Το ιστολόγιο του/της exomail2003

Κανένας δημοκράτης δεν ομολογεί ότι το καθεστώς που θέτει το δίλλημα «ή εγώ ή τα τανκς» στην πραγματικότητα κυβερνάει ήδη με τα τανκς.
Γ.Λυκιαρδόπουλος

(μια μυθοπλαστική δοκιμιογραφία για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης της Αττικής Ζέβρας)

Όταν ήμουν μικρός ο παππούς μου συνήθιζε να μου λέει ιστορίες για τις ζέβρες, όχι αυτές της Αφρικής που υπάρχουν και σήμερα, για ένα εξαφανισμένο είδος, για την Αττική Ζέβρα (Equus quagga atticus) ένα από τα εκατοντάδες είδη ζώων που εξαφανίστηκαν στον 20ο αιώνα.

Το πίσω λάστιχο μου άρχισε να “ξεσκονίζει” και συνειδητοποίησα ότι είχα μπει στη στροφή, με πάρα πολλά χιλιόμετρα για τα πολυκαιρισμένα μου λάστιχα. Άνοιξα λίγο την γωνία μου, ίσιωσα λίγο το σκελετό και την έβγαλα καθαρή.
Πέρασα το επόμενο φανάρι, την στιγμή ακριβώς που άλλαζε από πορτοκαλί σε κόκκινο και επιτάχυνα όσο μπορούσα για να προλάβω να βγω από την μεγάλη διασταύρωση πριν ξεκινήσουν τα αυτοκίνητα στους άλλους δρόμους.
Σηκώθηκα ορθοπεταλιά για να βγάλω με 25 χλμ/ώρα την ανηφόρα. Είχα αρχίσει να κουράζομαι, αλλά δεν είχα τον χρόνο να κόψω τώρα, απλά επιτάχυνα....
Έκανα πετάλι ακόμα και στην κατηφόρα, και άρχισα να προσπερνάω ακόμα και τα αυτοκίνητα που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα μιας και ο δρόμος δεν είχε πολύ κίνηση.
Λαχανιασμένος ανακάλυψα ότι έφτασα ακριβώς στην ώρα... ο ταχυδρόμος είχε ήδη πατήσει το κουδούνι.
“Γεια σου, κυρ Λευτέρη” του φώναξα.
“Καλημέρα” μου απάντησε.
“Δώστα σε μένα θα ανέβω πάνω” του είπα αφού είχα πια πλησιάσει.
Έβγαλε από το τσαντάκι του 2 πενηντάευρα και μου τα έδωσε.
“Ευχαριστώ” του είπα. Και έκλεισα την πόρτα.
Έβγαλα το πορτοφόλι μου και πήρα από μέσα άλλα 6 πενηντάευρα, πόνεσα λίγο, αλλά τι να κάνω... Τα ανακάτεψα με τα άλλα 2....
Μπήκα μέσα, “Έλα μάνα, σου ανέβασα την σύνταξη....”

Υ.Γ.1: Αφιερωμένο στη μάνα και τον πατέρα μου που βλέπουν τις συντάξεις τους να συρρικνώνονται.

Υ.Γ.2: Για όποιον δεν έχει δει την ταινία ο τίτλος είναι φόρος τιμής στο Goodbye Lenin, εξαιρετική ταινία, αξίζει να τη δείτε.

Goodbye Lenin (Αντίο Λένιν)
Έτος Παραγωγής:2003
Διάρκεια:95 λεπτά
ΠΑΡΑΓΩΓΗ:Γερμανίας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Wolfgang Becker

(work in progress, δεν είναι έτοιμο ακόμα, απλά θεώρησα ότι έχει μια αξία όσο είναι σχετικά επίκαιρο)

Πλησιάζει η ώρα, και τώρα, αντί να είμαι όλος στο παρόν, για κάποιον περίεργο λόγο, με έχει πιάσει η νοσταλγία και τριγυρίζω το κουβάρι στο κεφάλι μου. Ψάχνοντας για μια άκρη στο νήμα, ψάχνοντας την αρχή, ίσως είναι απλώς η ζωή μου που περνάει μπροστά από τα μάτια μου σαν ένα περίεργο είδος σινεμά. Έχει κανένας ποπ-κορν; Ίσως φταίει ότι φοβάμαι λίγο... Σε λίγο όλα θα παίζονται... Πλησιάζει η ώρα 0

Ίσως...
Ίσως να φταίει που μεγάλωσα τη δεκαετία του '70. Δεν ξέρω... Ίσως το ότι πρόλαβα να αναπνεύσω λίγο από τον επαναστατικό άνεμο που έπνεε τα τέλη της δεκαετίας του 60, αρχές των 70, ήμουν άλλωστε παιδί του 1968. Πάντα αισθανόμουν μια υπερηφάνεια για αυτό, κι ας μου ήταν δύσκολο να την εξηγήσω.

Ίσως το ότι μεγάλωσα βλέποντας Ντιουκς (The Dukes of Hazzard), αν το καλοσκεφτώ, μετά από τόσα χρόνια, μια απλοϊκή σειρά, απλά ήταν εκπληκτικό το πόσα πράγματα είχε πιάσει σωστά. Οι καλοί ήταν οι παράνομοι, ο κακός ο Δήμαρχος και ο Σερίφης το τσιράκι του. Ήταν ακόμα τα χρόνια πρωτού, οι χρηματοδοτήσεις από το πεντάγωνο, τη CIA και δεν ξέρω ακόμα ποιες άλλες ύποπτες πηγές αρχίσουν να καθορίζουν την ατζέντα του τι προβάλλεται και τι όχι, ακόμα πιο βασικά, τι γυρίζεται και τι όχι. Ήταν τότε που οι φτηνές αμερικάνικες παραγωγές κατέκλυσαν το σύμπαν (ναι ένας λόγος που ήταν φτηνές ήταν το γεγονός της μεγάλης εσωτερικής αγοράς, έβγαζαν ήδη αρκετά λεφτά προτού ξεκινήσουν να τις πουλάνε έξω, αλλά δεν ήταν ο μόνος, αν πλήρωναν όλες τις σκηνές με τα πολεμικά ελικόπτερα και τα αεροπλάνα, δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να βγάλουν τα λεφτά τους).