ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ

Επίσημο υλικό της συλλογικότητας

Τα νέα της ποδηλατοπορείας

"Με το ποδήλατάκι, θα πάμε στον Γιωργάκη"

Αυτό που ξεκίνησε ως μακρυνό στοίχημα- να πάει η ποδηλατοπορεία ως την πρωθυπουργική κατοικία- πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η κύρια διαδρομή της ποδηλατοπορείας είχε εντυπωσιακή συμμετοχή, παρά το τσουχτερό κρύο (1500-2000 ποδήλατα), ενώ στο τέλος, περίπου 300 ποδήλατα τράβηξαν την ανηφόρα της λεωφόρου Κηφισίας, διέτρεξαν όλο το μήκος του υπο κατασκευή διαδημοτικλού ποδηλατοδρόμου, και, μετά από μια απαραίτητη στάση ανεφοδιασμού στην Κηφισιά, έφθασαν μπροστά από το σπίτι του πρωθυπουργού, στο Καστρί.
Ούτε το χιονόνερο, ούτε τα 50 και πλέον χιλιόμετρα της συνολικής διαδρομής δεν μας πτόησαν, προκειμένου να δείξουμε ότι με το ποδήλατο πάει κανείς παντού- ακόμα και στο σπίτι του πρωθυπουργού.
Οταν οι περισσότεροι είχαμε αποχωρήσει, εμφανίστηκε ένας άνδρας της ασφάλειας και είπε ότι ο πρωθυπουργός θα μας δεχθεί. Τι έγινε μετά; Δεν ξέρουμε, είχαμε ήδη φύγει!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ! Ενας από τους πέντε ποδηλάτες που συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό εξιστορεί την συνάντηση

σχόλια για την ποδηλατοπορεία εδώ
Φωτογραφίες εδω κι εδώ λίγες ακόμα

Σάββατο πρωί

Ησυχία σήμερα, ευκαιρία για δουλειές στο σπίτι, κάποιες εξωτερικές δουλειές, χαζαμάρες που λέει και ο Λαζόπουλος! Παρά την ψύχρα, οι εξωτερικές δουλειές έγιναν με το ποδήλατο και ένα ελαφρύ αντιανεμικό μπουφάν. Είχα πάρει μαζί μου και το πέταλο, αλλά τελικά δεν χρειάστηκε να κλειδώσω πουθενά το ποδήλατο...αυτά είναι τα καλά των προαστείων!

Αφού τελείωσα με τις δουλειές, βρήκα την ευκαιρία να φουσκώσω τα λάστιχα στο βενζινάδικο (όλο χάνουν τα άτιμα) και να κάνω μια βόλτα μέχρι το μετρό. Το μπουφανάκι βγήκε πριν καν ξεκινήσω τη βόλτα, λόγω υπερθέρμανσης, αλλά ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που μου έφερε δάκρυα στα μάτια! Η αντίσταση του αέρα με δυσκόλεψε και κουράστηκα σχετικά γρήγορα αλλά συνέχισα την πορεία μου κανονικά.

Ήταν η ευκαιρία να δοκιμάσω και μια εναλλακτική διαδρομή προς το μετρό, με λιγότερη κίνηση αλλά χωρίς φωτισμό άρα ακατάλληλη για την επιστροφή το βράδυ. Η άσφαλτος δεν είναι τόσο κάλη όσο του κεντρικού αλλά η μειωμένη κίνηση αντισταθμίζει αυτό το μειονέκτημα. Με την πρώτη ευκαιρία θέλω να δοκιμάσω μια διαδρομή προς Παιανία, αλλά θα προτιμούσα να έχω παρέα σε περίπτωση που τύχει κάτι στο δρόμο (Σταύρο ακούς??).

Στην επιστροφή ασχολήθηκα λίγο και με το ποδήλατο, αφού ο καθρέπτης και η βάση του φακού είχαν χαλαρώσει και ήθελαν σφίξιμο. Επιπλέον, για κάποιο λόγο άναβαν μόνο τα μισά περίπου από τα 21 leds του φακού, αλλά με λίγο κατσαβίδωμα και τύχη επισκευάστηκε και αυτό. Αποφάσισα να βγάλω και την βάση του κοντέρ από το τιμόνι, αφού δεν αξιώθηκα τόσο καιρό να δω εάν το κοντέρ όντως έχει χαλάσει ή απλά άδειασε η μπαταρία. Θα πρέπει να το δω και αυτό μέσα στην εβδομάδα γιατί θα μου άρεσε να ξέρω ανά πάσα στιγμή πόσα χλμ έχω καλύψει με το ποδήλατο ή πόσο μεγάλη είναι κάποια διαδρομή.

Συμποδηλάτες με αναδιπλούμενα

Καθημερινά στη διαδρομή μου από και προς το γραφείο συναντώ μερικούς ποδηλάτες, αλλά όχι με αναδιπλούμενα, συνήθως με mountain ή με κούρσες. Τις τελευταίες ημέρες όμως βλέπω στο χώρο έξω από το γραφείο μου ένα αναδιπλούμενο Torpado, προσεγμένο και καλά κλειδωμένο! Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει ακόμη να εντοπίσω τον ιδιοκτήτη του, ούτε και περισσότερες πληροφορίες για το ποδήλατο. Πάντως είναι οργανωμένος, με τη σχάρα του, τα φωτάκια του και το φουλάρι στο τιμόνι!

Μια μέρα φεύγοντας από το Πανεπιστήμιο πέτυχα ένα παληκάρι με ένα Dahon Impulse, σε χρώμα σχεδόν ίδιο με το δικό μου Boardwalk! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τον σταματήσω για να πιάσουμε την κουβέντα αλλά ελπίζω να τον ξαναπετύχω στο δρόμο μου.

Ήδη προσπαθώ να μαζέψω όλους τους Έλληνες κατόχους Dahon σε ένα group στο Facebook και ίσως κάνω κάτι αντίστοιχο για τους κάτοχους αναδιπλούμενων ποδηλάτων γενικά. Είμαι σίγουρος ότι είμαστε πολύ εκεί έξω, που κάνουμε τη δουλειά μας με αναδιπλούμενα ποδήλατα και σίγουρα θα γίνουμε πολύ περισσότερο στο μέλλον!

Dahon Boardwalk - Μέρος 6: Self-service

Γενικά τα χέρια μου δεν πιάνουν...προσπαθώ πάντα, αλλά τα αποτελέσματα στα μαστορέματα δε με δικαιώνουν. Πρόσφατα όμως παρατήρησα ότι η αλυσίδα έκανε ένα θόρυβο (σε όλες τις ταχύτητες), σα να ζοριζόταν λίγο. Ζήτησα τη γνώμη φίλων και μου είπαν ότι μάλλον ήρθε ο καιρός να τη λαδώσω... Η δοκιμή με το χέρι έδειξε ότι η αλυσίδα ήθελε λάδωμα (όλο το λιπαντικό που είχε αρχικά πρέπει να έχει μεταφερθεί στα μπατζάκια μου τους τελευταίους μήνες!), αφού δεν άφηνε σχεδόν καθόλου λιπαντικό στα δάχτυλά μου. Πήγα λοιπόν στο αγαπημένο μου ποδηλατάδικο, όπου μου πρότειναν (και αγόρασα) τα εξής:

1. Σπρέυ καθαρισμού της αλυσίδας Dirtwash Citrus Degreaser της Weldtite, για τον καθαρισμό της αλυσίδας από το προηγούμενο λιπαντικό και τη μάκα.

2. Λιπαντικό σπρέυ με teflon TF2 Aerosol Spray, της Weldtite, για την εκ νέου λίπανση της αλυσίδας.

Η διαδικασία όπως μου την περιέγραψαν είναι η εξής:

1. Σχολαστικός καθαρισμός της αλυσίδας και των σημείων επαφής της με το Dirtwash Citrus Degreaser. Προσοχή να μην πάει στα φρένα και στα λάστιχα. Αφήνουμε να δράσει για 5 λεπτά.

2. Ξέπλυμα της αλυσίδας με σαπουνάδα, για να φύγει το καθαριστικό. Ακολουθεί ξέπλυμα με νερό και στέγνωμα με πανάκι

3. Λίπανση της αλυσίδας με το TF2, με ρέγουλο για να μην στάζει και μαζέψει σκόνες κλπ.

Ακολούθησα τη διαδικασία επακριβώς και αφού γέμισα με γράσα κατάφερα να βγάλω την αλυσίδα από τη θέση της 2 φορές…ευτυχώς που με βοήθησε ο φίλος μου ο Θέμης που περνούσε από εκεί!