Θα το έχετε σημειώσει, τις μεγάλες πληγές μας δεν τις συζητούμε. Τις αποφεύγουμε, φτιάχνουμε υποκατάστατα θέματα και συγκρούσεις. Και τα σημαντικά και δύσκολα νομίζουμε πως θα τα κρύψουμε κάτω από το χαλί.
Την περασμένη εβδομάδα οι ευρωπαϊκές στατιστικές μάς έδωσαν πάλι την πρωτιά μας. Πρώτη η Ελλάδα σε νεκρούς από οδικά ατυχήματα και το 2009. Με 130 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων, όταν ο μέσος όρος στις “27” της Ευρώπης έχει πέσει στους 69 - που θεωρούνται και πολλοί.
Στατιστικές... Αν κάνουμε τις διαιρέσεις, κάθε μέρα στην Ελλάδα σκοτώνονται -κατά μέσο όρο- τέσσερις συνάνθρωποί μας. Και οι βαριά τραυματίες είναι πολλαπλάσιοι.
Η πολυετής ανικανότητα κράτους και κοινωνίας να παρέμβουν δραστικά στα αίτια των τακτικών θανατηφόρων οδικών ατυχημάτων αποδεικνύει με εξόχως οδυνηρό τρόπο τις βαθύτερες αδυναμίες.
Στα λόγια όλοι είναι πρώτοι. Στα έργα λίγοι. Χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, με αδυναμία να εφαρμόσουν ρεαλιστικά και αποτελεσματικά μέτρα, οι αρμόδιοι σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν συναίσθηση για το ανθρώπινο δράμα που “μετράνε” οι στατιστικές. Για το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος.
Οι οργανωμένες κοινωνικές, επαγγελματικές οργανώσεις -με ελάχιστες και γι' αυτό αξιέπαινες εξαιρέσεις πρωτοβουλιών- ασχολούνται με το εισόδημα και τις φοροαπαλλαγές και ποτέ με το πού δαπανώνται τα κρατικά χρήματα, το πόσο μας κοστίζει πραγματικά ο φόρος αίματος στην άσφαλτο.
Οι πολλοί πολίτες οδηγοί, πεζοί και μοτοσυκλετιστές μπορεί να προσέχουν στον δρόμο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Οι κίνδυνοι δεν είναι πάντα ατομικά προβλέψιμοι - πόσοι δεν έχουν χαθεί στους δρόμους χωρίς να φταίνε οι ίδιοι;
Περιμένουμε από τα υπουργεία προτάσεις, μέτρα, λύσεις; Μα το αρμόδιο υπουργείο ήδη... έδρασε. Αποσιώπησε για άλλη μια φορά την ευρωπαϊκή πρωτιά της χώρας σε θανάτους και εξήγγειλε τη λύση: δημιουργείται νέα αρμόδια διεύθυνση οδικής ασφάλειας στο υπουργείο! O κ. Ρέππας τα είπε στο Υπουργικό Συμβούλιο και συμφώνησαν αμέσως όλοι. Ούτε συζήτηση για τη βαρύτητα του θέματος, ούτε ανησυχία για τη δραματική αποτυχία.
Το πολιτικό σύστημα που έχει κτιστεί δεν μπορεί να κάνει τις αναγκαίες ιεραρχήσεις. Όπως επί σειρά ετών διογκωνόταν το έλλειμμα και το χρέος και δεν έκαναν τίποτα, έτσι δεν κάνουν τίποτα για τους νεκρούς της ασφάλτου, έτσι δεν μπορούν να σταματήσουν τις πυρκαγιές και τις χωματερές που καταστρέφουν το φυσικό μας περιβάλλον.
Η ελληνική πολιτεία, η κοινωνία μας έχει ανάγκη από νέες διαδικασίες προγραμματισμού και εφαρμογής των πολιτικών προτεραιοτήτων.
Σκάψανε στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, στο ρεύμα προς Αθήνα (Όλγας), στο ύψος του μετρό του Αγ. Δημητρίου κάτι στενές λωρίδες για να περάσουν καλώδια (υποθέτω) και καλύψανε όπως - όπως τις τρύπες, αφήνοντας ένα κενό πλάτους αρκετών εκατοστών - τόσο κάθετα στην Βουλιαγμένης όσο και παράλληλα σε αυτήν - και βάθους επίσης αρκετών εκατοστών. Όχι η ρόδα της κούρσας μου μπορεί να εγκλωβιστεί εκεί μέσα, ακόμα και ρόδα από παπάκι θα μπορούσε. Και φυσικά το πόδι κάποιου κακομοίρη πεζού που θα μπορούσε να καταλήξει ξαπλωμένος μέσα στην μέση της λεωφόρου, για καροτσάκι ανθρώπου με κινητικές δυσκολίες δε, δεν κάνουμε συζήτηση! Φτάνει να αναφέρω πως ακριβώς στην έξοδο του μετρό δεν υπάρχει διάβαση (!!!) και αν θέλει κανείς να περάσει με ασφάλεια, θα πρέπει να περπατήσει αρκετά μέτρα κάνοντας κύκλο για να διασχίσει όχι ένα στενό με αραιή κίνηση, αλλά μια λεωφόρο! Και στο σημείο που υπάρχει τελικά αυτή η διάβαση δεν υπάρχει φανάρι, με αποτέλεσμα να μην την σέβεται κανείς!
Φυσικά σήμανση για τα έργα που μείνανε μισά δεν υπάρχει. Αν το δεις το είδες, αλλιώς καλές πτήσεις...
Επομένως φταίνε οι δρόμοι και ο κάθε μαλάκας που δεν φροντίζει έστω να βάλει μια σήμανση για να προειδοποιήσει, ούτε καν να καλύψει το έργο που άφησε μισό, απλά να προειδοποιήσει! Αλλά φταίει μόνο αυτό;
Ποια είναι η οδική συμπεριφορά πεζών, ποδηλατών (μην βγάζουμε την ουρά μας απέξω) και οδηγών; Προχτές ταράχτηκα και για αρκετά χιλιόμετρα είχα ταχυκαρδία, όταν μηχανή που ήταν σταματημένη σε φανάρι μαζί με άλλα αυτοκίνητα, αποφάσισε την στιγμή που πέρναγα με πράσινο την διασταύρωση να περάσει σφαίρα από μπροστά μου. Δεν ξέρω αν με είδε και "υπολόγισε" πως περνούσε ή αν δεν με πρόσεξε καν και απλά βαρέθηκε να περιμένει... Περισσότερο αγχώθηκα γιατί απλά... πάγωσα αφού τον είδα τελευταία στιγμή, αφού είχα διπλοτσεκάρει και έβλεπα πως όλα τα οχήματα είναι σταματημένα. Απλά εμφανίστηκε μπροστά μου...
Χτες το μεσημέρι είδα ένα μηχανάκι να κινείται στον - ασφυκτικά γεμάτο κόσμο - πεζόδρομο έξω από την δουλειά μου. Πάνω στο μηχανάκι ήταν ένας τύπος χωρίς κράνος, μπροστά το παιδάκι του (ρώτα με για κράνος να γελάσω) και με το αριστερό του χέρι... κρατούσε το κινητό και μιλούσε!
Αντίστοιχα παραδείγματα μπορώ να αναφέρω και για άλλα οχήματα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, όλοι μας έχουμε παραδείγματα μπόλικα και κάποιοι σίγουρα θα έχουν άλλα πιο "τρανταχτά". Αλλά τον πατέρα αυτόν, πείτε μου, δεν σας πιάνει μια μανία να τον κάνετε μαύρο στο ξύλο; Το παιδάκι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από αυτούς τους 4 ανθρώπους της στατιστικής...
......Περιμένουμε από τα υπουργεία προτάσεις, μέτρα, λύσεις; Μα το αρμόδιο υπουργείο ήδη... έδρασε. Αποσιώπησε για άλλη μια φορά την ευρωπαϊκή πρωτιά της χώρας σε θανάτους και εξήγγειλε τη λύση: δημιουργείται νέα αρμόδια διεύθυνση οδικής ασφάλειας στο υπουργείο! O κ. Ρέππας τα είπε στο Υπουργικό Συμβούλιο και συμφώνησαν αμέσως όλοι. Ούτε συζήτηση για τη βαρύτητα του θέματος, ούτε ανησυχία για τη δραματική αποτυχία.
Εφόσον περιμένουμε και... περιμένουμε και... περιμένουμε καλά να πάθουμε!
Αμέσως μόλις κάπου πατώνουμε, ξεφτιλιζόμαστε, πεθαίνουμε τότε αμέσως δημιουργείται από τον εκάστοτε καραγκιοζάκο της εξουσίας και της αδιαφορίας μια νέα αρμόδια επιτροπή- μια νέα αρμόδια διεύθυνση- όπου θα διορισθούν βέβαια, οι αρμόδιοι-αρμόδοροι και ποτέ κανείς υπεύθυνος, που θα πληρώνονται και εξτρά για κάθε διαβούλευση, θα έχουν και την γαρνιτούρα από κάποιους ενδιαφερόμενους φορείς-συλλόγους-αλλά και αβανταδόρους, θα καταλήγουν σε βαθυστόχαστα συμπεράσματα, θα εισηγούνται, μετά και μετά.....
Καλά λέει ο Πουλικάκος " τι τους κοιτάτε ρεεεεε!!!!!! "
Οι ποδηλάτες εκπροσωπούνται στο εθνικό συμβούλιο οδικής ασφάλειας.
Οι ποδηλάτες εκπροσωπούνται στο εθνικό συμβούλιο οδικής ασφάλειας.
Συγνώμη κιόλας για την έκφραση, αλλά δεν κρατιέμαι!!!
...χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι!!!
...εδώ υπάρχουν "οδηγοί" σε μηχανάκια που έχουν το πιτσιρίκι τους μπροστά μιλώντας ταυτόχρονα στο κινητό!
...εδώ υπάρχουν άλλοι που αντίστοιχα οδηγούν αυτοκίνητο και έχουν το παιδί τους αγκαλιά (ΝεοΕλληνική πατέντα Αερόσακου)...
...και εμεις συζητάμε για Εθνικό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας????
ΕΛΕΟΣ!!!
Κι όμως....
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_29/04/2010_33...(link is external)
http://www.podilates.gr/?q=node/10351
Δεν αποκρύφτηκε ποτέ απο τα Υπουργεία ότι η χώρα μας είναι πρώτη σε ατυχήματα που εμπλέκονται αυτοκίνητα όπως και οτι οι Έλληνες οδηγοί είναι δεύτεροι σε παραβατικότητα -μετά τους Ρουμάνους.
Θα θέλαμε να πιστεύουμε οτι κάτι μπορεί να γίνει μέσω αυτής της επιτροπής όπως πχ. οι αποφάσεις που πάρθηκαν για τα μαθήματα οδικής ασφάλειας σε σχολεία τα οποία θα αρχίσουν απο το νέο σχολικό έτος. Πολύ- μα πάρα πολύ αργοπορημένα (το θέμα είχε συζητηθεί και πριν 30 χρόνια...), αλλά έγιν - ή θα γίνει...
Το θετικό πάντως είναι οτι οι ποδηλάτες όντως εκπροσωπούνται, που κάποτε ούτε θα μας λάμβαναν υπόψη τους σε μια τέτοια επιτροπή, και με την παρουσία μας αυτή ερχόμαστε και σε επαφή και με διάφορους άλλους φορείς αποφάσεων, όπως πχ. των ΜΜΜ. Ας μην υποβιβάσουμε το όλο εγχείρημα πριν δούμε ή δεν δούμε αποτελέσματα. (όχι οτι δικαιολογημένα καμιά φορά δεν φυσάμε και το γιαούρτι....)
Πχ. ένα απο τα θέματα που θα συζητηθεί είναι και η αλλαγή του ΚΟΚ. Πιστεύετε οτι είναι λίγο το οτι μας ζήτησαν τη βοήθειά μας, και να καταθέσουμε την πρόταση που είχαμε κάνει κάποτε για να τη συζητήσουν?? βλ. http://podilates.gr/KOK
Βήμα βήμα, όσο και απαισιόδοξοι να είμαστε μπορεί κατι να γίνει έστω και λίγο....
Πιστεύετε οτι είναι λίγο το οτι μας ζήτησαν τη βοήθειά μας, και να καταθέσουμε την πρόταση που είχαμε κάνει κάποτε για να τη συζητήσουν??
Ασφαλώς και είναι λίγο, είναι και κοροϊδία για να μην πω χλευασμός.
Οταν αυτή η αθλιότητα διαρκεί σχεδόν 4 δεκαετίες ναι είναι λίγο, πολύ μα πολύ λίγο.