Ζωή με ποδήλατο και όχι ζωή-ποδήλατο

Της ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ

Δύο πλήρεις διαδρομές για ποδήλατα προτείνει για την πρωτεύουσα ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Θάνος Βλαστός.

Η πρώτη ξεκινά από τον πεζοδρομημένο άξονα της Δ. Αρεοπαγίτου και Απ. Παύλου, συνεχίζει στην οδό Θεσσαλονίκης σε διαδρομή παράλληλη με τη γραμμή του τρόλεϊ και φθάνει στον Ταύρο για καταλήξει στο Μοσχάτο μέσα από την παρόχθια ζώνη του Ιλισού. Στο τελευταίο κομμάτι λειτουργεί από χρόνια ένας διάδρομος 200 μέτρων και λόγω της πεζοδρόμησής της υπολογίζεται ότι χρειάζεται να γίνουν παρεμβάσεις μόνον στο 30% της διαδρομής που θα ενώσει με τον πιο οικολογικό τρόπο το κέντρο της πρωτεύουσας με το θαλάσσιο μέτωπο.

Η δεύτερη έχει αφετηρία την περιοχή του Θησείου, συνεχίζει στις οδούς Αθηνάς και 3ης Σεπτεμβρίου, με προορισμό τις υποβαθμισμένες γειτονιές εκατέρωθεν της Πατησίων.

Στην εύλογη παρατήρησή μας αν η πρωτεύουσα «χωράει» τέτοιες παρεμβάσεις, ο κ. Βλαστός είναι κατηγορηματικός: «Ο χώρος μέσα στην πόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους. Το κάναμε πριν από πολλά χρόνια και με πολλές αντιδράσεις δημιουργώντας τις λεωφορειολωρίδες. Σήμερα όλοι παραδέχονται ότι έδωσαν άλλες δυνατότητες στις συγκοινωνίες. Εξασφαλίσαμε χώρο για το τραμ, προχωρήσαμε στην πεζοδρόμηση της Δ. Αρεοπαγίτου που φαινόταν αδύνατη. Εχουμε τρόπους, άμα βεβαίως θέλουμε να προχωρήσουμε».

Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου παρατηρεί: «Η Αθήνα δεν διαθέτει δρόμους κατάλληλους για Ι.Χ. Δεν μπορούμε με συνήθειες Λος Αντζελες. Στην πρωτεύουσα τα αυτοκίνητα κινούνται με μέση ταχύτητα 5 χλμ., όταν το ποδήλατο πιάνει εύκολα 20-25 χλμ.». Γνώστης των κανόνων σχεδιασμού ποδηλατόδρομων, μας εξηγεί ότι η πιο φθηνή και απλή λύση είναι η δημιουργία μιας χρωματιστής λωρίδας κατά μήκος επιλεγμένων διαδρομών. Ξέρει όμως και τα προβλήματα: «Στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει ακόμη να σεβόμαστε τέτοιες ρυθμίσεις», παραδέχεται και γι' αυτό προτείνει ειδικές κατασκευές στα πεζοδρόμια. Μας εξηγεί: «Προτείνουμε διαπλάτυνση των πεζοδρομίων καταργώντας μια λωρίδα που σήμερα καταλαμβάνεται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και επομένως δεν επεμβαίνουμε στην κυκλοφορία. Οι λωρίδες για ποδήλατα διαμορφώνονται με ξεχωριστά υλικά, κάτι που κάνει πιο φιλική την εικόνα του δρόμου. Αυξάνουμε έτσι το πλάτος τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μικρό και δημιουργούμε μια ζώνη στην οποία μπορούν να συνυπάρχουν πεζοί και ποδηλάτες».

«Χρειαζόμαστε αλλαγή νοοτροπίας, οι συνθήκες αλλάζουν κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα», παρατηρεί και επισημαίνει ότι το ποδήλατο είναι ένα οικολογικό μέσο που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του Ελληνα, αφού του εξασφαλίζει την ατομικότητα και την ελευθερία στις μετακινήσεις του.

Πριν από μερικά χρόνια, χάρη και στις πρωτοβουλίες του κ. Βλαστού, ξεκίνησαν ορισμένα προγράμματα σε δήμους. Σε πόλεις, όπως Καρδίτσα, Λάρισα και Μεσολόγγι, καθώς σε ορισμένα σημεία του Νέου Ψυχικού έχουν δημιουργηθεί ποδηλατολωρίδες. Ολο και συχνότερα συναντάμε ποδηλάτες ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους, όπου λόγω της κυκλοφορίας υπάρχουν θέματα ασφάλειας. Τα τελευταία χρόνια όμως η υπόθεση έχει ατονήσει, αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους συναρμόδιους φορείς.

Στην Ελλάδα το ποδήλατο μπορεί συχνά να είναι υπό διωγμό, στο εξωτερικό όμως η εικόνα είναι διαφορετική. Χώρες όπως οι Γαλλία, Δανία, Βρετανία και Ολλανδία εφαρμόζουν από χρόνια και με άριστα αποτελέσματα μέτρα και στην κυκλοφορία αλλά και στην ποιότητα ζωής. Στο Παρίσι, για παράδειγμα, υπάρχουν 33 χλμ. λωρίδων αποκλειστικής κυκλοφορίας ποδηλάτων και άλλα 314 χλμ. όπου συνυπάρχει με άλλα μέσα. Το κέντρο του Στρασβούργου το πρόγραμμα πεζοδρόμησης συνδυάστηκε με μέτρα για το ποδήλατο και ήδη αντιπροσωπεύει το 12% των μετακινήσεων. Στην Κοπεγχάγη το 42% των δρόμων διαθέτει ειδικές υποδομές, ενώ το μήκος των ποδηλατοδρόμων φθάνει τα 323 χλμ. Πρωτοπόρα η Ολλανδία, με 22.000 χλμ. λωρίδων όταν το μήκος των δρόμων είναι 110.000 χλμ., με το εντυπωσιακό αποτέλεσμα να αναλογεί σε κάθε κάτοικο μια μετακίνηση την ημέρα με ποδήλατο.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/03/2007