά του πηρουνέως;
Παπαριάζω το ψωμάκι στη χωριάτικη ή αφήνω διακριτικώς να καταπέσει το αρτοτεμάχιον εντός της σαλτσέως και εν συνεχεία το διασώζω μεθ' επιμελείας;
Ώρες είναι να μου πεις να βγάλω και την γκαδένα απ΄τον λαιμό...
Εγώ φταίω ρε ofie που προσπαθώ να σε κάνου Βρωπαίο. Τα ' χου δει ρε συ αυτά που σου λέω εκεί στο ... πωστολέν ... το Μάλμο που'χα πάει τσι προάλλς! :-)
Τις εντυπώσεις μου από μια Κυριακάτικη βόλτα με ποδήλατο, και τις ελπίδες μου πως ίσως κάτι να αλλάζει, τις κατέγραψα στο blog μου. Όσοι "πιστοί" προσέλθετε (για σχόλια και συζήτηση).
Αρχαίο, μεν, το θρεντ, αλλά με μια γρήγορη ματιά αποφασίζω ότι εδώ θα την επικολλήσω τη σημερινή μου εμπειρία (την οποία δημοσίευσα πριν λίγη ώρα και στο facebook-group CMR) -- κι όποιος τη διαβάσει τη διάβασε!.. ;)
"Συνειδητά επιλέγω κοντά 2 δεκαετίες να μετακινούμαι με ποδήλατο. Είναι άλλη μια έκφανση της πολιτικής μου δήλωσης. Πιστεύω ότι το ποδήλατο είναι καλό για όλους, γι' αυτό προσπαθώ να αποτελέσει πραγματικότητα για όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Σ' αυτό το πλαίσιο στοχοπροσηλωμένα διεκδικώ την ύπαρξή μου στο οδόστρωμα, μέχρι στιγμής επιτυχώς (χτύπα ξύλο!). Σημαντικές στιγμές, όμως, στις καθημερινές μάχες με τις λαμαρίνες, τις ελληναράδικες νοοτροπίες και τις νεοανθρώπινες άστοχες βιασύνες που θα περνούσαν και πάνω από σώματα για να ικανοποιηθούν, είναι και οι προφορικές παροτρύνσεις προς τους οδηγούς, ώστε οι συνθήκες να βελτιωθούν για όλους και σιγά-σιγά να εκλείψει το λογικότατο επιχείρημα "φοβάμαι".
Σήμερα έζησα τον παρακάτω διάλογο που μου έφτιαξε τη μέρα, όταν για πολλοστη φορά επέλεξα να εκφράσω την τρομάρα που πήρα σε έναν αυτοκινητιστή που με προσπέρασε με μεγάλη ταχύτητα και σε πολύ μικρή απόσταση κάπου στην Καλλιρόης:
- Σε παρακαλώ, όταν προσπερνάς ποδήλατα, πέρνα πιο αργά και από πιο μακρυά, διότι τρομάζουμε εμείς οι ποδηλάτες!
[Χωρίς να μιλήσει, σηκώνει χέρι σε στυλ: "οκ, μαν, έχεις δίκιο, πιάνω φάση, σόρι". Το φανάρι έχει ήδη ανάψει πράσινο και πρέπει να φύγει, έχουμε ήδη αλληλοχαμογελάσει και όλα οκ. Κι όμως, ο τύπος δεν ξεκινάει, κατεβάζει τελείως το παράθυρο και λέει με ένα καλόβολο χαμόγελο σεβασμού:]
- Σε παραδέχομαι για τον τρόπο που μιλάς.
Συνειδητοποιώ ότι θα προωθήσω αποτελεσματικότερα το σεβασμό προς πεζούς, ποδηλάτες και αυτοκινητιστές, αν καταφέρω και γίνω Βούδας και κατορθώσω να μιλήσω γλυκά και ευγενικά (συχνά τα καταφέρνω..), κατά τρόπο τέτοιο που ο άλλος, όσο καφροκάγκουρας και να 'ναι, θα αναγκαστεί να ακούσει όσα έχω να του πω· και είμαι πεπεισμένος ότι ένα ελάχιστο κλικ θα συμβεί στην ψυχή του - για το καλό όλων μας!...
Εύχομαι το σκηνικό να έπιασε τόπο και την επόμενη φορά να προσπεράσει τον ποδηλάτη που θα βρεθεί στο διάβα του με προσοχή. Είμαστε πάρα πολλοί πια, αν ο καθένας επενδύσει λίγο από το χρόνο του σε τέτοιες παροτρύνσεις, τότε -θέλω να πιστεύω- πολύ σύντομα θα αλλάξει άρδην η οδηγική συμπεριφορά, η τρέχουσα κατάντια της οποίας οφείλεται σε έλλειψη στοιχειώδους παιδείας και οδηγικής κατάρτισης και όχι σε καμιά εγγενή κακία των ιθαγενών οδηγών..."