Πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου;

Πεζοί διασχίζουν ανέμελα την πλακόστρωτη οδό Πανεπιστημίου, που όλως παραδόξως δεν «βομβαρδίζεται» από ενοχλητικές κόρνες, μηχανές διερχόμενων αυτοκινήτων και λοιπούς εκκωφαντικούς θορύβους. Ενα ερωτευμένο ζευγάρι πραγματοποιεί κατάληψη στο πρώτο διαθέσιμο παγκάκι και χαμογελώντας πονηρά μοιράζεται ένα λαχταριστό παγωτό χωνάκι.

Χαρούμενοι μπόμπιρες πλατσουρίζουν μέσα σε ένα ευμεγέθες συντριβάνι, υπό το άγρυπνο βλέμμα της μαμάς, ενώ μια γυναικοπαρέα σύσσωμη ρεμβάζει την καλαίσθητη βιτρίνα πολυκαταστήματος και επιδίδεται σε σχόλια γλαφυρού ύφους. Αξιοσημείωτο είναι το φράγμα πρασίνου κατά μήκος της οδού, αλλά και οι ιδανικές συνθήκες για τους πεζούς που πραγματοποιούν απρόσκοπτα τη βόλτα τους, χωρίς ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, πάγκους μικροπωλητών και ακινητοποιημένες μηχανές εν μέσω πεζοδρομίου. Μοναδικό στοιχείο επαφής με την πραγματικότητα αποτελεί η παρουσία του τραμ, που κορνάρει στον προπορευόμενο ποδηλάτη για να μετακινηθεί, αλλά και το μπούγιο των Γιαπωνέζων τουριστών, που κατά την προσφιλή τους συνήθεια αποτυπώνουν και την παραμικρή λεπτομέρεια με την χρήση ψηφιακών φωτογραφικών τελευταίας τεχνολογίας.

Ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, εφάμιλλο του Lord of the rings, όμως σε κάποια χρόνια ίσως πάρει «σάρκα και οστά» ως εξέλιξη ενός πρωτοποριακού σχεδίου που φιλοδοξεί να μεταβάλλει ριζικά τη σημερινή εικόνα της πόλης. Το σημειακό λίφτινγκ στο κέντρο της Αθήνας, αρχική ιδέα του Αντώνη Τρίτση, επανεξετάζεται μερικές δεκαετίες αργότερα και θέλει την ταλαιπωρημένη λεωφόρο Πανεπιστημίου να μετατρέπεται σε πεζόδρομο, με επιτρεπόμενη πρόσβαση αποκλειστικά σε τραμ, λεωφορεία και τρόλεϊ, κατά μήκους της μοναδικής λωρίδας κίνησης μέσων μαζικής μεταφοράς. Παράλληλα μελετάται η διοχέτευση των διερχόμενων οδηγών σε Ακαδημίας και Σταδίου, με σταδιακή αποθάρρυνση της χρήσης αυτοκινήτου που θα συμβάλλει και στη μείωση των ρύπων.

Ο ιστορικός δρόμος, που δημιουργήθηκε με το πολεοδομικό σχέδιο του 1837, έχει μήκος περίπου ενός χιλιομέτρου και ενώνει τις δύο διασημότερες πλατείες της πρωτεύουσας -το Σύνταγμα και την Ομόνοια- ενώ ασφαλτοτρώθηκε για πρώτη φορά το 1905. Εναν αιώνα αργότερα παραμένει τουριστικό αξιοθέατο, κομβικό κομμάτι του μητροπολιτικού κέντρου, αλλά και σημείο αναφοράς σε όλους εμάς που φυλάμε την Αθήνα ευλαβικά μέσα στην καρδιά μας.

Τα σχέδια του Οργανισμού Αθηνών που αφορούν στη ριζική μετατροπή της Πανεπιστημίου σε πλακόστρωτο παράδεισο πρασίνου, βρίσκονται σε τελικό στάδιο επεξεργασίας και αποτελούν μέρος ενός συνολικού μεγαλόπνοου project ,που θέλει την Αθήνα να γίνεται πιο «ανθρώπινη», φιλική προς επισκέπτες και μόνιμους κατοίκους. Εξετάζεται επίσης η πεζοδρόμηση των Β. Ολγας και Ηρώδου Αττικού, ενώ αναμένεται η ενοποίηση των λεωφόρων Β. Σοφίας και Β. Κωνσταντίνου ως την οδό Ρηγίλλης, με διαπλάτυνση πεζοδρομίων και ενδεχόμενη απαγόρευση κυκλοφορίας αυτοκινήτων. Επιπλέον προωθείται η δημιουργία δύο πόλων πρασίνου, συνολικής εκτάσεως 1.000 στρεμμάτων, μέσω ενδεχόμενης επέκτασης του Εθνικού Κήπου και σύνδεσης με το Πολιτιστικό Πάρκο, κατά μήκος του Ιλισού, που θα ξεκινά από τον Εθνικό Κήπο και με ένα δίκτυο πεζόδρομων θα διακλαδώνεται ως τις ανατολικές πλευρές του Λυκαβηττού. Προοδευτικά το Ιστορικό Κέντρο της πόλης θα μπει σε διαδικασία ολικής αναμόρφωσης. Μπορούμε απλώς να ελπίζουμε μακροπρόθεσμα σε ένα ευτυχές αποτέλεσμα.