Το ιστολόγιο του/της tkant

Όπως όλες οι ιδέες έτσι κι αυτή δημιουργήθηκε από ένα μικρό τσίγκλιμα που μου έδωσε ο esp με το παρακάτω κείμενο που ανάρτησε εδώ λέγοντας τα εξής:
"............Ένα παράδειγμα από το μυαλό μου.................................Σχετικά πρόσφατα δημοσιεύτηκε μελέτη που συνδέει καρκίνους του στόματος και του λαιμού με έναν από τους ερπητοϊούς, και ως κύρια αιτία εγκατάστασής τους στης περιοχή φάνηκε να είναι το στοματικό σεξ. Η κατάληξη σε όσες παρουσιάσεις διάβασα ήταν: μην ανησυχείτε - η αύξηση της πιθανότητας να πάθετε καρκίνο είναι περίπου όση και με το κάπνισμα."

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς (και αναφέρομαι τόσο στον ανδρικό όσο και στο γυναικείο πληθυσμό) διαβάζοντας αυτές τις γραμμές του φίλου esp, δημιουργείται μέσα σας μία ανυπέρβλητη επιθυμία να δηλώσετε συμμετοχή στο πρόγραμμα μετάδοσης ερπητοϊών με κάθε μέσο. Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που η ιδέα που κόβει βόλτες στο μυαλό του φίλου μας δεν ευσταθεί, η επιθυμία σας αυτή παραμένει ακατάσβεστη και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί από κει ούτε με λοβοτομή.

Πέρα όμως από την επιθυμία σας αυτή, ας προσπαθήσουμε να δούμε λίγο τη συνήθεια του καπνίσματος στην οποία αναφέρεται και το μήνυμα του esp από μια άλλη σκοπιά.

Φανταστείτε να ζούσαμε σε ένα κόσμο που δεν κάπνιζε κανείς. Κανενός δεν είχε περάσει από το μυαλό να τυλίξει κομμένα σε λεπτές λωρίδες φύλλα φυτού σε ένα χαρτί, να του βάλει φωτιά και να αρχίζει να ανασαίνει από πάνω του. Η παλινδρομική τάση για πιπίλισμα, αυτό το φυσικό κατάλοιπο ή απωθημένο του θηλασμού που παρατηρείται στην φανταστική αυτή κοινωνία σε μερικούς ενήλικες, να καλυπτόταν πλήρως από την προσπάθεια μετάδοσης επρητοϊών όπως ακριβώς μας περιέγραψε ο esp και μόνο.

Με αφορμή την ανακοίνωση του Υπ. Υγείας που δημοσιεύθηκε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο (μπορεί και στην τηλεόραση αλλά δεν είμαι και σίγουρος) περί της προθέσεως να γίνει διαγωνισμός για την προμήθεια χιλιάδων ποδηλάτων (έλα Παναγία μου) και τη διάθεση τους στους πολίτες είπα να γράψω μερικά σχόλια.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε (και καλό είναι να το κάνετε) τι ακριβώς ειπώθηκε για το θέμα.

Καλά ε, είμαστε πολύ μπροστά!
Όταν ακούω τέτοιες φοβερές παπάρες, μου προκύπτει το ερώτημα αν απλά μας περνάνε για χαζούς, ή μήπως έχουμε πράγματι χαζέψει και μπορούμε να ακούμε χωρίς ενδοιασμούς λόγια του αέρα χορταίνοντας ψυχικά και αναπληρώνοντας το πολιτιστικό, οικονομικό, και πνευματικό κενό που επικρατεί στις τσέπες, το περιβάλλον και το μυαλό μας σήμερα.
Η αλήθεια είναι ότι τείνω μάλλον προς τη δεύτερη άποψη. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι μπορεί ο κάθε ένας να βγαίνει και να λέει τέτοιες παπάρες ακόμα και σε περίοδο που δεν χαρακτηρίζεται ως προεκλογική. Εκεί να δεις τι γίνεται!
-Θα σας φτιάξουμε σχολεία.
-Μα δεν έχουμε παιδιά....
-θα σας κάνουμε και παιδιά !!
Αν διαβάσει κάποιος το κείμενο ψύχραιμα θα διαπιστώνει ότι είναι γεμάτο αντιφάσεις που προδίδουν ότι ο σκοπός δεν είναι αυτός που περιγράφεται αλλά ο σχηματισμός εντυπώσεων που απευθύνεται σε μυαλά διαμορφωμένα από την τηλεόραση έτσι ώστε να δέχονται άκριτα οποιοδήποτε μήνυμα βγει από το στόμα ανθρώπου που φοράει γραβάτα και λέει τις ειδήσεις (ή κάτι αντίστοιχο σε έντυπο λόγο).

Πάμε λοιπόν με χαρά:

Ένα πραγματικά πολύ επίκαιρο περιστατικό που άρχισε πριν από μερικά χρόνια.
Ένας δήμαρχος βγαλμένος από την παιδική φαντασία γίνεται πραγματικότητα. Ναι, ναι, εδώ στη γη.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το kala-nea.gr διαβάστε προσεκτικά

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομμύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα.

Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ περίεργη απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Γενικά, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε ‘υπερπολίτης’ και αμολήθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν.

Μιας και τώρα τελευταία είναι την μόδας οι κανόνες που επιβάλλονται άνωθεν χωρίς ίχνος συγκατάθεσης από τους εφαρμόζοντες (βλ απαγόρευση του καπνίσματος, μείωση μισθών και συντάξεων, τυφλή υπακοή στο δελτίο ειδήσεων και προπαγάνδας κλπ) είπα κι εγώ να γράψω ένα δεκάλογο για τη συμπεριφορά που πρέπει να έχουμε στα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς καν να μου το ζητήσετε. Δεκάλογος που αποτελείται όμως μόνο από έξι θέσεις επηρεασμένος από το κλίμα περικοπών και λιτότητας. Είναι γραμμένος για τα τραίνα, ισχύει όμως εξίσου καλά για όλα τα μέσα.

1. Όταν σταματάει το τραίνο στην αποβάθρα δεν στεκόμαστε πλευρικά της πόρτας για να κατέβουν οι άνθρωποι που είναι μέσα, αλλά τρέχουμε πάντα πρώτοι, στεκόμαστε μπροστά στην πόρτα και όταν ανοίξει μπαίνουμε σπρώχνοντας προς τα μέσα αυτούς που βγαίνουν. Ενίοτε τους κοιτάμε και με μισό μάτι που έκαναν το λάθος και βρέθηκαν στο διάβα μας.

2. Εάν θέλουμε να ανέβουμε στο συρμό για μία ή δύο στάσεις ποτέ δεν περιμένουμε να επιβιβαστούμε τελευταίοι. Μπαίνουμε πάντα πρώτοι και περιμένουμε μπροστά στην πόρτα δυσανασχετώντας με τους υπόλοιπους που προσπαθούν μάταια να μπούνε κι αυτοί μέσα. Κρατιόμαστε δε πάντα από μία χειρολαβή επειδή αυτοί που μπαίνουν μπορεί να μας σπρώξουν προς τα μέσα.

3. Όταν έχει πολύ κόσμο για να προλάβουμε να μπούμε, πάντα τρέχουμε κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στις γριές βλέποντάς τες όπως ακριβώς βλέπουν οι σκιέρ τα εμπόδια που πρέπει να περάσουν μία δεξιά και μία αριστερά όταν κάνουν κατάβαση για ρεκόρ χρόνου σε απότομη πλαγιά. Αν τις τσακίσουμε με τα μπαστουνάκια μας δε δίνουμε σημασία θα τις σηκώσουν οι άλλοι.