...είναι η μόνη μας ελπίδα γιατί τότε,
θα ακριβύνουν αρκετά είδη, άρα, θα πρέπει να αλλάξουμε στάση ως καταναλωτές και να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας.
Θα μπούμε στο λεωφορείο και στο μετρό, θα σκεφτούμε λίγο παραπάνω δαπάνες ταξί, πάρκινγκ κ.λπ. , ίσως μάλιστα ψωνίσουμε τα απαραίτητα με περισσότερη προσοχή.
Θα σκεφτούμε ότι, το φραπεδάκι με 4 ΕΥΡΩ είναι μάλλον υπερτιμημένο, κοκακόλα με 3,5 ΕΥΡΩ και τοστ ζαμπόν-τυρί με 2 ΕΥΡΩ είναι σε τιμή καπνιστής μπριζόλας και ίσως, λέω ίσως, ετοιμάσουμε κάτι απ' το σπίτι να τσιμπήσουμε.
Θα ξανασκεφτούμε τα χρυσοκοστολογημένα, κατεψυγμένα μεζεδάκια και το σκουπιδόκρασο της γνωστής μεζεδοσυνοικίας και θα κατηφορίσουμε στις παραλίες να ψήσουμε λουκανικάκια αγκαλιά με δροσερές μπυρίτσες (προς 0,85 ΕΥΡΩ εκάστη).
Θα κρατήσουμε ένα ακόμη καλοκαίρι το παλιό παντελόνι, μιάς και ένα τζην στην βιτρίνα κοστίζει 80 ΕΥΡΩ.
Θα φορέσουμε και πάλι τα λίγο φθαρμένα παπούτσια γιατί τα πέδιλα της TIMBERLAND (...) κάνουν 85 ΕΥΡΩ (!!!).
Θα ανάψουμε λιγώτερο κλιματιστικό και θα σβήνουμε τους διακόπτες βγαίνοντας απ' το δωμάτιο μιάς και ο υπερμάνατζερ της ΔΕΗ Κος Αθανασόπουλος έδωσε (και αυτός) την εύκολη λύση των αυξήσεων.
Δεν θα αφήνουμε την βρύση να τρέχει, τουλάχιστον όχι στο φουλ.
Θα μιλάμε λιγώτερο στο κ&λοκινητό.
Θα καταδεχτούμε να πάμε για διακοπές στο χωριό, που λίγο-πολύ όλοι έχουμε από ένα τουλάχιστον.
Μπορεί να σκεφτούμε και το κάμπινγκ (οκτώ μέρες στο καλύτερο της Φοινικούντας πέρυσι 90 ΕΥΡΩ).
Θα γεμίσουμε πάρκα και άλση , έστω αυτά τα λίγα με πορτοκαλαδίτσες στο χέρι και κουλουράκια φτιαγμένα στο σπίτι. Θα το σκεφτούν παραπάνω όταν θα θελήσουν να το τσιμεντάρουν ή να το παραδώσουν στα "μαστόρια" (βλέπε βίλα Ζωγράφου σε άλλη θέση στο site).
Οι CAYENNέχοντες θα μας κυττάνε απορημένοι: "καλά, τι κάνουν τώρα τα ζώα...μέχρι χτές μας τα ακουμπάγανε αδιαμαρτύρητα και σήμερα άρχισαν και σκέφτονται;;;"
Ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι και τον βαθύ καταναλωτικό μας ύπνο, θ' αρχίσει να γεννιέται μικρούλα, ασταθής και διστακτική, με θλιμένα ματάκια σαν κινουμένου σχεδίου η καταναλωτική μας συνείδηση.
Μην ανησυχείτε, δεν θα κλείσουν τα μαγαζιά, δεν θα χάσει κανείς την δουλειά του, έτσι κι' αλλιώς οι περισσότεροι δουλεύουν ανασφάλιστοι, έχουν τα μαγαζιά τρόπους να στέκονται, έχει ο κάθε επιχειρηματίας τρία και τέσσερα από δαύτα και ένα λιγώτερο δεν τον κακοκαρδίζει ιδιαίτερα.
Εξ ' άλλου η συνολική διαθέσιμη ποσότητα συνείδησης δεν είναι μεγάλη για να πάρουν όλοι, μόνον όσοι προλάβουν....
Γεια σου βρε Όφιε!
Τι θα γίνει με σένα; Τη μια διαφωνούμε καθέτως και την άλλη μπαίνω σε μεγάλο πειρασμό να γράψω από κάτω από οτιδήποτε γράφεις; Ξέρεις γιατί μπαίνω σε πειρασμό; Γιατί αισθάνομαι ότι "απ' το μυαλό μου τα πήρες" (βρε μπαγάσα :-).
Ας σοβαρευτούμε τώρα. Δίκιο έχεις. Άμα "σφίξουν" οι καταστάσεις, τότε θα έχουμε (ίσως) αλλαγή νοοτροπίας. Βέβαια και τότε ο γνωστός καλλιτέχνης "Ελληνάρας ο ΙΙ" θα βρει τρόπο. Έλα μωρέ, θα πει για άλλη μία φορά. Στην Ελλάδα είμαστε! Ώπα τι έγινε τώρα; Έγινα εγώ ο απαισιόδοξος και εσύ ο αισιόδοξος; Μπα, όχι. Αισιόδοξος είμαι. Γιατί πλέον εκεί που ο προαναφερθέντας καλλιτέχνης λέει το αγαπημένο του ρητό, βρίσκονται (επιτέλους) άλλοι που του λένε ότι δεν θα έρθουν (ως απάντηση στο έλα μωρέ) αλλά θα κάτσουν εκεί που βρίσκονται.
Όπως ο ανυποψίαστος σκυλοϊδιοκτήτης στη βόλτα της περασμένης εβδομάδας. Εκεί που είχε βγάλει ήσυχα ήσυχα τον...συνεπεξεργαστή του βόλτα (co-processor ή co-pros ή κόπρος) για να κάνει την ανάγκη του στο πάρκο, τσουπ του την πέφτουν 33 ποδηλάτες και του φωνάζουν "βάλτε τις ακαθαρσίες του σκύλου σας σε καμία σακούλα κύριεεεε" (έτσι ακριβώς του είπαν).
Εκεί που νόμιζε ο κάθε ένας (χα)ΤΖΙΠΑ(πα)ΡΑ(ς) ότι μπορεί να καβαλά αδιακρίτως πεζοδρόμια και ράμπες, τσουπ νάτος ο κυρ Μέντιος φάτσα κάρτα στο παρ-μπριζ. Όσο νάναι το ξανασκέφτεται, ξέρεις πόσα πήρε το βενζινάδικο για να ξεκολήσει το αυτοκόλητο; Χώρια που έγινε ρόμπα στη γειτονία. Άσε που μια που πήγε είπε και να γεμίσει το ρεζερβουάρ και παίρνει μόνο σούπερ το άτιμο! Να δει πότε θα τελειώσουν επιτέλους αυτές οι 72 δόσεις (μόνο) να ξοφλήσει και άμα τον ξαναδούν να του γράψουν. Οπότε δεν το ξαναφήνει εκεί πέρα, άσε καλύτερα, με το Μετρό την επόμενη φορά, το parking θέλει 8 έουρος την ώρα (φιλική τιμή).
Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι για τον επαγγελματία. Δεν έχουμε όλοι δυο τρία καλέ μου φίλε. Ένα το έχουμε και κάνωμεν και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλωμεν πέρα (που θα έλεγε και ο επίτιμος). Κι όσο για το χωριό, υπάρχουν οι πολλοί που έχουν, υπάρχουν και κάποιοι που δεν έχουν. Ανήκω στους ενδιάμεσα: δεν είχα, αλλά απέκτησα μέσω (συζυγικής) σπόντας.
Όπως αντιλαμβάνεσαι, ο δρόμος της λογικής κατανάλωσης είναι μακρύς. Σα βγεις όμως στο δρόμο αυτό μη φοβηθείς τους Κύκλωπες, μύρισε πολλά μυρωδικά κτλ κτλ κτλ...
(περιμένω πάσα)
για τον φίλο μου τον automation:
για κάτσε και σκέψου πόσο βρισίδι ρίχνουμε καθημερινά στους μετανάστες, πόσα τους φορτώνουμε και για πόσα "φταίνε".
Βάλε τώρα με το νου σου αύριο το πρωί να σηκωθούν να φύγουν όλοι αυτοί, μα όλοι, να μην μείνει κανείς. Και να μην μιλήσω για το ποιός θα δουλέψει στα θερμοκήπια και στις οικοδομές.
Να πω μόνον ότι, οι μετανάστες στιβάζονται πέντε-πέντε , σε τρώγλες που θα έμεναν άδειες σε αντίθετη περίπτωση, έναντι 100 ΕΥΡΩ τον μήνα έκαστος, και αυτά τα αφορολόγητα λεφτά τα παίρνει ο ιδιοκτήτης και αγοράζει την μεζονέτα της κόρης στην Παλλήνη, στην κατασκευή της οποίας δουλεύει άλλος μετανάστης και κλείνει ένας κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος (μαύρου, ουσιαστικά) , που βολεύει τους αριθμούς γιατί δείχνει ανάπτυξη.
Επίσης, οι μετανάστες καταναλώνουν αγαθά, πολλές φορές ποιότητας που εμείς δεν θα αγγίζαμε, και δημιουργούν πάλι κυκλοφορία του χρήματος.
Πουλάνε στα φανάρια αχρείαστα, τις περισσότερες φορές, πράγματα χωρίς απόδειξη, που τα έχει εισάγει από την χώρα της ανθούσης παιδικής εργασίας κάποιο σαΐνι και που αν κάτσεις να λογαριάσεις το ημερήσιο ποσό που πέφτει μέσα σ' αυτή τη μαύρη τρύπα θα σου πεταχτούν τα μάτια έξω.
Υπάρχουν και μετανάστιδες που δεν τις λογαριάζουμε καθόλου στην κατηγορία και που κάθε βράδυ εξοικονομούν στ' αφεντικά τους αστρονομικά ποσά, που πάλι γίνονται σπίτια και CAYENNE και φαίνεται ότι υπάρχει ανάπτυξη.
Βάλε τώρα αυτό που λέγαμε πριν, να πάψουν δηλαδή να υφίστανται όλοι αυτοί στην αγορά , τί έχει να γίνει και πόσο θα σφίξουν οι κ&λοι.
μαναμανα τουτουτουρουρουμ, μαναμανα τουτουτουρουρουμ παμπαμραραμ
Αγαπητέ φίλε είμαι σίγουρος ότι αναγνωρίζεις τα παραπάνω (σοφά) λόγια. Τα εξεστόμισε ένα απόγευμα των '70ς ένας απρόμαυρος (ασπρόμαυρη ήταν η τηλεόραση) ήρωας που τον έλεγαν Τέρας και είχε ένα φίλο που τον έλεγαν Κέρμιτ ο Βάτραχος! Δες κι εδώ να θυμηθείς: http://www.youtube.com/watch?v=08E2_nA2C48
Θα μου πεις τώρα και τι σχέση έχουν αυτά με την κουβέντα μας ρε κουμπάρε; Σωστό, τι σχέση έχουν; Αμ έλα που έχουν και παραέχουν. Διότι όπως λέει και το ζευγάρι των παπούδων στο τέλος:
"Η ερώτηση είναι τι σημαίνει μαναμανα;"
"Η απάντηση είναι, ποιος νοιάζεται;"
Ενώ λοιπόν εμείς φίλε μου καλέ πετάμε πάσες ο ένας στον άλλο, οι άλλοι καλοί μας φίλοι (οι έξω από δω) κάνουν αυτά που λες. Οι υποτιθέμενοι "άγριοι" έφτιαχναν ένα άγαλμα, το έστηναν ψηλά και το λάτρευαν για θεό τους. Οι σημερινοί "πολιτισμένοι" κάνουν το ίδιο. Απλά το άγαλμα πια δεν είναι στημένο αλλά κινείται. Το ακίνητο άγαλμα τούς "έλεγε" δια μέσου του σοφού της φυλής "θυσιάστε μία παρθένα για να έχετε βροχές". Το κινούμενο τους λέει δια μέσου των σοφών executives "θυσιάστε τα πάντα και ίσως πάρετε το νέο μοντέλο μου".
Τελικά η λύση ποια είναι; Υπάρχει λύση; Υπάρχει κανείς; Αυτό βροντοφωνάζω ως άλλος...Αντύπας στην παραλιακή!
Υπάρχει! (απαντώ μόνος μου). Υπάρχει και λέγεται παιδεία. Μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί ότι αυτό που αξίζει τελικά στη ζωή δεν είναι υλικό; Μπορούμε να του πούμε ότι όλα ξεφτίζουν, κάποια πράγματα όμως δεν ξεφτίζουν; Αυτά δε τα πράγματα που δεν ξεφτίζουν, δεν στοιχίζουν τίποτα, μπορείς να τα πάρεις χωρίς να στείλεις (χ)SMS και μπορεί να λέγονται αγάπη, αδελφικότητα, συναδελφικότητα, φιλία, σεβασμός και άλλα παρόμοια ακαταλαβίστικα. Αν το παιδί δει το πόσο αξίζουν αυτά έναντι των άλλων θα πάψει να είναι ένας απλός θεατής. Θα πει στον πατέρα που του χαρίζει σπίτι απεκτηθέν μέσω μαύρης εργασίας ότι "δεν το θέλω βρε πατέρα τέτοιο σπίτι. Θα με στοιχειώνει τα βράδυα".
Η παιδεία φίλε μου. Γενικότερη και ειδικότερη. Δώσε λογοτεχνία στο λαό. Δώσε γνώση, μοίρασέ τη, μη την κρατάς. Μάθε να σκέπτεσαι, μάθε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Μην υποτιμάς το σχολείο, μην αφήνεις τον δάσκαλο απροστάτευτο, δώστου κίνητρα να κάνει καλά τη δουλειά του. Όχι εσύ φίλε Όφιε, εσύ τα κάνεις όλα αυτά, σε αυτούς εκεί έξω μιλώ...που δεν ακούν.
Τότε μπορεί να υπάρξει το ρεύμα που θα πει "όχι άλλο τσιμέντο" (κατά το "όχι άλλο κάρβουνο"). Θα πει τέρμα στην εγκμετάλευση. Τι είπες; Φλυαρώ; Δίκιο έχεις, φλυαρώ.
Φλυαρώ και ελπίζω. Με ένα παλιό ποδήλατο στα πόδια και ένα βιβλίο στο χέρι. Ίσως χρειάζονται περισσότερα. Ίσως κι αυτά κάτι να είναι. Η μπάλλα ψηλά και σε περιμένει να καρφώσεις...
να μπει στο site κατηγορία ¨οι ποδηλάτες διάβασαν¨ με προτάσεις και σχόλια σε βιβλία...
Τώρα περί διαβάσματος, να σου πω ότι, το μεγάλο μου το χάζι είναι ο γιός μου, που το βράδυ πριν κοιμηθεί διαβάζει/ξεφυλλίζει τα βιβλία του, ξέρεις, ΓΟΥΙΝΙ, ΘΗΣΕΑΣ & ΗΡΑΚΛΗΣ, Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΚΡΙΔΑ και με κοροϊδεύει που τα δικά μου βιβλία δεν έχουν εικόνες παρά μόνον γράμματα...
Μου άρεσαν πολύ τα σχόλια και των δυο σας, γι' αυτό και θέλησα να μπω στην κουβέντα σας.
Συμφωνώ και με τους δυο σας, τα λόγια σας έχουν μεγάλο μέρος αλήθειας. Πιστεύω πως ήταν καιρός κάτι να γίνει να μας κάνει να ξυπνήσουμε σαν λαός και να φερόμαστε πιο συνειδητοποιημένα, πολιτισμένα, οικολογικά. Αφού δεν έγινε τίποτα από μας στην Ελλάδα έπρεπε να γίνει από παράγοντες που δεν ελέγχουμε εμείς, βλ ακριβό πετρέλαιο. Το κακό είναι ότι η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο και όταν επηρεάζονται λαοί με κατάσταση οικονομική χειρότερη από τη δική μας, έχουμε εξαθλίωση σ' αυτά τα μέρη του πλανήτη. Αλλά αυτό δε μας αγγίζει άμεσα, όχι ακόμα τουλάχιστον.
Με εντυπωσίασε το σχόλιο για την παιδεία, κυρίως επειδή ήμουν φανατική οπαδός αυτής της άποψης, ότι δηλ το κλειδί για την αναβάθμιση του τρόπου σκέψης ενός ανθρώπου ή και ενός λαού ολόκληρου είναι η παιδεία του. Κακώς χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο, ακόμα το πιστεύω, όμως έχω καταλάβει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο για την παιδεία να εισχωρήσει στο μυαλό των ανθρώπων και να τους αλλάξει νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί στο σπίτι τους. Το λέω αυτό γιατί δουλεύω στην εκπαίδευση, έχω να κάνω με υποτίθεται αδιαμόρφωτα μυαλά και συνειδήσεις, κι όμως εκπλήσσομαι όταν πέφτω πάνω σε τοίχο που έχει ορθωθεί γύρω από τα παιδιά. Αυτό το "Εμείς δηλαδή θα αλλάξουμε τον κόσμο;" σε καταρρακώνει όταν το ακούς από εφήβους.
Δεν είναι βέβαια όλα μαύρα. Στην πορεία ανακαλύπτω ότι όταν μιλάω στα παιδιά για περιβάλλον ή για τέχνη δε μένουν όλα αδιάφορα ή με τις αντιλήψεις της οικογένειάς τους, κάποια, έστω λίγα, θέλουν να ακούσουν, ενδιαφέρονται να δουν και μια άλλη οπτική γωνία. Όταν ένας καθηγητής ακούει έστω κι ένα παιδί να του λέει ότι χάρη σ' αυτόν άλλαξε ο τρόπος που βλέπει κάποια πράγματα, καταλαβαίνει για ποιο λόγο συνεχίζει να αγαπάει τη δουλειά του.
Γι' αυτό όσοι έχουν παιδιά, ας προσπαθούν να τους περάσουν αυτές τις αξίες που αναφέρθηκαν στα προηγούμενα μηνύματα. Οι νοοτροπίες χτίζονται από πολύ μικρή ηλικία και όχι με τα λόγια. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθεις το παιδί σου να σκέφτεται από το να δίνεις έμπρακτα το σωστό παράδειγμα κάθε στιγμή της καθημερινότητας. Μόνο έτσι έχουμε ελπίδες να δημιουργήσουμε μια ομάδα σκεπτόμενων πολιτών που θα προσπαθήσει να παρασύρει και τους υπόλοιπους...
Συμφωνώ με την σημαντικότητα της παιδείας. Αν ορίσουμε όμως το τι σημαίνει παιδεία θα τρομάξουμε στην σκέψη ότι, περιμένουμε από το κράτος να παιδεύσει σωστά τα παιδιά μας. Ζητάμε, δηλαδή, από αυτούς οι οποίοι καταχρώνται την εμπιστοσύνη μας για να περάσουν οποιοδήποτε μέτρο προς όφελός τους (γιατί δεν θα πάψω να επαναλαμβάνω πως το να είναι κανείς εξ' επαγγέλματος πολιτικός φέρει από μόνο του μιά τεράστια αντίφαση, δεδομένου ότι η πολιτική είναι η τέχνη του συμβιβασμού) να κάνουν κάτι εκείνοι για να σταματήσουμε εμείς έτσι.
Σχήμα οξύμωρο, λοιπόν.
Βλέπω, λοιπόν, σαν μόνη λύση αυτό που λέει ο automation παραπάνω (ή τουλάχιστον η δική μου η ανάγνωση είναι τέτοια) για την προσωπική, ατομική και βαρύτατη ευθύνη που φέρει ο καθένας μας απέναντι στα παιδιά, και μάλιστα, ανεξαρτήτως αν έχει παιδιά ή όχι.
Συνηθίζουμε να δίνουμε ψάρια στους πεινασμένους αντί να τους μάθουμε να ψαρεύουν γιατί είναι απείρως πιό εύκολο, αποτρέπει μελλοντικούς κινδύνους (για τους πιό ανασφαλείς) και μας κάνει να είμαστε οι ελεήμονες και οι γνώστες που μοιράζουν απλοχερα ζερβόδεξα αυτά που έχουν και να ανεβαινουμε σκαλί μέσα στο άρρωστο μυαλό μας απέναντι σ' αυτόν που έχει την ανάγκη.
Είναι και το άλλο, παντρεύεσαι και τρως την πίεση της αρκούδας για να κάνεις παιδί, λες και όλοι, εφόσον διαθέτουν τον εξοπλισμό, είναι κατάλληλοι και για γονείς. Πετάς λοιπόν ένα μωρό εκεί πέρα και ποτέ δεν το βλέπεις σαν παιδί και σαν ευθύνη, παρά του φέρεσαι σαν κτήμα και φωτοτυπία σου.
ΕΣΚΑΣΑ.............
Γεια σου Irene. Πολύ χάρηκα που μπήκες στην κουβέντα μας. Λίγο ακόμα και θα ένοιωθα τελείως ως ο εις εκ των γέρων του Mappet Show (ο άλλος είναι ο Όφιος βέβαια).
Γονέας και εγώ, δύο μικρών τέκνων. Επίσης εκπαιδευτικός. Όχι όμως από τους "μόνιμους" αλλά από τους "άλλους" τους "ωρομίσθιους". Δεύτερη δουλειά, που μάλλον ποτέ δεν θα γίνει πρώτη και μοναδική. Ας μην μεμψιμοιρώ όμως. Χαίρομαι που "παίζω μπάλλα" στην εκπαίδευση. Εκεί που ακούω το "αν δεν έχω ακριβό αυτοκίνητο, δεν θα βγάλω γκόμενα κύριε, πως να το κάνουμε" ή το "σιγά μην μπω στο λεωφορείο με τον καθένα που μυρίζουν οι μασχάλες του" και με πιάνει ένα "κάτι", εκεί αναθαρρεύω. Βουτάω το ποντίκι μου, το καλογυαλισμένο μου πληκτρολόγιο, το κοφτερό μου laser pointer και ορμώ στη μάχη ως άλλος Δον Κιχώτης. Μιλάω και ξαναμιλάω για "τα λιμάνια τα Φοινικικά" κι ας είναι το μάθημα (φαινομενικά) πεζό και τεχνοκρατικό. Παλεύω. Όπως είμαι σίγουρος ότι κάνετε κι εσείς καλοί μου φίλοι. Όπου σας παίρνει. Καμιά φορά κι όπου δεν σας παίρνει. Το ίδιο κι εγώ. Εκπαιδεύω κι εκπαιδεύομαι. Μαθαίνω κάθε μέρα. Γυρνάω και διαλαλώ με πάθος τα νέα όταν είναι καλά. Κάποτε κάποιους επηρρεάζω. Κάποτε είμαι αρνητική αύρα και μου το λένε. Τότε κάποιοι άλλοι επηρρεάζουν εμένα. Και τους το λέω. Κι ο χρόνος περνά και ευχαριστώ το Θεό που είχα καλούς δασκάλους κι ας ήμουν μέτριος μαθητής. Πως μπόρεσε να φτιάξει μια ολόκληρη ιστορία από κάτι που οι άλλοι βρίσκουν πεζό και βαρετό; Αυτός είναι δάσκαλος, ενέπνεε, οδηγούσε, μόρφωνε. Προσπαθείς να κάνεις το ίδιο. Μέχρι να δεις τη ΦΛΟΓΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ. Αν τη δεις τότε ξέρεις ότι πέτυχες. Τότε ξέρεις ότι κάτι έκανες κι εσύ. Κάπως δικαιολόγησες τα χρήματα που παίρνεις. Με την ώρα. Άρα κάθε ώρα μετράει. Κάθε ώρα πρέπει να είσαι καλός. Κι αυτό αν είναι δύσκολο αδερφέ μου.
Η ζέστη αρκετή. Είναι Ιούνιος υποτίθεται. Όμως μοιάζει με Ιούλιο. Αύριο 40 είπε. Εγώ λέω μάλλον 40 από σήμερα.
Φερθήκαμε άσχημα πολύ άσχημα. Έβριζα κάποτε τους "λεωφορειατζήδες". Γιατί δεν ήταν στην ώρα τους. Γιατί αργούσαν. Αχ πότε θα τελειώσω έλεγα. Να βγάλω λεφτά, να πάρω αυτοκίνητο! Τώρα λέω ότι έκανα λάθη. Κι εγώ, κι εσύ και όλοι μας. Τι κι αν τα αναγνωρίζω; Τι κι αν τώρα ξαναπήρα το λεωφορείο; Να είναι αργά; Άραγε τώρα "εκπαιδεύτηκα"; Αφού μου πήρε τόσα χρόνια, πως περιμένω να το καταλάβουν τα νέα παιδιά κατ' ευθείαν; Επειδή το λέω εγώ; Σιγά!
Ο δρόμος είναι μακρύς και συμφωνώ μαζί σας καλοί μου φίλοι. Περνάει από το παράδειγμα. Δεν θέλω να περνάω άσχημα για να παριστάνω τον ήρωα. Θέλω να περνάω ΣΩΣΤΑ! Ας είμαστε σωστοί, ας φερόμαστε σωστά, ας δίνουμε τόπο στην οργή όσο μπορούμε. Ας εκπαιδευόμαστε και ας εκπαιδεύουμε κάθε μέρα. Δανείζομαι κάτι από τους πολιτικούς. Νομίζω έχει αξία αν το πω τώρα: όλοι μαζί μπορούμε! Προσθέτω και κάτι: όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!
Χαιρετίζω του νέους ηγέτες της επανάστασης για την αναδιανομή του πλούτου!!!!
Σας υπόσχομαι να γίνω ένας πιστός στρατιώτης σας, αν με πείσετε για τις καλές σας προθέσεις.
Θεωρώ δεδομένο ότι όταν εφαρμόσετε τον τρόπο δράσης του οφιού, το περίσσευμα του ατομικού σας πλούτου που θα παράγεται από την ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης, θα το μοιράζετε εξολοκλήρου στους φτωχούς και τους (λαθρο)μετανάστες.
Έτσι δεν είναι;;;;
Μάλλον δεν κατάλαβες τα όσα είπαμε παραπάνω. Ίσως λίγο το νόημα σού ξέφυγε. Νομίζω μία νέα προσεκτικότερη ανάγνωση μπορεί να βοηθήσει. Εάν και εφόσον σε ενδιαφέρει το θέμα βέβαια.
vlachos, την πάτησες, πήγες να δημιουργήσεις θέμα και σ' έστειλε ο automation...
Και δεν είναι οφιός , είναι όφιος, παρακαλώ!
Εχω μείνει άναυδος και ταπεινωμένος. Τέτοιους ηγέτες γουστάρω να έχω!!!
ξεσκούριασέ το το ρημάδι πρώτα και μετά αναλώσου σε ευφυολογήματα.
Ο γάτος τι κάνει ;
Μεγαλώνει και ρωτάει πότε θα γνωρίσει τον θείο όφιο.... ;-)
διώξε τον Φωτεινόπουλο να δούμε φως.....
Μου μυρίζει λίγο...Αλέκα ή είναι ιδέα μου;
Γιας το στομα σου ρε οφιε.Καλα τα λες.τα πραγματα ομως ειναι λιγο δυσκολα..εχει γεμισει ο κοσμος καγκουρες φιλε,καγκουρες που τους φτιαχνει η κοινωνια.Καγκουρες με τα τουρμπο αμαξια και τις γρηγορες μηχανες(ολα σε 72 δοσεις βεβαια).Ο θεος να βοηθησει μαγκες και απλοποιηστε την ζωη σας γιατι χανομαστε.Ευχαριστω !!
Νομίζω φίλε Vlachos ότι ο ofios σου απάντησε ακριβώς πριν παραθέσεις το κείμενό σου.
"Συνηθίζουμε να δίνουμε ψάρια στους πεινασμένους αντί να τους μάθουμε να ψαρεύουν γιατί ............................. μέσα στο άρρωστο μυαλό μας απέναντι σ' αυτόν που έχει την ανάγκη."
Νομίζω αυτό ακριβώς εννοούσε, ο καθένας μας φέρει ευθύνη για την αλλαγή του κόσμου που ζούμε. Αν εγώ αλλάξω, αλλάζει και ο κόσμος γύρω μου. Κανένας ηγέτης δεν έχει σκοπό ή συμφέρον να σου αλλάξει τον κόσμο που ζεις. Εμείς οι ίδιοι έχουμε συμφέρον και υποχρέωση να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε ώστε να αλλάξει και ο κόσμος.
Να είσαι σίγουρος ότι ο δόλιος ηγέτης (βλ. τις τελευταίες κυβερνήσεις) αυτό που θα κάνει πρώτα απ' όλα είναι να σε πείσει για τις αγαθές του προθέσεις και στη συνέχεια θα προσπαθεί να σε καθησυχάζει, να σε τρομοκρατεί ώστε να σου αποσπά την προσοχή, και να σου λέει κατάμουτρα ψέμματα για το πως ακριβώς διαχειρίζεται τα εν δήμω.