Στάσου! Θα βάλω ένα σχόλιο ακόμη και θα βγω γιατί μετά το πρωί δεν θα σηκώνομαι με τίποτε. Και στην δουλειά το ίντερνετ είναι κομμένο βεβαίως-βεβαίως, γιατί ο νέος διευθυντής προσωπικού θεωρεί πως άμα δεν μπαίνεις στο ίντερνετ δουλεύεις περισσότερο. Σκατά στη μάπα σου, ρε σφογγοκωλάριε!.
Άμα δε μπαίνω στο ίντερνετ κάθομαι και παίζω σουντόκου μέσα στο ανοιγμένο ντοσιέ με τα ροζ δελτία αποστολής. Αλλά, και πάλι την μάχη την κερδίζει ο κερατάς ο γραφειοκράτης και χάνω την επαφή με το site και μου σπάνε και τα νεύρα!
Λοιπόν, έλεγα ότι: «Α-γα-πη-τέ pla-ton η κα-σέ-τα 11-32 δεν ται-ρι-ά-ζει με τη συ-μπε-ρι-φο-ρά του μο-ντέ-λου που έ-χεις, προ-τί-μη-σε κά-τι σε sun-tour» και logout και καληνύχτα σας, πλένω δόντια και την πέφτω.
Ουφ... Και πού νάξεραν όλοι αυτοί στο site πως δεν έχω ποδήλατο..!
Ε, ρε δούλεμα που θα’ πεφτε... Καϋμένε Νίκο, τί θάκουγες... Ε, δεν έχω ποδήλατο, αλλά, έχω μια μεγάλη αγάπη για το ποδήλατο! Αυτό θα τους έλεγα... Και άντε ξαγκίστρωνε μετά, να γράφεις απαντήσεις στα ερωτήματα και από κάτω να σε απαξιώνουν με υπονοούμενα και χαρακτηρισμούς τύπου «καλώς τον θεωρητικό του ποδηλάτου» και καλά, και νάναι όλα τα σχόλια κάτι ταβανόπροκες να!
Το ότι σπαταλάω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου γυρίζοντας στα ποδηλατάδικα και ρωτώντας το ένα και τ’ άλλο και το ότι κάθομαι ώρες ολόκληρες στο ίντερνετ για να διαβάζω για το ποδήλατο, δε μετράει ρε σεις; Αλλά, τί να σας πώ, που όχι μόνο μού κλέψανε το ποδήλατο εδώ κι’ ένα χρόνο, αλλά έφαγα και μια εικοσιτοιςεκατό μείωση στο μισθουλάκι!
Και θα κάτσω ‘γώ να μην ασχολούμαι απλώς και μόνον επειδή δεν έχω ποδήλατο!
Νάχα όμως ένα θάταν καλύτερα...
Έχει στο πράκτικερ κάτι νεροσωλήνες μα δεν θέλω.
Θα πεις, από ολότελα καλή κι΄η Παναγιώταινα...
Ναι, αλλά, δε θέλω ποδήλατο απ΄το πράκτικερ, τέλος και να μην μου το ξαναπείς!
Καλά δε στο ξαναλέω. Πάνε κοιμήσου τώρα...
Θα πάω όποτε θέλω εγώ...
Καλά, το πρωί θα κουτουλάς...
Να κουτουλάω, δικό μου κουμάντο... Αϊ σιχτίρ βραδυάτικα με σύγχισα... Τί στο διάολο, μόνο εγώ έχω τέτοιο εαυτό ρε γαμώτη μου... Κάθε βράδυ καλά και σώνει να μου βάλει ένα άγχος, έτσι για να πρέπει να χτπήσω τρεις βαλεριάνες για να κοιμηθώ..!
Χέσε με, τελοσπάντων με το ποδήλατο απ΄το πράκτικερ...
Κάνω που κάνω τρελλό αγώνα να με πείσω πως δε θέλω ποδήλατο απ΄το πράκτικερ, νάχω και σένα να μου το τρίβεις στη μούρη κάθε τρεις και δέκα..! Τώρα θα πάω να κοιμηθώ, μα άμα δε με παίρνει ο ύπνος εσύ θα φταίς!
Και πού’ σαι! Ποδήλατο απ΄το πράκτικερ να πάει να πάρει ο αδερφάκος σου ο Μιχαλάκης για τα σκατοπαιδάκια του τα σκασμένα, που μόλις μπουν στο σπίτι η πρώτη ερώτηση που θα κάνουν είναι «θείε Νίκο, πού είναι το ποδήλατο που είχες εδώ κρεμασμένο;;;» Εδώ! Να! Εδώ τόχω στο κεφάλι μου επάνω! Ρε άει παρατάτε με όλοι σας...
Γιατί δεν έχω ποδήλατο..! Δε θέλω, ρε! Δε θέλω ποδήλατο! Θα πηγαίνω με τα πόδια και με τα λωφορεία! Δε μου φτάνει ο πόνος μου, νάχω και τα τριβόλια!
Και να πέσω λέει, στο κρεβάτι και να κάνω πως ανοίγω τηλεόραση και νάχει ταινία με ποδήλατα... Ε., ρε τί έχει να γίνει... Θα πάρω τηλέφωνο ‘κείνο το φίλο μου τον Θανάση το ναυτικό να μου πεί κανέναν άγνωστο άγιο να τονε κατεβάσω γκρουπάκι με τους φέιμους, να γίνει εδώ μέσα του μούρλιακα το γλέντι!
Βαλτοί είναι όλοι ρε συ, βαλτοί είναι όλοι... Πήγα χτες μέχρι το φαρμακείο για παναντόλια και είχε απ΄έξω αφίσσα για κάτι κρέμες αντιγήρανσης κι’ έδειχνε δυό παππούδια που κάνουν ποδήλατο! Άκου ρε συ! Ποδήλατο τα παππούδια! Και ‘γω δεν έχω ούτε μικρό γρανάζι να περάσω μπρελόκ στα κλειδιά!
Και ‘κείνοι οι χυμοί οι πωστουςλένε; Ε, είναι σε μια αφίσσα στο φουρνιάρικο, μπούγιο η οικογένεια Χωραφά, η σάρα και η μάρα και το κακό το συναπάντημα, και κάνουν ποδήλατο και γελάνε! Και είναι αυτό διαφήμιση για χυμό!
Τί είναι ρε μπούρδακα ο χυμός; Λιπαντικό αλυσσίδας; Βάλε κει χάμω πέντε φυρίκια, δυό τσαπέλες και πέντε αχλάδια κρουστάλλια και τελείωνε! Παίζεις με τον πονο μου δηλαδή, να χέσω το μάρκετινγκ μέσα...
Πάω για ύπνο... Πάω γιατί όσο μένω ξύπνιος αγριεύω... Και δεν είναι... Ούτε ‘κει δε μου κάθεται. Τουλάχιστον, να ονειρευόμουνα πως κάνω ποδήλατο, θα παρηγοριέμουνα λιγάκι... Πάω ρε φίλε και βλέπω όλο κάτι άσχετα με παουερέιντζερς και τρασφόρμερς και φρικάρω εντελώς, λέμε! Ο πιό κακός τρασφόρμερ είναι ποδήλατο απ΄το πράκτικερ!!!
Όφιε, πολύ ωραία έγραψες. Σευχαριστώ πολύ, να ζήσεις!
πώ πω, τι μου θύμισες. Τον εαυτό μου στη δεκαετία του 90. Δεν είχα υπολογιστή, αλλά ήξερα τα πάντα και έλυνα προβλήματα φίλων μου που είχαν. Δεν σου αναγνωρίζει τον δίσκο γιατί πρέπει να τον συνδέσεις ως master kκαι όχι slave τους έλεγα, και άλλα τέτοια σχετικά.
Κατα τα άλλα όταν βρισκόμουν μπροστά σε πραγματικό υπολογιστή έκανα μια ώρα να γράψω το όνομά μου.
...καλέ μου Όφιε
[και δε ζητάω να μας πεις],
θυμήσου ότι η σχέση με το ποδήλατο
είναι όπως όλοι οι έρωτες,
έχει πάνω, έχει κάτω, ανηφόρες, κατηφόρες, πού και πού και κανένα κομμάτι ίσιο, το παν είναι να κρατήσεις το κεφάλι έξω από το νερό
μέχρι που να γυρίσει ο τροχός [και δεν θα είναι από το Praktiker].
Επειδή μάλλον είμαι οφ τόπικ
συγγνώμη θα ζητήσω.
Δυο ποδήλατα έχω και με το ζόρι να ανέβω λίγο, περνάω κάποιο τούνελ με τα πόδια.
...βρε παιδί μου! ΌΧΙ να μην πάρεις από το Praktiker, και τον ήρωα του διηγήματος, ούτε αυτόν να τον αφήσεις να πάρει από εκεί. Κάπου άκουσα ότι τα καλά πράγματα συμβαίνουν σ' αυτούς που περιμένουν. Λες;
Όταν η απορία έρχεται ο Johnnie Walker φεύγει.
Μαγεία, ακόμα και τηλεγραφική.
Τα θέλω όλα σε βιβλία. Ακούς; (οι podilates είναι πιο μάγκες;) Άδικο.
Γνώμη: Από πεζογράφους πάντα είχα ένα θέμα, έμεινα μέχρι Σκαρίμπα. Για το σήμερα, δε βλέπω και πολύ φως, μία, άντε δύο περιπτώσεις (προσωπική γνώμη πάντα / ίσως και χαζή). Το διήγημα, εάν σου περάσει την απορία τότε έχουμε τρελό καράτε...φοβερός (αν και άσχημος & με καμπούρα).
Σημ. Για δύσκολες περιπτώσεις, χτύπα έναν Vale-ρειανό...
γιατί τον δια-βάλεις? αφου ντιπ για ντιπ τον αγαπάς?
Vale όλο ι stories είσαι