ΣΕ ΕΙΔΑ στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα...
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα... (ποιηματάκια)
ΣΕ ΕΙΔΑ στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα...
...και πατησα ενα καρφι
και μου 'σκασ' η σαμπρελα
Ωραίο..!!!
και μου πετάς έναν κεφτέ,
φχαριστώ δεν καπνίζω
...αλλά καλο.
...μα ύστερα κατάλαβα πως έλειπε η σέλα!
αρβύλες μαύρες φόραγες αν κι ήσουνα κοπέλα
παρόλα αυτά με άρεσες και στρόφαρα επιτούτου
το κουδουνάκι χτύπησα για να σου κάνω κούκου
γύρισες το κεφάλι σου και μ' έπιασε θολούρα
τα τσίσα μου εφύγανε απ' τη πολύ καψούρα
τ' ατσάλι μου σηκώθηκε για να σου κάνω σούζα
μα έπεσα και τσακίστηκα γιατ' ήσουνα... ΓΡΟΥΣΟΥΖΑ!
+1
Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Στο ΚΑΤ μετα με πηγανε στα αιματα πνιγμενο
αφου ειχα σπασει δυο πλευρα, κεφαλι ανοιγμενο.
Δε θα κοιταξω αλλη φορα αλληνα σα και σενα
δε πα να εχω φορμουλα και να 'μαι ο Αϊρτον Σενα
Κακουργα με σακατεψες, ημουνα νιος, παιδακι
κι αφου ονομα δεν ηξερα, σ' εβγαλα Μητσοτακη
scrabler & ghandee απόλυτο RESPECT..!!!
Ποδηλατούσα όρθιος
Επάνω στο Carrera
Και έπεσα φαρδύς-πλατύς
Και μου 'κανες αέρα
Μου έπεσαν και τα γυαλιά
Γάντια, φακός και κράνος
Κι εσένα παλιοκόριτσο
Σε αγκαλιάζει άλλος
Σπάσανε σχάρες και σασμάν
Μανέτες και η ζάντα
Κοίτα ζημιά που έπαθα
Ο έρμος στα τριάντα
Μα ήσουν άκαρδη πολύ
Δεν είχες ούτε τρόμπα
Και μ'άφησες να σέρνομαι
Και ας γινόμουν ρόμπα
Ήρθε και η Παρασκευή
Θα πάω στο Freeday
Κι εσένα θα σε κ@υλ@ντίζουνε
Σαράντα νοματέοι
..γιατί σταματήσατε ?
Τόκανα μονόφυλλο και το μοίρασα στη δουλειά ....
Μπάς και είχε copyright...?
Έχω λιώσει..!!! Με αγαπώ..!!!
Μα όταν σπίτι έφτασα
Πονούσα ο Μ___ας
Κι εσύ κακούργα τα 'πινες
Με άλλον στο Mamacas
Έβαλα πάγο κι έκατσα
Στον καναπέ μονάχος
Κι εσύ αλήτισα καρδιά
Δεν είχες διόλου άγχος
Άνοιξα το μπουκάλι μου
Έβαλα λίγο Johnnie
Γιατί όπως λέει ο νταλκάς
Την μοναξιά σκοτώνει
Έπεσα και κοιμήθηκα
Με γύψους γεμισμένος
Κι απ΄τη δική σου την καρδιά
Ήμουνα προδωμένος
Έχω λιώσει στο γέλιο!!!
Respect παιδια...
στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα
κι αυθόρμητα και άξαφνα
με πιάσανε τα γέλια.
Τον Scrambler εθυμήθηκα
που είχε γράψει στίχους,
του Ghandee τα καμώματα,
και του verba τους μύθους.
Έσυ με στραβοκοίταξες
εξίνησες τη μούρη
από την άλλη γύρισες,
ψιθύρισες...."γαιδούρι"!
Σε είδα κατευθύνθηκες
στο μαγαζί του Τσούσκουλα
χαμογελάκια να του σκας
χαδάκια εις τα μούσκουλα...
Αμέσως εξενέρωσα
με πήρε από κάτω
το καφεδάκι πλέρωσα
κ πήγα παρακάτω
Και τώρα στο ποδήλατο
κάνω ορθοπεταλιά
τ' αστεία στιχάκια σκέφτομαι
έ, κι όλα μια χαρά!!!
Οι ποδηλάτες όλοι εδώ, του φόρουμ οι καμμένοι
όταν για χιούμορ πρόκειται, όλοι τους ενωμένοι
κι αν για τις γκόμενες τους πεις, όλοι τους είναι μέσα
παρόλο που δεν μας κάθεται ούτε κι η πιο μπουχέσα
Μα για ποδήλατα μην πεις, ποτέ αυτή τη λέξη
σύννεφα γίνονται πολλά, μου φαίνεται θα βρεξει
τσακώνονται σαν τα παιδιά, μετράνε τις... χολές τους
μια γνώμη όλοι την έχουνε κοιτάζοντας... προσπέκτους
Οφ τόπικ μάλλον έχω βγει κοιτάζοντας τι γράφω
μα ήθελα να σας το πω πριν κάψω κι άλλο μπάφο
την ξαναφέρνω στο μυαλό, στη σέλα όλο τρέλα
και τα μαλλιά της μακριά, πιασμένα με κορδέλα
μα ο verba ανατινάχτηκε επάνω στο carrera
κι ο ghandee πάτησε καρφί και του σκασ' η σαμπρέλα
ο κώστας γάιδαρος κατάντησε, τον πιάσανε τα γέλια
εμένα γιατί δεν μ' ακούς που σου φωνάζω "έλα"
μιας...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
... κι από τη πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα?
Ζήτω!!!
και
...respect!!!
.
Πίνω καφέ και επανέρχομαι...
Σε ειδα στο ποδηλατο και ησουν ολο τρελλα
και ερωτα εκολλησα σα να 'ταν σαλμονελα
Φοραγες φορεμα κοντο με τα μπουτακια εξω
αυτα ειναι κολπα ζορικα που κανουν στην Ινδια *
Ειχες κορδελια στα μαλλια, αξυριστη μασχαλη
εφοραγες καρο γυαλια ** κ' η μυτη σου μεγαλη
Μανουλι μ' αναψες φωτια, μου 'φερες πεντοζαλη
και στο κρεβατι -σιγουρα- το εχεις σα το Γκαλη
Τι να τους κανω τους τροχους τις τρομπες και τα φρενα
αφου σαν σε αντικρυσα εξεχασα τη Ρενα ***
Τι να τα κανεις τα λεφτα αμα δεν εχεις μια
για μενα εισαι το νερο σε period **** ληψυδριας
Μανουλα σ' ερωτευτικα και εχασα τη μπαλα
και μοναχος μου προσπαθω να παιζω στη τραμπαλα
Δεν ησουνα μαυριδερη μα ασπρη σα το γαλα
σε κυνηγουσα κι ελεγα "στασου καλε, μυγδάλα ****"
* το εβαλα για να πιασω (και) το κοινο που γουσταρει Κατσιμιχαιους
**καρο γυαλια = σουρεαλισμος
*** Ρενα = γκομενα απο το στρατο
**** αγγλικος στιχος, μοντερνος
**** μυγδάλα αντι για μύγδαλα = ποιητικη α(η)δεια
Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα Κι αμέσως αναφώνησα: Τι όμορφη κοπέλα! Ο δρόμος προς Ανατολή μα η ματιά στο Νότο Γυρίσανε κεφάλια απ'τον βαρύ τον κρότο. Το πόδι είχε κολλήσει στ'αριστερό πετάλι Κ η ρόδα να γυρίζει παρέα με το κεφάλι Ορκίστηκα εντός μου ποτέ πια καλουπιέδες Θέλω καινούρια ζάντα, μπρος-πίσω ντεραγιέδες. Κι εκεί πάνω που έκανα τον απολογισμό μου Νιώθω ένα χεράκι πάνω στο μέτωπό μου Τα γόνατά μου τρέμαν, η ανάσα μου κομμένη Γειά ειμ'ο Αλέξης, Εγώ ειμ'η Ελένη. Καθώς μιλούσαμε αρκετά στο πεζοδρόμιο επάνω Σκεφτόμουν απο μέσα μου, ...την ευκαιρία δεν χάνω... Και πριν να φύγω σπίτι μου κι αυτή για το δικό της Κατάφερα και απέκτησα, ΝΑΙ, τον αριθμό της! Μετά απο τρεις βδομάδες, πλήρως αναρρωμένος Καβαλάω το κουρσάκι μου, φουλ ερωτευμένος! Περίεγο μα φαίνεται πιο ελαφρύ, πιο γρήγορες οι σχέσεις Μήπως για να βελτιωθείς θα πρέπει να πονέσεις? Κι απο εκείνη τη σημαδειακή ηλιόλουστη ημέρα Με το ποδήλατό της βγαίνουμε κι εγώ με το Carrera Στο άλσος Φιλαδέλφειας, στο ρέμα Χαλανδρίου Και πάλι πίσω σπίτι της, λεωφόρο Ηρακλείου. Κι αφού γλυκοφιλώ αυτή που αγαπάω γυρνώντας στο Χαλάνδρι, χαμόγελα σκορπάω Μέσα μου να ρέει, του έρωτα η λάβα Προσπερνώ στ'αριστερά το έργο Καλατράβα. Καθήστε λοιπόν φίλοι, γύρω απ'τη φωτιά της μνήμης Όσο ο scrabler θα ετοιμάζει την πίπα της ειρήνης Η ιστορία μου είναι γι'αυτούς που ψάχνουν την καρδιά τους Για όσους έχουν χάσει το νου και τα...κλειδιά τους! Άλεξ
την κυριακη τ απογευμα
ολοι μαζι πλατεια
να μαθει η κυβερνηση
πως τελειωσαν τ αστεια.
με καρμπον η το ατσαλι σου
ελα σε περιμενω
πισω για να μας δωσουνε
καθε μας κεκτημενο
Θεε μου δως μου υπομονη
ειρηνικα να ζησω
γιατι αν μου δωσεις δυναμη
θα παω να τους γ....ω
Μην φερεσε σαν αψυχο
που δεν εχει μιλια
το συνθημα ειν
ΨΩΜΙ ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΠΕΤΑΛΙΑ!
Μέσα στης αυτοκινητόμαζας την τρέλα
Το πετάλι σου έλαμψε σα φώσφορος
μικρή κι ανεμόφτερη κοπέλα
κι ο καλός σου
γλυκά ποδηλατούσε πλάι σου πρόσφορος.
Ποια τάχα ομορφιά κρυφή σου ήταν η ξόβεργα,
όταν τα σανδαλάκια σου έσκυψε και φίλησε
και τα γυμνά σου πόδια τα ψιλόλιγνα;
Στεκόταν στο πλευρό σου ωχρός.
Λιγόλογος.
Λάβρος αλλά και κάπως ένοχος.
Κομμένα τα γκέμια στα χέρια του,
σαν έκπτωτος Ηνίοχος.
Περνούσα ανυποψίαστη,
όταν ξάφνου σας είδα,
με τις κλεφτές ματιές σας που ανάσανα,
τις ακτίνες απ’ τις ρόδες μου ελευθέρωσα,
το μαντήλι έβγαλα,
τα μαλλιά μου τίναξα
κι έστω για λίγο ένιωσα,
πως ο Έρωτας ποτέ δεν είχε,
ποτέ δεν θα ’χει άλλα βάσανα.
Πώς τούτο το κορίτσι ανάμεσα στους ανέμους των μαλλιών του
ελεύθερο πολιορκημένο τον έρωτα κρατούσε
καθώς μύρια τα μικρά του τα φιλιά,
στην άκρη του λαιμού της ακουμπούσε
και στων αυτιών της τους μικρούς κοχλίες
μελωδίες ξακουστών σειρήνων τραγουδούσε.
Όμως Διάολε!
με ξύπνησε απ’ τ’ όνειρο
του βιαστικού ταρίφα που μάρσαρε πίσω μου η κόρνα
και με ταχύτητα κατηφοριάς,
ανέβηκα ασθμαίνοντας την ανηφόρα!
Κι η οπτασία του υπέρτατου έρωτα μονομιάς εχάθη
μαζί με την ψευδαίσθηση,
πως αντί στη Σταδίου,
έκανα ποδήλατο σε κάποιο ροδόσπαρτο στη φύση μονοπάτι!
Κι ο τρολεάς αφ’υψηλού με έμεμψε,
που τ’όνειρο του υπέρτατου έρωτα
πρωί-πρωί και μέσα στη φούρια της αιχμής μ’εξέτρεψε.
Κι οι κεραίες του οχήματός του εκτροχιάστηκαν,
καθώς νευρικά να προσπεράσουν τ’ όνειρό μου αποπειράθηκαν.
Συμπέρασμα φίλοι μου αγαπημένοι;
Ποτέ η τρέλα του άδολου ποδηλατικού έρωτα να μη σας συνεπαίρνει,
σαν τη Σταδίου ανεβαίνετε λαχανιασμένοι,
από γειωμένους ταρίφες και τρολεϋάδες περιτριγυρισμένοι…
(ΕΠΩΔΟΣ) Αχ! άτιμε ντουνιά!
Έχω κολλήσει και κοιτάζω την οθόνη...
Χθες πήγαμε στην Αίγινα
Μου βγήκε η γλώασσα έξω
Κι ας φώναζε η μικρή
Τις ανηφόρες να προσέξω
Απόψε σκέφτηκα να κοιμηθώ
Να πάω κατευθείαν για δουλειά
Άλλαξα όμως άποψη
Θα πάω στα παιδιά
Θα πάω Σύνταγμα κι εγώ
Όπως θα κάνουν όλοι
Και θα φωνάξω δυνατά
"Γιώργο, παλιοκ@__λη."
Θα 'χει πολλά ποδήλατα
Όπως και κάθε μήνα
Και πίσω μας θα έχουμε
Φάρο, μα και σειρήνα
Μακάρι να ερχόσουνα
Για να σε δω λιγάκι
Μα πια δεν είναι σπίτι σου
Το σαραβαλάκι
Το πλήρωσες και έκανες
Κι ας ήταν ένα χρέπι
Μα το καινούριο που έχω δει
Θα είναι ότι πρέπει
Καινούριο θα σου πάρω εγώ
Να κάνεις όλο σούζες
Αρκεί να ξαναρχίσουμε
Και πάλι τις π@ρτ__ζες
Το ξέρω ήμουνα ωμός
Μα πες μου τι να κάνω
Που κάνεις ορθοπεταλιά
Σε βλέπω... Και τα χάνω
Χθες φόραγες κολάν
Έτρεμα σαν το ψάρι
Και το μυαλό μου πέταξε
Και έφτασε στον Άρη
Είσαι η μικρή θεά
Της Αρχιτεκτονικής
Μα τώρα πια θα γίνεις
Της ποδηλατικής!!!!!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑ Φοβερά ταλέντα οι φίλτατοι ποδηλάτες!!! Έριξα πολύ γέλιο! Να και η δικιά μου έμπνευση:
Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα
Εντύπωση μου έκανε, κρατούσες και ομπρέλα
"Τ' ονοματάκι σου;", ρωτώ,
Μου λέει, "Με λένε Μπέλα,
στο πάρκο πάω εδώ σιμά,
να κάνω κούνια μπέλα!"
"Δεν πάμε κάπου μακριά",
Της λέω, "μπας γνωριστούμε,
κουβέντες ν' ανταλλάξουμε,
ενώ ποδηλατούμε;"
"Αμέ! Αμέ!", μου απαντά
βγάζοντας τα γυαλιά της
και προσπερνώντας την, κοιτώ
έκπληκτος τα β***ά της!
Θυμώνει που την πέρασα,
και ορθοπεταλιές αρχίζει
και ο ταρίφας πίσω μας
αρχίζει να μας βρίζει! (είχαμε πιάσει όλη τη λωρίδα)
Κόντρα στην κόντρα ξεκινώ
αργά να επιταχύνω
μα ξάφνου τρώω μια φλασιά
και το κεφάλι ξύνω!
"Κάτι δεν έκανα σωστά"
σκέφτομαι, πριν τη βόλτα
"Κάτι ν'αλλάξω ήθελα"
με πήρε η κάτω βόλτα!
Και με ταχύτητα τρελή
Πίσω μου άφησα τη Μπέλα
"Σταμάτα!" Αυτή μου φώναζε,
μα εγώ, δεν είχα φρένα...
... η συνέχεια πόνεσε λίγο..!
Ελπίζω στο μέλλον να μην μαλώσουμε για τα πνευματικά δικαιώματα..!!!
Εγώ λέω να τα εκδόσουμε και να χαρίσουμε τα λεφτά υπέρ της αποπληρωμής του χρέους της Ελλάδος!!