μιλα βρε παιδακι μου...
μιλα εκεινη τη στιγμη στον ανθρωπο που σε ενδιαφερει...
ξερω μουδιαζεις δισταζεις...
μιλα σου λεω ειναι το πιο ανθρωπινο...
κοπελα ή αγορι μιλα πες ενα καλημερα κρατα επαφή με το συνανθρωπο...
νοιωσε ομορφα κανε και τον αλλο να νοιωσει ετσι...
τωρα για τη στηλη "σε ειδα" ειμαι μεσα ετσι για πλακα γιατι εχει πολυ γέλιο...
αλιμονο αν γεμιζουν τα ποστ με αληθινες ιστοριες...\
Τοξότη πέρα απ' το γεγονός ότι μας την σκας συνέχεια τελευταία κι έχασες χτες ένα πολύ καλό τσιμπούσι, φαίνεται ότι τα παιδιά μας έχουν αυτό που λέμε αιδώ...Άσε και λίγο ρομαντισμό να ανθίσει μέσα απ' αυτά τα υπέροχα μηνύματα...
Ήθελα να δεις το βιβλίο που φτιάχνω. Το κάνω με χάντρες διάφορες και ατσαλόσυρμα...Δεν μπορείς να ξεκλέψεις λίγο χρόνο νάρθεις καταδω την Τρίτη πριν το στείλω;
Ti τα έχεις ανάγκη τα μεγάλα κεφάλια του site? Δεν βλέπεις και μόνος σου ότι έχει και πολύ σουξέ η όλη υπόθεση αυτού του blog? Θα τραβήξει μπρος...κι όσα έρθουν κι όσα πάνε!! Όσο για μένα θα κάνω ότι μπορώ για να βρεθώ την Κυριακή στην δεξαμενή! Αν και δουλεύω το βράδυ και ρισκάρω να γυρίσω πτώμα σπίτι μου. Ετσι μ όνο και μονο για να σας γνωρίσω! Είσαι και πολύ πρώτος!
Σ Ε Ε Ι Δ Α !!!! Σήμερα το πρωί, κατα τις 12.30
Ήσουν με ενα ποδήλατο fitness στην οδό Σινώπης δίπλα από τον πύργο Αθηνών!! φορούσες θαλασσί φόρμα, και είχες μια λευκή μπλούζα τυλιγμένη γύρω από την μέση σου. δυστυχώς δεν εχω αρχίσει τις συστηματικές ποδηλατικές διαδρομές στην πόλη, μόλις είχα βγει απο το εργαστήριο, και έτσι... φορούσα δερμάτινο σακάκι, και κρατούσα χαρτοφύλακα. Ήταν συνεπώς αρκετά δύσκολο να...κρατήσω τον ρυθμό σου!! Στο ένα και μοναδικό δευτερόλεπτο που με αντίκρισες διέκρινα το πιο χαλαρό και γλυκό ποδηλατικό χαμόγελο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος... θα ήταν όμορφο αν γνωριζόμασταν!!!
Δεν χαζέυουμε τα γκομενάκια (*) δεξιά αριστερά, γιατί μπορεί να μας την πέσει κάνας φορτηγατζής απο απέναντι και να μας μαζεύουνε. Ούτε τρέχουμε πίσω απο τις ποδηλάτισσες γιατί έχουνε ξεφύγει τόσο πολύ που δεν τις πιάνουμε με τίποτα.
Παρόλα αυτά αλλάξαμε το όνομα του συγκεκριμένου φορουμ ώστε να μπορείτε να το δίνετε ραβασάκι στην οπτασία των ονείρων σας.
Και εννοείται πως διαβάζουμε το φόρουμ ανελλιπώς, μπάς και εμφανιστεί και για μας κανένα μήνυμα. Που ξέρεις!
*Η λέξη γκομενάκι, ώς unisex, μπορεί να χρησιμοποιείται και για τα δύο φύλα
Ξέχασα να γράψω πριν καλό είναι να κρατάμε ένα επίπεδο. Αμα αρχίσουν κάποιοι τις χυδαιότητες δεν θα έχει καθόλου πλάκα και μετά θα αρχίζουμε τις συνελεύσεις για να δούμε τι θα κάνουμε.
αναμονή είναι φόβος κακού όπως είπε ο Ζήνων ο Στωϊκός...
κοινώς, χαλάρωσε man!
Γιατί να μας πατήσει φορτηγό? Δεν είπαμε και έτσι...
Το να τρέξει και να μην την/τον φτάσουμε δεν παίζει...γιατί το χουμε το νίτρο? (3ος δίσκος, 9 γρανάζι κασέτας, προσωρινά την βγάζω με το 8ο)
Be positive!
Πάντως για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να το δω σε ξεχωριστή κατηγορία στο forum, όπου ο καθένας μπορεί να ανεβάσει ένα post για την δικιά του θεά ή θεό...ταυτόχρονα μπορεί να μην είναι ενεργοποιημένη η δυνατότητα σχολίων...ούτως ή άλλως, το θέμα δεν είναι τα σχόλια αλλά η επικοινωνία!
καλή η πρόταση του teaser και μάλλον εύκολα πραγματοποιήσιμη. Επειδή όμως το σάιτ δεν συντηρείται απο επαγγελματίες, αλλά από ποδηλάτες που απλώς τυχαίνει να ξέρουν πέντε πράγματα, δεν μπορούν να γίνουν όλα αμέσως.
όταν ο άνθρωπας είναι και κασκαντέρ και ποιητής τι άλλο να ζητήσει κανείς? (πέρα από μία οπτασία 1.80, μελαχρινή με μελιά μάτια και ένα univega των 1500 ευρώ?)
Φορούσες μαύρο τζιν και ασορτι μπουφανάκι με την κουκούλα στο κεφάλι ,για το κρύο προφανώς...!
Κρατούσες μεγάλου μεγέθους κόφτη και ήσουν τόσο γλυκά αφοσιωμένος προσπαθώντας να κόψεις το συρματόσχοινο με το οποίο είχα, ατυχώς, δέσει το ποδηλατό μου που δεν άκουσες τις φωνές μου απο τον πέμπτο όροφο.
Στην οπτικοακουστική αυτή πανδαισία δε θέλησαν να συμμετάσχουν οι περαστικοί συνανθρωποι μας, όντας τόσο διακριτικοί και μη θέλοντας να διακόψουν τον δημιουργικό, έστω και μόνο για σενα, οίστρο σου.
Τι κι αν κατέβηκα τρέοχντας τα σκαλιά ? Είχες φύγει ...
Σε είδα όμως
και πίστεψε με... πεθαίνω να σε ξαναδώ!
οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική!
@stef: φίλε μου ο καημός είναι καημός...κάνε φωτογραφίες τον καημός σου...Εμείς θα περιμένουμε, οι ποδηλartες φίλοι σου...
@all the rest: Μήπως είμαστε ένα τόόόόόσο δα λιγάκι φετιχιστές με τα ποδήλατα κι αυτό μας κάνει να βλέπουμε τους αναβάτες τους σαν οπτασίες υπερφυσικές, που αν ήταν πεζοί δεν θάτρεχε τίποτα;;;
Σε είδα χτες στην αρχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας στο Πεδίο του Άρεως, είχε βραδιάσει και δεν είχες φώτα. Σου είπα «φώτα κοπελιά» και μου έριξες ένα βλέμμα που έλεγε «ωραία ατάκα για καμάκι μα....»
Αν το διαβάζεις πάρε φώτα για να σε δούνε και οι άλλοι.
είναι απαίσιο να βλέπεις και να μην το προλαβαίνεις! Σε ζώνουνε οι μαύρες σκέψεις!Εγώ πρώτη φορά μου καταράστηκα τόσο αυθόρμητα άνθρωπο και δεν το έχω ακόμα μετανιώσει! Εύχομαι η καινούρια χρονιά να σε βρεί με άλλο ωραίο ποδηλατάκι και δυο-τρία πέταλα για να το προστατεύεις! Μην αφήσεις το σαράκι να σε τρώει, και αν μπορείς πάρε ένα εξίσου καλό. θα το χαρείς διπλά! Σου το εγκυώμαι.
...εμφανίστηκες ξαφνικά μπροστά μου, στάθηκες στη μέση του δρόμου και με κάρφωσες προκλητικά με τα πράσινα μάτια σου. Ένα αδιόρατο χαμόγελο διαγραφόταν κάτω από το περιποιημένο μουστάκι σου. Όλο σου το σώμα παλλόταν από την ένταση ενώ εγώ βρισκόμουν ήδη στα πρόθυρα της παράλυσης. Αργά αλλά σταθερά άρχισες να κινείσαι προς το μέρος μου έχοντας πάντα τα μάτια σου στυλωμένα στα δικά μου σαν έτοιμος από καιρό για την αναπόφευκτη σύγκρουση. Το βλέμμα σου σταθερό και σίγουρο μα και ανεξήγητα ανέκφραστο σαν να μην αντιλαμβανόσουν τον κίνδυνο. Δεν έδειχνες ότι θα υποχωρούσες. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν πια τόσο μικρή που έβλεπα το ποδήλατό μου μικροσκοπικό να καθρεφτίζεται στις κόρες των ματιών σου. Τι ήθελες επιτέλους από μένα; Τι σε έφερε μπροστά μου; Γιατί επιτέλους ακόμα και πάνω στο ποδήλατο να χρειάζεται να ζω καταστάσεις που απαιτούν αστραπιαία λήψη αποφάσεων προκαλώντας μου αυτήν την τόσο εξουθενωτική ξαφνική έκλυση αδρεναλίνης στο κορμί μου; Δεν είχα άλλα περιθώρια. Εσύ μπορεί να ήσουν έτοιμος, αλλά εγώ αποφάσισα ότι μου φτάνουν πια οι συγκρούσεις. Οι ψυχολογικές. Γιατί μόνον αυτές έχω ζήσει έως τώρα. Δεν θέλω και σωματικές. Μήπως όμως αυτές είναι τελικά οι καθαρτήριες; Μια στιγμιαία επώδυνη επαφή και ύστερα η πρόσπτωση στο έδαφος. Τόσο απλά, τόσο βίαια. Δεν υπήρχε χρόνος πλέον. Του λυτρωτικού ενστίκτου έφτασε η ώρα. Ο μηχανισμός της άλογης αντίδρασης που τίθεται σε λειτουργία σε στιγμές σαν κι αυτή που το νήμα των σκέψεων χάνεται σε άκαιρες αναζητήσεις. Τα χέρια μου υπακούν. Τα σκουριασμένα φρένα μου στριγγλίζουν. Ο ήχος τους ανακατεύεται με το δυνατό νιαούρισμά σου. Το τελευταίο πράγμα που βλέπω είναι η περήφανη ουρά σου καθώς στρίβεις τρέχοντας τη γωνία του δρόμου…
Μου είπες ότι κάηκε το πίσω μου λαμπάκι και δεν φαίνομαι. Ήταν σκοτάδι... Μου είπες ότι είσαι κι εσύ ποδηλάτης και σκέφτηκα...βρε λες να μπαίνει και στο site και να αλλάξει η τύχη μου, τέτοιος παίδαρος!! Λοιπόν φωτάκι θα βάλω αύριο που θα ανοίξουν τα μαγαζιά! Εσένα όμως θα σε ξαναδώ άραγε πάνω σε ποδηλατάκι γ ια να πάμε τσάρκα πουθενά?
Σε ειδα πριν αρκετο καιρο, πανε 2 μηνες και βαλε.Το ποδηλατο μου ητανε φρεσκο , μολις μιας βδομαδας και ειχα αποφασισει να ανεβω βορεια.
Ητανε καπου 7 το πρωι(αυπνιες) και ειμασταν στο φαναρι κηφισίας-πεντελης στο μαρουσι.
Ειχες μια ασπρη κουρσα της ideal.Προσπαθησα να πιασω καπως τον ρυθμο σου (χαχαχαχαχα) αλλα ΔΕΝ.
Μαλιστα λογω οτι ημουν καινουργιος στο χωρο μου κανε εντυπωση που με χαιρετησες , αλλα πλεον εχω καταλαβει απλα οτι οι ποδηλατες ειμαστε μια μικρη κοινοτητα και απλα ΟΛΟΙ γνωριζομαστε μεταξυ μας.
αυτα..
@royaloak αν βάλουν το χεράκι τους και οι moderators θα γελάσεις ακόμα περισσότερο...PS: πριν δεν είχα εικονίδιο! ποιο έβλεπες!?
@carmen θα θες και έναν κουβά μπογιά και δεν λέει σε περίοδο οικονομικής κρίσης
@nemi6 ναι όντως! και εγώ χαιρετώ πλέον από 1-10 άτομα σε κάθε βόλτα...τους ξέρω όλους εκτός από τον άγγελο μου που είδα στο θησείο προς Πετράλωνα...
σγουρομάλα μου που είσαι? ΣΕ ΕΙΔΑ! χεχεχεχε
Εσύ δεν είχες τον Γκούφυ ή κάνω λάθος.
αν καταλαβα καλα ο teaser ειναι σε περιοδο αναπαραγωγης τωρα και , πως να το κανουμε , ο tasmania monster ειναι.. δηλωση !!!
χαχαχα!
Παντως τον Γκουφι τον εχουν αλλοι..
βρε παιδια τι σε ειδα....
μιλα βρε παιδακι μου...
μιλα εκεινη τη στιγμη στον ανθρωπο που σε ενδιαφερει...
ξερω μουδιαζεις δισταζεις...
μιλα σου λεω ειναι το πιο ανθρωπινο...
κοπελα ή αγορι μιλα πες ενα καλημερα κρατα επαφή με το συνανθρωπο...
νοιωσε ομορφα κανε και τον αλλο να νοιωσει ετσι...
τωρα για τη στηλη "σε ειδα" ειμαι μεσα ετσι για πλακα γιατι εχει πολυ γέλιο...
αλιμονο αν γεμιζουν τα ποστ με αληθινες ιστοριες...\
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΣΤΕ ΒΡΕ...
Τοξότη πέρα απ' το γεγονός ότι μας την σκας συνέχεια τελευταία κι έχασες χτες ένα πολύ καλό τσιμπούσι, φαίνεται ότι τα παιδιά μας έχουν αυτό που λέμε αιδώ...Άσε και λίγο ρομαντισμό να ανθίσει μέσα απ' αυτά τα υπέροχα μηνύματα...
@xtravaganza, μας έλειψες χτες...
...ααλλα ειμαι σε φαση ακρως...επαγγελματικη .!
για να σε χαροποιησω θα σου πω ομως οτι δουλευω ηδη 2 project - χωρια τα κοσμηματα !
Θα επανελθω με ολη τη φορα που θα εχει μαζευτει μεχρι τοτε !
Ήθελα να δεις το βιβλίο που φτιάχνω. Το κάνω με χάντρες διάφορες και ατσαλόσυρμα...Δεν μπορείς να ξεκλέψεις λίγο χρόνο νάρθεις καταδω την Τρίτη πριν το στείλω;
ποδηλάτης, Π. Φάληρο, οδός Νηρηίδων χαμηλά (στη διπλανή μου ποληκατοικία), είπαμε ενα "γεια" ένα πρωινό Σαββάτου. Εσύ με κούρσα, εγώ με mountain. Ποιό κουδούνι να χτυπήσω;
Γεια σου ρε teaser! Είσαι guapo!!! χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!!
Ti τα έχεις ανάγκη τα μεγάλα κεφάλια του site? Δεν βλέπεις και μόνος σου ότι έχει και πολύ σουξέ η όλη υπόθεση αυτού του blog? Θα τραβήξει μπρος...κι όσα έρθουν κι όσα πάνε!! Όσο για μένα θα κάνω ότι μπορώ για να βρεθώ την Κυριακή στην δεξαμενή! Αν και δουλεύω το βράδυ και ρισκάρω να γυρίσω πτώμα σπίτι μου. Ετσι μ όνο και μονο για να σας γνωρίσω! Είσαι και πολύ πρώτος!
Σ Ε Ε Ι Δ Α !!!! Σήμερα το πρωί, κατα τις 12.30
Ήσουν με ενα ποδήλατο fitness στην οδό Σινώπης δίπλα από τον πύργο Αθηνών!! φορούσες θαλασσί φόρμα, και είχες μια λευκή μπλούζα τυλιγμένη γύρω από την μέση σου. δυστυχώς δεν εχω αρχίσει τις συστηματικές ποδηλατικές διαδρομές στην πόλη, μόλις είχα βγει απο το εργαστήριο, και έτσι... φορούσα δερμάτινο σακάκι, και κρατούσα χαρτοφύλακα. Ήταν συνεπώς αρκετά δύσκολο να...κρατήσω τον ρυθμό σου!! Στο ένα και μοναδικό δευτερόλεπτο που με αντίκρισες διέκρινα το πιο χαλαρό και γλυκό ποδηλατικό χαμόγελο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος... θα ήταν όμορφο αν γνωριζόμασταν!!!
ααααααααααχχχχχχχχχ...πιάνω πάντα τον παλμό της εποχής ο φούστης χεχεχε
πραγματικά παιδιά...πλέον βλέπω ποδηλατικές οπτασίες!
moderators του site τι θα γίνει?! εεεε?
κάτσε να τους στείλω και ενα email!
Κοιτάξτε παιδιά
εδώ είμαστε σοβαροί άνθρωποι...
Δεν χαζέυουμε τα γκομενάκια (*) δεξιά αριστερά, γιατί μπορεί να μας την πέσει κάνας φορτηγατζής απο απέναντι και να μας μαζεύουνε. Ούτε τρέχουμε πίσω απο τις ποδηλάτισσες γιατί έχουνε ξεφύγει τόσο πολύ που δεν τις πιάνουμε με τίποτα.
Παρόλα αυτά αλλάξαμε το όνομα του συγκεκριμένου φορουμ ώστε να μπορείτε να το δίνετε ραβασάκι στην οπτασία των ονείρων σας.
Και εννοείται πως διαβάζουμε το φόρουμ ανελλιπώς, μπάς και εμφανιστεί και για μας κανένα μήνυμα. Που ξέρεις!
*Η λέξη γκομενάκι, ώς unisex, μπορεί να χρησιμοποιείται και για τα δύο φύλα
Αυτη ειναι μια απο τις περιπτωσεις που ευχεσαι την κυριολεκτικη έννοια και απεύχεσαι την μεταφορική !!!
χαχαχαχαχαχα!
Ξέχασα να γράψω πριν καλό είναι να κρατάμε ένα επίπεδο. Αμα αρχίσουν κάποιοι τις χυδαιότητες δεν θα έχει καθόλου πλάκα και μετά θα αρχίζουμε τις συνελεύσεις για να δούμε τι θα κάνουμε.
αγαπητέ ilia
αναμονή είναι φόβος κακού όπως είπε ο Ζήνων ο Στωϊκός...
κοινώς, χαλάρωσε man!
Γιατί να μας πατήσει φορτηγό? Δεν είπαμε και έτσι...
Το να τρέξει και να μην την/τον φτάσουμε δεν παίζει...γιατί το χουμε το νίτρο? (3ος δίσκος, 9 γρανάζι κασέτας, προσωρινά την βγάζω με το 8ο)
Be positive!
Πάντως για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να το δω σε ξεχωριστή κατηγορία στο forum, όπου ο καθένας μπορεί να ανεβάσει ένα post για την δικιά του θεά ή θεό...ταυτόχρονα μπορεί να μην είναι ενεργοποιημένη η δυνατότητα σχολίων...ούτως ή άλλως, το θέμα δεν είναι τα σχόλια αλλά η επικοινωνία!
αυτά είχα να πω, καλή σας μέρα!
se eida to savvato stou zografou sth boute' ...sugkekrimena piname potaki...kai epeidh eipa oti tha se psaxo agaphte mou podilath....to ekana!!!
ioanna!
καλή η πρόταση του teaser και μάλλον εύκολα πραγματοποιήσιμη. Επειδή όμως το σάιτ δεν συντηρείται απο επαγγελματίες, αλλά από ποδηλάτες που απλώς τυχαίνει να ξέρουν πέντε πράγματα, δεν μπορούν να γίνουν όλα αμέσως.
κατανοητόν και σεβαστόν ebersi :)
αναμένομε (πω πω με έπιασε η καθαρευουσιάνικη βλακεία χαχαχα)
του ανερχόμενου Φανφάρα του Β' του ποδηλάτη.
Κυριακή 16/11
-------------
Πάνω στο όμορφο Υμμητό,
σε μια ευθεία μεγάλη
ΣΕ ΕΙΔΑ με μια φίλη σου
που κάνατε πετάλι
Ήμουν σκυφτός στα γόνατα
και άλλαζα αλυσίδα
μα μέσα απ'το φούλ φέης μου
σαν οπτασία σε είδα
Κολάν μέχρι το γόνατο
και σμιλεμένη γάμπα
περνούσες τα κατσάβραχα
σαν νάτανε μια ράμπα
Το mountain σου σταμπάρισα
το πρόσωπο το ωραίο
κι αν στο βουνό σε ξαναδώ
μπορεί νά'ναι μοιραίο
όταν ο άνθρωπας είναι και κασκαντέρ και ποιητής τι άλλο να ζητήσει κανείς? (πέρα από μία οπτασία 1.80, μελαχρινή με μελιά μάτια και ένα univega των 1500 ευρώ?)
Σε είδα.....
Φορούσες μαύρο τζιν και ασορτι μπουφανάκι με την κουκούλα στο κεφάλι ,για το κρύο προφανώς...!
Κρατούσες μεγάλου μεγέθους κόφτη και ήσουν τόσο γλυκά αφοσιωμένος προσπαθώντας να κόψεις το συρματόσχοινο με το οποίο είχα, ατυχώς, δέσει το ποδηλατό μου που δεν άκουσες τις φωνές μου απο τον πέμπτο όροφο.
Στην οπτικοακουστική αυτή πανδαισία δε θέλησαν να συμμετάσχουν οι περαστικοί συνανθρωποι μας, όντας τόσο διακριτικοί και μη θέλοντας να διακόψουν τον δημιουργικό, έστω και μόνο για σενα, οίστρο σου.
Τι κι αν κατέβηκα τρέοχντας τα σκαλιά ? Είχες φύγει ...
Σε είδα όμως
και πίστεψε με... πεθαίνω να σε ξαναδώ!
οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική!
take care
@stef: φίλε μου ο καημός είναι καημός...κάνε φωτογραφίες τον καημός σου...Εμείς θα περιμένουμε, οι ποδηλartες φίλοι σου...
@all the rest: Μήπως είμαστε ένα τόόόόόσο δα λιγάκι φετιχιστές με τα ποδήλατα κι αυτό μας κάνει να βλέπουμε τους αναβάτες τους σαν οπτασίες υπερφυσικές, που αν ήταν πεζοί δεν θάτρεχε τίποτα;;;
...οι πεζοί άνθρωποι... :)
ναι ούτε εμένα :)
@stef συλληπητήρια σύντροφε ποδηλάτη... την επόμενη φορά στο σπίτι ή αν το αφήσεις έξω, 2 πέταλα ή 1 πέταλο και μία πολύ χοντρή αλυσίδα...
Σε είδα χτες στην αρχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας στο Πεδίο του Άρεως, είχε βραδιάσει και δεν είχες φώτα. Σου είπα «φώτα κοπελιά» και μου έριξες ένα βλέμμα που έλεγε «ωραία ατάκα για καμάκι μα....»
Αν το διαβάζεις πάρε φώτα για να σε δούνε και οι άλλοι.
είναι απαίσιο να βλέπεις και να μην το προλαβαίνεις! Σε ζώνουνε οι μαύρες σκέψεις!Εγώ πρώτη φορά μου καταράστηκα τόσο αυθόρμητα άνθρωπο και δεν το έχω ακόμα μετανιώσει! Εύχομαι η καινούρια χρονιά να σε βρεί με άλλο ωραίο ποδηλατάκι και δυο-τρία πέταλα για να το προστατεύεις! Μην αφήσεις το σαράκι να σε τρώει, και αν μπορείς πάρε ένα εξίσου καλό. θα το χαρείς διπλά! Σου το εγκυώμαι.
...εμφανίστηκες ξαφνικά μπροστά μου, στάθηκες στη μέση του δρόμου και με κάρφωσες προκλητικά με τα πράσινα μάτια σου. Ένα αδιόρατο χαμόγελο διαγραφόταν κάτω από το περιποιημένο μουστάκι σου. Όλο σου το σώμα παλλόταν από την ένταση ενώ εγώ βρισκόμουν ήδη στα πρόθυρα της παράλυσης. Αργά αλλά σταθερά άρχισες να κινείσαι προς το μέρος μου έχοντας πάντα τα μάτια σου στυλωμένα στα δικά μου σαν έτοιμος από καιρό για την αναπόφευκτη σύγκρουση. Το βλέμμα σου σταθερό και σίγουρο μα και ανεξήγητα ανέκφραστο σαν να μην αντιλαμβανόσουν τον κίνδυνο. Δεν έδειχνες ότι θα υποχωρούσες. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν πια τόσο μικρή που έβλεπα το ποδήλατό μου μικροσκοπικό να καθρεφτίζεται στις κόρες των ματιών σου. Τι ήθελες επιτέλους από μένα; Τι σε έφερε μπροστά μου; Γιατί επιτέλους ακόμα και πάνω στο ποδήλατο να χρειάζεται να ζω καταστάσεις που απαιτούν αστραπιαία λήψη αποφάσεων προκαλώντας μου αυτήν την τόσο εξουθενωτική ξαφνική έκλυση αδρεναλίνης στο κορμί μου; Δεν είχα άλλα περιθώρια. Εσύ μπορεί να ήσουν έτοιμος, αλλά εγώ αποφάσισα ότι μου φτάνουν πια οι συγκρούσεις. Οι ψυχολογικές. Γιατί μόνον αυτές έχω ζήσει έως τώρα. Δεν θέλω και σωματικές. Μήπως όμως αυτές είναι τελικά οι καθαρτήριες; Μια στιγμιαία επώδυνη επαφή και ύστερα η πρόσπτωση στο έδαφος. Τόσο απλά, τόσο βίαια. Δεν υπήρχε χρόνος πλέον. Του λυτρωτικού ενστίκτου έφτασε η ώρα. Ο μηχανισμός της άλογης αντίδρασης που τίθεται σε λειτουργία σε στιγμές σαν κι αυτή που το νήμα των σκέψεων χάνεται σε άκαιρες αναζητήσεις. Τα χέρια μου υπακούν. Τα σκουριασμένα φρένα μου στριγγλίζουν. Ο ήχος τους ανακατεύεται με το δυνατό νιαούρισμά σου. Το τελευταίο πράγμα που βλέπω είναι η περήφανη ουρά σου καθώς στρίβεις τρέχοντας τη γωνία του δρόμου…
ψψψψψψψψψψψψψψ....τύφλα να χει η βέρα στο δεξί αυτό το post....
πεταλώστε με, πεταλώστε με, στα χέρια σας σηκώστε με!
Μου είπες ότι κάηκε το πίσω μου λαμπάκι και δεν φαίνομαι. Ήταν σκοτάδι... Μου είπες ότι είσαι κι εσύ ποδηλάτης και σκέφτηκα...βρε λες να μπαίνει και στο site και να αλλάξει η τύχη μου, τέτοιος παίδαρος!! Λοιπόν φωτάκι θα βάλω αύριο που θα ανοίξουν τα μαγαζιά! Εσένα όμως θα σε ξαναδώ άραγε πάνω σε ποδηλατάκι γ ια να πάμε τσάρκα πουθενά?