Το ιστολόγιο του/της tkant

Παράταση πήρε τελικά η καταστροφή του κόσμου σύμφωνα με το τρελό αγόρι Χάρολντ Κάμπινγκ. (ευτυχώς Παναγία μου γιατί είχα κανονίσει κάτι δουλειές).
Η καταστροφή του κόσμου πήρε τηλέφωνο και ανέβαλε το ραντεβού που είχε κλείσει με τον γηραιό ιεροκήρυκα της μπουρδολογικής παπαρολογίας αφού δεν προλάβαινε να οργανώσει ένα τέτοιο μεγάλο εγχείρημα όπως αυτό σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το πρόβλημα της δεν ήταν τόσο ο απλός κόσμος (για αυτούς είχε κανονίσει κάτι τσουνάμια, σεισμούς, καταποντισμούς και τυφώνες με θηλυκή ονομασία για να γουστάρουνε), όσο οι λίγοι αυτοί άνθρωποι πάνω στον πλανήτη που κατέχουν το 90% του πλούτου που κυκλοφορεί σήμερα. Οι εν λόγω κύριοι αρνήθηκαν κατηγορηματικά να προσέλθουν σε ένα τέτοιο ραντεβού, και η καταστροφή του κόσμου τους κάλεσε σε ένα συνέδριο για διαπραγματεύσεις στο σπίτι της. Επειδή έπαιζε στην έδρα της είχε το πλεονέκτημα, αλλά οι χοντρομπαλάδες ήταν ανένδοτοι. Τελικά δέχτηκαν να προσέλθουν στο ραντεβού, μόνο αφού τους υποσχέθηκε ότι θα δώσει εντολή στον Λάκη Γαβαλά να ράψει με τα χεράκια του σάβανα με τσέπες.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση και αφορά τον ξεσηκωμό του Ισπανικού λαού αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Το βρήκα στο φατσοβιβλίο. Για όποιον δεν έχει λογαριασμό εκεί μπορεί να το διαβάσει εδώ. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει ανάμεσα σε πλούσιους που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να χάσουν τίποτε από αυτά που έχουν ήδη και αναζητούν τρόπους να τα αυξήσουν με τέτοια απληστία που σκοτώνουν κόσμο, και φτωχούς που θα διεκδικήσουν πίσω όλα αυτά που τους στερούνται καθημερινά επειδή κάποιοι τα απολαμβάνουν.

Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.
Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.
Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:
Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.

Έτσι είχε πει κάποιος τύπος στην αρχαιότητα και εμείς (τί μας έπιασε;) βαλθήκαμε να κάνουμε πράξη τα λεγόμενά του.
Σας πληροφορώ λοιπόν με μεγάλη μου χαρά και μεγάλη σας έκπληξη ότι στα πλαίσια του διεστραμμένου εγχειρήματος που εφηύραν οι ποδηλάτες "Bike to work" (Θου κύριε). σήμερα στη δουλειά κατέφτασαν ΠΕΝΤΕ ποδήλατα
Ναι, ναι καλά ακούσατε πέντε ποδήλατα.
Εκεί που στην αρχή ήμουν μόνος μου, στη συνέχεια ήρθαν ο Δημήτρης και ο Χρήστος, και ήμασταν τρεις μόνοι μας. Μετά όμως παρακινήθηκαν και ο Τρύφωνας με την Αθηνούλα και πήραν τη μεγάλη απόφαση να έρθουν στην εταιρία με το ποδήλατο. Η απόσταση από τα σπίτια τους στην εταιρία είναι 6.5 χιλ.
Δώσαμε λοιπόν ραντεβού (πως τα μιλάω τα Γαλλικά βρε παιδί μου) και ξεκινήσαμε από το Γέρακα με προορισμό την Κάντζα.
Στην εκκίνηση μας περίμενε ειδικό συνεργείο υποστήριξης που μας μοίρασε μπουκάλια με τσάι για ενυδάτωση και εφημερίδες δωρεάν παιδεία για επιμόρφωση και προπαγάνδα. Πήραμε και από τα δύο. Στο δρόμο όμως κάναμε μια στάση και τοποθετήσαμε την ενημέρωση που προσφέρουν οι περισσότερες εφημερίδες στον τόπο που τους αξίζει. Σε ένα κάδο απορριμάτων κρατώντας την πολύτιμο ενυδατικό προϊόν για αργότερα.
Ο Τρύφωνας δεινός ποδηλάτης δεν μάσησε με τα χιλιόμετρα αν εξαιρέσεις το ότι έστυψε την φανέλα του τέσσερις φορές για να μπορέσει να φύγουν τα τρία κιλά ιδρώτα που έριξε κατά τη διάρκεια.

Πριν από μερικές ένας συνάνθρωπος μας πηγαίνοντας τη γυναίκα του στο μαιευτήριο για να γεννήσει πέφτει νεκρός από κάποιους (αλλοδαπούς??) στην προσπάθεια τους να του αφαιρέσουν την κάμερα που κρατούσε.
Ένας άλλος συνάνθρωπος μας μεταφέρεται στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατος ύστερα από χτυπήματα των δυνάμεων καταστολής της αστυνομίας.
Κάποιος άλλος Μπαγκλαντεζιανής εθνικότητας πέφτει νεκρός από πολλαπλά χτυπήματα μαχαιριού από ομοεθνείς μας.
Ένας τρίτος κάνει σλάλομ ανάμεσα σε κινούμενα σημαιάκια-χρυσαυγίτες που κρατάνε μαχαίρια και πιρούνια έτοιμοι για γεύμα και κάποιοι άλλοι παίζουν κρυφτό μέσα στα μαγαζιά για να μην τους βρουν αυτοί που τα φυλάνε και το λιγότερο που θα κάνουνε θα είναι να τους φτύσουν. (Ευτυχώς με την παρέμβαση ενός μαγαζάτορα που τους έδωσε φτου ξελευθερία τη γλύτωσαν).

Αλήθεια, τι κοινό έχουν αυτά τα περιστατικά που περιγράφηκαν;

Ο κοινός παρανομαστής όλων αυτών των γεγονότων είναι ο ΦΟΒΟΣ.

-Στο πρώτο παράδειγμα που ανέφερα στην αρχή, εκτός από το συναίσθημα που ένιωσε το ίδιο το θύμα, ο φόβος αυτός εξαπλώθηκε σε όλη την κοινωνία αφού ήταν κάποιος που ο μέσος άνθρωπος θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του. Ήταν ένας νέος που πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει. Εύκολα θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς στη θέση του. Την κορυφαία στιγμή της ευτυχίας θα μπορούσε κάποιος να κόψει το νήμα και της δικής μας ζωής.
-Στη δεύτερη περίπτωση το μήνυμα σαφές και ξεκάθαρο. Μην λαβαίνετε μέρος σε διαδηλώσεις. Υπάρχει περίπτωση και στην πιο ειρηνική διαδήλωση να χάσετε τη ζωή σας. Δεν έχει σημασία αν προκαλέσατε, αν σπάσατε βιτρίνες ή αν κάνατε διάφορους βανδαλισμούς, τα ανάποδα γκλοπ δεν θα κοιτάξουν τέτοιες λεπτομέρειες αφού όσοι τα κρατάνε έχουν μερικές φορές νεύρα. Άνθρωποι είναι άλλωστε κι αυτοί. Το γεγονός ότι κρατάνε όπλα στα χέρια τους, απλά τους κάνει λίγο πιο επικίνδυνους από τους άλλους που έχουν νεύρα και δεν κρατάνε όπλα.