Ιστολόγια

Στην προηγούμενη ποδηλατοβόλτα μας, μάς τα χάλασε ο καιρός και έτσι είχαμε πολύ μικρή συμμετοχή. Για αυτό και προτείνω να προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε την ίδια διαδρομή που είχαμε πει να κάνουμε το Σάββατο που μας πέρασε.
Έτσι λοιπόν και για το προσεχές Σάββατο θα ξεκινήσουμε στις 6 το απόγευμα στην αρχή του πεζόδρομου που βρίσκεται έξω από το συγκρότημα κατοικιών Αύρα και θα πάμε βόλτα μέχρι την πλαζ στο Αυλάκι.
Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε την προηγούμενη δημοσίευση στο blog.

Η διαδρομή που θα ακολουθήσουμε θα είναι αυτή:
http://www.bikely.com/maps/bike-path/Porto-rafti-to-Avlaki-beach

Φυσικά και για αυτήν την βόλτα ισχύει ότι ίσχυε για τα θέματα ασφάλειας και για τις προηγούμενες.

Τρίτη ποδηλατοβόλτα στο Πόρτο Ράφτη λοιπόν. Σάββατο 22-5-2010 στις έξι το απόγευμα, με εκκίνηση από τον πεζόδρομο της λεωφόρου Γρέγου και τερματισμό στην πλαζ του Αυλακίου.
Ελπίζω αυτή την φορά ο καιρός να είναι με το μέρος μας. Αν βρέχει και πάλι θα μεταφέρουμε την βόλτα και το ραντεβού για το μεθεπόμενο Σάββατο στις 29 του μήνα την ίδια ώρα και με ίδιο σημείο ραντεβού.

Αν έχουμε αλλαγές στο πρόγραμμα εννοείται ότι θα ενημερώσω εγκαίρως.

Την Κυριακή 16/05/2010 η ομάδα ΄΄Πάμε ποδήλατο΄΄ ΄΄Ποδηλάτες πεζοί Καλαμάτας & ο Ορειβατικός σύλλογος ΄΄Φίλοι του ποδηλάτου¨ θα κάνουν ποδηλατοπορεία στον ορεινό Ταύγετο μέχρι το ύψος της Μαραθόλακας.
Σκοπός της ποδηλατοπορείας μας είναι να ζητήσουμε την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος στην Μαραθόλακα που λειτουργούσε ως παράνομη χωματερή τόσα χρόνια.
Όσοι έχετε την αντοχή ελάτε μαζί μας..........
Αφετηρία το βόρειο parking της κεντρικής αγοράς.....10:00 π.μ.

Αγαπημένη μου Μπουρίτα,

Είμαι ο Τσίχλας από το Σύνταγμα, στην Αθήνα. Θυμάσαι που είχαμε γνωριστεί πέρσι το καλοκαίρι, όταν είχες έρθει με το αφεντικό σου διακοπές στην Ελλάδα; Τότε που είχε πάει να σε πατήσει ένα τζιπ στο πεζόδρομο, κι εσύ τρομαγμένη πετάχτηκες στην άλλη πλευρά όπου πήγε να σε πατήσει ένα μηχανάκι και τότε εγώ όρμησα στο μηχανάκι και το έκανα να αλλάξει πορεία και παραλίγο να συγκρουστεί με ένα άλλο διερχόμενο τζιπ; Σε θυμάμαι ακόμα τρομαγμένη, με την ουρά σου να τρέμει και τ αυτάκια σου κατεβασμένα, που μου γαύγιζες με αυτή την ισπανική - τόσο σέξυ - προφορά σου "Έχετε τους πιο παράξενους πεζόδρομους σε όλη την Ευρώπη"…
Αχ, ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία εκείνη την στιγμή, καθώς οι αχτίδες του ηλίου έπεφταν πάνω στην καλοχτενισμένη σου γούνα και εκείνη η διάχυτη οσμή από σουβλάκι στα κάρβουνα, έκανε την εικόνα τόσο ειδυλιακή…
Ακόμα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία το φιλέτο που μας είχε αγοράσει η αφεντικίνα σου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Για την ακρίβεια από τότε έχω να φάω φιλέτο. Ή να φάω γενικώς…
Το απόγευμα εκείνης της ημέρας γυρνούσαμε κάτω από την ακρόπολη, εσύ με το πολύχρωμο λουρί σου κι εγώ που είχα βγάλει σχεδόν όλες τις τσίχλες από την γούνα μου κι είχα κάνει και μπάνιο στα λασπόνερα εκείνου του ιχθυοπωλείου, καμαρωτοί καμαρωτοί μέσα στις οσμές της γης και την διακριτική μυρωδιά ζαργάνας και μπακαλιάρου κι εσύ μου διηγιόσουν όλα αυτά τα παράξενα στα μέρη σου, για την κοινωνική πρόνοια που υπάρχει για τα αδέσποτα, για τα εκατομύρια φιλέτα που σε ταίζει η κυρά σου… Από τότε, αγαπημένη μου Μπουρίτα, όποτε πεινάω πολύ πολύ, δηλαδή συνέχεια, φαντάζομαι μια σειρά από φιλέτα που περπατάνε μπροστά μου, εγώ ανοίγω το ένα μου μάτι και με μεγαλοπρέπεια καπακώνω με την πατούσα μου το πιο ζουμερό από αυτά… Αχ, τόσο αληθινό είναι το όνειρο που όταν ξυπνάω ρεύομαι ευχαριστημένος…
Αλλά ο λόγος που σου γράφω είναι άλλος. Στην Ελλάδα συμβαίνουν παράξενα πράγματα, μάλιστα ένα από αυτά μου συνέβη την προηγούμενη Κυριακή.

http://picasaweb.google.com/holgersson99/PanelladikiPodilatoporeia09052010#